Περι ειλικρίνειας

Κάποιος μπορει να εναι αληθινός, οχι ομως ειλικρινής. Η α π α ι τ η σ η να ειναι κάποιος ειλικρινής ειναι συνηθως για να τον εγκαλέσουμε αν ποτε χρειαστεί. Η σχεςη της εμπεδωμένης εμπιστοσύνης, δεν την χρειάζεται την ειλικρίνεια. Αν υπαρχει, η ειλικρίνεια, καλώς για όποιον του ειναι απαραίτητη. Εμενα πχ, μου ειναι απαραίτητη η σοκολάτα, σε όλες τις μορφές. Ειναι η αλήθεια μου αλλα δεν το δήλωνω από την αρχή και κυρίως δεν της ορμάω, μπροστά στο αντικείμενο το έρωτα μου, θα χάσει πάσα ιδεα! Αυτα γενικά.  

 

Για εμενα τα πραγματα ειναι σχετικα απλα. Αν ειναι στα θελω του να μου πει αληθεια ειτε γιατι τον βολευει ειτε γιατι θεωρει και του βγαινει οτι την αξιζω, ειτε γιατι σαν ανθρωπος νιωθει καταπιεση να μην την λεει..τελεια! Και το τελεια αφορα και τις καλες αληθειες και τις δυσκολες! Οσο ζορι και αν φαω, την επομενη μερα ξυπναω και ειμαι καλα ακριβως για τους παραπανω λογους. Γιατι του βγηκε, γιατι του βγαινει, γιατι το αξιζω γιατι νιωθει ο εαυτος του, γιατι ειναι Κ και δεν νιωθει ασχημα με αυτο!

Αν για καποιο λογο δεν του βγει να μου πει την αληθεια ( προσοχη δεν λεω να πει ψεμμα η να διαστρεβλωσει καταστασεις) ειτε γιατι δεν θελει, ειτε γιατι υπαρχει πλανο-σκοπος, ειτε γιατι δεν θεωρει την αξιζω τοτε θα το σκεφτω, θα με απασχολησει, θα με ριξει...ναι...αλλα! Δεν θα μου αλλαξει κατι, δεν θα κανω κατι και δεν θα απαιτησω κατι ΚΑΙ γιατι δεν ειναι ο ρολος μου αλλα κυριως γιατι εγω αυτο θεωρω αληθεια! Οταν δεν θελει να μην γινεται και οταν θελει να! Το να μου δωσει-πει κατι επειδη πρεπει, επειδη το λεει η οποια συμφωνια η επειδη το εχω βαλει σαν ορο η απαιτηση , αμεσως αμεσως μετατρεπει την ειλικρινεια του σε ανειλικρινεια ως προς τα θελω και τον εαυτο του και... Εμενα προσωπικα δεν με γεμιζει, δεν θα με κανει να νιωσω καλα ουτε θα μου αφαιρεσει το ζορι!
Δεν με ενδιαφερει να γινει το δικο μου επειδη πρεπει . Με ενδιαφερει να γινεται αυτο που σε εκεινον βγαζω-θελει ( καλο κακο, με ζορι η χωρις) αυτο ειναι για μενα αληθινη σχεση και μαλιστα Κ/υ. Απο εκει και περα, οπως παντα, αν οι επιλογες-συμπεριφορες-θελω του ως προς εμενα, με στεναχωρουν, με μαυριζουν τοτε απλα φευγω.

 

Ας κάνουμε μια υπόθεση: Έστω οτι η ατομική μου ηθική μου επιτρέπει μιά "ελαστικότητα" στο θέμα της ειλικρίνειας. Είμαι δηλαδή ψευτράκος κατά περίπτωση. Έστω επίσης οτι είμαι το υποψήφιο κ ή το υ μέλος σε μιά ασύμμετρη σχέση και ο έτερος θέτει ως προϋπόθεση για την ύπαρξη της σχέσης την αμοιβαία ειλικρίνεια. Εγώ, όντας "ευέλικτος", θα συμφωνήσω και μετά βλέπουμε...

