Πώς να διακρίνετε έναν-μια Κυρίαρχο.

Ξαναδιάβασα προσεκτικά το post σου. Ομολογώ ότι κι εγώ σε πολλά σημεία, το αντιλαμβάνομαι σαν τον "κατάλογο" με τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να έχει ο σωστός σύντροφος.
Επιπλέον θα έλεγα ο σωστός για σένα σύντροφος ή ο σωστός κατ' εσέ σύντροφος. Δίχως αυτό να σημαίνει, ότι αρκετά σημεία του "καταλόγου" δεν θα τα ενστερνιζόμουν.
Αλλά οι άνθρωποι και οι σχέσεις τους είναι τόσο όμοιοι/ες και τόσο διαφορετικοί/ες, που δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα κοινό μπούσουλα για όλους.
Παίρνω το ελεύθερο ν' αφήσω γι' άλλη μια φορά την άποψη μου. Μ' αυτή δίχως να παρεκκλίνω απ' το εισαγωγικό σου post. Και θα το κάνω κομμάτι-κομμάτι.
Γι' αυτό, εύχομαι να έχω την ανοχή σου, αφού ίσως και να γίνω κουραστικός λόγω μεγέθους της απαντήσεως.
Εξυπακούεται, ότι εκφέρω μόνο την άποψη μου και σίγουρα δεν θεωρώ ότι είναι συμπαντικός κανόνας, ούτε ότι η δική σου ή οποιουδήποτε/οποιασδήποτε άλλου/ης θα ήταν λάθος.

Απ' αυτό το σημείο κρατώ κυρίως ότι υπογράμμισα. Ακριβώς, Κυρίαρχος των ονείρων σου ( σε μια προσπάθεια οικονομίας όσων γράψω, το δεύτερο ενικό/πληθυντικό είναι σχήμα λόγου. Δεν αναφέρεται σε σένα ) και θέμα επιλογής.
Όλοι/ες έχουμε στο μυαλό μας περισσότερο ή λιγότερο μια εικόνα του ατόμου που θα θέλαμε δίπλα/πάνω/κάτω μας. Κάποιοι/ες κυνηγούν τυφλά τις προβολές τους, άλλοι/ες σε μικρότερο βαθμό.
Η εμφάνιση του όποιου/ας Κυρίου/ας δεν νομίζω ότι θα ήταν αμελητέα σαν ποσότητα, αφού το πρώτο πράγμα με τ' οποίο ερχόμαστε σ' επαφή με κάποιον/α είναι το "περιτύλιγμα" του/της ( στον "έξω" κόσμο ).
Ή στο δίκτυο, αν δεν δούμε το "περιτύλιγμα" του/της, δεν νομίζω ότι πολλοί/ες θα προχωρούσαν παραπέρα. Ούτε ότι θα το έκαναν όσο και να μας άρεσε/ταίριαζε ένα οποιοδήποτε άλλο του/της χαρακτηριστικό, αν δεν μας έλκυε σαν άντρας/γυναίκα.
Όποιος/α θέλει να εντυπωσιάζεται εύκολα απ' τ' οτιδήποτε, εντυπωσιάζεται εύκολα. Αλλά το εύκολο ή δύσκολο είναι πάντα κάτι το υποκειμενικό.
Αυτό το κομμάτι αν βγάλω απ' την εξίσωση το Κ, θα μπορούσε κάλλιστα ν' αφορούσε έναν/μια πιθανό/η σύντροφο ανεξαρτήτως bdsmικής "κοπής" ή όχι.

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.

