ΖΩΗ.....

Η ΖΩΗ ειναι ωραια!!!
Ετσι λενε τουλαχιστον.
Γνωριστηκε με τον Φιλιππο ενα Σαββατο του Σεπτεμβρη. Η γνωριμια τους ηταν αναλογη της εποχης. Κρυμμενοι πισω απο μια οθονη να τσαταρουν. Γρηγορα εγιναν " φιλοι" & η συναντηση τους δεν αργησε να γινει πραγματικοτητα. Εξαλλου εμεναν τοσο κοντα...μισο τσιγαρο δρομο οπως ελεγε ο Φιλιππος. Ο Φιλιππος της ειχε μιλησει για εναν αλλο "κοσμο" αγνωστο προς αυτην. Ειχε Κυριαρχους κ Υποτακτικες. Ειχε σεξ και παιχνιδια υποταγης. Ειχε λιγη δραση. Και οι δυο τους ηταν " αλλου" οταν γνωριστηκαν. Σε σχεσεις συμβιβασμου. Ξεκινησαν φιλικα...κολλαγαν ανετα εξαλλου. Ο ενας συμπληρωνε τον αλλον. Περναγαν καλα μαζι...στο φιλικο παντα. Ο Φιλιππος αλλαζε τις γκομενες σαν παιχνιδακι...η Ζωη σταθερη αξια διπλα του ωσπου ενα απογευμα του εκανε μια προταση. Να της δειξει τον κοσμο του. Δεν ηταν μικρη....αλλα την ελεγες αβγαλτη. Ο Φιλιππος συμφωνησε να δοκιμασουν σαν fuck buddies. Eνα ταξιδι εκπαιδευτικου χαρακτηρα. Χωρις δεσμευσεις, χωρις συναισθηματα...εξαλλου ηδη γνωριζονταν πολυ καλα. Και το παιχνιδι ξεκινησε.
Εκεινο το πρωι πηρε μηνυμα στο κινητο της να τον συναντησει το απογευμα για καφε. Ηταν η πρωτη τους συναντηση μετα τη συμφωνια τους. Δεν ηξερε τι επρεπε να περιμενει. Μονο υποψια ειχε γιατι στο τελος τις εγραφε " παιζουμε..."
Φορεσε το καφε κολαν της με μια κολλητη μπεζ μπλουζα απο πανω, μποτες ιππασιας κ τον μπερε της κ ηταν ετοιμη... Στομαχι σφιγμενο αλλα τον Φιλιππο θα συνσντουσε...τι στο καλο. Την περιμενε με ενα τσιγαρο στο στομα εξω απο το καφε στηριζομενος στη μηχανη του.
Μπήκαν στο καφέ... κανονικά σαν φίλοι, άρχισαν να μιλάνε μέχρι που σε μια στιγμή ο Φίλιππος την ρώτησε αν ήταν έτοιμη.... Εκείνη απάντησε καταφατικά.. Και τότε εκείνος της ζήτησε να πάει στην τουαλέτα, να βγάλει το βρακάκι της και να του το φέρει στο χέρι. Άναψε.. κοκκίνισε η Ζωή, αλλά έκανε αυτό που της ζήτησε. Γύρισε πίσω χωρίς εσώρουχο και του το παρέδωσε στο χέρι. Εκείνος το έβαλε στην τσέπη του και συνέχισαν την κουβέντα περί ανέμων και υδάτων. Έφτασε η ώρα να φύγουν.. για το σπίτι του. Η Ζωή ήταν μούσκεμα με έναν κομπο στο στομάχι..
Στο σπίτι, άνοιξε η πόρτα και της ειπε να σταθεί στη μέση του δωματίου. Ο φωτισμός χαμηλός... και εκείνη εκεί να στέκεται παγωμένη. Ο Φίλιππος ήρθε από πίσω της, της τράβηξε τα μαλλιά και τη φίλησε στο λαιμό... η γλώσσα σου έκανε τον κύκλο του σβέρκου και ρίγη διαπέρασαν την Ζωή. Κατέληξε στο αυτί της να της ψιθυρίζει οτι σήμερα θα γίνει δική του... η πρώτη φορά. Της αφαίρεσε τη ζακέτα και στάθηκε μπροστά της.... Τα μάτια του μαύρα πέταγαν φλόγες. Δεν τον είχε ξαναδεί έτσι. Δεν τον έλεγες ωραίο άντρα... αλλά είχε αυτό το κάτι... Απροσδιόριστο για τη Ζωή...
Κοιτώντας τη στα μάτια της ζήτησε να τον ακολουθήσει, να μην φέρει αντιρρήσεις και να ακολουθεί διαταγές. Τα όρια και τι ήταν επιτρεπτό είχαν προ πολλού συμφωνηθεί....
Κρατώντας τη από το χέρι την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα.... εκεί μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη άρχισε να ξετυλίγει σιγα σιγά το δώρο του..... Πήγε από πίσω της και κοιτώντας μέσα από τον καθρέφτη της ζήτησε να σηκώσει τα χέρια της ψηλά. Της αφαίρεσε την μπλούζα μη τραβώντας τα μάτια του από τα δικά της .... της κατέβασε σιγά σιγά το σουτιέν και ξεπρόβαλαν οι ρώγες της. Σκληρές...δεν πίστευε ούτε η ίδια πώς αντιδρούσε έτσι στο άγγιγμά του ..Το χέρι του ταξίδεψε στο στήθος της και το αγκάλιασε... ένα φιλί έσκασε στο λαιμό της .... Ήρθε μπροστά της... τα χέρια του έκλεισαν το πρόσωπο της και εκεινος την φίλησε... Ξεκίνησε σαν αργό φιλί και μετά πιο έντονο, διεκδικώντας το στόμα της.. η γλώσσα του εισέβαλε βίαια μέσα σε αυτό. Χέρια του κατέβηκαν στους ώμους... με τα δάχτυλα την άγγιξε και έφτασε ως τα στήθη της.Τον ίδιο δρόμο ακολούθηε και η γλωσσα του δημιουργώντας ένα υγρό μονοπάτι... Πρώτο το ένα στήθος και μετά το άλλο το πήρε στο στόμα του και το φίλησε αργά.. ηδονικά. την τσίμπησε και την δάγκωσε... Ενα βογκητό βγήκε απο τα χείλη της και τιποτα παραπάνω. Του είχε αφεθεί.. αυτό του είχε ζητήσει. Να την ταξιδέψει.. και το ταξίδι είχε ξεκινήσει.....

