ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΤΟΥΜΕ?

χαχαχα.... πες μου πότε θα τον πιείς τον καφέ, να την κάνω με ελαφρά...

 

Χαχα, σε λίγο φίλε μου. Μην φεύγεις βρε.
Κάποια απ' όσα έγραψα, τα έχω κάνει κι εγώ.
Τουλάχιστον δεν κρύβομαι πίσω απ' το δάχτυλο μου.
Και όχι, δεν είχα ποτέ παιδί, για να με κρατήσει ( η πιο κλασική και γαμάτη δικαιολογία. ).

Θυμήθηκα το 6).

Επειδή είμαστε από φύσεως πολυγαμικά όντα ( chic )
Και πρέπει να σπέρνουμε το σπέρμα και τα ωάρια μας αριστερά και δεξιά.
Όσο προλαβαίνουμε, για την διαιώνιση του είδους.
Λες και δεν φτάνουμε τόσοι που γίναμε χαχα.
Ξέχναγα, η μονογαμία είναι μόνο κοινωνική "προσταγή" χαχα.

 

Πλάκα κάνω, φίλτατε. Δεν πάω πουθενά  
Ξες τι μου συμβαίνει? Στο σπορ της απιστίας, τα έχω κάνει όλα, κι όμως τα καταδικάζω. Σχιζοφρένεια... 
Ασε τα ευρώπουλα που ακούμπησα σε ψυχοθραπευτές για να ξεφορτωθώ τις ενοχές.
Α, πα πα. Δε συμφέρει. Καλύτερα να ξεζουμίσω τη σύντροφό μου, παρά να σπέρνω σπέρμα και πόνο ένθεν κακείθεν  

Από την άλλη δεν τα πάω καλά με τις κοινωνικές προσταγές, γμτ!

 

Πιάνοντας την τελευταία φράση του @Tenebra_Silente, με τον οποίο εν πολλοίς συμφωνώ με την περιπτωσιολογία που παρέθεσε και ακροβατώντας στο θέμα του νήματος, θέλοντας να "σπάσω" το παραπάνω στερεοτυπικό μάντρα, θεωρώ ότι η μονογαμία είναι αποτέλεσμα της φυσικής εξέλιξης του ψυχισμού του ανθρώπου και άρα εκ της φύσεως του ορμώμενη, και όχι μόνο κοινωνική επιταγή.

 

Χαχαχα, γι' αυτό σε παραδέχομαι.
Επειδή είσαι ειλικρινής πάνω απ' όλα με τον εαυτό σου.
Εμένα και τους άλλους ποιος μας γαμεί.
Κι έτσι πρέπει να είναι.
Εγώ αλήθεια δεν κατακρίνω.
Αφού τι κάνουν οι άλλοι στη ζωή τους δεν με αφορά.
Εκτός κι αν είναι έμμεσα ή άμεσα "μπλεγμένη" με την δική μου.
Μόνο ένα δεν έχω κάνει.
Να κρατήσω μια σχέση από φόβο μην και ξεμείνω "ρέστος".
Έβαλα κέρατο?
Το είπα στα καπάκια. Άκουσα εκείνα που μου έπρεπαν.
Και μετά χαιρέτησα. Καμία ενοχή.
Συμβαίνουν αυτά τα πράγματα.
Άπαξ και το κέρατο πέσει.
Κάτι έσπασε πέραν επιδιορθώσεως.
Άρα δεν έχει νόημα να τραβάει μέχρι να σαπίσει.
Αρρωσταίνοντας και τους δυο.
Εγώ το κέρατο δεν μπορώ να το καταπιώ.
Έχω κάποιο πρόβλημα στο software μου.

Ως προς τις κοινωνικές προσταγές, τις έχω γραμμένες απ' τα 20 μου.
Και όσο κι αν πλήρωσα αυτή την επιλογή μου.
Δεν την μετάνιωσα ποτέ.
Είπαμε και ο σκύλος ολόκληρος και η πίτα χορτάτη δεν γίνεται.  

 

@elfcat αν μου επιτρέπεις.
Κατ' εμέ το μεγαλύτερο λάθος των περισσοτέρων από εμας ( βάζω πρώτο εμένα ) είναι ότι συχνά πυκνά αναζητούμε "νομιμοποίηση" στους άλλους.
Ή υπο την μορφή "χειροκροτήματος" ή αποδοκιμάζοντας επιλογές αντίθετες στις δικές μας.
Είμαστε κοινωνικά όντα, μα λες και μας τρομάζει να " τραγουδούμε και εκτός χορωδίας ".
Η προσωπική μας ζωή μπορεί να συζητηθεί, ακόμη και να μοιραστεί σε κάποια κομμάτια της.
Γιατί θα είχαμε ανάγκη, να πάρουμε άλλες γνώμες.
Που ίσως και να έριχναν φως σε κάποια για μας "σκοτεινά" σημεία, αλλά μέχρι εκεί.
Όσο και να μας επικροτήσουν ή κατακεραυνώσουν οι άλλοι.
Πάντα και μονάχα εμάς αφορά στο τέλος.

Υ.Γ. Ζητώ συγνώμη αν η παρέμβαση μου φαίνεται λίγο "περίεργα".
Γράφω από κινητό και δεν έχω αίσθηση της οθόνης.

 

2 check
3 check
Καλα παω. Προδιαγραφεται λαμπρο μελλον μπροστα μου.