Ο καθένας/καθεμία έχει τους χρόνους και τον τρόπο λειτουργίας του/της. Και για μένα ένα τάδε χρονικό διάστημα είναι αναγκαίο. Αλλά όχι τέτοιο που να μοιάζει ότι την όποια άλλη θα την έβαζα στο τραπεζάκι του χειρούργου ή κάτω απ' το μικροσκόπιο.
Αφού και λίγος αυθορμητισμός δεν βλάπτει, τουναντίον θα έλεγα. Ο/η Κυρίαρχος/η δεν είναι συνεργάτης, σχέση κάνουμε, δεν ανοίγουμε μαγαζί. Αν και δεν φαίνεται, κατάλαβα τι εννοείς με το συνεργάτης, απλά ο όρος με ξενίζει.
Προτιμώ το σύντροφος, όσο κι αν είναι βαριά σαν λέξη και μάλλον υπερχρησιμοποιημένη. Συμφωνώ, ότι όλοι/ες μας έχουμε τα κριτήρια μας και όλοι/ες μας έχουμε διαφορετικά γούστα και πορευόμαστε βάσει εκείνων.
Διαφωνώ ότι οι vanilla σχέσεις είναι λιγότερο "επικίνδυνες" και ότι δεν χρειαζόταν να είμαστε τόσο προσεκτικοί/ες στις επιλογές μας.
Αν για κίνδυνο εννοείς μόνο τις πιο πιθανές σωματικές βλάβες, αφού η δεδηλωμένη όσο και αν είναι συναινετική βία είναι ένας εκ των ακρογωνιαίων λίθων του bdsm, συμφωνώ.
Βέβαια και στις vanilla σχέσεις μπορεί κάλλιστα να υπάρχει σωματική βία και όχι λιγότερο "βαριά" απ' το bdsm. Με την ειδοποιό διαφορά όμως ότι στις vanilla, αν ανακύψει βια, συναίνεση δεν θα υπήρχε.
Ως προς την ψυχολογική βία, όσο θα μπορούσε να υπάρχει στις bdsm, τόσο θα μπορούσε να υπάρχει και στις vanilla.
Συναισθηματικές κατραπακιές? Στο παιχνίδι είναι και δεν κοιτούν bdsm ή vanilla.
Τουτέστιν, όλες οι σχέσεις ανεξαρτήτως είδους κρύβουν τους κινδύνους τους. Και ανάλογα τ' άτομα ( δλδ τους χαρακτήρες τους ) και τις συγκυρίες, όλοι/ες είμαστε περισσότερο ή λιγότερο ευάλωτοι/ες για χ, ψ, ω λόγους.

Από εδώ και στο εξής "κομματιάζω" ακόμη παραπάνω ή καλύτερα κάνω "παραγράφους"

Ένας-μια Κυρίαρχος ...

Ζητήματα ανατροφής, όπου status, θα μπορούσαμε να βάλουμε οτιδήποτε άλλο.
Ως προς την δεύτερη γραμμή, θέμα ενδιαφέροντος ή όχι ( ή απλής "στρατηγικής" ), το να κρίνει, να μειώσει ή όχι είναι και αυτά θέματα ανατροφής και επιμέρους στοιχείου χαρακτήρα, όχι αποκλειστικό γνώρισμα Κυρίαρχου/ης.
Εγώ θα έλεγα γνώρισμα ευγενή ανθρώπου.

Εδώ θα έγραφα διαχωρίζουν την προσωπική τους ζωή απ' την επαγγελματική και την κοινωνική τους ζωή. Κι αυτό είναι κάτι που για μένα θα ίσχυε για όλους ανεξαρτήτως status, bdsm ή όχι.
Αλλά επειδή και ο Κυρίαρχος είναι άνθρωπος, δεν του απαγορεύεται να έχει κι εκείνος "διαρροές" της μιας ζωής στην άλλη/ες.
Ergo, αν η επαγγελματική ζωή πάει χάλια, ή είναι τίγκα στα προβλήματα, μάλλον θα ήταν ρομπότ αν κατάφερνε να τ' απομονώνει τελείως και πάντα απ' την ερωτική/συναισθηματική του ζωή, δλδ να λειτουργεί με την υπό του παντελώς ανεπηρέαστος.

