Ο κώλος είχε τη δική του ιστορία

Το του αγνώστου λαϊκού βάρδου στιχούργημα επανήλθε εις το προσκήνιον μέσω των δοκιμίων του Ηλία Πετρόπουλου...
(Η πατρότης του δράστου της επαναφοράς παραμένει εξ ίσου σημαντική με την πατρότητα του δημιουργού)...

 

Κύριες και κύριοι καλησπερα σας.
Δείξτε μου τον κωλο σας να σας πω ποιος (η ποιά) είστε.

 

Μην δοκιμάσετε κανένα από τα παρακάτω μόνοι στο σπίτι!

 

 

 

 

 

 
​

 

παρακαλώ να δωθεί το ''φυτό'' προς αξιολόγηση!!

 

@gaby μια τραγουδιαρα δεν ήταν που έκανε την στάση 81???

69 κι ένα ουζο 12 στον κώλο!!???

 

 

Θα `ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
θα `ναι ουρανού κατάνυξη
θα `ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
στα ξαφνικά!!!

 

Μπορούσα ν' αφήσω ένα (κωλο)νήμα του είδους, δίχως να το μαγαρίσω? Πόσο μάλλον όταν το άνοιξε ο φίλτατος @peleas ?

Το λοιπόν, τι είδους αντικείμενα έχω εναποθέσει ( chic ) στα "μαξιλαράκια" κάποιας ( Sorry αλλά οι αντρικοί κώλοι δεν μου "είπαν" ποτέ τίποτε )...

Εκτός απ' τις κλασικές σφήνες διαφόρων διαστάσεων και μήκους ( για τους σχεδόν απαίδευτους ή τελείως απαίδευτους κώλους )...
- Κουτάλι της σούπας ( και από τις δυο μεριές ), κερί ( και αναμμένο, με την τύπισσα με τα μούτρα στο πάτωμα και τον κώλο όσο γινόταν πιο τούρλα )...
- 14ποντο τακούνι στιλέτο ( για τις πιο - μη, δεν κάνει, νιώθω "βρώμικη" αν με πάρεις απ' τον κώλο -. Για να επιβεβαιώσεις μετά εκείνο που "ψυχανεμιζόσουν", ότι στο κωλαράκι τους θα χώραγε μέχρι και ψυγείο )...
- Επίσης κλασικό, μπουκάλι ( απ' το "λαιμό" εννοείται, grappa, μπύρας, sambucca, whiskey, τσίπουρο. Εδώ είναι περισσότερο η "σκηνοθετική" παρέμβαση που μετράει. Μεθυστική εικόνα θα έλεγα )...
- Καλάμι ψαρέματος ( νύχτα, σε απόμερο βραχώδες μέρος με την εντολή να γυρίσει την τούρλα στην θάλασσα και να το κρατάει με τα χέρια, μέχρι να πιάσει ψάρι. Εξυπακούεται ότι είχα βάλει και δόλωμα χαχα. )...
- Χαρτοκόπτης ( με στρογγυλή ξύλινη λαβή μεσαίου μεγέθους. Το καλό του να έχεις γραμματέα "ελευθέρας βοσκής" που είχε περάσει ολόκληρο το γραφείο. Αχ, αυτές οι "μέρες" στας Ευρώπας πόσο μου λείπουν ώρες ώρες...)
- Σκαλιστήρι για κήπο ( πάντα απ' τη λαβή, μην τρελαθούμε. Ας είναι καλά ο πατέρας μιας ψυχής που είχε μποστάνι. Καφέ χρώματος by default. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου σ' εκείνη την περίπτωση.
Μεγάλος μαλάκας ο τύπος, ακόμη θυμάμαι τα μούτρα του ενώ τσάπιζε τα ζαρζαβατικά του κι εγώ τον κοιτούσα απ' το μπαλκόνι, καπνίζοντας και χαμογελώντας του. Καθώς προσπαθούσε να καταλάβει, τι δεν πήγαινε καλά με το σκαλιστήρι του )... 
- Κολοκυθάκια ( απ' το μποστάνι του προαναφερόμενου τύπου. Ήξερε ότι η κοράκλα του σιχαινόταν τα ζαρζαβατικά και δεν ξεχνούσε που και που να μας προμηθεύει με τα δικά του. Που να γνώριζε από που τα έτρωγε το βλαστάρι του χαχα )...
- Αναπτήρας, άλλο κλασικό, στην τουαλέτα και μετά στη γύρα για τουλάχιστον 5 ώρες για επίσκεψη μουσείων/εκθέσεων κλπ. Εξυπακούεται ότι η τύπα φορούσε φούστα και αν της έπεφτε, ουέ κι αλίμονο της.
- Λεπτό σιδερένιο πόδι καρέκλας ( εντάξει, όχι όλο, δεν ήταν και πηγάδι, όσο χωρούσε )...
- Αρκετά μεγάλο ομοίωμα ξύλινου πέοντα ( νισάφι με τα ξενέρωτα σουβενίρ στα ταξίδια )...

