subspace

Δεν είναι απαραίτητο. Αναλόγως τις ουσίες που έχεις λάβει. Μερικές ειναι απαγορευμένες για εμένα. Υπάρχουν και άλλες οι οποίες σε κάνουν πιο "ευέλικτο" σε καταστάσεις χωρίς όμως να χάνεις τον έλεγχο σου. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον.

 

Θα δανειστώ το πρότυπο που ακολούθησε στην όμορφη τοποθέτησή της η @Soraya, για να περιγράψω την δικιά μου εμπειρία των εννοιών που αναλύει. Δεν θα αναφερθώ σε επιστημονικά στοιχεία - δεν είμαι ειδική, και προσωπικά δεν μου χρειάζεται να ξέρω πως είναι συναρμολογημένος ο κινητήρας μιας Ferrari για να την απολαύσω στο έπακρο.
Επίσης νομίζω ότι δεν χρειάζεται να αναφέρω πάλι ότι πολλά εξαρτώνται από τον άνθρωπο με τον οποίο βρίσκομαι. Πόσο τον ξέρω, πόσο με ξέρει, πόσο συζητήσαμε, πόσο τον εμπιστεύομαι.

SUBSPACE/ROPESPACE
Έχω νιώσει δυο διαφορετικές εκδόσεις αυτής της "αλλοιωμένης πραγματικότητας". Τη μια σε κάθε shibari session όπου συμμετείχα ως bottom, που περιέγραψα εδώ (οι Ιάπωνες ονομάζουν αυτή τη κατάσταση nawa yoi, "σχοινομέθη"  ), την άλλη στη διάρκεια BDSM sessions όπου χρησιμοποιείται πόνος.
Η διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση "φεύγω" μόνη μου και αυτοστιγμεί, ενώ στην δεύτερη χρειάζονται μια κλιμακωτή "ανηφόρα πόνου" και η σωστή συμπεριφορά του παρτενέρ μου. Είναι υπέροχο συναίσθημα ούτως ή άλλως.

Η αίσθηση είναι ότι βρίσκομαι στο χείλος ενός βαράθρου, και όπως προχωράει το παιχνίδι και αυξάνεται η ένταση (ή μόλις ξεκινήσει το δέσιμο), κάνω ένα βήμα στο κενό και αιωρούμαι. Πλανάρω σε μια γαλήνια ομίχλη. Η απομάκρυνση από την παρούσα στιγμή είναι ομαλή, δεν πρόκειται για ένα απότομο άλμα.
Εκεί χάνω την αίσθηση του χρόνου, του πραγματικού χώρου, απομακρύνεται η αίσθηση του πόνου αν υπάρχει. Παρόλο που θολά αντιλαμβάνομαι τι γίνεται, δεν μπορώ να αντιδράσω άμεσα. Δεν μπορώ να μιλήσω παρά αν είμαι πολύ στην αρχή αυτής της κατάστασης, οι αναπνοές μου αραιώνουν και γίνονται πολύ ρηχές, δεν είμαι σε θέση να χρησιμοποιήσω το safeword, οπότε υπάρχει ο κίνδυνος να ξεπεράσω τα όρια της αντοχής μου - εξ ου και η εμπιστοσύνη στον άλλον και τα συναφή. Η απόλαυση είναι ολοκληρωτική όμως.

ΑFTERCARE
Στην περίπτωση του shibari, η ίδια διαδικασία του λυσίματος είναι συνήθως αρκετή να επανέρχομαι ομαλά στην πραγματικότητα. Στην περίπτωση ενός session, χρειάζομαι καθοδήγηση, με φωνή ή με άγγιγμα. Να μη νιώθω μόνη μου. Οτιδήποτε απότομο με δυσκολεύει αφάνταστα. Τις περισσότερες φορές χρειάζομαι χρόνο, λίγο νερό, και τίποτε άλλο. Συνήθως συνέρχομαι πλήρως μέσα σε μια ώρα, αλλά η ευδαιμονία μπορεί να κρατήσει μέρες.