Όλα τα παραπάνω δεν κάνουν κάποιον λιγότερο ή περισσότερο Κυριαρχικό αλλά περισσότερο ή λιγότερο πολυσχιδή σαν προσωπικότητα.

Αποφύγετε…

Άνθρωποι σαν όλους τους άλλους κι εδώ. Σωστές ή λάθος που να ήταν κάποιες συμπεριφορές, δεν κοιτούν bdsm ή όχι, ούτε status.

Θα έλεγα ότι μέρος της ποιότητας ενός οποιουδήποτε ανθρώπου είναι και ο λόγος του, αλλά όχι μόνο. Ο έλεγχος της ψυχραιμίας θα ήταν - κατ' εμέ - απ'' τα κύρια χαρακτηριστικά του/της Κ, αλλά θα ήταν καλό να ίσχυε για όλους ανεξαιρέτως.
Έλεγχος της ψυχραιμίας για μένα - και εδώ - δεν θα σήμαινε ρομποτισμός, ούτε ότι κάποιος θα ήταν γιόγκι.
Επίσης η φροντίδα και η καθοδήγηση θα είχαν κι εκείνες ένα όριο. Ο Κυρίαρχος δεν είναι μπαμπάς, δεν είναι πυροσβέστης και πάνω απ' όλα δεν είναι Θεός.

Πάντα θα ήταν το ιδανικό. Προσπαθεί να είναι πάντα συνεπής.
Έχεις δίκιο, δεν ταιριάζουν όλοι/ες με όλες/ους.
Ως προς την εμπιστοσύνη, για μένα η τυφλή εμπιστοσύνη στον/στην οποιονδήποτε/οποιαδήποτε είναι λάθος.
Επίσης εμπιστεύομαι δεν ισοδυναμεί σε πλήρη αποποίηση των ευθυνών για τον εαυτό μου και ας ήμουν υ.
Όποιος/α θέλει, είναι ελεύθερος/η να το κάνει. Αλλά σ' αυτή την περίπτωση θα έπαιζε με την τύχη του/της.

Κάθε σχέση είναι τόσο περίπλοκη όσο περίπλοκα είναι τ' άτομα που την απαρτίζουν και βάσει του τι θεωρούν για εαυτούς περίπλοκο, bdsm ή vanilla.
Ο Κυρίαρχος δεν έχει "κέρατα", δεν έχει "ουρά" και σίγουρα δεν έχουν όλοι/ες πτυχίο ψυχολογίας.
Όποιος/α πιστεύει ότι θα γνώριζε τόσο καλά και βαθιά την όποια ανθρώπινη φύση ( επειδή θα υπήρχε μια αντικειμενική και απαράλλακτη φύση για όλους/ες ), θα ήταν τουλάχιστον αιθεροβάμων μ' ένα αρκετά μεγάλο twist αλαζονείας.
Ως προς το subspace, ου φοβού, δεν είναι φρούτο που αγοράζεται στα ράφια των supermarket, ούτε τσιγάρα στο περίπτερο, μπορεί και να μην τύχει ποτέ. Αλλά και να τύχει, δεν είναι κάτι το τόσο τρομακτικό.
Λίγο μυαλό, σύνεση και κυρίως ψυχραιμία χρειάζεται για ν' αντιμετωπιστεί απ' την μεριά του/της Κ.
SSC κι εγώ αυτό προτιμώ. Αλλά υπάρχουν κι εκείνοι/ες τόσο Κ όσο και υ που προτιμούν το RAC.
Ένας σώφρων άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει πως ν' αποφεύγει τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, Κ ή όχι.

Με κείνα που υπογράμμισα με καλύπτεις σε σημείο που δεν θα είχα κάτι να προσθέσω.
Μόνος "αστερίσκος" στο mentoring. Θα έφτανε και η ενδελεχής συζήτηση με κάποιον/α επί κάποιων θεμάτων.
Δεν θα είχαν ανάγκη όλοι/ες κάποιου/ας Μέντορα. Και δεν θ' άρεσε σε όλους/ες να έχουν έστω και για λίγο στη ζωή τους έναν/μια Μέντορα.

