D/s, M/s: Πέρα από τα όρια

Ο λύκος πριν δαγκώσει το θήραμα του.
Το ρωτάει πάντα αν είναι σκληρό του όριο ( του θηράματος ), να το δαγκώσει στο λαιμό ή στο πόδι.
Του λέει ότι έχει το βίτσιο, πριν το κατασπαράξει, να χορεύει μπροστά του κλακέτες ( μπροστά στο θήραμα εννοείται ).
Και αφού διαπραγματευτούν μέχρι που θα το δαγκώσει, αν το καταπιεί αμάσητο, αν πρέπει να το πασαλείψει και με χορτάρια.
Και αφού το θήραμα συναινέσει ως προς την βρώση του.
Τότε και μόνο τότε ο λύκος ορμάει.
Λέμε τώρα, σιγά μην γίνεται έτσι.

Είναι όμορφες και καυλωτικές η Κυριαρχία και η υποταγή.
Αλλά αν και δεν τα έβαλα, τα εισαγωγικά δεν σημαίνει, ότι δεν θα υπήρχαν.
Γιατί αν αλήθεια δεν θα υπήρχαν, θα βρισκόμασταν σε τελείως διαφορετικό "γήπεδο" και που δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστο.
Πράγμα, που θέλω να πιστεύω, ότι δεν συμβαίνει αν όχι πάρα μα πάρα πολύ σπάνια.

Με λίγα λόγια, κουβέντα να γίνεται.
Την καύλα μας να κάνουμε με σύνεση στον πραγματικό κόσμο.
Και όποιος/α θα πίστευε ότι για τον οποιονδήποτε λόγο, θα υπολειτουργούσε νοητικά ή ψυχικά.
Ότι θα ήταν νοητικά ή ψυχικά αδύναμος.
Ή ότι θ' αναζητούσε στον "χώρο" υλικό για να βουλώσει τις όποιες βαθιές "ρωγμές" του.
Ας το ξανασκεφτόταν, γιατί μπορεί και να έψαχνε στο λάθος σημείο ( οποιοδήποτε status κι αν είχε ).

Αν υπάρχει κάποιος, που είναι εγγυημένο ότι θα σεβαστεί τα όποια όρια μας.
Καθώς και ότι σίγουρα θα μας προσέξει ή θα νοιαστεί για μας.
Εκείνος ο κάποιος είναι μονάχα ο εαυτός μας.

Me thinks ( που κάνει και chic )  

 

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Εν αρχή λοιπόν είναι η συναίνεση!!!!
Για να επέλθει συναίνεση θα πρέπει να υπάρξει εμπιστοσύνη!!!!
Για να επέλθει εμπιστοσύνη θα πρέπει να παίζουμε με τρία βασικά γραμματάκια SSC ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΆ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΘΌΛΟΥ ΤΥΧΑΊΑ!!! (safe, sane, consensual)
Αν λοιπόν εμπιστεύομαι Τον Κύριο που ανήκω γιατί να μην Τον εμπιστευτώ στη διεύρυνση των ορίων μου;
Τα όρια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τα μαλακά και τα σκληρά όρια. Τα μαλακά όρια είναι αυτά που ίσως και να θέλω να τα δοκιμάσω αλλά τα ταμπού μου ή οι ιδιοτροπίες μου ή ότι άλλο θέλετε κολλήστε δίπλα δεν με αφήνουν να τα χαρώ...
Τα σκληρά όρια είναι η κόκκινη γραμμή... είναι αυτό που είμαι κάθετη... φροντίζω να τα τονίσω στην αρχή της σχέσης και δεν είναι συζητήσιμα... Η τα δέχεσαι και προχωράμε η συγνώμη αλλά δεν είμαι η υ που ψάχνεις   όμορφα και ωραία...
Όσο για την καύλα του Κυρίαρχου αρχίζει και τελειώνει εκεί που ορίζει η συναίνεση... πουθενά αλλού...

 

 

Κατά την προσωπική μου αντίληψη και μόνο:

Στο D/s υπάρχουν προσυμφωνημένα όρια που επιδέχονται διεύρυνσης και προσυμφωνημένα όρια που επιδέχονται μόνο κατάργησης.
Η προσέγγιση των ορίων εν γένει, είναι αυστηρά προσωπική.
Προσπερνούμε τυχόν άλλα ερωτήματα και προβληματισμούς που εγείρονται για τα όρια, εστιάζοντας μόνο στην μέθοδο διεύρυνσής τους και όχι στο αν πρέπει να τα αγγίζουμε, κάτω από ποιες συνθήκες κοκ.
Θεωρούμε λοιπόν ότι συμφωνούμε με κάτι τέτοιο και εστιάζουμε στην δεδομένη επιθυμία και την αντικειμενική δυνατότητα διεύρυνσης ή κατάργησης των ορίων αυτών.

Σε ότι αφορά την διεύρυνση, δεν έχω να πω και πολλά πράγματα, νομίζω ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρόν για όποιους την επιλέξουν. Το να κινηθείς δηλαδή κοντά στα όρια, πλησιάζοντας, εξερευνώντας τα, θολώνοντας την διαχωριστική γραμμή, με δεδομένη την κοινή επιθυμία και δυνατότητα για κάτι τέτοιο.
'Εχοντας πάντα κατά νου, πως η διεύρυνση των ορίων είναι πεπερασμένη, άρα ο απολαυστικός δρόμος μέχρι εκεί, καλό είναι να είναι μακρύς.

