Όταν μιλούν οι στίχοι

Στίχοι:
Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική:
Τρύπες
1.Τρύπες  

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ’ έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ’ ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ’ αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

 

Έτσι, μ' αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας, σα να είναι βάρος. Και μάς είναι βάρος. Γιατί δε ζούμε... κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι! Να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή. Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ανάγκες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό". Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών.

Αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας.

Όλα, όλα Σαλονικιέ, τ' αφήσαμε, γι' αυτό το αύριο, που δεν θα 'ρθει ποτέ... Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως: Πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για μας.

 

Take me up ( W.A.S.P. )



Close your eyes, make me last forever
Hold inside, immortal mine
Close my eyes, lay me down in heaven
Embrace my lie, your soul in time

Won't you take me up inside you
Am I more than you can take
I'll be your father's heart of darkness
When you wake
Black blood is pounding drive your
Heart through my stake
Slide up inside you till your
Hearts start to break

Is it taste of bloody kisses
Is it more than you can fake
Feel me deep inside you
Is it your faith that I shake
Forgive me father for your
Sins that I break
My hand to the promise land
Your soul that I prey

Won't you take me up inside you
Am I more than you can take
Hide me deep inside and let me
Be the one forsaken
Won't you take me up inside you
Cause there's no more I can wait
Hold me in your eyes until there's
No more of you that I can take

Take, take, take
No more of you that I can take

 

Maldito Duende ( Heroes del Silencio )



He oído que la noche,
es toda magia,
y que el duende que hoy te invita a soñar
Y se que últimamente apenas he parado.

Amanece tan pronto
y yo estoy tan solo;
y no me arrepiento de lo de lo ayer.

Si las estrellas te iluminan
y te sirven de guía
te sientes tan fuerte que piensas que nadie te puede tocar.

Las distancias se hacen cortas,
pasan rápidas las horas
y este cuarto no para de menguar
y tantas cosas por decir,
tanta charla por aquí
si fuera posible escapar de este lugar.

Amanece tan pronto
y yo estoy tan solo,
que no arrepiento de lo de lo de ayer.

Si las estrellas te iluminan
y te guían de día,
te sientes tan fuerte que piensas que nadie te puede tocar.

Amanece tan pronto
y yo estoy tan solo,
que no arrepiento de lo de lo de ayer.

Si las estrellas te iluminan
y te guían de día,
te sientes tan fuerte que piensas que nadie te puede tocar.

 

Il bombarolo ( Fabrizio De Andrè )



Chi va dicendo in giro
che odio il mio lavoro
non sa con quanto amore
mi dedico al tritolo,
è quasi indipendente
ancora poche ore
poi gli darò la voce
il detonatore.

Il mio Pinocchio fragile
parente artigianale
di ordigni costruiti
su scala industriale
di me non farà mai
un cavaliere del lavoro,
io sono d'un'altra razza,
son bombarolo.

Nello scendere le scale
ci metto più attenzione,
sarebbe imperdonabile
giustiziarmi sul portone
proprio nel giorno in cui
la decisione è mia
sulla condanna a morte
o l'amnistia.

Per strada tante facce
non hanno un bel colore,
qui chi non terrorizza
si ammala di terrore,
c'è chi aspetta la pioggia
per non piangere da solo,
io sono d'un altro avviso,
son bombarolo.

Intellettuali d'oggi
idioti di domani
ridatemi il cervello
che basta alle mie mani,
profeti molto acrobati
della rivoluzione
oggi farò da me
senza lezione.

Vi scoverò i nemici
per voi così distanti
e dopo averli uccisi
sarò fra i latitanti
ma finché li cerco io
i latitanti sono loro,
ho scelto un'altra scuola,
son bombarolo.

Potere troppe volte
delegato ad altre mani,
sganciato e restituitoci
dai tuoi aeroplani,
io vengo a restituirti
un po' del tuo terrore
del tuo disordine
del tuo rumore.

Così pensava forte
un trentenne disperato
se non del tutto giusto
quasi niente sbagliato,
cercando il luogo idoneo
adatto al suo tritolo,
insomma il posto degno
d'un bombarolo.

C'è chi lo vide ridere
davanti al Parlamento
aspettando l'esplosione
che provasse il suo talento,
c'è chi lo vide piangere
un torrente di vocali
vedendo esplodere
un chiosco di giornali.

Ma ciò che lo ferì
profondamente nell'orgoglio
fu l'immagine di lei
che si sporgeva da ogni foglio
lontana dal ridicolo
in cui lo lasciò solo,
ma in prima pagina
col bombarolo.

 

Στα χαμηλά και στα ψηλά ( Δημήτρης Ζερβουδάκης )



Αυτά που τόσο αγάπησα,
μα τ’ άφησα ορφανά,
γίναν πουλιά και πέταξαν,
στα χαμηλά και στα ψηλά,
στα χαμηλά και στα ψηλά.

Στα χαμηλά και στα ψηλά,
στο νότο μα και στο βορρά,
τα π’ αγαπώ σκορπίσανε
και φύγανε και πάνε.

Τα βράδια ράβω τα φτερά,
με τ’ άστρα μάτια άγρυπνα,
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ’ ανταμώσω,
να πάω να τ’ ανταμώσω.

Οι πόθοι μου είναι παιδιά,
που περιμένουν χάδι.
στην αγκαλιά τους με πονούν
σαν το πικρό αγκάθι,
σαν το πικρό αγκάθι.

Στα χαμηλά και στα ψηλά,
στο νότο μα και στο βορρά
τα π’ αγαπώ σκορπίσανε,
και φύγανε και πάνε.

Τα βράδια ράβω τα φτερά,
με τ’ άστρα μάτια άγρυπνα
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ’ ανταμώσω,
να πάω να τ’ ανταμώσω.