Θέλω να πω οτι η ειλικρίνεια δε μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης στη σχέση, γιατί είναι συστατικό του οικοδομήματος εμπιστοσύνης, άρα είναι κάτι που μένει να αποδειχτεί στην πορεία. Επίσης, δεν έχει νόημα να διαχωρίζουμε την ειλικρίνεια σε εντός και εκτός βδσμ, γιατί δεν είναι α λα κάρτ.Η ειλικρίνεια είναι άποψη και στάση ζωής. Είτε είμαι ειλικρινής σε όλες τις εκφάνσεις της διαπροσωπικής μου επικοινωνίας, είτε σε καμία. Ο λόγος είναι προφανής: Η ειλικρίνεια αποτελεί αξία για μένα. Αυτό σημαίνει οτι την υπηρετώ με συνέπεια, ανεξάρτητα από τακτικισμούς και σκοπιμότητες. Διαφορετικά κοροϊδεύω τον εαυτό μου και τους άλλους...

Αν πάλι δεν είμαι ειλικρινής, δεν θα είμαι εντός και εκτός βδσμ.

Σε κάθε περίπτωση επομένως, θεωρώ το ερώτημα του νήματος άνευ αντικειμένου. Εντούτοις, παρουσιάζει ενδιαφέρον ως αφορμή για γενικότερη συζήτηση, όπως αυτή εξελίχθηκε στη συνέχεια.

 

Μα ...αν το κάνει αυτό δεν είναι εξ αρχής ανειλικρινής απέναντί σου, για να μη πώ δόλιος;
Γιατί συμφωνεί σε κάποιο όρο η απαίτηση σου κατά την αρχική συμφωνία αν αυτό αντιβαίνει "προς τα θελω και τον εαυτο του" ;

Το δικό σου ούτως η άλλως δεν θα γίνεται εφ ' όσον μετέχεις σαν υ μέρος σε μια Κ/υ σχέση.Τουλάχιστον δεν θα γίνεται όταν και όπως εσύ θέλεις, αλλά μόνον οταν και όπως ο Κ σου κρίνει οτι πρέπει να στο "χαρίσει". Τυχόν επιλογες-συμπεριφορες-θελω του ως προς εσενα που σε στεναχωρουν, σε μαυριζουν ,
θα έπρεπε να συζητούνται και να αναζητούνται οι αιτίες τους, πρίν φύγεις, μπας και διορθωθούν η λυθεί η τυχόν παρεξήγηση.
Αλλά αυτό προυποθέτει ειλικρίνεια.Και των δύο μερών...

 

Όταν το Κ/υ δεν είναι κάτι που πλαισιώνει την σχέση, αλλά είναι ο πυρήνας της σχέσεως ( ουδέν μεμπτόν ), η όποια συζήτηση πέρα απ' την διαπραγμάτευση αναφορικά με τα θέλω των δυο και τα όποια όρια ( κυρίως σχετικά με την ασφάλεια και τις πιθανές κόκκινες γραμμές ), είναι optional...

Εδώ πολλές φορές η αληθινή επικοινωνία είναι δύσκολη έως αδύνατη στις vanilla σχέσεις που υποθετικά βασίζονται στην "ισοτιμία" και όχι στην ασυμμετρία...
Είναι δύσκολος ο αληθινός και ειλικρινής διάλογος, αφού έχουμε πολλές φορές δυο εγωισμούς που παίζουν γροθιές...
Θα υπάρχει πεντακάθαρη και σταθερή ειλικρίνεια σε μια σχέση, που ο/η ένας/μια γνωρίζει ότι "μπορεί", για όσο χρόνο "μπορέσει" και ότι ο/η άλλος/η υποθετικά επέλεξε να "δέχεται" ?
Δεν "βανιλλιάζαν κατευθείαν?

Αλλά ξαναλέω, αυτά είναι γούστα...Και αν δεν υπάρχει βαθύ συναίσθημα ( κάτι που δεν τυχαίνει κάθε μέρα, νομίζω...)...
Αν είναι μόνο ζήτημα κάλυψης αναγκών και πιθανού φόβου του να μείνει ο/η ένας, ή ο/η άλλος/η "ακάλυπτος/η" για χ, ψ, ω δικούς του/της λόγους...
Πάντα κατ' εμέ η οποιαδήποτε κουβέντα περί ειλικρίνειας, είναι αέρας κοπανιστός...
Η ειλικρίνεια θεωρητικά πάντα δεν κοιτάζει ούτε το ίδιο μας το συμφέρον, δεν έχει ποσοτικά χαρακτηριστικά και πάν' απ' όλα δεν φοβάται...
Αφού η ειλικρίνεια έχει και αρνητικές συνέπειες...Και δεν γίνεται να είναι κάποιος/α ειλικρινής μονάχα όταν τον/την βολεύει...
Η "μαγκιά" είναι να είναι κάποιος/α ειλικρινής, ακόμη και όταν γνωρίζει, ότι μπορεί να "χάσει", αλλά δεν κρύβει τίποτε...Δεν μασάει τα λόγια του/της, ούτε καταπίνει έστω και στο ελάχιστο τα θέλω του/της...