 

Εξαιρετική γραφή, που μας κάνει να περιμένουμε με λαχτάρα τη συνέχεια... το συντομότερο!!!   

 

στην αρχη λιγο βανιλιαρικο αλλα οκ περιμενουμε την συνεχεια......
ΥΓ και μια παιδικη αποροια γιατι στις περισσοτερες ιστοριες ποθ διαβαζω εδω σαν πρωτη εντολη στο πρωτο ραντεβου και παντα σε ενα καφε η ενα μπαρ οκυριαρχος ζηταει απο την θποτακτικη να βγαλει το βρακι της και να του το δωσει...???

 

Δεν ξερω...εχουν τελειωσει μαλλον ΟΛΟΙ την ιδια σχολη...τι να πω.

 

δεν το ειπα κοροηδευτικα απλα το εχω διαπιστωση... φανταζομαι οτι και εσυ θα εχεις κανει την ιδια διαπιστωση.... 
καλη συνεχεια και καλο βραδυ.... 

 

@neos Protaris. Και εγω σου απαντησα με σοβαροτητα.  

 

@Ice on fire στην ιστορία μου είναι ήδη φίλοι... Απλά αυτό ήταν το πρώτο < ερωτικό > ραντεβού.
Και πίστεψέ με.... αν ο Κ περιμένει να φοράς εσώρουχο και σου δώσει την εντολή να το βγάλεις και να του το δώσεις.... και εσύ τον αιφνιδιάσεις με ένα <ΟΧΙ γιατί δεν φοράω> θα τον δεις να αλλάζει 10 χρώματα  

 

Το βράδυ περιτευει όπως κ το σουτιεν...

