Σαδισμός και Ψυχικές Διαταραχές

Ο σαδιστή διεγείρεται με τον πόνο του άλλου, προσωπικά δεν είμαι σαδιστής και είμαι αδιάφορος γιατον πόνο του άλλου.

 

Επειδη μου κινησες την περιεργεια...αν καποιο πολυ συγγενικο σου προσωπο υποφερει απο την ανιατη ασθενεια και βρισκεται σε τρομακτικους πονους. Πως εκλαμβανεις μια τετοια κατασταση?

 

Αν έχω δημιουργήσει δεσμό με το άτομο αυτό, θα νιώσω οργή, κατά τα άλλα άμα το συγγενικό πρόσωπο το θεωρώ... τίποτα.... θα νιώσω τίποτα... Τα συναισθήματα μου είναι... Ανύπαρκτα.

 

Δεν είπα ότι είσαι ψυχωσικός, αλλά ο ψυχίατρος που συνάντησες-αλήθεια αφού δεν έχεις πρόβλημα γιατί τον συνάντησες;- τι πρότεινε για τη διάγνωση που αναφέρεις;

 

Μου λέει κάποτες ένας συνομιλούντας: "Πώς κι ασχολείσαι με εθελοντισμό αφού εισαι σαδίστρια;"
κι ανταπάντησα "Έμπλεξες τση βρούβες με τα σέσκουλα."

 

Ο Σαδισμός δεν χρειάζεται πάντως κάποια ψύχωση για να πυροδοτηθεί. Μπορεί να προκύψει και από τις συνθήκες Yperion.

Κάποιων από εμάς οι συγγενείς (παππούδες) που σκότωσαν ιταλούς ή γερμανούς στον Πόλεμο, μερικοί ακόμα και τραυματισμένους και ανήμπορους αντιπάλους, μπορεί να έδειξαν αδυσώπητο σαδισμό και παγωμάρα κατά την τέλεση εκείνων των πράξεων αλλά δεν ήταν επ΄ ουδενί συστηματικοί σαδιστές.

Όσο για τις ψυχώσεις, ως επαγγελματίας στον χώρο της υγείας μπορώ να εικάσω με βεβαιότητα ότι μετριάζονται προσωρινά από φάρμακα, τις περισσότερες φορές κι ανάλογα το βάθος τους, αλλά γενικά είναι ακόμα "αχαρτογράφητα νερά" για την Επιστήμη.

Κάποιες εξηγήσεις παθολογοανατομικές, που πιάνουν κάποιες περιπτώσεις, αλλά όχι κάτι απολύτως βέβαιο, δηλαδή αντιγράφιμο-επαναλήψιμο όπως πχ. σε ένα πείραμα Φυσικής.

Δεν ξέρω πού κολλάνε αυτά στο ποστ σου, αλλά αφού σου αρέσει η συζήτηση είπα να την ανοίξω λιγάκι μπας και διεγείρω το κοινό και προκύψει και τίποτα που να μάθω κι εγώ επιπλέον στο θέμα.

 

Ψυχώσεις και σαδισμός έχουν σχέση μεν, αλλά όχι απόλυτη και μόνιμη.

Το θέμα του σαδισμού είναι πολυπαραγοντικό και πολυεπίπεδο.

Και της ψύχωσης ακόμα εξερευνήσιμο.

 

Εμένα αν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο πάντως υπέφερε θα υπέφερα μαζί του όσο κι εκείνο. Το έχω βιώσει περισσότερες της μίας φορές και λειτουργεί έτσι. "Βγαίνει" δηλαδή μόνο του από μέσα μου.

Αλλά έχει τύχει να καταπνίξω απολύτως αισθήματα συμπόνοιας, όταν έκρινα ότι έτσι έπρεπε. Δύσκολο τα πρώτα δευτερόλεπτα αλλά μετά μπαίνεις σε "καταστάση" και πάει άνετα.

 

Eίμαι σίγουρος πως αυτό θα σε βοηθήσει να επιλέξεις ένα καλύτερο άβαταρ.

 

Αυτό είναι σπουδαίο αλλά δεν αρκεί Yperion. Το συναισθηματικό και το κοινωνικό IQ έχουν μεγαλύτερη αξία από αυτό.

Η αληθινή ευφυία είναι κυρίως αυτά τα δύο.

 

Μου πρότεινε ψυχοθεραπεία (Δεν θα χρειαζόμουν φάρμακα γιατί δεν είμαι βίαιος σωματικά). Αλλά πριν απαντήσω μου είπε "ξέρω πως δεν θέλεις να κάνεις θεραπεία".

 

Εξαρτάται την καριέρα που θες να ακολουθήσεις, βέβαια το συναισθηματικό IQ μπορεί να αλλάξει. Δεν είμαι αντικοινωνικός, είμαι εξαιρετικά φιλικός, παίζω το "Χαρτί" της συμπόνιας καλύτερα και από συναισθηματικό άτομο. Και παρά την κατάσταση μου θέτω γραπτά long-term goals και τα πετυχαίνω. Απλά δεν έχω μέσα μου την ανόητη φωνή της συνείδησης.