 

@underherfeet
Απαπαπα! Τι ειναι αυτα που λετε; Επιτρεπονται συζητησεις στο ντιες;
Ο χρονος του Κ ειναι υπερπολυτιμος για μπει σε τετοιες διαδικασιες (sic).
Αυτα αγαπητε ειναι καταλοιπα βανιλοσυμπεριφορων.  
Ντιες σημαινει το Κ γουσταρνει αυτο, το υ το εκτελει κι αμα δεν το γουσταρνει νταζβιντανια.
Βανιλιζετε ακρως επικινδυνα και να το προσεξετε αυτο.  

Και στην τελικη, οπως λεει και ο νηματοθετης, αν αρχισει το υ να ειναι ειλικρινες ως προς τα θελω, τις επιθυμιες και τα συναισθηματα του, αυτοματως δεν σαδιζει; (ειπαμε ε, ειλικρινεια=σαδισμος)
Αρα τι ζητατε τωρα να γινεται topping from the bottom;    

Τς, τς, τς!

 

Μη γράφουμε τέτοια γιατί κάποιοι άνθρωποι διαβάζουν και τα παίρνουν στα σοβαρά και δεν είναι καλό αυτό κατά τη γνώμη μου  

Η απορία μου πάντως παραμένει και δεν απαντήθηκε ούτε από το νηματοθέτη @DeSade που μάλλον ναρκοθέτησε (έβαλε το θέμα κι έφυγε ) ούτε από κάποιον άλλο και θα ήθελα απαντήσεις γιατί δεν έχω πλήρη οπτική: τι κακό μπορεί να προκύψει στον Κυρίαρχο αν λέει την αλήθεια στον υποτακτικό του;

 

To ίδιο λέμε! ακριβώς όμως.

Συν οτι δεν μαρέσουν οι διαπραγματέυσεις ειλικρίνειας, ορίων..γενικότερα οι συμφωνίες πάνω στην υποταγή μου. Αλλα αυτό είναι προσωπική βλέψη, κάποιος μπορεί να μην θέλει να παραδώσει τον έλεγχο σε όλους τους τομείς άρα να πρέπει να διαπραγματευτεί, σε αυτή τη διαπραγμάτευση θε πέσει το θέμα ειλικρίνεια όχι όμως..η διαχειριση αυτής! και κάποιος μπορεί να θέλει να βάλει και όρια στους τομείς που παραδίδει ( παμε για μποτομ πια σιγά σιγά) όπου θα διαπραγματευτεί και η διαχείριση της ειλικρίνειας κάθε φορά ανάλογα τι αγγίζει και τι αφορά.

Μάλλον δεν προσέχεις πολύ τις λέξεις που χρησιμοποιώ, είπα '' δεν με ενδιαφέρει να γίνει το δικό μου '' αυτό σημαίνει οτι γνωρίζω οτι δεν γίενται το δικό μου απο την στιγμή που όπως, σχεδον αυτονόητα, τονίζεις μιλάμε για Κ/υ σχέση , το θέμα είναι οτι και το γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει! δεν με τρωει, δεν με τσιτώνει ακόμα και όταν αφορά γεγονός που θα με τσιτώσει. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή. Και μην μου πεις οτι αυτό που λεω είναι αυτονόητο απο τη στιγμή που επιλέγεις να είσαι υ γιατι ..δυστυχώς.. δεν είναι!