Σε ότι αφορά δε την κατάργηση, προφανώς πρόκειται περί ορίων που είναι σαφή, αδιαπραγμάτευτα και σημαντικά για τον άλλον έτσι όπως έχουν τεθεί εξ΄αρχής και συμφωνηθεί εκατέρωθεν. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο Κυρίαρχος, είναι να συνεχίσει να είναι αυτός που είναι, θέλοντας αυτό που θέλει, αλλά χωρίς να επιβάλλει το ο,τιδήποτε. Συχνά, μέσα στα πλαίσια της σαγήνης και της μάγευσης αυτό που ξεκινά ως αρχικά απεχθές, κατόπιν αδιάφορο, και στην πορεία, ενδεχομένως ενδιαφέρον ή ελκυστικό για το υποτακτικό μέλος, γίνεται έως και επιθυμητό.
Αν ναι, έχει καλώς, αν όχι, πάμε παρακάτω.
Σε κάθε περίπτωση, πάμε παρακάτω. Εντός ή εκτός σχέσης. Είναι, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι, θέμα αξιολόγησης εξ΄αρχής.


Συμπερασματικά θα έλεγα το εξής:
Τα όρια στο D/s προσεγγίζονται με τον ίδιο τρόπο, όπως και η ίδια η D/s σχέση, τουλάχιστον από την πλευρά του Κυρίαρχου. Προτείνει το D/s που έχει ο ίδιος επιλέξει, ουσιαστικά, προτείνει τον εαυτό του. Το αν αυτό θα γίνει αποδεκτό έστω και σε βάθος χρόνου ή όχι, μένει να αποδειχτεί εν τοις πράγμασι.

 

Ακριβώς. Αλλο γράφεις, άλλο διαβάζουν.  

 

Δύο απόψεις που εκφράζουν τον προβληματισμό των δύο μερών, υ και κ με νηφαλιότητα και συνειδητή προσπάθεια εύρεσης της -όχι πάντα εύκολης- ισορροπίας.

Θα σταθώ στη θέση του @Stalker , που είναι εν πολλοίς και δική μου θέση. Η d/s σχέση, όπως όλες οι σχέσεις, είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Τα δύο μέρη αφουγκράζονται ο ένας τις ανάγκες του άλλου επικοινωνώντας το ενδιαφέρον τους μέσα από πλαίσια και κώδικες που συμφωνούνται εξαρχής και από τους δύο και διαμορφώνονται -με βάση πάντα τη θεσμοθετημένη ασυμμετρία- ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους διαχρονικά.

Σχετικά με τα όρια του υποτακτικού μέρους, ο κυρίαρχος φέρνει το βάρος της τήρησής τους. Από αυτόν εξαρτάται, από την προσωπικότητά του και τη δύναμη της πειθούς του, ο βαθμός στον οποίο ο υποτακτικός θα συναινέσει στη διεύρυνση και κατάργησή κάποιων από αυτά. Η υγιής αλληλεπίδραση μπορεί να επιτύχει εκεί όπου ο εξαναγκασμός αποτυγχάνει...

 

Homo homini lupus, φίλτατε και υπογραμμίζω το ζουμί του σχολίου σου. Αν ο κυρίαρχος φροντίζει για τις ανάγκες του υποτακτικού του, το πιθανότερο είναι πως το κάνει για να τον απολαμβάνει και αύριο, όχι από υψηλά κίνητρα αλτρουισμού. Κοινώς, "προσέχουμε, για να έχουμε". Ανεξάρτητα από το κίνητρο όμως, οι σχέσεις λειτουργούν βασιζόμενες στην αρχή της αμοιβαιότητας (ελληνιστί win-win). Ακόμα και η υποτακτική που φαινομενικά ανέχεται τα πάνδεινα από τον κυρίαρχό της αδιαμαρτύρητα, κάποιες βαθύτερες ανάγκες της καλύπτει. Διαφορετικά, θα έπαιρνε το κουβαδάκι της σε άλλη παραλία...

 

Ούτε φαινομενικά ούτε πραγματικά " ανέχεται τα πάνδεινα" το υ. Τι κακή φράση! Απλώς, ανθίζει  
Αντίστοιχα, ο Κ δεν φροντίζει την ιδιοκτησία του "για να έχει". Απλώς, ανθίζει.
Κανένα υψηλό κίνητρο, είναι φοβιστικά αυτά τα "υψηλά".

Μάλλον κάτι μου συμβαίνει, όσα διαβάζω sound so greek to me  

 

Όμορφο είναι αυτό που σου συμβαίνει, αμόρ: Είσαι ανθισμένη  

 

Θερμοκήπιο το κάνατε 'δω μέσα.

 

Το θερμοκήπιο δεν είναι αυτό που βάζουνε διάφορα φυτά να ανθίζουν all year round?

 

Ναι! Ναι! Ναι!
(βρώσιμα και καλλωπιστικά   )

 

χμ χμ θερμοκηπιο γυμνοι διπλα στις καυτερες πιπεριες....μια χαρα ακουγεται για ......