Το ταίριασμα

Η σχέση εξελίσσεται. Το ταίριασμα επίσης.
Ταίριασμα κατ΄εμέ δε σημαίνει ταύτιση ούτε συμφωνία, αλλά συμβατότητα. Που θα πει σε εκτιμώ ως άνθρωπο και σε αποδέχομαι, ακόμα και όταν δε συμφωνώ μαζί σου. Δίπλα σου μπορώ να εκφράζομαι, να υπάρχω και να αναπτύσσομαι άνευ όρων. Σου αφήνω χώρο να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Μαθαίνω και μαθαίνεις από τη διαφορετικότητά μας.

Ταίριασμα σημαίνει κοιτάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση. Το που θα φτάσουμε και από ποιο δρόμο, έχουμε τη διάθεση να το ανακαλύψουμε μαζί στην πορεία...

 

Συμφωνώ, εξάλλου ο Έρωτας από τη διαφορά τρέφεται. Η φιλία από την ομοιότητα  

Ναι ναι αυτό το "κοιτάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση" το σκεφτόμουν κι εγώ σήμερα το πρωί!! Ωραία παρομοίωση  

 

Δύσκολο να περιγράψει κανείς από ήντα σάχνεται εκιονέ το ταίριασμα.

Προ 15ετίας, μάλλον θα απαντούσα οτι απαρτίζεται από συμβατότητες σε θέματα μόρφωσης, αισθητικής/τέχνης, οπτικής απέναντι στην ζωή, πολιτικής, lifestyle γενικότερα, χιούμορ, σεξουαλικής χημείας, κ.α.

Πλέον θεωράγνω οτι τίποτα από ατουτανά δεν αρκεί για να δέσει το γλυκό. Για τη δεσογλυκάθρα μάλλον χρειάζεται ένα sweet spot αλληλεπίδρασηsch αυτών των παραμέτρων, με ίιιιιιισως πιο σημαντικά το χιούμορ, την καυλοχημεία και την οπτική απέναντι στην ζωή. Και πάλι το ταίριασμα δεν το κρίνω από την αλληλεπίδρα αυτή, αλλά περισσότερο εκ του αποτελέσματος. Μια σχέση που διέπεται από ταίριασμα κυλά αβίαστα, αρμονικά.

 

Μου έδωκες ιδέαν για μότο (κρος), Αθανάσιε, με το αβίαστο και αρμονικό καυλοτσούλημα. Και εικόνα επίσης, αλλά ταιριάζει καλύτερα στο νήμα περί πρωκτικού...

"Το ταίριασμα είναι το γράσο στη σχέση"

 

Ταίριασμα, χημεία, συμβατότητα, παράλληλη ή ταυτόσημη αντίληψη της ζωής, του κόσμου και του D/s.
Ok, πάνω στα αυτονόητα πέφτουμε.
Δεν υπάρχουν ''προδιαγραφές'', ούτε και manual, ευτυχώς ή δυστυχώς.
Υπάρχει και η καρμική αντίληψη, ότι δηλαδή δύο άνθρωποι θα βρεθούν μαζί αν είναι της μοίρας τους γραφτό...
Σ΄αυτήν την καρμική αντίληψη, εγώ θα πω, ότι πιστεύω ακράδαντα, ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο, υπό την έννοια, ότι δεν μας πέφτει ούτε το ταίριασμα, ούτε η χημεία στο κεφάλι, την αναζητούμε, συνειδητά, υποσυνείδητα ή και εντελώς ασυνείδητα.
Είναι η εσωτερική μας πυξίδα που μας προσανατολίζει σε σχέση με τους άλλους, πέρα από το λογικό, το λογικοφανές και το δομημένο.
Πόσες φορές στην ζωή μας γνωρίζουμε έναν άνθρωπο και λέμε μέσα μας, ξέρετε, αυτά που δεν ακούει κανένας άλλος παρά μόνο εμείς ''He/she is the one!!!'' ?
Σε μένα πάντως, όχι πολλές, δυό η τρεις φορές πέρασε από το μυαλό μου αυτή η κακούργα σκέψη.
Eίναι, ότι συνειδητά κρίναμε, βάλαμε και αξιολογήσαμε όλες τις παραμέτρους, τροφοδοτήσαμε τον υπολογιστή του μυαλού μας με δεδομένα και μας είπε ότι πιάσαμε υψηλό σκορ στα check points της D/s (ή και καθολικής) συμβατότητας?
Δεν το νομίζω...
Είναι κάτι πιο υποδόριο, βαθύτερα ψυχικό, συναισθηματικό και πρωτίστως εγωιστικό.
Περνάμε καλά, όταν είμαστε μαζί, όταν σεξουαλιζόμαστε, όταν συζητάμε και ακούμε μουσική, όταν ξενυχτάμε γράφοντας ή μιλώντας, γουστάρουμε να κάνουμε τα πάντα με τον άλλον, γιατί μας ταιριάζει, γιατί είμαστε καλύτερα μαζί του/της, παρά μόνοι, η ζωή μας γίνεται ομορφότερη, απολαυστικότερη, ηδονικότερη.
Κι αυτό, δεν υπακούει σε κανόνες, δεν πληροί προδιαγραφές.
Γιατί αναγνωρίζουμε τον καλύτερό μας εαυτό στην αλληλεπίδραση με τον άλλον, απίστευτα σημαντικός παράγοντας για να ορίσει το ταίριασμα, τουλάχιστον για μένα.
Γιατί κερδίζουμε ακόμη κι όταν ''χάνουμε''.
Γιατί η νίκη μας είναι η υποχώρηση του εγώ που αφήνει χώρο στο ''εμείς''...