Οσο για το πως και ποσο ευκολα φέυγω..
αν μιλούσα για παρεξηγήσεις, μουτρακια, νευρακια κτλ δεν θα το έβαζα καν στην κουβέντα..είναι πραγματα που και ξέρω και μπορώ και εχω το ενδιαφέρον και την κατευθυνση Του να διαχειριστώ.
Μιλώ για επιλογές, θέλω του και άλλα βασικά που τυχόν δεν μπορεί να συμβαδίζουν με τη δική μου ευτυχία. Αν ο Κ μου , τα θέλω του εμένα με μαυρίζουν τότε ναι..φευγω! δεν θα διαπραγματευόμουν ποτέ τα θέλω του Κ μου, ίσως γιατι με νοιάζει υπερβολικά να τα έχει! αυτό όμως δεν με κάνει υποχρεωμένη να μένω, και δεν θα το ήθελε και ο ιδιος, να έχει ένα ατομο δυστυχισμένο δίπλα του που μόνο αν εκείνος αλλάξει τον εαυτό του θα κάνει χαρούμενο ( που και πάλι χαρουμενο δεν θα με εκανε γιατι θα ήξερα οτι αλλαζει τα θελω του για μενα οχι επειδη θελει ή επειδη απλα αλλαξαν τα θελω του ) αδιεξοδο λοιπόν..αρα τι να συζητήσεις; Φυσικά και φευγεις, αν όντως σε ενδιαφέρει αυτός ο ανθρωπος και τα θέλω του και η χαρά του τόσο όσο δηλώνεις όντας υ Του. Εχω ξαναπεί το '' ο,τι θέλετε Κυριε η ικανοποιησή σας πρώτα'' είναι πολύ πολύ πιο δύσκολο απο ότι το κάνουν να ακούγεται. Για εμένα τουλάχιστον!

Αυτό ! προυποθέτει αλήθεια! και των δύο μερών..μαζί με κάτι άλλο..

 

Γεια σου !!!  

Εγώ πιστευω ότι το υ και πρέπει και πρέπει να θέλει και ο Κ να έιναι ειλικρινές ως προς τα θέλω και τις επιθυμίες του και τα συναισθήματα του. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση σε αυτό και αν ο νηματοθέτης το έιπε αυτό κάπου και δεν το έπιασα..τότε διαφωνώ μαζί του.

Το θέμα είναι ότι σαν υ, οι επιθυμίες μου και τα θέλω μου ερχονται δεύτερα, αυτό κάνουμε εδώ..και ιδανικά ( δύσκολο να το νιώσει κάποιος και το κατανοώ, εγώ είμαι τυχερή ) η επιθυμιά και το θέλω του υ να είναι όντως! η επιθυμία και το θέλω του Κ. Δεν λέω να αλλάζει και τα μετασχηματίζει τα δικά του..λέω η θέληση του, η λύσσα του ο Κ να είναι χαρούμενος να κάνει αυτόματα αυτό το θέλω σημαντικότερο και μεγαλύτερο του θέλω που μπορεί να είχε ατομικά, μόνο του. Συνυπάρχουν αυτά..δεν εξαφανίζονται, απλά θες όντως, το ένα ''θέλω'' παραπάνω απο το άλλο.
Αυτό απαιτεί όχι απλά ειλικρίνεια, απαιτεί τρομερή ανάλυση του εαυτού σου, τρομερό ψάξιμο, αλήθεια! και κυρίως αρχίδια ( να το πα ) γιατί όλο αυτό είναι μια πολύ επικύνδυνη κατάσταση αφενώς γιατι μπορεί να ξεγελαστείς και να νομίζεις οτι θες ενώ μαυρίζεις, αφετέρου γιατι θα πρέπει να διαχειρίζεσαι σωστά με βάση τη γραμμή που έχεις απο τον Κ, και με βάση το ρόλο που εσύ έχεις επιλέξει , την υποβάθμιση των θέλων ( απο εσένα κυρίως όπως εξηγώ όχι επειδή σου το επιβάλλουν ) σου τη στιγμή που γίνεται και έχεις το κάθε μεμονωμένο γεγονός μπροστά σου.

Το τι κάνεις αν όντως μαυρίζεις και γιατί το κάνεις αυτό, το αναλύω παραπάνω.

Υ.Γ Τ ο υ σαδίζει και τοπιάζει όταν διαχειρίζεται τα θέλω του , δεν είναι στο χέρι του να τα διαχειριστεί, οχι όταν είναι ειλικρινές ως προς αυτά.

 

Το εχετε διαβάσει ανάποδα.