 

Το χερι του ταξιδεψε χαμηλα....παρεα και τα φιλια του. Το παντελονι κατεβηκε με αργες κινησεις. Ο Φιλιππος δεν βιαζοταν...αργα περναγε τα δαχτυλα του κατα μηκος του κορμιου της Ζωης κοιτωντας τη παντα μεσα απο τον καθρεφτη. Την ειχε μπροστα του γυμνη...της ζητησε να του ξεκουμπωσει το πουκαμισο χωρις να τοναγγιξει...Καθε αγγιγμα της θα ηταν και μια βουρδουλια με τη ζωνη....αυτο της ειπε..καθως εβγαζε τη μαυρη ζωνη του κ την τοποθετουσε επιδεικτικα πανω στο κρεβατι. Αυτο εκανε η Ζωη...οχι με επιτυχια ομως. Ξεκουμπωσε αργα αργα τα κουμπια του πουκαμισου του αλλα δυστυχως τον αγγιξε 3 φορες...Στο πρωτο αγγιγμα ενα δυνατο χαστουκι προσγειωθηκε στο κωλο της και την εκανε να τρανταχτει. Δεν το περιμενε...στο δευτερο ηταν υποψιασμενη.... Το τριτο ηταν ομως τοσο δυνατο ωστε το τρανταγμα της την εσπρωξε στην αγκαλια του Φιλιππου. Θα τιμωρηθεις για αυτο παραδειγματικα...ηταν τα λογια του κρυμμενα πισω απο ενα χαμογελο σαρδονιο. Στεκοταν και αυτος μπροστα της ημιγυμνος...φορωντας ενα τζιν μονο...με το στηθος του γυμνο


( συνεχιζεται...)

 