Τι αίσθηση έδινε στον "φυτευτή" ? Ανάλογα την περίσταση και το άτομο, από άκρατο γέλωτα ( ειδικά όταν άκουγα κάποιες ατάκες για το πως ένιωθε η δέκτης με το αντικείμενο στο "χρηματοκιβώτιο" )...
Έως απίθανη καύλα στις περιπτώσεις ( ομολογώ σπάνιες ) που την έβλεπα και την άκουγα να σκούζει απ' τον πόνο ή ακόμη καλύτερα να δακρύζει ( είμαι και σαδιστάκος, ομολογώ και αυτό )...

Anyway, ένα σφριγηλό, κατάλευκο και "στεγνό" γυναικείο κωλαράκι είναι σαν ένα πούρο Aβάνας μ' ένα ποτήρι brandy...Σαν ένα κείμενο του Baudelaire...Σαν μια πρεμιέρα στην Σκάλα του Μιλάνο...
Είναι ένα έργο τέχνης που περιμένει τον κατάλληλο εστέτ για να το εκτιμήσει αναλόγως...Δεν είναι να σπαταλιέται φυτεύοντας του αντικείμενα...Αλλά για να ξεσκίζεται ανελέητα με την χρήση του ιδίου μορίου ( για να δώσω κι ένα επίπεδο στην παρέμβαση μου χαχα )...
Και πάντα προσωπική γνώμη, όποιος/α έχει συνδέσει το πρωκτικό σεξ με την Κυριαρχία και την υποταγή ή τον εξευτελισμό, δεν έχει καταλάβει τίποτε... 

 

χαχαχαχααχ... Φίλε @Tenebra_Silente , μετά από αυτή την απάντησή σου μπορώ να θεωρήσω οτι το νήμα εκπλήρωσε το σκοπό ύπαρξής του (ψιλοπερίμενα, για να είμαι ειλικρινής, οτι θα σκάσεις μύτη, γεροαλητάμπουρα...χαχαχα)

Έγραψες πάλι!!!

 

Xaxaxa, πίστεψε με ακόμη και εκείνο που έγραψα για το καλάμι, είναι αληθινό. Όταν ήσουν για χρόνια με κάποια, που εκτός από D/s σ' αγαπούσε, την αγαπούσες ( έτσι νομίζω τουλάχιστον χαχα ) και γούσταρε να σε "ακολουθεί" σε ότι "αρρώστια" σκαρφιζόσουν...
Sky was the limit...Και ομολογώ ότι με κακοέμαθε, με τις Ελληνίδες τέτοιο (κωλο)feeilng δεν το έχω βρει ακόμη...
Κάτσε, αυτές τις ημέρες μπορεί να έχω καινούριο αντικείμενο, αφού σκέφτομαι να προσπαθήσω φυτέψω σε κάποια ένα συρραπτικό ( ή αν δεν μπαίνει, σαν κύλινδρο μια μικρή πάκα από συρραμμένα "χαρτιά" μου )...Της το "χρωστάω" χαχαχα...
Γεροαλητάμπουρας εγώ βρε? Είπαμε χορτάτοι, χορτάτοι, αλλά έχουμε ακόμη κι εμείς τις ορμές μας...Και σ' έναν καλοσχηματισμένο, προσεγμένο ( και πρόθυμο ) κώλο, είναι αμαρτία να λέμε όχι χαχα...  

