Μαθαίνουμε καινούρια πράγματα

Θα ήθελα να εκφράσω μια απορία,που μου δημιουργήθηκε.
"Πρέπει" ο Κ να μαθαίνει καινούργια πράγματα στην υ Του,ώστε να γίνεται καλύτερη;
Όπως να την βάζει στην διαδικασία να διαβάζει βιβλία,να βλέπει ταινίες κλπ,που Εκείνος θεωρεί πως πρέπει να τα κάνει;

 

Τίποτα δεν πρέπει
Είναι τι θέλει και τι θεωρεί.


Αν θεωρεί πως πρέπει, αν έχει όντως πραγματα να σου πεί, μάθει,δείξει και αν όντως θέλει να τα μάθεις..και ασχολείται με το να σε ακούει, ενδιαφέρεται να δει πως αντιδράς και τι σκέψεις γεννιούνται και τι συναισθήματα, αν θέλει να μαθαίνεις για να μάθει και αυτός εσένα..τότε είναι το πιο ωραίο "πρέπει"

 

Ο Κύριος μου με έβαλε στην διαδικασία να διαβάσω κάποια βιβλία και,εν συνεχεία,να δω κάποιες ταινίες.
Νιώθω ότι έτσι γίνομαι καλύτερη για Εκείνον. Είναι τιμή μου να Ασχολείται...

 

Εσύ γιατι νιωθεις την αναγκη να ρωτησεις πανω σε αυτο δεν καταλαβα.

 

Ήθελα να δω αν το κάνουν κι άλλοι Κ.

 

Εγώ έχω μια άλλη απορία... Γιατί παίρνουμε ως δεδομένο ότι ο οποίος Κ είναι ανώτερος εκπαιδευτικά από την οποία Υ;
Μήπως εξ ορισμού, ο κυρίαρχος είναι καθηγητής πανεπιστημίου και η οποία Υ φοιτήτρια;

Είχα μια σχέση πριν χρόνια, που πραγματικά μου άνοιξε πνευματικούς ορίζοντες. Καμιά σχέση όμως με D/S. Ήταν ένας άντρας που είχε να δώσει και εγώ ήμουν σε μια φάση της ζωής μου που διψουσα για γνώση.
Αν μια από τις δύο καταστάσεις δεν υπήρχε δεν θα υπήρχε και το αποτέλεσμα. Αν εγώ δεν είχα ανοιχτά τα αυτιά μου όση γνώση και αν ήθελε να προσφέρει θα πήγαινε στο βρόντο!

Φυσικά και υπάρχουν Κ με εκπαίδευση και γνώση, αλλά δεν βλέπω λόγο να μπουν σε μια λογική μόρφωσης του Υ τους. Ναι, μπορεί να το κάνουν κάποιοι άλλα με το Υ είναι μαζί για ικανοποίηση αλλων θελω τους και όχι γιατί θέλουν να προσφέρουν στην εκπαίδευση γενικότερα. Αν το Υ διψάει για γνώση τα ερεθίσματα μπορεί να τα πάρει από παντού. Τον Κ περίμενε να τις πει να διαβάσει βιβλία;
Έχουμε δώσει στον Κ δεκάδες ρόλους, πρέπει να έχει και το ρόλο του καθηγητή; Δεν βρίσκω το νόημα σε αυτό.

 

Δεν το πήρα, εγώ τουλαχιστον, ως δεδομένο.
Δεδομένο είναι ότι ο κάθε ανθρωπος έχει κάτι να σου μάθει, δεν γίνεται επειδή είναι ανώτερος γίνεται επειδή αποκλείεται δύο άνθρωποι να ξέρουν απόλυτα τα ίδια πράγματα.
Οπότε σου μαθάινει αυτό που ξέρει. Ανώτερο , κατώτερο, ίσο, διαφορετικό! δεν μας νοιάζει ...
Στο μαθάινει όμως ο Κ γιατι μιλάμε για d/s , η υ μαθαίνει ή ''μαθαίνει '' στον Κ μόνο αν αυτός το θελήσει! Η υ μαθαίνει απο τον Κ μόνο αν αυτός το θελήσει!
Υ.Γ αν η υ δεν θέλει να μάθει απο τον Κ τότε δεν ξέρω γιατι είναι υ Του.