Χωρις να απευθύνομαι μονο σε εσάς,
Ως υ, προσωπικά βαριέμαι τις ειλικρίνειες, τις απαιτήσεις, τον έλεγχο προς τον Αλλον. Εχω πολυ καλύτερα και πιο δημιουργικά να κάνω με τον Αλλον. Εχω να ζήσω με τον Αλλον. Επιςης εχω το βίτσιο γενικά στην ζωη μου να εξερευνώ τον σημαντικό Αλλον, να μην εχω ανάγκη να μου δίνει μασημένη τροφή για το ποιος ειναι ή δεν ειναι για το τι σκοπεύει ´η δεν σκοπεύει, για το πως αισθάνεται. Εχω αναγκη, να δίνω χρόνο στην ίδια τη ζωη, στην ίδια την σχεςη, και κυρίως στις πράξεις. Να παρατηρώ, να βλέπω, να πλησιάζω και αν χρειάζεται να ρωτώ, αποδεχόμενη το ριςκο ή να μην μου αρέσει η απάντηση ή ο αλλος να μην θελει να πει ο,τιδηποτε. Να μου αρκεί να αισθάνομαι ευτυχής και πλήρης μαζι με τον Αλλον, να βλέπω την ζωη να προχωρά καλά με τον Αλλον, που εμπιστεύτηκα, αφέθηκα μεςα απο συμπεριφορές, απο πραξεις, μεςα από ενα ασύμμετρο μαζι, σεβόμενη την σιωπή του, τον ρυθμό του, ο,τι αποφαςιζει να μου λεει και ο,τι δεν μου λεει, για οςα ποτε δεν μου υποσχέθηκε, για ο,τι ζω καθε ημέρα χωρις να γνωρίζω πού θα πάμε. Αλλα οπως παντα λέω, το D/s και το M/s ειναι ο προορισμός του ταξιδιού, οχι η αρχή. Και αυτό το τελευταίο νομιζω οτι στην εποχή του άκρατου καταναλωτισμού, της βιασύνης, ως ειναι να πεθάνουμε αυριο, δεν του δίνουμε τη πρέπουσα κατ εμένα σημασία και ετςι κατανοώ οτι η ειλικρίνεια γινεται αντιληπτή, ως μορφή επικοινωνίας, της οποίας της δίνεται μεγαλύτερο βάρος απο αυτο που εχει. Αν κάποιος καταφέρει αποκολληςει τουλαχιςτον εν μέρει, την ειλικρίνεια απο την αλήθεια, αναγνωρίσει δηλαδή, το πολυεπίπεδο του ανθρώπου, οτι δηλαδή πολυ συχνά η ειλικρίνεια εινα ουσιαστικά διάφορη απο την αλήθεια και κάποτε συγκρουόμενη μαζι της ( έδωσα παραπάνω, το παράδειγμα του ερωτευμένου), ισως κινητοποιηθεί, ξεκινήσει να βρει πιο αυτόφωτους και δημιουργικούς τρόπους να γ ν ω ρ ι σ ε ι α λ η θ ι ν ά, να καταβάλει την δικη του προσπάθεια, τον δικό του οβολό σε αυτο το ταξίδι προς τον ´Αλλον. Δεν απορρίπτω την ειλικρίνεια, ως τροπο συνομιλίας αλλα δεν την θεωρω εγγυημενο τροπο για την αλήθεια και σίγουρα εμενα δεν μου ειναι καθολου αναγκαία, που αςςυμετρώ ερωτικα αςύςτολα και το απολαμβάνω.

Τέλος αυτο που θα έλεγα ειναι, οτι όσοι εχουν επιμονή με το θεμα της ειλικρίνειας, να εχουν υπόψιν τους οτι θα πρέπει με τον άλλον οχι μονο να μοιράζονται την ίδια επιμονή αλλα να φροντίσουν να νοηματοδοτηςουν με τον ίδιο τροπο την έννοια της ειλικρίνειας.

 

:/
διαφωνώ τόσο πολύ μ αυτή τη λογική, της αξίας.
με κάνει να αισθάνομαι ότι είναι εφεύρεση "ανθρώπων-θυμάτων", οι οποίοι πιστεύουν στη μοίρα κτλ κτλ.

"δεν μου άξιζε τέτοια συμπεριφορά/ζωή/περμανάντ"