Η διαχείριση της υποτακτικότητας σε περίοδο έλλειψης Κυριάρχου

Το βραδυ ή αυριο θα σου πω γιατι εισαι off-side  

 

Διασαφήνισις...
Ούτε η καλή μας διάθεση ούτε οι αγνές μας προθέσεις αρκούν για οτιδήποτε...
Ούτε καν το ταλέντο μας να μοιραστούμε ανεπιφύλακτα τα βιώματά μας...
Συνήθως παράγουν εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από το αρχικό μας ποθούμενο...
Κατανοητά απολύτως ως θέλω, μα για μια πλήρη δράση απαιτούνται και το μπορώ και το ξέρω...
Που ακόμα κι αυτά δεν παράγουν αποτέλεσμα σε κολλημένα μυαλά, ακόμα κι να τα μυαλά αυτά είναι by all means μια χαρά κατά τα άλλα (που συνήθως είναι)...
Έτσι, για να εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι...

 

Όχι! Διγιότι είμαι αγαπιάρης ένα πράμα...!

 

Ωραία   Ας πούμε και για αυτό τον τρόπο τώρα  

Δηλαδή;  

 

Ποτέ δεν είναι αργά να το κάνεις. Και θα το κάνεις όχι μόνο για να μην εξαρτάσαι από τους άλλους, αλλά για να ξεκαθαρίσεις τα θέλω σου και τα όριά σου ως άνθρωπος και -αν το επιθυμείς- να τα ξεπεράσεις.

 

@margarita_nikolayevna

Τάπαμε, τάπαμε... Τα κάλαντα..!

 

Ναι, συμφωνώ απολύτως   Φέρνω παράδειγμα εμένα που έχω έναν υπέροχο ΜΠΑΜΠΑ και καθόλου δεν ψάχνω αυτόν μέσα στο Κ/υ  

Έχω ξαναπεί (νομίζω) ότι θεωρώ πως το "πάτερν" Κ/υ σχέσης είναι πιο κοντά στο πάτερν της σχέσης γονέα/παιδιού από ότι σε οποιαδήποτε άλλη σχέση.
Όμως το "παιδί" υ, είναι για μένα εντελώς άλλο πράγμα.
Δεν μπορεί για μένα να μπαίνει ένας άνθρωπος που δεν είναι ενήλικος σε μια ερωτική σχέση, πολλώ δε μάλλον Κ/υ ερωτική σχέση. Όπου ενήλικος δεν κρίνεται από την ημερομηνία γέννησης που γράφει η ταυτότητα.
Είναι εξόχως προβληματικό για μένα το να ψάχνει ένας υποτακτικός μαμά ή μπαμπά στον Κυρίαρχο. Εξόχως. Το ίδιο και ένας σοβαρά εξαρτησιακός υποτακτικός (βλ. με εξαρτήσεις από ουσίες κλπ).

Ναι θα έκανε. Όπως και ένας υποτακτικός θα έκανε παιδί. Και αν είναι σχετικώς ισορροπημένος (ανεξαρτήτως στάτους) ο άνθρωπος ξέρει ότι ένας ερωτικός σύντροφος δεν μπορεί να υποκαταστήσει ούτε ένα παιδί, ούτε ένα γονέα.
Νομίζω ότι ο οποιοσδήποτε σώφρων Κ δεν επιθυμεί με κανένα τρόπο να αναλάβει το ρόλο του γονέα του υποτακτικού. Όσοι Κ ξέρω μόλις δουν κάποια τέτοια τάση από την πλευρά του υ, την αποθαρρύνουν και τη "σπάνε" με κάθε τρόπο  

 

Ναι αλλά εγώ είμαι του αναλυτικού και θέλω να τα πούμε πιο συγκεκριμένα και αναλυτικά  

 

Μην νομίζετε ότι όλοι/ες οι Κ, θα προσπαθούσαν ν'αποθαρρύνουν ένα υ, που θα έψαχνε και για μια γονική φιγούρα.
Αν μη τι άλλο, γιατί ήδη θα γνώριζαν, ότι θα σπαταλούσαν μόνο χρόνο και ενέργεια.
Ούτε ότι η πιθανή προσπάθεια τους να "σπάσουν" εκείνο το θέλω του υ, θα τελεσφορούσε πάντα.
Αφού κάποια θέλω, είναι τόσο βαθιά ριζωμένα, που δεν "κατεδαφίζονται" ούτε με βόμβες.
Και στο τέλος, γιατί να "γκρεμίζονταν"?
Όλοι/ες μπαίνουμε σ' ένα οποιοδήποτε είδος σχέσεως, αναζητώντας κάτι.
Απλά, Κ και υ σ' κείνη την περίπτωση θα καταλάβαιναν, ότι τα θέλω τους δεν συμβαδίζουν.
Και ο καθένας θα έπαιρνε τον δρόμο του.
Είμαστε όλοι/ες άξιοι/ες των επιλογών και της τύχης μας ( ανεξαρτήτως status ).
Κατά τ' άλλα, ότι γράψατε σ' αυτή σας την παρέμβαση - για το πως αντιλαμβάνομαι εγώ κάποια πράγματα -, είναι για κάδρο.  

 

Θα το δείξει και η Δίκη στον Σκάι;  

 
 

 

Πιστεύω τότε ότι μπαίνουμε σε συζήτηση για ένα προβληματικό είδος Κ. Το λιγότερο αδιάφορους. Για το χειρότερο... ας μην πω  

Πιστεύω ότι κανένας Κ, όταν αποφασίζει να αναλάβει ένα υ δεν "λυπάται" την ενέργεια που επενδύει σε αυτό. Αυτό έχω δει στη μέχρι τώρα ζωή μου.  
Να σημειώσω εδώ ότι μπορεί να τίθενται τέτοιοι περιορισμοί "επένδυσης" από έναν Κ (και το θεωρώ απολύτως θεμιτό και λογικό) μιας και πολλοί Κ (τουλάχιστον όσοι έχω σχετιστεί εγώ αυτό μου έχουν πει), δεν θέλουν ούτε θεωρούν ότι πρέπει να αναλάβουν κάθε υ με τον ίδιο τρόπο και στην ίδια έκταση. Πολλές σχέσεις πάνε μέχρις ενός σημείου. Και καλά κάνουν θεωρώ (όλοι το κάνουμε εξάλλου σε κάθε είδους σχέση). Ελάχιστες είναι οι "σχέσεις ζωής" (μπορούμε να βάλουμε και άλλο χαρακτηρισμό βέβαια.
Έτσι το "μέχρι ποιου σημείου" θα πάει η σχέση, ναι, μπορεί να καθορίσει την ενέργεια που θα επενδυθεί.
Αλλά αν μιλάμε για σχέσεις ζωής, τότε δεν υπάρχει όριο  

Τότε θεωρώ ότι θα αποτύγχανε η σχέση και ...

 

Συμφωνώ. Αρκεί να ξέρουμε τι αναζητάμε και από ποιον  
Π.χ. δεν μπορώ εγώ να αναζητάω ψυχοθεραπευτή στον Κύριο μου (εξάλλου υπάρχουν εξαιρετικοί ψυχοθεραπευτές εκεί έξω), ούτε τον ιδανικό (καίτοι πλατωνικό) εραστή στο γιο μου, ούτε τον Ντομ στον κολλητό μου.

Αυτό το υποστηρίζω και εγώ ως αρχή ζωής  
Και τελικά όλοι σε αυτή τη ζωή παίρνουμε όχι αυτό που αξίζουμε αλλά αυτό που θέλουμε