Το ταίριασμα

Aυτό σκεφτόμουν και εγώ ρε φίλε... Καλό ρε κορίτσια το παραμύθι της υποτακτικής, αλλά δεν έχει δράκο..... αφού στο τέλος είτε άμεσα είτε έμμεσα ( εσείς γνωρίζετε το τρόπο που το επιτυγχάνετε) περνάει πάντα μα πάντα όμως το δικό σας....

 

Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα και μπράβο σου που το έθιξες!!!
Σπανίζουν τετοια θέματα στα φορουμς...
Έλα λοιπόν   Δώσ' του πνοή!!!

 

για να δουμε τι θα δουμε  

 

Για μένα τα βασικά είναι να συμφωνούν ή να είναι πολύ συμβατοί στα BDSMικά τους και μετά στην πολιτική. Σκέπτομαι το ξύλο που θα μπορούσε να πέσει την προηγούμενη δεκαετία από Μάστερ παλιού ΠΑΣΟΚ προς σκλάβα σημιτικού ΠΑΣΟΚ… νομίζω κανένας δεν θα ήθελε να γνωρίζει    

Η κοινή κοσμοθεώρηση και η κοινή αντίληψη για τους τρίτους έρχονται με την όσμωση και είναι μια απολαυστικότατη διαδικασία δεσίματος. Το "πώς εσύ/Εσείς με αυτόν;" το θεωρώ μορφή διεκδίκησης και δεν με συγκινεί ιδιαίτερα.

 

Επίσης ένα άλλο ερώτημα που μου ήρθε. Και δεν ξέρω αν όντως είναι σχετικό, εγώ το συνέδεσα όμως στο μυαλό μου:
Αυτό που λένε για υποτακτικούς καθ' εικόνα του Κυρίαρχου, υπάρχει; Ισχύει; Και τελικά είναι... επιθυμητό;  

 

Αχ μη ρωτάς τέτοια! Θα μπλέξουμε πάλι με αποδομητικά κσι τουβλάκια...  

 

Τα τουβλάκια εγώ τα έβαλα στην κουβέντα.
Δέχομαι απαντήσεις και με άλλες παρομοιώσεις  

 

Προσώπικα οταν αναφερομαι σε ταιριασμα..και ειναι κατι που λεω συχνα **** (ευτυχως) αφορα την Κ/υ πλευρα μας καθαρα, και την θεωρω υπερβολικα σημαντικη.
Το πως ο Κ εκφραζεται και περνα αυτα που θελει πρεπει να μπορουν να γινονται αντιληπτα απο το υ ωστε να τα ακολουθησει η οχι. Αυτο ειναι ταιριασμα.
Το να αντιλαμβανονται με τον ιδιο τροπο Κ και υ τη σημασια πισω απο τις πραξεις του Κ, να σημαινει και για τους δυο το ιδιο. Αυτο ειναι ταιριασμα.
Το να κατανοει σε βαθος και οχι απλα να αποδεχεται, τις επιθυμιες του Κ το υ. Αυτο ειναι ταιριασμα.
Ο ενθουσιασμος, η ενεργεια το συναισθημα του υ να καταφερνει να περνα στον Κ με τον τροπο που ο Κ μπορει και θελει να τον λαμβανει. Αυτο ειναι ταιριασμα.
Η αγαπη και η εξταση για τις πρακτικες στις οποιες αρεσκεται το ζευγαρι να ειναι κοινη, να μπορουν να νιωθουν και οι δυο το ιδιο( ο καθενας απο τη πλευρα του) . Αυτο ειναι ταιριασμα.

Αλλα επειδη συχνα λεω και για χημεια ***** ( ας πω και για αυτη)

Το να χαμογελας και να κανεις και τον αλλον να χαμογελα απο μεσα του, να γελα η ψυχη του. Αυτο ειναι χημεια

Το να μην μπορουν τα σωματα να ξεκολλησουν ακομα και οταν τελειωσει το παιχνιδι, το σεξ κτλ. Αυτο ειναι χημεια

Το να ταιριαζουν τα στοματα σας, τα χειλη σας, ο τροπος που βαζει το χερι του πισω απο το λαιμο σου, ο τροπος που θα κουρνιασεις για να κοιμηθεις μαζι του. Αυτο ειναι χημεια

Τα πολιτικα, οι ζωες, οι θρησκειες κτλ εμενα με αφηνουν αδιαφορη οταν μιλω για χημειες και ταιριασματα. Δεν μου λενε κατι, καταλαβαινω αυτους που λενε οτι τα κοιτουν κτλ και καταλαβαινω τους λογους περι ομαλης συμβιωσης κτλ...απλα εμενα δεν με αγγιζουν.

Αν ταιριαζω...και αν υπαρχει και χημεια...δεν υπαρχει κανεις και τιποτα να με πτοησει.

και το εννοω!

Υ.Γ τελειο νημα μαρεσεεε!  

 

Οι ανθρωπολόγοι λένε πως μετά από χρόνια συμβίωσης τα άτομα ενός ταιριαστού ζευγαριού αρχίζουν να μοιάζουν μεταξύ τους στις συνήθειες, ακόμα και στη φυσιογνωμία.
Φοβερό!, που θά 'λεγε ο αείμνηστος Βλάσης...

 

Για να κανουμε κουβεντα, τι αλλο;

 

Νομίζω ότι αυτό είναι εξηγήσιμο απολύτως. Και δεν έχει να κάνει μόνον με το ταίριασμα.
Μπορεί τελικά και να μην ταιριάζουν και να γίνεται αυτό  

Όμως μου έχει σκαλώσει ένα θεματάκι που κλωθογυρίζω στο κεφάλι μου εδώ και 2-3 μέρες. Είπα να μην ασχοληθώ με αυτό, να το ξεχάσω, αλλά κοίταξε τώρα πώς ήρθε ο πειρασμός με τη φάτσα του @peleas και μου λέει "γραααααααααψε"   

 

Γράαααααααψε!!!