Μαθαίνουμε καινούρια πράγματα

Η λέξη που χρησιμοποίησε όντως ίσως είναι λάθος. Παρ'όλα αυτά, δεν το θεωρώ κακό αυτό που λέει. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα που χρησιμοποιεί ο φίλος, αν έβλεπα ότι η μικρή μου ξέρει κάτι που θα με ενδιέφερε και δεν μου το είπε, μάλλον θα την μάλωνα (περιπαικτικά φυσικά). Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα με χάλαγε να μου πει "ααααα, σου αρέσει ο Mussorgsky, για άκου κι αυτό, νομίζω θα σου αρέσει". Τουναντίον, θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα!

 

Θα έλθω να διαφωνήσω λίγο με αυτό.  

Και για την ακρίβεια όχι να δια-φωνήσω αλλά να εκφράσω μια άλλη οπτική επί του θέματος.

Αυτό το οποίο περιγράφετε παραπάνω για εμένα έχει Κ/υ δυναμική, ασύμμετρη δυναμική.

Ναι μπορεί αυτή να μην μπαίνει στην ερωτική σφαίρα αλλά παραμένει ασύμμετρη δυναμική.

Στο δικό μου τρόπο να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, η μαθητεία και η διδασκαλία είναι μια βαθύτατα ερωτική σχέση. "Πλατωνική" ίσως θα την έλεγα, με την έννοια που χρησιμοποιείται συχνά ο όρος "πλατωνικός", δηλαδή που δεν έχει physical στοιχεία.

Παραμένει ασύμμετρη όμως γιατί κάποιος οδηγεί κάποιον προς κάτι (τη γνώση - εκπαίδευση εν προκειμένω). Και ερωτική (πλατωνικά   ), αφού η σχέση αυτή στηρίζεται ακριβώς στην διαφορά (ασυμμετρία).


Κατά τα λοιπά, πάλι για εμένα, η ασύμμετρη σχέση στηρίζεται ακριβώς στη διαφορά "δυναμικού" των δυο που ξεκινούν αυτή τη σχέση. Η παραδοχή της διαφοράς κάνει τη σχέση.

Επειδή για εμένα το πνευματικό - νοητικό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι, είναι ο νους που ελέγχει τα πάντα, ναι, θεωρώ αναγκαίο να υπάρχει και διαφορά μόρφωσης και καλλιέργειας ανάμεσα σε μένα και τον Κυρίαρχο. Δεν βάζω κάτω τα πτυχία (π.χ. εγώ έχω μεταπτυχιακό α, ο Κυρίαρχος πρέπει να έχει διδακτορικό κι απάνω, όντως με τον Κύριο έχουμε τους ίδιους τίτλους σπουδών...χαχα). Αλλά πρέπει να υπάρχει ουσιαστική διαφορά στη μόρφωση Μ/μας.


Νομίζω είναι ζήτημα του πώς μετρά κανείς την ισχύ.  

 

Απέναντι μου έχω έναν άνθρωπο. Έναν σύντροφο. όπως μοιραζομαι τα παντα μαζί του, ανησυχίες φόβους γνώμες απόψεις έτσι μοιραζομαι και ότι νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον. σαν σύντροφος Μου και κύριος μου διψα να κάνει μαζί μου αυτό το "ταξίδι γνώσης ".ανθρώπινο είναι ρε παιδιά! Έλεος πιά! Μου δίνει και του δίνω. αυτό !είναι σχέση ουσίας! Τόσο απλό! Αναρωτιέμαι γιατί κάποιοι σωνει και ντε να προσπαθουν να με πείσουν για το αντίθετο! Εγώ έτσι λειτουργώ στις σχέσεις μου και πάει μια χαρά το πράγμα!Δεν προσπαθώ να κλέψω κανέναν ρόλο! Ο κύριος μου συνεχίζει να είναι πάνω από όλους στα μάτια μου .και δεν τον κάνει λιγότερο κυρίαρχο επειδή αγαπά τον χαρακτήρα μου ο οποίος θέλει μια ισορροπία στην επικοινωνία..

Δεν είμαι σε θέση να καθοδηγησω κανεναν. Δεν μου ταιριάζει αυτός ο ρόλος. Με τον άνθρωπο μου γίνεται το όλο νταραβερι! Αυτος ο άνθρωπος απλά τύχαινει να είναι και κύριος μου.