Ένας ώριμος άνθρωπος υποθετικά ξέρει που τελειώνει η ανεκπλήρωτη για χ, ψ, ω λόγους φαντασίωση, όπως και γνωρίζει ότι δεν είναι παντογνώστης, Κ ή όχι.
Εκείνος/η που προσπαθεί έστω ν΄απαγορεύσει στην υπό του να συλλέξει πληροφορίες ή να διαλεχθεί με άλλους/ες εκτός από τυραννικός ( όχι Κ ), θα ήταν ανασφαλής και κατ' εμέ μωρός.
Αφού ο έξυπνος άνθρωπος γνωρίζει ότι δεν είναι στο απυρόβλητο και ότι όποιος/α σχετίζεται μαζί του/της πρέπει να διατηρεί απέναντι του κριτικό πνεύμα και να μην κατεβάζει μονίμως "αμάσητα", ότι εκείνος/η του λέει.
Και για να μην κατεβάζει ο/η άλλος κάτι "αμάσητα", πρέπει να έχει και την απαραίτητη γνώση για να μπορέσει ν' αξιολογήσει.

Ως προς το πότε πρέπει να χτυπήσει τον/την υπό του ή το πόσο χρόνος χρειάζεται για να δομηθεί η απαραίτητη εμπιστοσύνη, είναι κι αυτά θέματα τελείως προσωπικά/υποκειμενικά.
Δεν σπανίζουν οι περιπτώσεις υ που αν δεν τα "σαπακιάσεις" με το καλημέρα ( και όχι απλά να τα χτυπήσεις ) σε θεωρούν Κ μούφα ( εδώ επιστρέφει το θέμα των προβολών/εικόνας που έχουμε στο μυαλό μας ).
Ως προς τις γρήγορες ή όχι επικρίσεις και συγκρίσεις, είναι κι αυτό "μεγάλο" θέμα, τελείως υποκειμενικό κι αυτό κι έχει να κάνει με τον τρόπο έκφρασης/λειτουργίας κάποιου/ας καθώς και με το αν ταιριάζει με κείνον του/της υ.
Σίγουρα και τα υ ( όπως και κανείς άνθρωπος όσο και αν τον νοιάζεσαι ) δεν είναι να του/της φέρεσαι σαν κούκλα από πορσελάνη μην και σπάσει.
Να σε φέρει κάποιος σε δύσκολη θέση με τους "έξω" απ' την σχέση σας ανθρώπους τον κάνει μαλάκα, χώρος ή μη χώρος, αλλά shit happens, μην το ξεχνάμε.
Με το υπογραμμισμένο συμφωνώ απόλυτα.
Ως προς τ' ότι ο "γνώστης τεχνικών" είναι πιθανό να μην είχε κάτι άλλο να προσφέρει πέρα απ' την όποια τεχνική στην οποία θα είχε εντρυφήσει, διαφωνώ. Τ' ότι κάποιος θα ήταν πολύ καλός σε κάτι, δεν σημαίνει ότι θα ήταν τελείως άχρηστος στα "υπόλοιπα".
Αλλά ότι εκείνο το "κάτι" θα του άρεσε περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο και γι' αυτό σε κείνο θα είχε εμβαθύνει.

"Ιστορικές αναδρομές" και αξιακές κρίσεις που με κάθε συμπάθειο με βρίσκουν αδιάφορο, ιδιαιτέρως τα περί "αυτοστεφάνωσης" που συνεχίζουν το "κλασικό" και κατ' εμε ανούσιο "εκείνος είναι καλός, εκείνος είναι κακός".
Αν κάποιος/α είναι ή δεν είναι, το κρίνουμε πάντα επί του πρακτέου...για εμάς πρακτέο...Η όποια υποταγή όπως συχνά πυκνά γράφω, δεν είναι σφουγγάρι που σβήνει τον εγκέφαλο.