SUBDROP
Μια φορά μόνο ένιωσα το drop, και αυτό ήταν λόγω πολύ άσχημου χειρισμού από τον παρτενέρ μου ενώ βρισκόμουν ανυπεράσπιστη σε subspace. Εφιαλτική εμπειρία. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος να συνέλθω σωματικά - δεν είχε να κάνει με σωματικό πόνο, αλλά με ψυχολογική εκμετάλλευση - και το drop κράτησε δυο μέρες. Απελπισία, μαύρη κακοκεφιά, εξάντληση, μέχρι που κατάφερα να επεξεργαστώ αυτό που είχε συμβεί και το "ξέρασα" στον υπεύθυνο. Μετά, ηρέμησα.


Όσο για την δυνατότητα οργασμού σε σχέση με το subspace, συνήθως το ένα αποκλείει το άλλο. Ειδικά σε BDSM session, αυτό για μένα είναι απόλυτο.
Σε shibari sessions με παρτενέρ στον οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, και ενώ ήμουν δεμένη και φευγάτη, οι χειρισμοί του ήταν τέτοιοι που πιθανά έφτασα σε οργασμό. Η αίσθηση ήταν τελείως διαφορετική από το συνηθισμένο, με πολύ μικρότερη αιχμή, σαν μια σοπράνο που τραγουδάει πολύ ψηλές νότες και μια στιγμή θα πιάσει μια νότα δυο τόνους πιο πάνω. Εικάζω ότι επρόκειτο για οργασμό τουλάχιστον, έτσι μου περιγράφθηκε, εγώ δεν ήμουν εκεί  

 

Προσωπικά θα ήθελα. Αλλά αν δεν θέλουν άλλοι, δεν θα την ανοίξουμε  

Αν είχες εμπειρία του subdrop και ήθελες, θα χαιρόμουν να πεις λίγα πράγματα. Γιατί από τη γενική περιγραφή δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω τι είναι...  

Θα ήθελες να πεις λίγα παραπάνω για το "τραγικός συναισθηματικός εξευτελισμός";
Γιατί το νιώθεις έτσι; (δεν το κρίνω, ούτε έχω κάποια αντίρρηση απλά δεν το είχα ξανακούσει σαν άποψη και μου κίνησε το ενδιαφέρον)  

 

Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται το subspace μου φαίνεται τρομακτικά εξευτελιστικός. Κάπου αναφέρεται ότι ο/η Υ μεταχειρίζεταιόπως και ένας μεθυσμένος-μαστουρωμένος. Δεν το βρίσκω καθόλου λογικό. Δεν θα εξευτίλιζες την προσωπικότητα σου αν κάποιος σε έβρισκε ας πούμε μεθυσμένη και σε μεταχειριζόταν με τον όποιο τρόπο;
Φυσικά να λάβεις υπόψιν σου ότι έχω παρανοήσει λίγο το θέμα απο την αρχή και όσα λέω μπορεί και να μην έχουν καμία σχέση.

 

Όχι όχι κατάλαβα απολύτως τι λες  
Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση  

 

Ελπίζω με την περιγραφή μου να μην σου έδωσα την εντύπωση ότι κάπου εξευτελίζεται η προσωπικότητα μου.
Το subspace είναι όντως μια κατάσταση αλλοιωμένης πραγματικότητας, όπως ανέφερα, αλλά υπέροχη.
Είναι συνειδητή επιλογή να θέλει κανείς να φτάσει εκεί, και κανείς (καλώς εχόντων των πραγμάτων) δεν εκμεταλλεύεται κανέναν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό είναι σίγουρα μεμπτό.

