Την εχω αναγκη, δε με φοβιζει.

που να' χατε μεγαλωσει και με cure, smiths, joy division κλπ δηλαδη...

 

Βεβαιως, οποτε ειναι ευκολο ,θα με ενδιεφερε πολυ . 

Θα συμφωνησω λοιπον.
Αν και νομιζω οτι η μελαγχολια ειναι βαθια ριζωμενη σε οποιαδηποτε μορφη τεχνης ηδη απο τα χρονια του Αριστοτελη οταν ξεκινουσε το <<Μελαγχολια κ Ιδιοφυια>> με τις παρακατω γραμμες " Για ποιο λογο ολοι οσοι εχουν αναδειχθει εξαιρετοι στη φιλοσοφια ή στην πολιτικη ή στην ποιηση ή στις τεχνες ειναι εμφανως μελαγχολικοι; " . Απλως θεωρω οτι καθε εποχη/δεκαετια την εξεφραζε με διαφορετικο τροπο.
Να βαλω κ εγω τραγουδακι;  

οφειλω να σημειωσω οτι μου ηταν ιδιαιτερα ευστοχο το παραπανω.

Δεν υπαρχει τυχαια η εκφραση <<αν πιασεις πατο,δεν υπαρχει δρομος παρα μονο προς τα πανω>>. Μπορει να αποτελει παραγοντα αλλα σιγουρα απαιτει κ μεγαλη εσωτερικη δυναμη μεχρι να σταθεις ξανα στα ποδια σου και να ανεβεις. Toυς θαυμαζω αυτους τους καθημερινους ηρωες.

Παρολα αυτα θα ηθελα να κανω ξεκαθαρο το εξης: αποπαθολογικοποιω την εννοια .Αναφερομαι περισσοτερο στη συνυπαρξη του ανθρωπου με τη θλιψη του απο αναγκη,απο αρνηση.
Χωρις καποιον ιδιαιτερο λογο. Αναφερομαι σε καποιον που προσπαθει να απογυμνωσει ολα αυτα που τον δυσαρεστουν,τον συγκινουν, τον εκπλησσουν, στολιζοντας τα μονο με μια μουσικη διαθεση,μια σκηνοθετικη πινελια κ με ενα μελαγχολικο υφος.

Κι εγω δεν ανεφερα οτι βρισκομαι μονιμως σε μια τετοια κατασταση. Οσοι με γνωριζουν με χαρακτηριζουν ακρως αισιοδοξο ατομο. Απλως βρισκω πολυ γοητευτικη τη σκοτεινη πλευρα καθε ανθρωπου (και τη δικη μου) . Αυτη που ειναι λιγοτερο επιφανειακη. Αυτη που κουραστηκε να αναμασα κ να κραταει καλα πισω απο ενα χαμογελο καθε τι. Τελος, αυτη που θελει να ξεσπασει ,ακομα και σε ανυποψιαστη στιγμη, να το απολαυσει και να επιστρεψει εκει που ειναι καλα κρυμμενη. Υπαρχει κ αυτη η πλευρα.
Δινω λοιπον στο αισθημα της μελαγχολιας ιδιαιτερη αξια διοτι ειναι κατι που με ξεκουραζει (κατι που θεωρω πολυ σημαντικο στους πλεον γρηγορους ρυθμους), με φερνει αντιμετωπη με τον εαυτο μου ενω πολλες φορες βγαινει και κατι πολυ δημιουργικο μεσα απο αυτην.

Σχεδον ονειρικο. Το λατρεψα!

Θα με ενδιαφερε πολυ να μαθω. 

τους απολαμβανουμε απολυτα κ τους τιμαμε καθε φορα.  

Σας ευχαριστω παρα πολυ για το χρονο σας κ για ολες τις απαντησεις σας.

   

 

Λέγεται πως η μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη...το ανικανοποίητο που λέμε.; :- )

 

Μμμ..
το φαντασμα..

 

Dear @noC με πετυχες σε φαση οπου τα κεφια ειναι πεσμενα οποτε αφηνω τις αναλυσεις για αλλους.

 

​

 

...το μνμ της νύχτας ~

 

 

Laura Makabresku, The anatomy of melancholy

 

 

 

Απλώνω το χέρι μου να πιάσω το βουνό
κι ο ουρανός μια βουτιά στη θάλασσα
Στο μοναστήρι των παιδικών μου χρόνων
ψάχνω να δω τι έχει μείνει τώρα
Κοιτάω να δω ο χρόνος τι άφησε.

Τα δέντρα έχουν γίνει στάχτη
κι η θλίψη τα` χει όλα σκεπάσει
Έχουν αλλάξει, όλα έχουν αλλάξει.

Γυμνό φεγγάρι πλένεται
στην πέτρινη βρύση
Γεννιέται η μνήμη στο ρυθμό
κι η θύμηση στήνει χορό
σ` ένα τοπίο που ησυχάζει
Μα εγώ να φύγω θέλω
μια ζάλη με κρατάει σκυμμένο.

Απλώνω το χέρι μου να πιάσω το βουνό
κι ο ουρανός μια βουτιά στη θάλασσα
Έχουν αλλάξει όλα.

Μ. Στόκας

όταν έχεις λόγους για μελαγχολία..

 

Πείτε με τρελό , πείτε με ξένο , εγώ θυμάμαι πάντα να μπαίνω , σε έναν χωρίς διέξοδο συναισθηματικό μονόδρομο
που κατέληγε πάντα στην παράνοια της θλίψης μου. Εγώ την προκαλώ , το ξέρω. Είμαι εθισμένος σε αυτό , και με μισώ.
Το ξέρω. Η αρχή της αυταπέχθειας , είναι τόσο εύκολο να το δεις. Φαίνεται ;
Το βλέπω και σ' εσένα. Δεν θέλεις να το πιστέψεις. Είσαι τόσο κοντά σε αυτό. Αφού ανοίξεις τα μάτια σου θα δεις.
Μελαγχολία το λες ; Πολύ προσωρινό ακούγεται. Πρίσμα επανειλημμένων συνειρμών , δίχως τέλος. Κάπως ξεχνιέσαι με την απάθειά σου.
Μα μην είσαι αφελής. Θα σε σκοτώσει . Το μυαλό σου είναι επικίνδυνο. Τρέφεται με την φαγούρα σου για εξερεύνηση. Μη το ταΐζεις. Αφήσου.
Έτσι αφήνομαι και εγώ , σε νύχτες μέσα σε δωμάτια γεμάτα καπνούς και οργισμένες συνειδήσεις. Και η μελωδία της δυσαρμονίας να κρύβεται πίσω από τις γεμάτες πίσσα κουρτίνες
του ασύμμετρα διακοσμημένου δωματίου μου.
Αιμορραγώ και αισθάνομαι. Αγαπώ και πληγώνομαι.

Κείμενο: Mushi Shi​