Forced (bi, sissy, cd)

Καθόλου Κοκοβίκος, καθόλου παλάβρας. Εν ψυχρώ απολύτως.

 

Η άποψή μου είναι ότι πρόκειται για αυτές τις παρεμβάσεις που μόνον με συναίνεση από την αρχή μπορεί να δρομολογηθούν. Αν δεν έχει ρητά και συγκεκριμενα συναινέσει άνθρωπος για forced bi και sissyfication έχω τη γνώμη ότι δεν πρέπει να προχωρήσει τίποτα - πιθανότατα θα είναι και ατελέσφορο, άλλωστε.

Ίσως να έχουμε διαφορετική αντίληψη στο χώρο όσον αφορά την οντολογία ορισμένων εννοιών όπως "σκλάβος", "Αφέντης", "κακομεταχείριση"; Ζούμε στην ίδια κοινωνία με τους βανίλλα και σε λίγα μα κρίσιμα για μας πράγματα διαφοροποιούμαστε.

Συμφωνώ μαζί σας.

Πρακτικά δεν νομίζω, έχω ακριβώς αντίστροφη εμπειρία.

Στο M/s μπορεί και να μην έχεις άποψη για κάποια πράγματα, όπως και στο D/s άλλωστε. Ίσως κάποιοι να μην έχουν την επιλογή να διαφωνήσουν ή αν το κάνουν να είναι deal breaker η διαφωνία τους. Σϊγουρα όμως δεν μπήκαν στο M/s για να ζουν με τρόπο που τους κάνει δυστυχισμένους και το θέμα που είναι ειδικό του M/s είναι ότι αυτό το διαχειρίζεται το Αφεντικό  

Αν ζουν στα όρια του abuse η παραίτηση από τα πάντα εκτιμώ ότι είναι μια πιθανότητα. Πλην, δεν είναι το σύνηθες και δεν συσχετίζεται και καλά το M/s με το abuse.

 

  Ποσώς είχα την πρόθεση να ρητορεύσω, @MasterJp, όταν έγραφα πως

Αυτό που ήθελα να πω και απολογούμαι αν δεν ήμουν αρκετά σαφής, ήταν σε σχέση με το δικό σας σχόλιο

πως δε νομίζω ότι οι BDSMers είμαστε ένα διαφορετικό "σύμπαν" σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία.

Αν και εκτός θέματος, για μένα έχει σημασία ότι είμαι κάποιος που π.χ. πηγαίνει στο σουπερ μάρκετ για τα ψώνια του και συμβαίνει να είναι σκλάβος και όχι ένας σκλάβος που συμβαίνει να πηγαίνει στο σουπερ μάρκετ για τα ψώνια του.

 

Χαίρομαι όταν το "ας πρόσεχε" αναφέρεται στην ανάληψη ατομικής ευθύνης, αλλά θλίβομαι όταν γίνεται άποψη ζωής.
Καλώς ή κακώς έχουμε συναινέσει σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο σε ορισμένες πρακτικές από παραπλάνηση, χειραγώγηση, ψυχολογική/συναισθηματική βία. Καταστάσεις για τις οποίες μετανιώσαμε αργότερα, και προστρέξαμε σε κοινωνικούς θεσμούς, φίλους, οικογένεια για συμπαράσταση. Εύχομαι για εσάς που πίνετε νερό στο όνομα της συναίνεσης, αν κάνετε κάποια λάθος επιλογή με σοβαρές συνέπειες για την ακεραιότητά σας και αποτανθείτε στους οικείους σας για στήριξη, να εισπράξετε κάτι περισσότερο από ένα "ας πρόσεχες"...

Οσο για την/τον εκάστοτε κ που αρέσκεται να το παίζει θεός για την καύλα του, λυπάμαι που βρίσκει πρόσφορο έδαφος και αμέριστη αποδοχή σε ένα χώρο που διατείνεται ότι σέβεται τις προτιμήσεις των ανθρώπων για αυτοδιάθεση. Λυπάμαι γιατί σε ένα χώρο όπου ορισμένοι αναλαμβάνουν -εκ θέσεως και όχι εκ φύσεως- την ευθύνη ενός ανθρώπου στα πλαίσια μιας ασύμμετρης σχέσης, γίνονται αποδεκτά φαινόμενα "forced anything" που επιφέρουν αλλαγές στον πυρήνα της προσωπικότητάς του, έστω και ως ακραίες Μ/s πρακτικές...

 

Οι λόγοι που το σ μπορεί να αρνηθεί είναι ακριβώς οι ίδιοι με εκείνους που θα το έκαναν να συναινέσει.

Εν προκειμένω, η επιβαλλόμενη μόνιμη εκθήλυνση του σ περιλαμβάνει ιατρικές καθώς και ψυχολογικές παραμέτρους που επιβάλλεται να εξεταστούν σε βάθος και από τις δύο πλευρές και με την βοήθεια ειδικών. Οτιδήποτε άλλο είναι σχεδόν εγκληματικό. Και για τις δύο πλευρές.

 

Αγαπητέ @peleas λες, ασφαλώς, για τον σοδομισμό και μπέρδεψες τα νήματα;

ΥΓ. Έχω κακή γνώμη για το "ας πρόσεχες" σε όσο απλή ή ακραία περίπτωση και να προφέρεται. Επιπόλαιο και μου βγάζει κάτι το χαιρέκακο. Αν και καθώς διάβαζα το νήμα δεν το είδα κάπου.