 

Κανένα πρόβλημα. Οι απόψεις είναι προσωπικές και φυσικά διαφορετικές. Μπορεί να το βλέπω έτσι και να μην μου "ταιριάζει".
εμένα για παράδειγμα μου αρέσει ο πνίχτης. Εξίσου εξευτελιστικό για εμένα που όμως με εξιτάρει ενώ εσένα μπορεί οχι.
Είμαστε σε ένα φόρουμ που ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα για τις σεξουαλικ3ς του προτιμήσεις και τα threads ανοίγουν για να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας οχι απαραίτητα να συμφωνούμε 

 

Δυο σύντομες εικόνες:

Α. είμαι θυμωμένη! Πολύ! Έχω "φορτώσει". Προχωράω, προχωράω, σκέφτομαι αυτό που με θύμωσε. Και προχωράω. Βυθίζομαι μέσα σε αυτό. Παίζω ξανά και ξανά στο μυαλό μου τη σκηνή. Ο κόσμος γύρω σχεδόν θολώνει. Οι ήχοι είναι θόρυβος. Κι εγώ σταθερά παίζω στο μυαλό μου τη σκηνή, εκεί που θύμωσα. Φουντώνω. Νιώθω σαν να έχω μπει σε ένα διάφανο τούνελ. Κάτι βλέπω έξω, κάτι ψιλοακούω. Αλλά είναι απλά θολές εικόνες λες και είμαι σε ένα αμάξι που τρέχει με 200χλμ. Και είναι απλά θόρυβος, σαν να γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες.

Β. είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Πάρα πολύ. Ενθουσιασμένη. Περπατάω σχεδόν χορεύοντας. Σιγοτραγουδάω και το ρυθμό που χτυπούν τα πόδια μου. Περπατάω χοροπηδηχτά. Λες και με περιβάλλει μια αψίδα φωτός. Και τα πάντα είναι έξω από την αψίδα. Υπάρχουν όλα και όλοι, κινούνται γλυστρώντας σε μια μελωδία. Δεν την ακούω - σφυρίζω τη δική μου. Αλλά κινούνται όλα σαν να είμαι μέσα στο νερό της πισίνας και να τα βλέπω στην επιφάνεια. Έχουν λίγο τρεμάμενο σχήμα. Μα τι ωραία. Νομίζω μυρίζω και μια ανάλαφρη μυρωδιά...

Και στις δυο παραπάνω φάσεις είμαι κάπως αλλιώς από ότι είμαι στα "κανονικά" μου. Δεν είναι δικές μου και οι παραπάνω; Ναι, φυσικά και είναι. Αλλά δεν είναι ο "κανόνας" μου ακριβώς. Είναι εντελώς διαφορετικά (μεταξύ τους και από το κανονικό μου) states of mind. Είναι άλλες καταστάσεις συνείδησης.

Νομίζω ότι αυτές τις καταστάσεις θα μπορούσαμε να ονομάσουμε trance.

Το subspace μου είναι μια τέτοια κατάσταση συνείδησης. Υπάρχω εγώ, υπάρχουν οι σωματικές μου λειτουργίες (όπως τα φουντώνω - ψιλοακούω - μυρίζω που περιγράφηκαν παραπάνω), υπάρχουν τα συναισθήματα μου (είμαι... ), υπάρχει και ο κόσμος έξω. Από αυτόν όμως με χωρίζει κάτι, ένα φιλμ ( ; ), ένας μικρός (ή και μεγαλύτερος) αποσυντονισμός. είμαι στον κόσμο, τον νιώθω, τον ακούω, τον βλέπω. Αλλά είμαι λίγο ασύγχρονη με αυτόν.

Α και να πω ότι σε όλα αυτά είναι και ο Κ μέσα. Μέσα; Μπορεί να είναι μέσα ναι. Μπορεί να είναι και από πάνω. Χμ... Αυτό δεν μπορώ να το πω.

Νιώθω πως είμαι μέσα σε ένα τούνελ. Άλλες φορές αυτό το φιλμ που αποτελεί το διαχωριστικό του κόσμου με το τούνελ που περπατάω εγώ είναι πολύ παχύ. Σχεδόν δεν ακούω και δεν βλέπω τίποτα έξω. Ίσως κάτι θολές σκιές και βουητά. Κάποιες φορές είναι τόσο λεπτό που σχεδόν νιώθω ότι δεν είμαι στο τούνελ. Και όμως είμαι. Πώς αποδεικνύεται; Ο μέσα - από πάνω Κ αλλάζει έστω και λίγο μια συνθήκη. Και τότε είναι εμφανές ότι δεν είμαι στην κατάσταση συνείδησης της "κανονικότητας" μου.

