Switch και D/s

Επανέρχομαι λιγάκι στα 3 σημεία, που θίγεις και σχολιάζεις και που μας "βασανίζουν"  

1) Ζητήματα συμφωνώ ότι πάντα μπορούν να προκύψουν. Και προκύπτουν...ναι. Όμως δεν ξέρω γιατί σε ένα θέμα αρχής θα πρέπει να αποφασίσει μόνο ένας. Δεν ξέρω αν μπορείς να αναφέρεις κάποιο παράδειγμα, γιατί αλλού μπορεί να κινείται εν προκειμένω ο νους σου και αλλού ο δικός μου και μοιραία να "χανόμαστε". Όχι ότι βρίσκω απαραίτητα κακό να αποφασίσει ο ένας για κάτι, όμως από την άλλη σε τι μπορεί να βλάψει μία κουβέντα, προκειμένου να συναποφασίσουν; Ορίζεται από κάπου σε ποια θα αποφασίζει ο ένας και σε ποια όχι; Πέραν ίσως από το πλαίσιο, που οι ίδιοι έχουν καθορίσει και καθορίζουν;

2) Σαφώς και δεν είναι κακό να ειπωθεί ποιος έχει το "πάνω χέρι" ή να γείρουμε προς το ρόλο, που μας ταιριάζει και θέλουμε. Δεν εννούσα κάτι τέτοιο, άλλωστε έτσι προσποιούμαστε παρά ζούμε και απολαμβάνουμε αυτό, που τελικά είμαστε.

3) Όσο για την αποποίηση των ευθυνών, που αναφέρεις, δεν την ταυτίζω με ρόλους και θέσεις και σε καμία περίπτωση δεν την επιδιώκω αλλά ούτε και τη δέχομαι από την άλλη πλευρά. Όπως και κανείς μας, νομίζω. Δεν "φωτογράφιζε" κάτι τέτοιο το σχόλιό μου ότι δεν είμαι 50% Κ και 50% υ αλλά ανάλογα με την περίσταση.

Αν κάπου αποκλείνουμε, μάλλον φταίει ο γραπτός λόγος. Σε κάθε περίπτωση όμως και οι "υγιείς" διαφωνίες είναι κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας μας και συχνά έχουν ουσία.  

 

Διανύουμε μια περίοδο επανακαθορισμού των ρόλων, των σχέσεων και των θεσμών στο δυτικό κόσμο. Βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο, όπου το παλαιό αμφισβητείται, αλλά δεν έχει ακόμα προκύψει διάδοχη κατάσταση. Μια πορεία γεμάτη αβεβαιότητα, αλλά ενδιαφέρουσα και συναρπαστική...

 

Ποντάρω στο κοινωνικό ένστικτο αυτοσυντήρησης. Χάρη σε αυτό η ανθρωπότητα επιβίωσε ενός μεσαίωνα και αμέτρητων πολέμων.

 

Δε μπορώ να μη συμμεριστώ αυτό τον προβληματισμό. Ακόμα και στα βαθύτερα σκοτάδια όμως, υπάρχει φως. Όπως υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν ατομικά, αλλά όχι ατομιστικά. Που ενδιαφέρονται για τους άλλους, όχι με μια κουτσομπολίστικη διάθεση, ούτε ικανοποιούνται με το άλλοθι της φιλανθρωπίας. Προσωπικά αυτους αναζητώ.

 

Σε αυτό (που το θεωρώ και το πιο σημαντικό τελικά, συμφωνούμε 1000%    

Ορίζεται ότι σε όλα θα αποφασίζει ο Κ  
Βεβαίως ένας λογικός Κ έχει δώσει στον υ του ενδεδειγμένους τρόπους να εκφράζει το συναίσθημα, τη διαφωνία, την απορία του.
Αν γίνεται πάντα με τους ενδεδειγμένους τρόπους η έκφραση αυτών; Και βέβαια όχι...  
Αλλά αυτός που θα το ρεφάρει μετά, που θα φέρει την ισορροπία είναι ο Κ. Και με πολλούς τρόπους: τη συζήτηση, την επιβολή, την τιμωρία ακόμη και την απόσυρση (βέβαια ο Κύριος λέει ότι αυτό είναι το τέλος της σχέσης ουσιαστικά αλλά κάποιες φορές δεν υπάρχει άλλη λύση).
Αν μπορεί ο υ να αντιδράσει; Δική μου εμπειρία είναι ότι αν δεν θέλει να αποδεχτεί την επιλογή του Κ ως προς τη συζήτηση, την επιβολή ή την τιμωρία, τότε απλά δεν υπάρχει πλέον Κ/υ σχέση. Ακόμη και αν τύποις συνεχίσει, δεν υπάρχει ουσιαστικά.
Μπορεί βέβαια ανά πάσα στιγμή να πει ο υ ότι θέλει να φύγει από τη σχέση. Η συναίνεση για μένα είναι κάτι που ανανεώνεται κάθε δευτερόλεπτο.  
Μπορεί επίσης ο υ να αποφασίσει σε ζητήματα που ο Κ του έχει ορίσει ότι μπορεί να αποφασίσει. Και αυτά στη δική μου την εμπειρία είναι μια τεράστια γκάμα ζητημάτων, από πολύ απλά (τι θα φορέσω) μέχρι πολύ πολύ σοβαρά (ποιος θέλω να είμαι).
Εξάλλου η ασυμμετρία δεν αναδύεται τόσο σε ζητήματα που υπάρχει συμφωνία (θα ήταν λίγο... ανούσιο αυτό νομίζω) αλλά σε ζητήματα που υπάρχει διαφωνία. Οπότε, ως παράδειγμα θα φέρω οτιδήποτε σε ένα Κ/υ ζεύγος μπορεί να προκαλεί διαφωνία. Και θα πω ότι δεν αποφασίζει ο υ σε κανένα από αυτά.

Ίσως το διάβασα έτσι γιατί μου φάνηκε αντιφατικό λίγο με τα παραπάνω ότι "κάπου γέρνουμε", ότι τελικά έχουμε μια σαφή τάση συχνότατα.  
Και η απορία μου είναι γιατί να την κρύβουμε...  

 

Ενας/μια switch υπαρχει πιθανοτητα να απολαμβανει,να γευεται,να ζει τα συναισθηματα που χαριζει η επιλογη ενος/μιας Κ η υ.Και τα απολαμβανει και απο τις δυο πλευρες...ΠΟΤΕ να μην το ξεχνατε αυτο.... 

 

Θα έλεγα πως είναι από κάθε άποψη θεμιτό να είναι υποκειμενικό το τι εννοεί ο καθένας μας λέγοντας "απόλαυση". Πολύπλευρες απολαύσεις αντλεί κάποιος επίσης και όταν το D/s που ζει δεν αλλάζει φορά.

 

Δεν διαφωνω σε αυτο που λες.Αλλωστε και γι'αυτο τον λογο ολοι μας ψαχνουμε να βρουμε τι θα μας φερει οσο πιο κοντα γινεται,σε αυτο που θεωρει ο καθενας μας απολαυση.Απλα οσες πιθανοτητες εχει ενας/μια switch να βρει,να νιωσει την απολαυση του bdsm,τις ιδιες εχουν και οι D/s.Αυτο πιστευω,μπορει να ειναι και λαθος.