Φαντασιωσεις...ανεκπλήρωτες!!!

και ήταν στ αλήθεια τόσο...πολυτάλαντος..πολυμήχανος...πολυπράγμων...όμορφος..ήσυχος...Κυριαρχικός...δοτικός...ποιητής..dj..ευφάνταστος...(τους πρώτους 3 μήνες)
αλλα είχε και κάποια ελαττώματα,όπως όλοι μας άλλωστε,τα οποία φάνηκαν στην πορεία
ήταν λοιπόν ναζιστής,σατανιστής και πολυ πολυ κακός σαδιστής..
Επειδή δεν ήθελα να τον απορρίψω..(το οποίο και έκανα)
αποφάσισα να τον εκπαιδεύσω ωστε να τον βελτιώσω,να τον μεταβάλλω και έτσι να σωθεί η ψυχούλα του!
Η εκπαίδευση ξεκινούσε με 3 ώρες επιλεγμένη μουσική απο Λοίζο και Θεοδωράκη ...
ενω εμβόλιμα παρακολουθούσε βίντεο-ντοκουμέντα απο το Πολυτεχνείο,την δίκη της Νυρεμβέργης,την Πτώση του Όλιβερ Χερσμπίγκελ κτλ
πριν κοιμηθεί,πάντοτε διάβαζε το ημερολόγιο της Αννα Φρανκ και την Παλαια Διαθήκη..
Μερικές μέρες την εβδομάδα,οργανώναμε μικρές αποδράσεις σε μονές όπως η Αγ. Ιωάννoυ τoυ Θεoλόγoυ Αετoχωρίoυ..της Κoίμησης Θεoτόκoυ,κτλ
ενω του έθετα εργασίες επάνω στη ζωή και το έργο του αγίου Κυπριανού,τις οποίες και βαθμολογούσα αυστηρά.
Τα βράδυα..καθόμασταν αγκαλίτσα και βλέπαμε ντοκυμαντέρ και αισθηματικές ταινίες εποχής όπως το vanity fair,το moonrise kingdom,το sense and sensibility κτλ..
ενω τις αργίες,πηγαίναμε σε μουσεία...σε γκαλερυ και σε λουνα παρκ.
Σε περίπτωση που δυσανασχετούσε,είτε έλεγε κάποια κακιά λέξη,τιμωρούνταν παραδειγματικά στο γυμνό πισινό του,
ενω παραλληλα τον υποχρέωνα να ζητήσει συγγνώμη απο όλους τους γνωστούς μας,κάθε φορά που απαιτούσε κάτι και ήθελε να γίνεται το δικό του.
Μάθαινε να σκέφτεται πριν μιλήσει και κυρίως,να σιωπά κατα τη διαδικασία.
Τέλος,είχε εγκαταλείψει κάθε κρυπτο και φανερο τσαμπουκαλίδικη συμπεριφορά,αφου ήξερε πως μετα απο κάθε τέτοια ανώριμη συμπεριφορά,θα έπεφτε για ύπνο νηστικός,αφου πρώτα είχε σταθεί όρθιος στη γωνία,στο σαλόνι,ψάλλοντας τον ψαλμό 117 " ο κύριος είναι πανάγαθος και ΑιώΝιος"

 

τελικά ο ναζιστής- σατανιστής έγινε παπαδολάγνος?

 

Ανεκπλήρωτες οι φαντασιώσεις στοιχίζονται εδω γύρω..
@lorelei...

 

δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα μπορούσε να γίνει στο τέλος.. όπως στο firefly

 