Προϊόντος του καιρού, το φιλμ δεν γίνεται απλά πιο παχύ ή πιο λεπτό (κατά περίπτωση) γίνεται και διαπερατό. Και από τις δυο πλευρές (από μέσα προς τα έξω και από έξω προς τα μέσα). Μπορώ να μπαινοβγαίνω. Με 2 διαπιστώσεις:

- το τούνελ είναι πάντα εκεί και περπατάει παράλληλα με τον υπόλοιπο κόσμο μου (δεν χρειάζομαι την άσκηση κάποιας δύναμης πχ. πόνος, σεξ, φωνή, εντολή, διαλογισμός κ.ά. για να βρω την είσοδο του)

- το τούνελ πάντα ασκεί βαρυτικές δυνάμεις πάνω μου, δεν μπορώ να φύγω εκτός του πεδίου του.

 

Eξαιρετική περιγραφές και οι δυο...
Η δεύτερη δε, είναι πολύ κοντά σε αυτό που λένε κάποιοι συντονισμό που δεν έχει αφορμή, αφετηρία, δράση, απλά προκύπτει κάμποσες φορές στη ζωή μας...
Οι άνθρωποι (τεσπά, κάποιοι από αυτούς) από παλιά ξέρουν να φέρνουν τον εαυτό τους σε κατάσταση "τρανς" (or... you name it).
Αυτοί οι ..παλιάνθρωποι χωρίς να ξέρουν αυτό που σήμερα λέμε ουσίες (τα εις -αμίνη, -ορφίνη κλπ σημαντικά) που παράγονται από τον ίδιο μας τον οργανισμό, ήξεραν να το κινητοποιούν φυσικά με πάμπολες μεθόδους (από χορό ως διαλογισμό και βάλε)...
Στον δρόμο ανακάλυψαν και κάτι μυστήριες πρασινάδες που μπορεί να επιταχύνουν ορισμένες καταστάσεις. Το είχαν πολύ ανάγκη (για λόγους που εκφεύγουν του παρόντος)... Και επειδή το μελέτησαν το πράμα (νάχουν χορταρικά ντε)..!, κονόμησαν και παράπλευρο κέρδος την ανακάλυψη της γεωργίας you like it or not... Χα!
Και μετά γίναμε πολλοί, αυγατίσαμε ένα πράμα, και το πράμα έγινε πρόστυχο...

Το ζητούμενο και πολυσυζητημένο trans (σε όποιο βαθμό), space (βάλτε του μπροστά ό,τι θέλετε), γενικά μιλώντας, κάνει καλό...
Θα έλεγα όμως πως πιο καλό κάνει το να προσδιορίσουμε γιατί το γουστάρουμε και τι μας αφήνει ως διανοητική/βιωματική επίγευση για να το γουστάρουμε...
Και αφού το γευτούμε τι νέα πράματα θα κομίσουμε στον εαυτό μας και τση άλλοι...
Έχει και παρακάτω, αλλά μην το κάνουμε και ντέρμπυ και βαρύνει το πράμα...

 

@cadpmpc ψιλό-trend είναι του στυλ: ''έχω μπει κι εγώ σε κατάσταση subspace'' παρά οτιδήποτε άλλο.

Συμφωνώ με την Κυρά @Estelwen που γράφει μεταξύ άλλων οργασμός και space μαζί, δεν γίνεται.

Και τέλος αφιερώνω αυτό το τραγουδάκι

 

... τελικά θυμώνεις η δεν θυμώνεις πουλάκι;
 

 

η κατάσταση subspace,ως μια συνθήκη εκτός ορίων αυτοελέγχου,σε σχέση με την συνειδητή πραγματικότητα,ίσως μοιάζει με μια εμπειρία υπνωτισμού,ένα όνειρο μες στο όνειρο