Μπορεί για σένα να μην είναι μόνο αυτά. Δεν σημαίνει ότι για κάποιους/ες δεν θα ήταν μόνο αυτά. Δεν θα σήμαινε ότι θα ήταν λιγότερο bdsmερς.
Αλλά ίσως και ο "τίτλος" του bdsmερ να μην είναι για όλους/ες τόσο σπουδαίος και να μπορούσαν να περνούν καλά δίχως κι εκείνον.

Μπορεί να μην χρειάζεται και παιχνίδια. Κι εδώ θα ήθελα να υπογραμμίσω, το να είμαστε απόλυτοι για κείνο που αφορά εμάς ( οτιδήποτε θ' αφορούσε εμάς ) είναι λογικό και διόλου μεμπτό.
Δεν μπορούμε όμως να είμαστε απόλυτοι για τους άλλους. Αφού η αλήθεια μας κάλλιστα θα μπορούσε να διαφέρει απ' την δική τους.

Γι' αρκετούς/ες το bdsm είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την σεξουαλική επαφή. Ουδέν μεμπτόν να θέλει κάποιος/α να γαμήσει/γαμηθεί. Ως προς τα "θύματα" και τους "θύτες", μετά από μια ηλικία, για μένα απλά δεν υπάρχουν.
Τα υπόλοιπα αν και αυτονόητα, τα ψιλοπαραθέτω, δλδ, κριτική σκέψη, γνώση του τι θέλουμε, καλές οι προβολές αλλά ας κοιτούμε και τους όποιους/ες άλλους/ες διαλέξαμε μαζί να μπλεχτούμε κι ας μην τους κοιτάμε απλά.
Αν ο/η άλλος/η μας δείχνει περισσότερο ή λιγότερο καθαρά τι θα ήθελε από εμάς, αλλά εμάς προτιμούμε να μην πηγαίνουμε πέρ' απ' την μύτη μας. Εμείς θα φταίγαμε για την όποια "κακοτοπιά" μας, όχι ο/η άλλος/η.

Με το υπογραμμισμένο συμφωνώ απολύτως.

Ως προς το "πλάσιμο", ούτε όλοι/ες οι Κ ενδιαφέρονται να πλάσουν ( άλλο πλάθω άνθρωπο, κάτι που κατ' εμέ είναι αδύνατο μιλώντας για ενήλικες. Άλλο σε μαθαίνω να ικανοποιείς τα σεξουαλικά/ερωτικά μου γούστα/προσφέρεις τις υπηρεσίες που από σένα θα ήθελα.
Προσπαθώ να σε μάθω πως να με ικανοποιείς. Δεν σου μαθαίνω τίποτε που θα σου χρειαζόταν κάπου στην ζωή σου γενικότερα ).
Πολλοί/ες ή λίγοι/ες δεν το γνωρίζω αλλά πειθήνιοι ακόλουθοι μου κάνει πολύ Mindmastering και άτομα τόσο ικανά να παίζουν με το μυαλό των άλλων σε οποιοδήποτε χώρο/τομέα της ζωής, εγώ τουλάχιστον δεν έχω συναντήσει.
Κι έχω γνωρίσει αρκετά πολύ "δυνατά" διανοητικώς άτομα και με "τίτλους" και θέσεις που σε κάποιους/ες ίσως και να προκαλούσαν δέος ( και όχι "απλούς" βουδουσουμικούς/ες Κυρίους/ες ).
Αφού δεν "χάζεψαν" εμένα που δεν με θεωρώ κάτι το ιδιαίτερο σαν άνθρωπο, δεν νομίζω ότι θα "χάζευαν" κανέναν/καμία άλλο/η.

Με τα υπογραμμισμένα συμφωνώ απολύτως.