 

Αγαπητέ @peleas εξαναγκασμός και συναίνεση δεν υπάρχουν...Και δεν υπάρχει συναίνεση αν κάποιος/α δεν ξέρει που πηγαίνει/τι θέλει/τι σκοπεύει να κάνει...
Οι καταστάσεις δε είναι όλες ίδιες και δεν μπορεί κανείς να σώσει κανέναν/καμία απ' τον ίδιο του/της τον εαυτό...
Όσο και ευάλωτος/η να είναι κάποιος/α, όταν του "επιβάλλεται" να κάνει κάτι ακραίο για την ζωή του/της, έχει πολλές επιλογές πριν το πράξει...
Και αν το συκώτι ή ο χαρακτήρας του/της δεν σηκώνει κάποια πράγματα, δεν του/της φταίει κανείς για τις συνέπειες των επιλογών του/της...
Δεν αναλαμβάνει κανείς και καμία την απόλυτη ευθύνη για κανέναν και καμία, εκτός κι αν είναι το παιδί του/της ( και αυτό όχι πάντα )...
Τα περί "θεός" Κ και "ζηλωτής/ρια" υ, με κάθε σεβασμό σε μένα προκαλούν τον γέλωτα...Ως προς το "ας πρόσεχε" σαν γενική άποψη ζωής, είναι θλιβερό και για μένα...
Αλλά δυστυχώς σε μεγάλο ποσοστό έτσι είναι...Γιατί καλώς ή κακώς είμαστε εγωιστικά όντα, όλοι και όλες μας...Ποιος/α περισσότερο, ποιος/α λιγότερο...
Και δεν έχω γνωρίσει πολλούς/ες στη ζωή μου που να είχαν τόσο πολύ στην καρδιά τους το δικό μου το καλό ή το καλό οποιουδήποτε/οποιαδήποτε άλλου/ης...

Να δώσω κι εγώ ένα ακραίο παράδειγμα...Αν ο/η Κ πει στο υ του ( και γράφω στο γιατί το ουδέτερο θα του/της ταίριαζε ) να πάει να ακρωτηριαστεί για να τον/την ικανοποιήσει...
Ποιος/α θα έφταιγε? Ο/η μαλάκας/ισμένη Κ ή ο/η ακόμη πιο μαλάκας/ισμένη υ?
Αν κάποιος/α δεν είναι σίγουρος/η για το τι θέλει, τι θα ήταν ικανός/η να "αντέξει", ας μην έμπαινε σε κάποια "δωμάτια"...
Αν κάποιος/α θα είχε κάποιου είδους "θέματα", ας προσέφευγε σε κάποιον/α για την κατάλληλη βοήθεια...Μην ψάχνει λύσεις και "καλοσύνη" από έναν/μια άγνωστο/η...
Γιατί στο τέλος όλοι/ες άγνωστοι και ξένοι είμαστε ο/η ένας/μια για τον άλλο/η...

Και το συναίσθημα - ανασταλτικός παράγοντας για να μην ζητήσει κάποιος/α ακραία πράγματα - δεν είναι σακουλάκι με πατατάκια, ούτε πακέτο με τσιγάρα...Να το αγοράζεις απ' το "περίπτερο" κάθε φορά που "μπλέκεσαι" με κάποιον/α...
Δεν ζούμε στον παράδεισο, στην γη ζούμε...Και όσο και να είναι όμορφο το ιδεώδες...Είναι ακόμη πιο όμορφο το πραγματικό...Και η πραγματικότητα διδάσκει ότι είμαστε όλοι/ες υπεύθυνοι για τους εαυτούς μας...

Υ.Γ. @gaby το "ας πρόσεχε" το έγραψα σίγουρα εγώ...Αν το έγραψε και κάποιος/α άλλος/η δεν το γνωρίζω...

 

Λέω για πρακτικές τύπου "αποδόμηση προσωπικότητας", "διχαλωτό πέος", "εκθήλυνση σκλάβου με ορμόνες", και άλλα χαριτωμένα για να γουστάρει ο/η κ και για τα οποία επικεντρωνόμαστε στη συναίνεση παραβλέποντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε ή την προσωπικότητα του συναινούντος. Παραβλέπουμε επίσης την ευθύνη του/της κ, σε όποιο βαθμό αυτή επεκτείνεται πέραν της ικανοποίησης της καύλας.

 

Αναγνωρίζω πως η διαφορά είναι λεπτή, αλλά θεωρώ, ουσιώδης.
Εστω ότι είμαι 20 ετών και πάω στο γιατρό με αίτημα την αλλαγή του φύλου μου. Οφείλει ή όχι ως επιστήμονας και ως άνθρωπος να ερευνήσει κατά πόσο πρόκειται για απόφαση κατόπιν ώριμης σκέψης ή για έντονη παρόρμηση. Οφείλει ή όχι να με πληροφορήσει για τη μη αναστρεψιμότητα και τις συνέπειες του εγχειρήματος.

Η κοινωνία, αλλά και το νομικό σύστημα αναγνωρίζει ή όχι άτομα με μειωμένο καταλογισμό. Αναγνωρίζει μόνο τη συναίνεση, ή ερευνά τις συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε.

Ο εκάστοτε κ είναι σίγουρος ότι ο/η υ που "ψάρεψε" στο διαδίκτυο έχει καθαρό ψυχοπαθολογικό ιστορικό? Είναι σίγουρος ότι τη στιγμή της συναίνεσης είχε σώας τας φρένας, ότι δεν τελούσε υπό την επίρρεια ουσιών, ότι, ότι?

Αν ο κάθε κυρίαρχος δεν ασχολείται να θέσει στον εαυτό του αυτά τα ερωτήματα, και πλακώσει ο πατέρας του Γιώργου που συναίνεσε να γίνει Γεωργία και μετά το ξανασκέφτηκε με την καραμπίνα στο χέρι, λυπάμαι αλλά.... ας πρόσεχε.
`