 

Κι εκεί που έχεις ταιριάξει με μια...έρχεται μια άλλη που ταιριάζεις ακόμα περισσότερο....και μετά μια που ταιριάζεις το ίδιο με την πριν αλλά σε άλλα σημεία αλλά έχει το πλεονέκτημα του "καινούργιου" του "διαφορετικού"...και μετά έρχεται μια άλλη που ταιριάζεις περισσότερο απο όλες αλλά λες "μήπως κάνω μαλακίες και μηπως απλά νομίζω οτι ταιριάζω περισσότερο με αυτή που έχω τώρα" και έτσι αποφασίζεις να μην "τεστάρεις" οτι με την τελευταία ταιριάζεις περισσότερο απο όλες....και μετά σε πιάνουν οι σκέψεις και έρχεται η επόμενη που νομίζεις οτι ταιριάζεις περισσότερο και τελικά αποδυκνείεται οτι ταιριάζεις λιγότερο...και πάει λέγοντας.

Ή...βρίσκεις μια που ταιριάζεις (όπως νομίζεις οτι ταιριάζεις)...και ζήσανε αυτοί καλά και οι άλλοι καλύτερα.

 

Στην περίπτωση αυτή το πρόβλημα είναι ότι δεν ταιριάζεις με τον εαυτό σου. Γι αυτό τον αναζητάς διαρκώς σε άλλη και άλλη και άλλη...

 

Δεν θα το έλεγα @peleas νομίζω οτι ολες οι σχέσεις κάπως έτσι είναι. Είναι αυτοί που ψάχνουν να βρούν αυτή που ταιριάζουν περισσότερο και αυτοί που λένε να αυτη είναι και τέλος όλα τα υπόλοιπα.
Προσωπικά πιστεύω οτι κανένας απο τους δύο δεν θα μάθει ποτέ τι είναι το καλύτερο ή το σωστότερο.

 

Η παροιμία "εχθρός του καλού είναι το καλύτερο" ισχύει για τους ανικανοποίητους. Είναι ένα είδος ανασφάλειας και έλλειψης εμπιστοσύνης στον εαυτό μας "βρε, μήπως υπάρχει κάποια καλύτερη". Φυσικά, πάντα θα υπάρχει η καλύτερη. Αν όμως αφεθούμε σε αυτό, θα μπούμε στο τριπάκι της αέναης αναζήτησης του καλύτερου. Ποτέ δε θα ευχαριστιόμαστε τη σχέση που έχουμε κάθε φορά, γιατί θα "αλλοιθωρίζουμε" διαρκώς προς το "καλύτερο". Καταλαβαίνεις πού μας οδηγεί αυτό...

 

Κοιτα...ψυχολόγος δεν ειμαι...και ουτε ποτε θα ηθελα να ειμαι...ομως δεν ξερω ή δεν νομιζω οτι πάντα η επιδίωξη του καλύτερου εχουν σαν αιτία την ανασφάλεια ή την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας...με τη δική μου λογική μπορει να είναι και ακριβως το αντιθετο.

Άλλωστε σε ολες πράξεις του ο ανθρωπος στην ιστορία καπως ετσι βάδιζε...κάποιος έλεγε μεχρι εδω καλά ειμαι ...ενώ κάποιος αλλος έλεγε εγω θελω να βρω τι υπαρχει και πίσω απο το βουνό αυτό. Και πιθανόν αυτός που πέρναγε το βουνό στο δεύτερο ή τρίτο βουνό να τον έτρωγαν τα θηρία....μπορει ομως να έφτανε στο τέταρτο και να ηταν πολυ καλυτερα απο αυτον που έμεινε πίσω απο το πρωτο.

 

εξαρτάται απο το φανατισμό με τον οποίο υποστηρίζουν τις πολιτικές ή θρησκευτικές τους πεποιθήσεις
εαν σέβεται ο ένας τις διαφορετικές επιλογές του άλλου και θέτουν άλλες προτεραιότητες οσον αφορά τη σχέση,είναι δυνατό να ευοδώσει το ταίριασμα
 

 

Ακριβώς ο ορισμός που είχα στο μυαλό μου