Διαχείριση θυμού: A matter for the D/s ministry of affairs...

Δεν μπορεί να μην θυμώσει κάποιος.. είναι αδιανόητη η έλλειψη κάποιου συναισθήματος... οποιουδήποτε συναισθήματος...

 

Αδιανόητη για σένα... 

Υ.Γ. Άρχισα να λακωνίζω, κάτι δεν πάει καλά χαχαχα... 

 

ίσως και να το βλέπω μόνον εγώ έτσι...   δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα να έχω μια δική μου όψη και άποψη για το τι γίνεται γύρο μου και για το πως πιστεύω πως πρέπει να είναι τα πράγματα  

 

Φίλτατε, ψυχανεμίζομαι πως η διαχείριση θυμού δεν είναι από τα δυνατά σου σημεία  
Δεν υπάρχει ψυχικά ισορροπημένος άνθρωπος που δε θυμώνει. Ακόμα και αν έχει διδακτορικό στη διαχείριση θυμού, υπάρχουν σημάδια που τον προδίδουν. Στα πρώτα βήματα της καριέρας μου εργαζόμουν σε γνωστή πολυεθνική. Ο οικονομικός διευθυντής ήταν ένας οξύθυμος κεφαλλονίτης. Όταν θύμωνε, πεταγόταν μια φλέβα στο μέτωπό του. Παρ' όλο που έμενε ψύχραιμος, όλοι καταλαβαίναμε πως ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε, αλλιώς ακολουθούσε σφάξιμο με το γάντι....

Όλοι θυμώνουμε. Η διαφορά έγκειται στην ικανότητα να χειριζόμαστε το θυμό μας και όχι να μας χειρίζεται εκείνος...

 

Μα, θα ήταν - κατ' εμέ τώρα - λάθος να μην είχες προσωπική κοσμοθεωρία και άποψη για τα πράγματα...Κι εγώ την δική μου έχω και με κείνη πορεύομαι...
Ο κύκλος με την κιμωλία που έγραψα πριν...Ο καθένας χαράζει τον δικό του...Ο καθένας περιφέρεται στην τροχιά του...Όσο μένει ο καθένας στην δική του, όποιος/α παρεμβάλλεται σε κείνη, είναι ή εμπόδιο ή βοήθημα...
Όπως και να του/της φερθούμε "θετικά" ή "αρνητικά" δεν είναι κατακριτέο...Αφού βρίσκεται στο δικό μας "χωράφι"...
Έτσι πάει και με τον θυμό, είναι ζήτημα επιλογής να τον απελευθερώσει ή όχι κάποιος/α...Θέμα ιεράρχησης, συνεπειών και πόσο θα τον/την βάραιναν...αν τον/την βάραιναν στο τέλος....
Πάντως για μένα δεν χωρούν ούτε συγνώμες, ούτε ελαφρυντικά...Όχι στις δικές μου τις σχέσεις τουλάχιστον...Τόσο για κείνα που αφορούν εμένα, όσο για κείνα που αφορούν τους άλλους...
Και τον θυμό όπως οτιδήποτε άλλο στην ζωή μου....τον γουστάρω "καθαρό", δίχως προσμείξεις, δίχως υπεκφυγές και πάνω απ' όλα σιχαίνομαι τις ύστερες μετάνοιες... 

 

πιστεύεις δλδ πως μια υποτακτική σε υστερική κατάσταση θυμού πως είναι προτιμότερη από μια ψύχραιμη αντιμετώπιση αυτού που την προβληματίζει ή και την θυμώνει αν θέλεις;

 

Κι όμως έχω καταπληκτική υπομονή και αυτοέλεγχο, όχι όμως ρομποτικό και σίγουρα δεν συγκρατιέμαι με κίνητρο να μην "αμαυρώσω" την όποια εικόνα μου.
Πολλά εξαρτώνται απ' την γενεσιουργό αιτία του θυμού μου. Σε μια περίπτωση δυσκολεύομαι τρελά να κρατηθώ, δηλαδή όταν κάποιος/α θεωρεί δυνατό να παίξει με την νοημοσύνη μου.
Αφού φτάνει λίγο σ' ένα έξυπνο άνθρωπο που με συναναστρέφεται, για να καταλάβει ότι είμαι ελεεινά παρατηρητικός και αναλυτικός.
Και ότι σίγουρα δεν τρώω κουτόχορτο, άλλο αν πολλές φορές αποκαλύπτω συνειδητά, πολύ λιγότερα απ' όσα θα μπορούσα.