 

Η ισχύς, είναι ερωτική, είναι ηδονική και μπορεί να λειτουργεί και αμφίδρομα, υπό αυτήν την έννοια, ωστόσο, αντιλαμβάνομαι απόλυτα αυτό που λες και για μένα είναι εξαιρετικά αφροδισιακό, το να αναγνωρίζω δηλαδή στον Κ ανωτερότητα, θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω, διαφορετικά, τουλάχιστον όχι μακροπρόθεσμα...
Αυτό όμως είναι και το δύσκολο κομμάτι της ασυμμετρίας, αν θέλεις την ταπεινή μου γνώμη...Το να το βρεις δηλαδή και να σου αρέσει τόσο... 

 

Καταρχάς είσαι σε θέση να καθοδηγήσεις τον κύριο σου/άνθρωπο σου και δεν είναι καθόλου κακό αυτό.  
Είναι πάρα πολύ ωραίο να μπορούμε να καθοδηγούμε άλλους.
Είναι ευθύνη και η ευθύνη είναι πολύ ωραίο πράγμα.  
Μια μαμά μαθαίνει από το παιδί της. Δεν την κάνει λιγότερο μαμά. Εξακολουθεί να έχει πάντα εκείνη την ευθύνη.

Με την πρόταση μου (που όπως προείπα αν θες την πετάς), σου λέω αν θα μπορούσες να δεις και έναν άλλο δρόμο να απολαύσεις παραπάνω, όχι να απαρνηθείς το ο,τιδήποτε από ό,τι ζεις και απολαμβάνεις τώρα  

 

Λατρεμένος Όσκαρ Ουάιλντ λέει και στηρίζω με πόθο και πάθος και ορμή  :
Everything in this world is about sex. Except sex. Sex is about power  

 

Αμα τώρα το υ θέλει να πάρει κα'να βιβλίο να διαβάσει η να δει καμιά ταινία, η να πάει σε μια συναυλία και το κ δεν θέλει τι γίνεται;

 

Δεν παίρνει βιβλίο, δεν βλέπει ταινία, δεν πάει συναυλία....Είπαμε η "σωστή" σειρά των πραγμάτων είναι :

1. Πηδιέμαι

2. Βουδουσουμιάζω

και αν τα δυο πρώτα μου κάνουν, πάω αργά και χαλαρά στο

3. Ξεκινώ, να γνωρίζω τον/την άλλο/η σαν ανθρώπακα.

Βέβαια αν το 3 το βάζαμε πριν τα 1 και 2, ( ή κάναμε και τα 3 ταυτόχρονα ).
Αρκετά "παρατράγουδα" ίσως και να τ' αποφεύγαμε.
Και να μην χρειαζόταν ούτε να "βελτιώσουμε", ούτε να "υποδείξουμε", ούτε τα καρύδια μας να σπάγαμε με κάποιον/α. που δεν θα μας κάλυπτε.
Και ν' ασχολούμασταν μαζί του/της μόνο με τα "καθαρά" βουδουσουμιάρικα, αφού στα υπόλοιπα ( εξίσου σημαντικά ) πάνω κάτω θα τα βρίσκαμε ήδη.   

 

Αυτά είναι. Εγω μπέρδεψα τη σειρά ,γι αυτό τώρα κάθε που θέλω να πάω σε συναυλία του Μάλαμα πρέπει να βάζω αγγελία στις εφημερίδες για να βρώ παρέα... 

 

Να οργανωθούμε αγαπητέ, να πηγαίνουμε παρέα, να γουστάρουμε κιόλας... 

 

ευτυχώς συμβαίνει,αυτά που αγαπά και τον συνθέτουν σαν προσωπικότητα,να με εμπνέουν κι εμένα σε μεγάλο βαθμό,ωστε να τα εξελίσσω οσο το δυνατό περισσότερο,με τη δική του γνώση και εμπειρία να βοηθάνε στη διαδρομή.
έτσι απολαμβάνω τον ενθουσιασμό της πρώτης ανακάλυψης στη γνώση και τη δημιουργία,ενω εκείνος,την εξέλιξη της πορείας,καθως παρακολουθεί τη σκέψη μου κι εγώ τη γραμμή του

κι επειδή όλη αυτή η αλληλεπίδραση γίνεται σε ανύποπτο χρόνο,περισσότερο λειτουργεί σαν έμπνευση για μένα,μια φυσική τάση που πυροδοτεί την έλξη μου για εκείνον και ανανεώνει το ταίριασμα πέρα απο το σεξουαλικό και μόνο

 

εμενα παντως με τις μουσικες παντα μου σπαγανε τα @@. χρονια τωρα... οσες φορες ηρθε καποια συντροφος μαζι παντα κατεληξα να πω τι ηθελα και την πηρα μαζι μου. πηγαινε μονος σου. γαμισε τους.