Το ταίριασμα

Nα το πάλι!!!! Ο πειρασμός με ραπίζει αλύπητα...χαχαχαχαχαχαχαχα

 

Συνηθίζεται όταν γνωρίζουμε κάποιον, στον αντιδραστήρα του κοινού τόπου και χρόνου που μας φέρνει τον έναν απέναντι από τον άλλον (κι όχι ανάσκελα), να ρίχνουμε εμείς τα δικά μας συστατικά κι η άλλη πλευρά τα δικά της.

Λίγο-πολύ, έστω και εμπειρικά, καταλαβαίνουμε από ένα σημείο και μετά, πότε θα έχουμε έκρηξη ή πότε θα πάρουμε άλας και νερό (κοινώς τα αρχίδια μας.)

Ταίριασμα για μένα λοιπόν, (ταίριασμα ερωτικό ή φιλικό ή βδσμ-ικό), είναι να ρίχνονται στον αντιδραστήρα της ανθρώπινης αλληλεπίδρασής μας, τα σωστά συστατικά, στην κατάλληλη ποσότητα και κυρίως! στον σωστό χρόνο.

 

Και θα διαφωνήσω κάθετα με την παράμετρο των πολιτικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, που θα πρέπει να προσομοιάζουν, για να είναι δύο άνθρωποι ταιριαστοί.

Το μόνο που χρειάζεται, όταν οι πεποιθήσεις μας διαφέρουν, είναι ανοιχτά αυτιά, αποδοχή και κατανόηση.

 

παίρνουμε βαθιά ανάσα..
και εγκύπτουμε βαθιά μέσα μας ωστε να ανακαλύψουμε εαν η ερωτικοσεξουαλική έλξη είναι αρκετή ωστε να κρατήσει αυτό το όμορφο ταίριασμα που έχουμε σε όλα τα άλλα,είτε αν δεν αρκεί μόνο
επειδή το χάσμα των αντιλήψεων είναι βαθύτερο απο την εφήμερη απόλαυση του πόθου..

Θεμελιώδες είναι το θέμα των προτεραιοτήτων,αλλα το αλληλένδετο μεταξύ τους,λυγίζει τη ζυγαριά εντός..

 

Θα ήθελες να πεις λίγα παραπάνω για αυτό;  

 

είναι η έλξη,οι κώδικες επικοινωνίας,οι αντιλήψεις,οι χαρακτήρες,οι επιθυμίες,τα όνειρα,το σεξ,τα ενδιαφέροντα,η παιδεία,τα βιώματα,η δύναμη και η θέληση,που αλληλεπιδρούν,
αλληλένδετα μεταξύ τους και διαφορετικά για τον καθένα σε προτεραιότητα,
ωστε να νιώσουμε την κλίση μας προς το ταίριασμα μ εκείνον τον άνθρωπο,
εύτοκο,δύστοκο ή καθόλου

 

Μμμμμ ναι είναι αλήθεια 15 χρόνια που ζούμε μαζί παίζουμε μαζι κανουμε σχεδόν τα πάντα μαζί πολλές φορές απο την αρχή της σχεσης μας ηταν σαν να ηξερε να διαβαζει αυτα πυ σκέφτομαι και το αντίστροφο απο την αρχη ταίριαξε με λες και ήμασταν 2 μισα που τα είχαν χωρίσει απλα το επιβεβαιωσε ο χρόνος οτι τελικα ταιριάζουμε

 

Υπάρχει, ισχύει και τελικά είναι... επιθυμητό.  


Μιλάμε για σχέσεις D/s. Σωστά;
Θα μιλήσω για το D/s μέσα στο οποίο γαλουχήθηκα bdsmικά, που μπορεί να είναι διαφορετικό από το σημερινό mainstream D/s και που ίσως να μην υπήρξε και ποτέ mainstream. Ένα D/s που αποδέχεται ότι ένας υποτακτικός μπαίνει σε μια σχέση όχι μόνο με την πιθανότητα να αλλάξει, αλλά με την επιθυμία να αλλάξει, να ανοίξει, να πάρει, να μάθει, να προχωρήσει ο ίδιος προσωπικά. Και να ομοιάσει.
Από ό,τι διάβασα μέχρι τώρα, βρίσκω ότι παραείμαι “αιρετική” στο θέμα ταίριασμα. Τουλάχιστον δεν είδα μέχρι τώρα μια θέση παρόμοια με αυτή που θα περιγράψω.


Η θέση μου λοιπόν, στην ερώτηση του νήματος:
Πιστεύω πως η μεγάλη εστίαση στο αρχικό ταίριασμα είναι μια στατική οπτική. Ότι η υπερβολική σημασία σ αυτό είναι μια οπτική σχέσης που δεν προσδοκά επίδραση στον άλλον, δεν βλέπει την εν δυνάμει προοπτική της εξέλιξης του μέσα από τη σχέση και σχεδόν δεν διανοείται την επιθυμία του άλλου να αλλάξει μέσα από τη σχέση.

Με βάση αυτό κρίνω πως η εστίαση στο αρχικό ταίριασμα είναι η υποτακτική οπτική (εν μέρει και η vanilla).