Κι εγώ όταν αρχίζω να εκνευρίζομαι δίνω εμφανέστατα σημάδια και δεν τα κρύβω. Αφού μ' αυτό τον τρόπο δίνω στον άλλο την ευκαιρία ν' απομακρυνθεί, όσο γίνεται πιο "αναίμακτα".
Χαχαχα, η φλέβα πετάγεται και σε μένα και στον κρόταφο και στα χέρια χαχαχα...Αλλά κάποιος το καταλαβαίνει και απ' τον τόνο της φωνής μου, που και βαθαίνει ακόμη περισσότερο και γίνεται πιο κοφτή η ομιλία μου.
Και πάν' απ' όλα επειδή μετά απ' ένα σημείο του το λέω ξεκάθαρα, ότι είμαι στα όρια της έκρηξης. Και ότι θα ήταν καλύτερο να με άφηνε ν' αποχωρήσω δίχως άλλη κουβέντα ή ν' αποχωρούσε εκείνος ( εξαρτάται απ' το αν είμαι στον δικό μου χώρο ή στον χώρο του άλλου ).

 

Φιλαράκι @Tenebra_Silente , την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε, θα φροντίσω να καθήσω κοντά στην έξοδο...χαχαχαχ

 

Γιατί, δεν περιέρχονται σε υστερική κατάσταση θυμού και οι υποτακτικές?
Εδώ υπογράμμιση, δεν μιλάμε για τους πάντες.
Εγώ προτιμώ μια γυναίκα ξεκάθαρα θυμωμένη, παρά κάποια που "καταπίνει" και στο τέλος εκφράζεται με μισόλογα και με κίνδυνο να μείνουν "απόνερα".
Το υποτακτική για μένα έρχεται μετά, το γράφω πάντα. Και θα την αντιμετωπίσω πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σαν υποτακτική.
Δίνοντας πρώτα στο όλον της και μετά στο επιμέρους της, εκείνο που κατ' εμέ θα της έπρεπε, θετικά ή αρνητικά και με τον δέοντα για μένα τρόπο.

 

Χαχαχα, έλα βρε, για να φτάσω σε σημείο βρασμού, αλήθεια θέλει πάρα πολύ χαχαχα. Είμαι πια καλά εκπαιδευμένος και για λόγους που δεν χρειάζεται ν' αναλύσω. Πιστεύω ότι καταλαβαίνεις σε ποιους αναφέρομαι.
Μετά από άτομα που μου κουρέλιασαν τα νεύρα, στα χρόνια καλά να είμαι, τα είχα με τα κιλά. Πλέον είμαι σαν τον χειρούργο, αν χρειαστεί "νυστέρι" και μετά σιωπή.
Δεν σπαταλάω πια καιρό και ενέργεια με ανούσιους ανθρώπους και καταστάσεις.
Πάντως κάτσε κοντά στην έξοδο γιατί ποτέ δεν ξέρεις χαχαχαχα.... 

 

όταν ένας άνθρωπος απαντά με θυμό λέει και πράγματα που δεν τα εννοεί... δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά και πάλι μπορεί ν ξεχάσει η να προσθέσει κι άλλα.
όταν μιλάς και ξεκαθαρίζεις με ηρεμία τότε συμαίνει πως γνωρίζεις καλά τι σε πείραξε και το συζητάς για να το λύσεις... σαν ενήλικας... οχι σαν παιδί... τα παιδιά μιλάν και αποκρύπτουν... εγω πχ θέλω να προχωρήσει η σχέση, αν με πειράξει κάτι φροντίζω να μην αφήνω απόνερα... φροντίζω να είμαι καθαρή σε όλα τα συναισθήματα... ο θυμός δεν με εξηπηρετεί πουθενά και σίγουρα δεν με εκπαιδεύει για να γίνω μια ισορροπημένη υποτακτική... μιλώ για εμένα γιατι δεν θέλω να μιλήσω γενικά

 

Πάντα κάθομαι κοντά στην έξοδο, για έναν ακόμη λόγο. Αν αντιληφθώ πως η τέλεια Γυναίκα ετοιμάζεται να φύγει από το μαγαζί, θα πεταχτώ σαν αίλουρος, θα της κλείσω το δρόμο προς την έξοδο και θα της πω: "Σκέψου καλά πριν φύγεις για πάντα από τη ζωή μου"