Ως προς την δοκιμασία γνησιότητας, ο όρος γνησιότητα σε μένα κάνει κάπως.
Κι εδώ ειλικρινά κάνω λίγο χιούμορ, να κοιτούν αν έχει και στο κούτελο την ετικέτα μάρκας Κοτόπουλων, αν στη συσκευασία του αναγράφεται η χώρα προελεύσεως, με τη τροφή τον μεγάλωσαν και πάνω απ' όλα αν έχει ISO.  

Με τον/την κατάλληλο/η σύντροφο μια οποιαδήποτε σχέση είναι μοναδική, που να τον/την καθοδηγείς, που να σε καθοδηγεί, που ν' αλληλοκαθοδηγείστε.

Κι εγώ σ' ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες για να παραθέσεις τις σκέψεις σου κι εύχομαι να μην σε κούρασα με τις δικές μου  

 

όχι καθόλου κάθε αλλο
ο

 

Συμφωνώ με τη @gaby που λέει "το να θέλεις και συνεπώς να αναζητάς Κύριο είναι τελείως διαφορετικό από το να αναζητάς εραστή".
Και για μένα τα χαρακτηριστικά του Κυριαρχικού ατόμου επεκτήνονται πέρα από την σφαίρα του ερωτικού. Ένας Κυρίαρχος είναι ΠΟΛΥ περισσότερο από εραστή, vanilla ή bdsm.

 

Κυρίαρχος γεννιέσαι δεν γίνεσαι..
ΣΟΚΟ.

 

Ευχαριστώ για την απάντηση. Δεν κουράζομαι ίσα ίσα χαίρομαι να διαβαζω απόψεις που διευρύνουν την σκέψη μου

 

@gaby, συμφωνώ σχεδόν ολοκληρωτικά με τα λεγόμενά σου.
Στο μόνο που διαφέρω - και ίσως ούτε καν τόσο - είναι εκεί που αναφέρεις

ούτε και πόσο σχετικό είναι το ότι εσύ, ως υποτακτική, επιλέγεις. ​

Η γνώμη μου είναι ότι αμφώτεροι επιλέγουν, ίσως εκείνο που κάνει τη διαφορά είναι πόσο επιτακτικά ο καθένας προβάλλει τις επιθυμίες και τις ανάγκες του. Αλλά μάλλον κι εδώ το ίδιο λέμε, αν όχι θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου.

 

Για μένα και υπογραμμίζω το για μένα η ιδανική ( ξανά για μένα ) υπό είναι πάνω απ' όλα η εραστής μου. Αφού για μένα η φιγούρα των εραστών είναι η πλέον "πλήρης" κι εμπεριέχει πάρα πολλά χαρακτηριστικά.
Εραστής δεν είναι μόνο εκείνος/η με τον/την οποίο/α μοιράζεσαι ένα "κρεβάτι". Εγώ τουλάχιστον τους εραστές δεν τους αντιλαμβάνομαι μ' αυτό τον τρόπο.  

 

Νομίζω τα είπες όλα με αυτή την φράση! Τροφή για σκέψη!! φαντάσου δηλαδη ένας από τους δύο αν όχι και οι δύο να μην προβάλλουν εξ αρχής τις επιθυμίες τους και κάθε ένας να είναι λίγο εγκλωβισμένος στις ισορροπίες.
Δηλαδη ο Κ να κάνει λίγο πίσω όσον αφορά την κυριαρχικοτητα του και να φανεί ότι δεν είναι τόσο κυριαρχικός όσο πραγματικά είναι.
(Δεν ξέρω αν βγάζει νόημα όπως το έγραψα! Είναι πρωί ακόμα και ο μικρός μου εγκέφαλος είναι δυσλειτουργικος!!)