Υ.Γ. Το κωλολάτρεψα το νήμα σου διεστραμμένη αλεπού της ερήμου χαχα. Όμως περιμένω και τον δικό σου οβολό   

 

χαχαχα... έχουμε και μιά ψυχή να παραδώσουμε, πώς θα δικαιολογήσουμε το όχι στην καύλα. Αμαρτία, που έλεγε ο Ζορμπάς...

Δεν έχω το δικό σου παλμαρέ, φίλτατε, αλλά έχω κάνει κι εγώ το μερίδιο που μου αναλογεί στο φύτευμα. Για την οικολογία, ρε γαμώτο!
Προσωπικά απολαμβάνω τις αποστολές των εκάστοτε υ μου, στις οποίες αναθέτω να περιφέρονται για ένα προκαθορισμένο χρονικό διάστημα με κάποιο αντικείμενο στον κώλο, εκτελώντας τις συνήθεις δραστηριότητές τους σα να μην τρέχει τίποτα.

Σε μιά περίπτωση, μία υφισταμένη μου στην εταιρεία που εργαζόμουν τότε είχε αναλάβει να κάνει μιά παρουσίαση στο ΔΣ. Είχε προετοιμαστεί άψογα για την παρουσίασή της, δεν ήταν όμως έτοιμη να τη διεκπεραιώσει με ένα πρες παπιέ μισού κιλού στον κώλο, φορώντας κολλητή μακριά δερμάτινη φούστα και στριγκάκι. Τελικά η παρουσίαση πήγε καλά, όλες οι ερωτήσεις στο τέλος όμως αφορούσαν στις αλλοπρόσαλες χορευτικές κινήσεις με τις οποίες τη διάνθισε...  

 

Ότι δεν έχεις το παλμαρέ μου, ας το πιστέψω...Μάλλον επειδή δεν ήθελες...Αφού αν ένα δίποδο πατσαβουρόπανο σαν κι εμένα, έχει "μαζώξει" στα χρόνια ( εντάξει, πιο νέος ήμουν σφουγγαρίστρα μάρκας χαχα ), θα μπορούσες άνετα κι εσύ...
Βαθύτατη υπόκλιση, θα ήθελα κι εγώ να είχα μια υφιστάμενη με τέτοιο "βάθος", αν μη τι άλλο για να μου κουβαλούσε την επαγγελματική τσάντα στο κωλαράκι της και να μου την κρατάει ζεστή...
Βέβαια σαν τον Θεό τον Christopeher Walken που κρατούσε για χρόνια στον κώλο το ρολόι του πατέρα του Bruce Willis στο Βιετνάμ, δεν υπάρχει...Μάλλον πρέπει ν' αρχίσω να ξαναφοράω ρολόι...
Να το χώσω στο κωλαράκι καμίας, για να μπορώ μετά να λέω, ότι την ώρα την έχω χεσμένη χαχα...Συμπάθαμε αλλά σήμερα με έπιασε οξεία μαλακίτιδα χαχα... 

Υ.Γ. Είσαι και δάσκαλος χορού λοιπόν χαχα...Το πιο γαμάτο είναι μετά από αδυσώπητο ξεκώλιασμα, να βάλεις την υ να φορέσει θεόστενο τζιν και να της πας για καφέ αφού διασχίσεις κάποιο ιστορικό κέντρο σε ώρα αιχμής...
Εκεί να δεις χορογραφίες και κυρίως βλέμματα...χαχα