 

Sparrow Falls ( Woven Hand )



Holy king cause my skin to crawl
Away from every evil thing
In a cotton mouth in a cotton mouth
Quick across the water bring

Your hand speak of a broken door handle
Of thoughts and deeds a little bird sings
A little bird sings
Star rise on the face of the water
Quiet comes on the wing of a lark
Call out in an old time holler
Call out if you're afraid of your dark

I will you no grief no to see you fall
Once had a mind to I'm done with that
I mean you no harm at all

What stands between us
Runs right through my head

It's water still under the bridge
We come together in a horsehead union
Hang my tobacco hands from a beam
Silver handled and chest of drawers
Out of the longhouse I took what's yours
I took what's yours

I will you no grief no to see you fall
Once had a mind to I'm done with that
I mean you no harm at all

I will you no grief no to see you fall
Once had a mind to I'm done with that
I'm done with that
I mean you no harm at all

 

Hard to handle ( The Black Crowes )



Baby here I am
I'm the man on the scene
I can give you what you want
But you gotta' come home with me

I have got some good old lovin'
And I got some more in store
When I get through throwin' it on
You
You gotta' come back for more

Boys and things that come by the
Dozen
That ain't nothin' but drugstore
Lovin'
Hey little thing let me light your
Candle
'Cause mama I'm sure hard to handle now
Yes I am

Action speaks louder than words
And I'm a man of great experience
I know you've got another man
But I can love you better than him

Take my hand don't be afraid
I'm gonna prove every word I say
I'm advertising love for free
So you can place your ad with me

Boys come along a dime by the dozen
That ain't nothing but ten cent
Lovin'
Pretty little thing let me light your
Candle
'Cause mama I'm sure hard to handle now
Yes I am

Baby here I am
I'm the man on the scene
I can give you what you want
But you gotta' come home with me

 

Όταν χαράζει ( Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Τραγούδι: Γιάννης Αγγελάκας )



Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.

 

Είχε καιρό να με συγκινήσει κάποιος με αυτά που θεωρεί ότι τον άγγιξαν...γιατί είναι σπουδαία λεγόμενα και τα λέει κι ένας κορυφαίος διανοητής, ένας μοναδικός ´Ανθρωπος.

 

Κουράστηκες να ακούς μακρόσυρτες ευχές,
μικρές σποραδικές βροχές, να κυνηγάς εχθρούς

Και θες να ονειρευτείς, ξανά να ερωτευτείς
να σ' αγκαλιάσουν σαν σε βρουν οι άγνωστοι της γης

Στο παραμύθι αυτό νεράιδες δεν υπάρχουν
κι οι ήρωες που θα ΄ρθουν θα σ' έχουν για νεκρό

Και σαν θα κοιμηθείς σφιχτά θα σ' αγκαλιάσω
για σένα θα τρομάξω τους αγνωστους της γης...


Απ' την κραιπάλη που με πλάκωσε βαριά,
παράλυτος μ' εκφυλισμένα μάτια,
ποιος θά 'ρθει να με σώσει (ελευθερώσει) μια νυχτιά;

Οραματίζομαι συχνά μιαν ύπαρξη
μια κόρη με τα κάλλη τα περίσσια
που θα με φέρει στην αλήθεια, ίσια
που θα με βγάλει απ' τον έκλυτό μου βίο...
Αντίο...

Θα βρω μια θεία ξεκούραση στα χέρια της,
και στο κορμί μου θ' απλωθεί αθάνατος
βαρύς και μελαγχολικός ο θάνατος.

(Ω, τι γλυκά που ζει κανείς στο πέλαγος
των αναμνήσεων, έξω των ορίων
των γνώριμών μας των περιθωρίων
που κυβερνούν εχθροί και φίλοι-πίθηκοι,
ανήθικοι,
στο βάθος βυθισμένοι των οργίων...)

Μέσα στην αγκαλιά σου, με κατάνυξη
βλέπω δειλά να μου χαμογελάς σαν άνοιξη
γεμάτη ανθούς και μύρα στολισμένη
Αγαπημένη...

Γύρε σιμά (έλα κοντά) και δως μου το χεράκι σου
να τ' ακουμπήσω λίγο στην καρδιά μου,
(Κυρά μου)

Απ' την κραιπάλη που με πλάκωσε βαριά
και που στεγνά τη φθείρει τη Ζωή μου
εσύ θα ' ρθείς, Θεά μου εξωτικιά
να σώσεις τη χαμένη ύπαρξή μου

Η απόλαυσή σου έντονη σα βέλος
ας έρθει να μου δώσει ένα τέλος.​

 

Fourteen long years she lies oh she lies oh
And love as she lies she dreams in white stone
Colonnade marbled and balcony empty
A broken band brokenly marks broken time
Fourteen years she dreams oh she dreams oh
As dreamer she dreams on, as lover entwines
Her limbs grow round his limbs, she drinks from a bottle
She walks through the city she's lost and then found
Fourteen long years, further back scattered
She sits on some beach and reasons with him
In the secret red moist heart, the most loved and most dark
The flame shaft and fierce dart, the rose-leaf and moss-part
Spreadeagled like starfish, most pain and most fear
Like flower of sea-grass, most fragile and harmless
Most fiery and bloody, most childlike and wrinkled
This starfish, this spider, most wretched and great
Do not cry for me; let me show you the path
On which we neither come nor go
She smiles at me lake-wide, wet-brown-eyed and dark-skinned
Some dark moon unmoved stalks through our loss
Do not spend this night with me;
I shall make the fallen blind see
This too another broken toy, from broken girl gift to broken boy
I ask my sea-blue rushing mother:
Shall she hear the lions roar?