Δεν βρίσκω κάτι παράλογο σ αυτό. Αντίθετα το βρίσκω λογικό και θεμιτό. Ο Κυρίαρχος δεν μπορεί παρά να είναι για τον υποτακτικό (το κοντινό) πρότυπο. Ο υποτακτικός έχει ανάγκη να βλέπει μέσα από τον Κυρίαρχο τον εαυτό του. Θέλει την απάντηση από αυτόν, όχι μόνο του «ποιος είμαι», όπως λέει ο Miller για τον έρωτα, αλλά και το «ποιος εν δυνάμει είμαι, ποιος μπορώ να γίνω». Ο Κυρίαρχος αποτελεί για τον υποτακτικό ένα μαγικό καθρέφτη, καθρεφτίζει στον υποτακτικό έναν πιο όμορφο εαυτό. Για τον υποτακτικό αυτός είναι ένας εαυτός πιο κοντινός στον Κυρίαρχο σε όλα τα επίπεδα. Έτσι όλα σχεδόν τα χαρακτηριστικά του Κυρίαρχου έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για τον υποτακτικό. Οφείλουν να είναι αυτά που θέλει να προσεγγίσει. Να βρίσκονται στον δρόμο που θέλει να διαβεί. Να του ταιριάζουν.

Από αυτή τη σκοπιά βρίσκω το ποστ #22 της @margarita_nikolayevna πληρέστατο.


Από την άλλη όμως, βρίσκω πως η κυριαρχική οπτική το βασικό που χρειάζεται ως χαρακτηριστικό του άλλου για το ταίριασμα, είναι την ανοιχτότητα του. Την επιθυμία του και την ικανότητα του να εμπιστευτεί και να αφεθεί.

Ο καθένας δεν είναι ανοιχτός στον οποιοδήποτε. Ανοίγει όταν νιώθει ασφάλεια, εμπιστοσύνη και ότι έχει κάπου να πάει, κάπου να οδηγηθεί, κάτι να μάθει. Για να αποδεχτεί την ασφάλεια για να νιώσει εμπιστοσύνη και να δει ότι έχει κάπου να πάει, πέρα από το γεγονός ότι αυτά πρέπει (βοηθάει) να είναι υπαρκτά και προσωποποιημένα, πραγματοποιημένα δηλαδή στο πρόσωπο του κυρίαρχου, ο υποτακτικός οφείλει να έχει την απαιτούμενη νοημοσύνη, κρίση και μνήμη* ώστε να μπορεί να τα δει όλα αυτά. Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό στο ταίριασμα που έρχεται να ενισχύσει την ανοιχτότητα αλλά και να τη διατηρήσει. Η ικανότητα του υποτακτικού να κρίνει λογικά και συνειδητά, κι όχι μόνο διαισθητικά, ότι η πρόταση του Κυρίαρχου είναι μια καλύτερη πρόταση. Εφόσον αυτή Είναι μια καλύτερη πρόταση, πάντα.
*[Όσον αφορά τη μνήμη, την τοποθετώ ως παράγοντα ενοποίησης στην αντίληψη του εαυτού, του άλλου και του κόσμου συνολικά και στον αντίποδα του φθοροποιού spliting]

Και το τρίτο χαρακτηριστικό είναι η αντοχή. Να αντέχει τον πόνο της αλλαγής. Να αντέχει τον πόνο του διαρκούς Έρωτα (με την αρχαιοελληνική έννοια) για τον άλλον. Όχι κι εύκολο πράγμα, κατά τη γνώμη μου.

.

 

Είπα να κουοτάρω λίγα λίγα αλλά δεν θα το κάνω  
Γιατί συμφωνώ σε όλα βέβαια  

Θα πω απλά ότι σκέφτομαι ότι για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να υπάρχει ένα ταίριασμα. Γιατί αλλιώς πιθανότατα ο υποτακτικός δεν μπορεί να δει καν αυτό που του δείχνει ο Κυρίαρχος. Είναι σαν να μιλάει ο ένας ελληνικά και ο άλλος κινέζικα. Δεν έχουν κάποιο ελάχιστο κοινό κώδικα.  
Σε αυτόν αναφερόμουν με το ταίριασμα.

Όσο για το "κατ' εικόνα του Κ", είχα στο μυαλό μου το εξής ερώτημα: αν αυτή η εικόνα και η ομοίωση κάπου σταματά. Σκέφτομαι ότι ίσως, ναι, σταματά. Στο απόλυτο "λάθος", "αμάρτημα", "βήμα"... όπως θέλει το λέει ο καθένας.
Μπορεί κάποιος να κάνει θρησκευτική αναγωγή, φιλοσοφική, στην αρχαιοελληνική έννοια της ύβρεως ή όπου  

 

Ας παραμείνουμε στον καθρέπτη και ως σκεπτικό και ως εργαλείο...
Τα υπόλοιπα είναι για μεγάλα παιδιά, πολύ μεγάλα παιδιά...
Και ηλικιακά και με πλούτο βιωμάτων...
Το μόνο χρήσιμο είναι να απλώνεται σωστά ο τραχανάς...

 

...το νου σου στο φαΐ εσύ  

 

πρεπει να υπαρχουν ολα βασκα. χημεια, ταιριασμα χαρακτηρων στα βασικα, ενα σχετικο ταιριασμα των checklists, και βεβαια πρεπει η κυριαρχια του Κ και η υποταγη του υ να περνανε απ το ιδιο καναλι. Δηλαδη τα χαρακτηριστικα που θεωρει το Κ κυριαρχικα να τα βλεπει ετσι και το υ και το αντιστροφο.