subspace

Δεν μιλάω ποτέ για trend...

 

εσύ δεν μιλάς για trend, όμως όπως παρουσιάζεται εδώ και στο άλλο θέμα, έτσι αντιμετωπίζεται.

 

Θα έπρεπε να με απασχολεί, λες εσύ..?
Σε κάθε δημόσιο φόρουμ, με οποιοδήποτε αντικείμενο, συνήθως έτσι είναι...
Επιλέγουμε λοιπόν τα άτομα και τα θέματα που διαλεγόμαστε...
Απλό..?

 

ναι, αλλά το συγκεκριμένο ως δια μαγείας, μεταφέρθηκε στα tutorials, εμένα μου δημιουργεί ποικίλες αμφιβολίες αυτό.

 

Εμένα πάλι καθόλου...
Καθείς ορίζει τα του οίκου του κατά το δοκούν...
Δεν είναι σαφές..?

 

αναμφίβολα είναι θέμα επιλογών

να προσέχουν απλώς, αυτοί που επιθυμούν να τρυπώνουν σε οίκους άλλων.

 

Θυμώνω αλλά το μαζεύω γρήγορα συνήθως.
Επίσης θυμάμαι πάρα πολύ καλά πώς ήταν όταν θύμωνα και δεν μπορούσα να το μαζέψω  

 

Σκεφτόμουν το νήμα και τα όσα διάβασα σε αυτό.
Σκεφτόμουν ότι υπάρχουν καλά και κακά τρανς.
Αναρωτιέμαι αν μπορεί ποτέ το subspace και υπό ποιους όρους να είναι κακό τρανς.
Δεν το έχω βιώσει ποτέ ως τέτοιο αλλά έχει κάποιος/α τέτοια εμπειρία; Θα ήθελε να τη μοιραστεί μαζί μας;  

 

Eγώ εν μέρει τοποθετήθηκα πάνω σε αυτό στο post μου. Αν όμως νομίζεις ότι έχει νόημα να επεκταθώ περισσότερο, πες μου. Δεν είναι ευχάριστη ανάμνηση, αλλά oh well, εγώ επέλεξα να την αναφέρω εξ αρχής.

 

Θα είχε ενδιαφέρον, αν δεν σε επιβάρυνε πολύ  
Αλλά αν είναι κάτι που θα σε συσκοτίσει, όχι  

 

Καλώς.
Να ξεκαθαρίσω ότι ξέρω ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την τροπή που πήρε η κατάσταση είναι δικό μου, όπως επίσης ότι προφανώς δεν χρειάζομαι ούτε συμπόνοια ούτε συμπαράσταση, απλά καταθέτω την μαρτυρία μου για το δικό μου drop.

Με τον τότε παρτενέρ μου, μετά από συζήτηση όπου διαφωνούσαμε για ένα πολύ προσωπικό θέμα, ξεκινάμε ένα παιχνίδι που σταδιακά ένιωσα να με πηγαίνει προς το subspace. Σε κάποιο σημείο μου ζητάει κάτι που εκείνη τη στιγμή ένιωσα ως απόλυτη κόκκινη γραμμή μου, γιατί τη δεδομένη στιγμή αισθανόμουν ότι συμβόλιζε την εκδίκηση του (και είχα δίκιο, όπως μου εξομολόγησε μέρες μετά). Αρνήθηκα πολλές φορές, όλο και πιο συγχισμένα, κάτω από αρκετή ψυχολογική πίεση, μέχρι που χρησιμοποίησε ένα τέχνασμα - μια έκφραση που είχε για μένα ιδιαίτερη σημασία - για να παρακάμψει τις άμυνές μου, όπως και έγινε. Εκείνη τη στιγμή ήμουν τόσο φευγάτη/τσακισμένη που ούτε καν σκέφτηκα ότι έχω safeword ή ότι μπορούσα να αποχωρήσω από τη σκηνή.
Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι ήμουν ένα ξερό κλαδί, και έσπασα. Και ότι είμαι μόνη μου.

Και ξεκινάει ο εφιάλτης. Δεν μπορούσα να κινηθώ καθόλου, το σώμα μου ήταν τελείως παράλυτο, δεν μπορούσα να πάρω παρά σπασμωδικές και πολύ ρηχές αναπνοές, διψούσα πολύ και κρύωνα αφάνταστα - καλοκαίρι. Δεν ήμουν ικανή να ακολουθήσω τη φωνή του ή να μιλήσω, ένιωθα τον εαυτό μου άκαμπτο και ακίνητο μέσα σε απόλυτο σκοτάδι (ενώ βρισκόμουν σε κρεββάτι σε φωτεισμένο δωμάτιο).
Προς τιμήν του, οφείλω να πω ότι τρόμαξε και προσπαθούσε να με επαναφέρει επί δυο ώρες γεμάτες. Μου πήρε πολύ χρόνο μέχρι να καταφέρω να καθήσω και στη συνέχεια να καταφέρω να σταθώ στην άκρη του κρεββατιού και να φέρω τα πόδια μου σε επαφή με το πάτωμα - το οποίο με συνέφερε λίγο σωματικά.
Μόλις συνήλθα αρκετά, προτίμησα να μείνω μόνη μου, δεν μπορούσα να δεχτώ ψυχολογικό aftercare. Ήμουν εξαντλημένη, αλλά δεν κατάφερα να κοιμηθώ όλη νύχτα. Χάλια μέχρι να μπορέσω να σκεφτώ καθαρά, ακολούθησε ένα σχετικό σιχτίρισμα και τέλος.

Ξαναδιαβάζοντας όσα έγραφα, καταλαβαίνω ότι one man's poison is another man's meat, και ότι πολλοί θα πουν 'σιγά το πράγμα'. Δεκτό, σεβαστό, σωστό. Γι' αυτούς, όχι για μένα. Ήταν φρικτό, αλλά πολύ γερό μάθημα.

 

Γιατί λες ότι είχες το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης?!??!
Αφού αυτός σε παρέσυρε ουσιαστικά ώστε να σε φέρει εκεί που θέλει.. πατησε καποια ευαίσθητα κουμπιά σου που γνώριζε καλά και εκμεταλεύτηκε την κατάσταση. Εκμεταλεύτηκε την εμπιστοσύνη σου.. εσύ δεν φταις σε κάτι..