 

Γι' αυτό μίλησα για επιθυμίες και ανάγκες. Και δουλεύει both ways, προκειμένου να καλύψει ο καθένας τις ανάγκες του. Και το υποτακτικό μέλος μπορεί να υποχωρήσει - ίσως είναι και πιο πιθανόν, ανάλογα τα άτομα - σε αυτά, προκειμένου παραδείγματος χάρη να ανήκει κάπου, ή όπως λέει γλαφυρά ο @Tenebra_Silente, να το σαπακιάζουν όπως λαχταρά η ψυχή του.
Διαφοροποιώ ανάμεσα σε επιθυμίες και ανάγκες, ίσως όχι δόκιμα, εννοώντας ότι οι πρώτες είναι ηθελημένες ενώ οι δεύτερες πηγάζουν από βαθύτερες στρώσεις του εαυτού μας, και μερικές φορές είναι επιτακτικότερες από τις επιθυμίες.

 

Η μόνη διαφορά μεταξύ μας είναι ότι εσύ χρησιμοποιείς τη λέξη "εραστής", εγώ "σύντροφος". Το ίδιο - νομίζω - λέμε, οπότε συμφωνώ απόλυτα.

 

Λέμε το ίδιο, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά στον ερωτικό/σεξουαλικό τομέα χρησιμοποιώ τις λέξεις σύντροφος κι εραστής πάνω κάτω στην ίδια "ποσότητα".
Αν και λίγο off topic σύντροφος για μένα θα ήταν κι ένας πολύ καλός/η φίλος/η και ας μην υπήρχε κανένα ερωτικό στοιχείο ( για μένα μεταξύ φίλων δεν πρέπει να υπάρχει το παραμικρό ερωτικό στοιχείο, αν φίλοι θα ήθελαν να ονομάζονται, ούτε καν σαν σκέψη ).

Εραστής-σύντροφος λοιπόν, κάποιος/α με τον οποίο/α μοιράζεσαι κορμί, μυαλό, ψυχή, καρδιά και ζωή σ' αρκετά μεγάλο "βάθος" ( εγώ τουλάχιστον δεν πιστεύω στα δυο που γίνονται ένα. Πάντα κάτι μένει μόνο σ' εμάς και πάντα κατ' εμέ είναι τελείως φυσιολογικό ).
Κάτι που πιστεύω ότι είναι σπάνιο και γι' αυτό πολύτιμο και που η οποιαδήποτε άλλη ετικέτα θα το "έπνιγε" ( ετικέτα όχι ουσία, μην παρεξηγηθούμε. Αφού την όποια κοινή ουσία μας την χτίζουμε μαζί εμείς κι εκείνος/η )

Ξανά συγνώμη στη νηματοθέτρια για το ίσως εκτός θέματος.  

 

Αρκετές απόψεις γράφτηκαν, όλες ουσιώδεις και ενδιαφέρουσες.

Το μόνο, που μπορώ ίσως να προσθέσω ή καλύτερα να τονίσω, είναι να ανοίγουμε το στοματάκι μας και τα αυτάκια μας. Να λέμε όσα θέλουμε στην/στον υποψήφιο σύντροφό μας αλλά και να ακούμε όσα μας λέει. Κοινώς να λαμβάνουμε τα μηνύματα, που μας δίνει, και να μιλάμε ανοιχτά και ξεκάθαρα. Ίσως είναι καλύτερο να "παρεξηγηθούμε" στην αρχή αλλά να κατανοήσουμε απόλυτα ποιοι είμαστε και τι ζητάμε παρά να περάσουν κάποια χρόνια και να πούμε "τώρα τι κάνω";...

Αν βέβαια υπάρξει κάποια σημαντική διαφοροποίηση στα δικά μας "θέλω" κάποια στιγμή, τότε μιλάμε για τελείως διαφορετικές καταστάσεις, σαφώς πιο δύσκολα διαχειρίσιμες και σαφώς όχι σχετικές με το εν λόγω νήμα. Οπότε σταματάω εδώ.

Κάποια πράγματα δε γυρίζουν εύκολα πίσω. Και καλό είναι να τα ξεκαθαρίζουμε και μέσα μας και έξω (μας). Όσο πιο έγκαιρα γίνεται. Γιατί ρωτώντας πας στην πόλη.