 

Τι νόημα έχει τι κάνουν οι άλλοι Κ;
Συμφωνώ με την @Ana Steel σε αυτό. Αν ο Κ σου δεν βρίσκει καποιο λόγο, ή τελοσπαντων απλά δεν θέλει να σου μάθει τίποτα, τότε απλά δεν σου μαθαίνει τίποτα!
Ο Κ θέλει, για όποιο λόγο..,εσύ κάνεις.

 

Το λοιπόν, εγώ κάνω τον διαχωρισμό ανάμεσα σε μένα Αναξίμανδρο του σήμερα που έχει πατήσει τα 40 του.
Και σε μένα Αναξίμανδρο πριν 10 χρόνια, αφού πια σε κάποια θέματα έχω αλλάξει πολύ έως πάρα πολύ τρόπο σκέψης.
10 χρόνια πριν θα σου έλεγα, ότι να σπρώξω ( ακόμη και με το ζόρι ) την υ μου στο να βελτιωθεί σε κάποια "εξωbdsmικά" θέματα, θα ήταν για το καλό της.
Αφού ακόμα θεωρούσα - ηλιθίως - ότι κάποια δικά μου "πολιτιστικά γούστα" ή δίψα για γνώση, θα ήταν απαραίτητα για όλους.
Κάτι σαν τους Ισπανούς ιεραποστόλους που όταν είχαν έρθει σ' επαφή με τους γηγενείς του Νέου Κόσμου, στις επιστολές τους στην αγία έδρα έγραφαν :
< Οι άνθρωποι εδώ έχουν την αρχιτεκτονική τους, τις συνήθειες και τις παραδόσεις τους μερικές εκ των οποίων φαντάζουν όμορφες. Αλλά δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι, αφού δεν γνωρίζουν τον αληθινό Θεό >.
Εννοείται, τον αληθινό για κείνους Θεό.

Με λίγα λόγια, είχα κι εγώ "πρήξει" κάποιες να διαβάσουν βιβλία, που εγώ θεωρούσα σημαντικά. Να δουν ταινίες, που εγώ θεωρούσα καλές. Να με συνοδεύσουν σε μουσεία κι εκθέσεις, με πράγματα που εγώ θεωρούσα τέχνη.
Αποτέλεσμα? Πρώτα να δω μπροστά μου δίποδα εκμαγεία και κατά δεύτερο λόγο να κάνω ανθρώπους που υποθετικά νοιαζόμουν, να αισθανθούν απέναντι μου λειψοί και υποδεέστεροι.
Εδώ υπογραμμίζω ένα θεματάκι, ότι κάποιος θα υπερτερούσε σε κάποια ζητήματα, δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να φέρεται αλαζονικά ή να θεωρεί ότι θα είχε το αλάνθαστο, πόσο μάλλον ότι θα ήταν παντογνώστης.
Φερόμενος με κείνο τον τρόπο και την όποια υ μου δεν κατάφερνα να εμπλουτίσω καθόλου ( αφού αργά ή γρήγορα το καπάκι στην "κατσαρόλα" της ανατιναζόταν ), αλλά φτώχυνα κι εγώ.
Αφού μετά απ' ένα σημείο μου ήταν ξεκάθαρο ότι εκείνες οι υ πέραν απ' την όποια υποταγή, το σεξ, το ανθρώπινο ενδιαφέρον, δεν θα είχαν κάτι άλλο να μου προσφέρουν. Δεν υπήρχε αλληλεπίδραση σε άλλους τομείς για μένα καίριους.
Και ότι με περισσότερο ή λιγότερο ζόρι προσπαθούσα να τους περάσω ( στο τέλος για την πάρτη μου το έκανα, όχι για κείνες ), ήταν σαν να πέταγα σ' ένα απύθμενο πηγάδι ένα μετά το άλλο όλα μου τα "νομίσματα".
Δίχως να λαμβάνω απ' τ' άλλο μέρος τίποτε. Κανένα καινούριο input, κανένα καινούριο έναυσμα, τίποτε να για να σκεφτώ ή να μάθω με την σειρά μου.