 

Σίγουρα δεν είναι μόνο κοινωνική επιταγή. Δεν είναι όμως αξιοπρόσεκτο το γεγονός οτι σε κοινωνίες που επιτρέπουν την πολυγαμία (κάποιες αραβικές χώρες, κοινωνίες μορμόνων, κάποιες περιοχές στο Θιβέτ) δεν υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν τη μονογαμία, ενώ σε μονογαμικές κοινωνίες η πολυερωτία πάει σύννεφο? Θα μου πεις, τα στατιστικά των πολυγαμικών κοινωνιών είναι από αναξιόπιστα έως ανύπαρκτα, λόγω των κλειστών δομών των κονωνιών αυτών...

Ακόμα και αν δεχτούμε πως η φύση του ανθρώπου είναι πολυερωτική, ο άνθρωπος έχει σε πολλά σημεία ξεφύγει από τις φυσικές του "προδιαγραφές", οπότε γιατί να μην ισχύει το ίδιο και στο ένστικτο αναπαραγωγής. Είναι όμως η μονογαμία επιλογή που ενέχει το σπέρμα της ψυχικής εξέλιξης? Και αν ναι, πώς απομονώνουμε την ψυχική εξέλιξη από την κοινωνική της διάσταση? Αν ζούσαμε σε τελείως διαφορετικές δομές κοινωνικής οργάνωσης, δεν θα είχε ακολουθήσει η ψυχική μας εξέλιξη διαφορετικές οδούς? Οπότε, μήπως τελικά επιστρέφουμε στην κοινωνική επιταγή και στο πλαίσιο του σχετίζεσθαι που απορρέει από αυτή?

Το θέτω ως σκέψη προς συζήτηση.

 

Βασικα, νομιζω πως το λαθος που κανουμε ειναι να δωσουμε στην φυση του ανθρωπου μονο μια διασταση αρα και ταμπελα π.χ. πολυγαμικη ή μονογαμικη. Στην πραγματικοτητα ειναι μια συνισταμενη παραγοντων αναμεσα στους οποιους βρισκεται και η κτητικοτητα. Μια στατιστικη ταση σιγουρα θα υπαρχει αλλα δεν παυουν αυτα τα χαρακτηριστικα και αρα η συνισταμενη να ειναι εξατομικευμενα. Εν τελει ο ανθρωπος λειτουργει συμφωνα με την φυση του οταν ειναι ευτυχισμενος. Αυτο ειναι το τελικο κριτήριο για να δουμε εαν οι κοινωνικες συμβασεις που εχουμε επιλεξει ειναι συμβατες με το τι πραγματικα θελουμε.
Ποσοι αραγε ειναι ευτυχισμενοι εντος γαμου και ποσοι εκτος? Αν βρουμε εναν τροπο να επινοησουμε ενα μετρικο συστημα ωστε να δωσουμε μια αντικειμενικη απαντηση, και σε διαφορους πολιτισμους, θα εχουμε πλησιασει κατα πολυ το ζητουμενο..παντρεμενος ή εργενης?

 

Εύστοχη παρατήρηση. Ανάγεις την επιλογή ή όχι της μονογαμίας στο επίπεδο της ατομικής ευτυχίας. Αυτό πηγαίνει πέρα από τις κοινωνικές συμβάσεις, χωρίς ωστόσω να τις παραβλέπει. Θα μπορούσαμε να πάρουμε ένα δοκιμασμένο μοντέλο, π.χ. την πυραμίδα αναγκών του Μάσλοου και να δούμε πώς τοποθετείται εκεί η επιλογή μονογαμίας/πολυγαμίας.

Έτσι κι αλλιώς, η ευτυχία είναι πολυπαραγοντική. Εξαρτάται, κατά την άποψή μου, από το πώς νοηματοδοτεί ο καθένας την ύπαρξη και τη ζωή του. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η επιλογή μονογαμία/πολυγαμία μπορεί για κάποιους να είναι πρωτεύουσα, για κάποιους δευτερεύουσα, για κάποιους να μην υφίσταται καν, όπως και η κτητικότητα άλλωστε.

 

Θα μου επιτρέψεις να πω ότι στην πολυερωτία, υπάρχει και πολυπίστη. Άλλο το να είσαι πολυερωτικός και να είσαι πιστός στους συντρόφους που επέλεξες, ειλικρινής και ξεκάθαρος και άλλο να πηδάς ή να πηδιέσαι δεξιά-αριστερά κατά το καυλοδοκούν, μην μπερδευόμαστε πάλι.
Άρα υπάρχουν πολυερωτικοί πιστοί και μονογαμικοί άπιστοι. Και το αντίστροφο φυσικά.
Γιατί εδώ θίγεται το θέμα της πίστης και τι συνιστά πίστη, όχι η μονογαμία, η πολυερωτία και η πολυγαμία (διακριτές έννοιες).
Αν δεν σε ενδιαφέρει η κοινωνική επιταγή, προσπαθείς απλά, να είσαι πιστός στις αρχές σου, αυτά που εσύ κυρήσσεις και πιστεύεις, εφόσον έχεις συνειδητοποιήσει τι θέλεις.

 

Επισης υπαρχει πιστη και πιστη. Αλλο το να μενεις πιστος σε 10 διαφορετικους ανθρωπους και αλλο σε εναν.