της ζήτησε να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη. τοποθέτησε τα χέρια της ψηλά... άνοιξε τα πόδια της. Η Ζωή απλά στεκόταν και ακολουθούσε οδηγίες. οτι δεν του άρεσε στη στάση της, την διόρθωνε ακουμπώντας τη με τα δάχτυλά του καθώς τα έσερνε πάνω στο γυμνό της σώμα.
Ανοιξε το συρτάρι και έβγαλε ένα μαντήλι... ηρθε κοντά της και της ψιθύρισε στο αυτί οτι τώρα τα μάτια θα κλείσουν και θα τιμωρηθεί για την αδυναμία της να τον γδύσει σωστά.
πέρασε το μαντήλι γύρω από τα μάτια της και το έδεσε.. έμεινε εκεί ακούνητη, να έχει την ανάσα του στο αυτί της..
ένιωσε την γλώσσα του να την φιλάει και να κατεβαίνει προς το λαιμό της. τα χέρια του ήταν στα στήθη της και τα χάιδευαν. της ζήτησε να μείνει ακούνητη και να τον περιμένει...
βήματα, απομακρύνεται, σκοτάδι.. δεν ακούει τίποτα.. που είναι ο Φίλιππος? τι στο καλό κάνει? σκέψεις περνάνε από το μυαλό της και όμως μένει εκεί.. μυρίζει, τσιγάρο...ο καπνός της έρχεται και καταλαβαίνει οτι ειναι κοντά της, δεν είναι μόνη
νιώθει στην πλάτη της ένα χάδι, δεν ειναι το χέρι του όμως.. ειναι η δέρμα. Είναι η ζώνη, την πληροφορεί ο Φίλιππος. Η τιμωρία της είναι 10 με την ζώνη. Θα πρέπει να τις μετράει, δυνατά και καθαρά. Την βάζει να το επαναλάβει < δυνατά και καθαρά>..... το χάδι σταματάει, το δέρμα απομακρύνεται, απόλυτη ησυχία, ακούει μόνο την ανάσα της και μετά νιώθει την ζώνη να προσγειώνεται στον κώλο της. Πρώτη φορά, δεν έχει ξαναφάει ξύλο, ποτέ. Καίγεται, τσούζει, δεν καταλαβαίνει τι στο καλό ειναι αυτό και δεν προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει καλά καλα το τι, ώσπου νιώθει και την δεύτερη να πέφτει στον κώλο της σε άλλο σημείο.. πιο δυνατή από την πρώτη... ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ζητάει ο Φίλιππος και η Ζωή αρχίζει να μετράει... μια, δύο, τρεις.... κάθε μια πέφτει σε διαφορετικό σημείο. διαφορετική πίεση, διαφορετική δύναμη... στην έβδομη τον νιώθει πίσω της να της χαιδεύει τον κοκκινισμένο πλέον κώλο της. Το χέρι του γλυστράει ανάμεσα στους γλουτούς της και βρίσκει υγρασία. Η Ζωή ήδη ειναι αλλού, έχει τον Φίλιππο στο αυτί της να της λέει μπράβο ενω το χέρι του χαιδεύει την κλειτορίδα της. Μην κουνηθείς είναι οι λέξεις του... και δεν κουνιέται. Μένει εκεί, νιώθει την ανάσα της να επιταχύνει, θέλει να τον φιλήσει αλλά εκείνος την πιέζει στον καθρέφτη... ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙΣ ειπα επαναλαμβανει. Και δεν κουνιέται η Ζωή, μένει εκει.
Ο Φίλιππος απομακρύνεται και η ζώνη προσγειώνεται πάλι στον κώλο της. Εφτά..οχτώ εννιά.. δέκα.. Η δέκατη ήταν δυνατή.. πολύ δυνατή γιατί η Ζωή φώναξε. Νιώθει τον Φίλιππο πίσω της. Την στύση του καθαρή. Είναι καυλωμένη, δεν ξέρει το πως, δεν καταλαβαίνει το γιατί, αλλά τον θέλει μέσα της. Εκείνος την πιέζει να σκύψει, της ανοίγει τα πόδια πιο πολύ, την χαμηλώνει, την στήνει διαφορετικά. ΑΙσθάνεται εντελώς εκτεθιμένη. Το χέρι του βυθίζεται μέσα της και αρχίζει να πάλεται. Συνεχίζει και ειναι στο σκοτάδι. Μόνο την ανάσα του έχει και το άγγιγμά του. Η γλώσσα του στην πλάτη της, το χέρι του να την καυλώνει μέσα της και εκείνος να κατεβαίνει προς τον κώλο της. Νιώθει την γλώσσα του στην τρυπούλα της. ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙς είναι η εντολή.. Ποια εντολή? τώρα χάνεται. Τον νιώθει να την γλύφει από πίσω και η καύλα της εκτονώνεται. Ο Φίλιπππος το καταλαβαίνει, του αρέσει να την παίζει έτσι. Η γλώσσα του φεύγει και κατι άλλο μπαινει. Είναι σκληρό, στρογγυλό αλλά το δέχεται εύκολα. Μια σφήνα ειναι , μικρή, ειδικά για σένα ψιθυριστά ακούει ενω η σφήνα βυθίζεται σιγά σιγα μεσα της. Το μουνί της ειναι πλημμυρισμένο, εκείνη ειναι χαμενη και εντελώς παραδομενη σε εκείνον. Η σφήνα μπηκε και την τάπωσε. <Ετσι μπράβο τσουλίτσα μου> άκουσε για επιβράβευση, καθώς έβαζε το σκληρό του καυλί μέσα της. Δεν ήθελε και πολύ. ήταν ήδη έτοιμη. τον ήθελε τόσο πολύ. Τα χέρια του ήταν στην μέση της, ενώ μπαινόβγαινε μέσα της. Αργά στην αρχή.. πιο γρήγορα .. πιο γρήγορα και πιο γρήγορα. Πλέον την κοπάναγε. Την κόλλησε τελείως στον καθρέφτη και την γάμαγε με μανία. Τα χέρια του πήραν τα δικά της πίσω από την πλατη της, της τράβηξε το μαντήλι και ήθελε να βλέπει τα μάτια της την ωρα που τελειώνει. Και η Ζωή τελείωσε χαμένη μέσα του, δική του για πρώτη φορά.