Τώρα ο Αναξίμανδρος βρίσκεται μπροστά στο χρόνο, τα μαλλιά του έχουν γκριζάρει, οι ρυτίδες του πλέον χάραξαν αρκετά και το μυαλό του. Και ίσως κάποια πράγματα και να τα κατάλαβε ή στην χειρότερη, ν' αποδέχθηκε το ανούσιο τους.
Καλώς ή κακώς, αν πριν δεν του έφτανε μόνο μια όμορφη παρουσία δίπλα/κάτω του, αν πριν δεν του έφτανε η σύμπνοια στον τρόπο αντίληψης του ερωτικού και σεξουαλικού συσχετισμού, τώρα του φτάνουν ακόμη λιγότερο.
Αν με κάποια βλέπει ότι μεταξύ τους, δεν θα υπήρχαν απλά μικρές διαφορές στα "πολιτιστικά γούστα".
Αν του είναι ξεκάθαρο ότι το εκπαιδευτικό τους υπόβαθρο, ότι η παιδεία τους ( να μην συγχέεται με το εκπαιδευτικό υπόβαθρο ) θα ήταν ένα χάσμα στ' οποίο - για τα δικά του πάντα κριτήρια - εκείνος θα βρισκόταν στην κορυφή και η όποια υ πολύ πιο κάτω.
Δεν μπαίνει καν στην διαδικασία με κείνη να προσπαθήσει να χτίσει το παραμικρό. Αφού θα ήταν αδύνατο να τα βρει μαζί της.
Όχι επειδή θα ήταν καλύτερος της, αλλά γιατί σε κάποια πάντα σημαντικά για κείνον θέματα, δεν θα μιλούσαν την ίδια ή έστω παρεμφερή γλώσσα.
Και δεν έχει νόημα, ούτε τον/την άλλο/η να τον κάνεις να νιώθει μειονεκτικά, ούτε να τον/την πιέζεις να "βελτιωθεί", μαθαίνοντας του/της πράγματα που θα είχε όλο τον χρόνο, ν' ασχοληθεί μαζί τους ακόμη πριν σε γνωρίσει.
Αν δεν το έκανε, σημαίνει ότι απλά δεν θα τον/την ενδιέφεραν. Στο κάτω κάτω της γραφής κάποιος/α μπορεί να ζήσει τέλεια την ζωούλα του/της δίχως να του/της αρέσει π.χ. ένα είδος λογοτεχνίας, δίχως να του/της αρέσει το θέατρο κλπ.
Το ζήτημα είναι τι "βάρος" θα είχαν για τον έτερο αυτά τα πραγματάκια. Γιατί μια σχέση ακόμη και βουδουσουμιάρικη, έχει και στιγμές που το "Μάλιστα Κύριε", το σαπάκιασμα, τα task και τα λοιπά "παραφερνάλια" πάνε και για ύπνο.
Ακόμη και τα ψώνια, οι προετοιμασίες για ταξίδια, τα γλυκόλογα, οι σιωπές, η πλάκα, οι εντάσεις στερεύουν κι εκείνες, ή έχουν ικανοποιηθεί/εκπληρωθεί.
Και οι δυο άνθρωποι βρίσκονται μαζί στο ίδιο μέρος και θα ήθελαν να επικοινωνήσουν, να μοιραστούν και κάτι διαφορετικό απ' όλα τα παραπάνω.
Αλλά θα πρέπει να είχαν και κάτι διαφορετικό, για να το μοιραστούν.
Σε μένα τουλάχιστον ο μονόλογος, ο όποιος μονόλογος δεν άρεσε ποτέ ιδιαιτέρως. Στις στενές μου σχέσεις λατρεύω την ανταλλαγή. Δίνω ευχαρίστως, αν βλέπω ότι κάποια, θα είχε την διάθεση κάτι από μένα να το πάρει.
Αν κάτι απ' τα "δικά" μου θα είχε όρεξη, να το ρουφήξει. Αν δεν την νοιάζει, ή αν δεν είχε κάτι να μου δώσει κι εκείνη, κάτι να ρουφήξω κι εγώ απ' τα "δικά" της. Στην ζωή μου δεν θα είχε θέση, πόσο μάλλον σαν υ μου.
Το υποτακτιλικί κάποιας έχω περισσότερες πιθανότητες να το κόψω/ράψω στα μέτρα μου.
Και πλέον μόνο εκείνο "ακουμπώ", αν βέβαια στα υπόλοιπα μου κάνει.
Την ψυχοσύνθεση ή κάποια γούστα της μάλλον θα ήταν δουλειά του Θεός.
Κι εγώ έχω πάψει να σκέφτομαι πια, ότι θα μπορούσα καν να υποδυθώ τον ρόλο του Ισπανού ιεραποστόλου στους γηγενείς του Νέου Κόσμου.
Εκείνοι, είναι ήδη ευτυχισμένοι με την αρχιτεκτονική, τις συνήθειες και τις παραδόσεις τους.  