μόλις έλαβα το γράμμα του Κόμη που με προσκαλούσε στο Μαρτονβασαρ..αρχισα τις ετοιμασίες..
τα καλοκαίρια στην Ουγγαρία και ιδίως δίπλα στην λίμνη Μπάλατον.. είναι κάπως δροσερά και εκείνο το φεγγάρι...θα επέτεινε την ψύχρα..
ήμουν τόσο ενθουσιασμένη και ταυτόχρονα η καρδιά μου σκιρτούσε απο την ανυπομονησία..
θα ήταν η πρώτη φορά που θα βρισκόμασταν μαζί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα..φιλοξενούμενοι και οι δύο,της οικογένειας Μπρουνσβικ..
Η μεγαλύτερη αδελφή,η Τερέζα..ήταν απομακρη και στρυφνή .."mein rauhen Tone" οπως συνήθιζε να αυτοσαρκάζεται..με το χαριτωμένο,γεροντοκοριτσίστικο χιούμορ της..
η μικρότερη αδελφή,η Σαρλοτ..φιλενάδα μου απο το οικοτροφείο και μακρυνή εξαδέλφη,ήταν ο σύνδεσμος με την οικογένεια και το αλλοθι για την απουσία μου απο το σπίτι..
Δυστυχώς,η εξαδέλφη Γιοζεφίνα..βρισκόταν αιχμάλωτη του αποτυχημένου γάμου της με τον Κόμη Ντευμ..και θρηνούσε τα νιάτα της στη Βιέννη,παρέα με τα τέσσερα μικρά της Κομητάκια..καρποί του δυστυχισμένου γάμου της με τον μεσήλικα Κόμη Ντευμ..ενω φήμες έλεγαν πως είχε ψιλοσαλτάρει,εφόσον κλαυσιγελούσε στα ξεκούδουνα και βαφόταν σαν πρωταγωνίστρια σε ιαπωνικό θέατρο..
όσο για τον ξάδελφο Φραντς,τον Ιππότη πάγο που έστεκε ολότελα αδιάφορος απέναντι στις γυναίκες και τον έρωτα..εκείνος που ο Λούι ονόμαζε "αδελφό"..και εκείνος στον οποίο έκανε την οξύμωρη αφιέρωση της φλογερής Appassionata..θα βρισκόταν εκεί..πανέτοιμος να μας συνοδεύσει στα τρίο μας..με το περιποιημένο όργανό του...το καστανοκόκκινο τσέλο του,με το μακρύ δοξάρι.
Η άμαξα προσέγγιζε τον πύργο στο Μαρτονβασαρ,κι εγω διέκρινα στο βάθος τις αδελφές Μπρουνσβικ,στα λευκά,να με χαιρετίζουν..με φόντο το πράσινο προαύλιο δασάκι και να!!
 
εκείνος...στην αριστερή γωνία του κήπου...δίπλα ακριβώς απο ένα κυπαρρίσι..να με κοιτάζει με νόημα...σαν να μου λέει...ήρθες λοιπόν...το τόλμησες και ήρθες μακρυνή μου αγαπημένη...τώρα να δεις τι σε περιμένει..
Οι μέρες κυλούσαν σαν το ρυάκι στο απαγορευμένο δάσος...κι εμείς...καβάλα στα ατίθασα πουλάρια μας....δρασκελίζαμε τον αγέρα στην άγρια puszta!..οργώναμε την περιοχή καβάλα...και το απόβραδο...παίζαμε μουσική και απαγγείλαμε ποίηση του Schiller...
τον Ιούλιο κάποτε..καθως έδυε ο ήλιος κι έβαφε κόκκινα τα μάγουλά μου...μισανοίξανε..τα μεγάλα μάτια του και με κοίταξε
"ζεσταίνεσαι"..μου είπε
μου πρότεινε να αφήσω ελεύθερο το στήθος μου να δροσιστεί στο απογευματινό αεράκι...δίπλα στο παράθυρο
μοιάζεις με την καταιγίδα μου ψέλλισε,τα μαλλιά σου πέφτουν σαν τη βροχή..τα χείλη σου αστραπές..τα μάτια σου κεραυνοί..
Κι εσύ είσαι σαν τον Δία του απάντησα..σμίγεις τα φρύδια και τρέμει ο Όλυμπος..

 

Αιδοιοραφή.

 

Nα βλέπεις να κάνουν ή να κάνεις εσύ σταυροβελονιά;  

 

Βρε σουρλουλού, θέλει κι ερώτημα;  

 

Σε φοβάμαι!  

 

Σε νεκροταφείο, αργά το βράδυ...να με χτυπήσουν, κατουρήσουν και να με πηδήξουν πάνω σε τάφο.
Ή ακόμα και να παρακολουθώ να γίνεται αυτό το σκηνικό.
Νο προμπλέμο!
  

 

Αll time classic...

 

Αγαπημένο μου έτερο μισόφρικιο <3