 

Συμφωνώ πως κάθε άνθρωπος έχει να σου δώσει κάτι.
Αλλά με βάση αυτό και το Υ έχει να προσφέρει παιδεία στον Κ. Κάθε άνθρωπος που συναντάμε στην ζωή μας, έχει να μας μάθει κάτι.
Για μένα το θέμα είναι πόσο ανοιχτός είναι ο καθένας μας να πάρει κάτι. Και με την εμπειρία της ηλικίας μου,έχω δει πως οι περισσότεροι δεν είμαστε διατεθειμένοι να λάβουμε.
Από την άλλη έχω κουραστεί να διαβάζω για την εκπαίδευση του Υ. Εκπαίδευση ικανοποίησης των ερωτικών θέλω του Κ μπορώ να το αντιληφθώ.
Σαφέστατα και ο οποίος Κ θα μάθει την Υ του να τον ικανοποιεί με τον τρόπο του. Κάτι που γίνεται και στο vanilla κόσμο με πιο απλοϊκή μορφή.
Αλλά το να μπει ατην λογική να την βάλει να διαβάσει βιβλία, να δει ταινίες, να ακούσει μουσικές και ότι άλλο θα ανοίξει τους ορίζοντες της, μόνο προβλήματα μπορεί να φέρει. Συμφωνώ απόλυτα με τον @Tenebra_Silente σε αυτό.
Αν η Υ νιώθει την ανάγκη της εξερεύνησης θα το κάνει από μόνη της και κανένας Κ, και κανένας συγγραφέας δεν θα τις το μάθει. Αν ήταν έτσι η πίεση γνώσης που είχαμε στα μαθητικά μας χρόνια θα ήταν αρκετή.

Υ. Γ. Όσο και αν προσπαθήσε ένας σύντροφος μου στο παρελθόν να με μυήσει στην μαγεία της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής δεν τα κατάφερε! Συνεχίζω να μην την αντέχω. Και εγώ μεγαλώσει σε νησί με φουλ νησιώτικα!!   

 

Γιατί να φέρει προβλήματα κάτι τέτοιο; Δεν το καταλαβαίνω αυτό.
Προσωπικά,διαβάζω βιβλία,που πριν δεν διάβαζα,ακούω κλασσική μουσική,που δεν είχα φανταστεί πως θα άκουγα ποτέ. Και όλα αυτά μου αρέσουν στον μέγιστο βαθμό. Όχι επειδή αρέσουν σε Εκείνον ή είναι εντολή Του...