Μαθαίνουμε καινούρια πράγματα

Χαίρομαι που σου άρεσε  

Βασιικά, που λέγαμε και παλιά, στους δύο τρίτος δεν χωρεί.

Δεν ήταν ακριβώς επώδυνο, ήταν η πρώτη μου ουσιαστική σύγκρουση με τον βανίλλα κόσμο, που όσο πιο σωστά την διευθετούσα τόσο λιγότερα κατάλοιπα θα άφηνε. Είχα ήδη πίσω μου το "τραύμα" ότι δεν ήμουν όπως όλοι οι άλλοι και το "τραύμα" της επιλογής ότι πλέον κάνω BDSM με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Αν χρειαζόμουν να ανοίξω τους ορίζοντές μου όσον αφορά τον Κύριο, θα πήγαινε το χέρι μου μόνο του στο σωστό βιβλίο, δεν χρειαζόμουν παρεμβάσεις τρίτων όσο αγαπημένοι και να ήταν.

Δική του νίκη; Ναι, όμως λίγο αυτονόητη νίκη, όχι; Καλά και σωστά με ανέτρεφε, αυτό το γνωρίζαμε. Και είχα ήδη συναινέσει, με κάποια συνειδητότητα νομίζω.

Έγραψα αυτό που είχα ζήσει τότε για να δείξω πόσο σημαντικά είναι τα βιβλία που διαβάζει μια υποτακτική, ιδίως αν είναι στη φάση που ρουφάει από παντού.

 

αναλογα τι θελει να διαβασεις η να δεις.πρεπει να εχει μαθει τα γουστα σου και αναλογα να σε καθοδηγησει.ειναι ομορφο να εχεις τα ιδια γουστα με το ταιρι σου αλλα δεν συμβαδιζουν παντα!και ενας Κ μπορει να σου επιβαλει πολλα αλλα πιστευω πως αυτο δεν ειναι ενα απο αυτα!εκτος και αν εισαι η ριτα χεχεχεχε

 

Είναι όμορφο να Ε/έχουν ίδια γούστα. Όμως σε πολλές περιπτώσεις,όπως και στην δική μου,δεν συμβαίνει αυτό.
Για παράδειγμα,με Έβαλε να ακούσω όπερα (πρώτη φορά άκουσα) και δεν είχα ξεκολλήσει τα μάτια μου από την οθόνη του laptop.
Την τελευταία φράση σου δεν κατάλαβα. Αν θα ήθελες,να μου την εξηγήσεις.

 

σε εβαλε να ακουσεις οπερα ξεροντας πως δεν εχεις ξαναακουσει και οχι οτι δεν σου αρεσε.οσο για τη ριτα απλως εκανα ενα λογοπαιγνιο με μια παλια ταινια

 

@MasterJp η πρώτη γραμμή της απάντησης μου που επισημάνατε, ήταν χιουμοριστική στα όρια του καυστικού. Συμφωνώ μ' αυτή σας την παρέμβαση, δεν σημαίνει ότι δεν θα του κάνουμε καμία υπόδειξη σε κάποια σημεία της συμπεριφοράς του απέναντι μας.
Γιατί αν δεν συνέβαινε ποτέ, θα είχαμε βρει το τέλειο ταίρι μας. Μακάρι να τύχαινε, αλλά θα ήταν ουτοπικό. Αν βέβαια δεν γνωρίσουμε καλά τον άνθρωπο και δεν το επιθυμεί και ο ίδιος - συμφωνώ ξανά μαζί σας -, κάθε προσπάθεια μας θα ήταν μάταιη.  

 

Αν κάποιος άνθρωπος σ' ενδιαφέρει αληθινά, τον "διαβάζεις", αφού θα ήταν για σένα το πιο όμορφο "βιβλίο".
Μέρος των "κεφαλαίων" του είναι και κάποια πολύ προσωπικά του - ας τα ονομάσω έτσι - πάθη.
Βέβαια ίσως και να είναι θέμα χαρακτήρα. Εγώ προτιμώ η υ μου να με ρωτούσε ποια τα "πάθη" μου εκείνα θα ήταν.
Να με παρατηρούσε - αφού κάποια είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας μου -.
Και αν θα ήθελε να με γνωρίσει καλύτερα ( πέρα απ' τ' όποιο Κυριαρχιλίκι ή πλαίσιο ), να τα "έψαχνε" από μόνη της. Για να με πλησίαζε ακόμη περισσότερο.
Κάτι που κάνω κι εγώ με όποια θα με "τραβούσε" σε σημείο, που θα ήθελα να την γνωρίσω όσο θα γινόταν καλύτερα.
Και όταν συμβαίνει, δεν με κάνει να νιώθω λιγότερο Κ, τουναντίον.
Όσο πιο κοντά καταφέρνουν να έρθουν ο ένας στον άλλο, τόσο πιο βαθύ γίνεται το δέσιμο τους, τόσο πιο πλούσια και συμπαγής γίνεται η σχέση Κ/υ.
Στο ερωτικό και στο σεξουαλικό κομμάτι να επιβάλλω σε κάποια, πράγματα που δεν θα γούσταρε...
Πράγματα που θα έκανε για μένα, όσο κι αν ζοριζόταν, δεν το κρύβω ότι με "φτιάχνει" τα μάλα...
Εκτός σεξουαλικού ή ερωτικού πλαισίου ( λέγε με "στενοί παράγοντες" της σχέσεως ),
δεν μου αρέσει καθόλου να κάνει κάποια κάτι για μένα από αγγαρεία ή με μισή καρδιά...
Θα προτιμούσα να μην το έκανε καθόλου, γιατί θα "αλλοίωνε/χάλαγε" και το δικό μου γούστο για κείνο...

Βλέπετε, ο σεβασμός, η εκτίμηση κερδίζονται, δεν επιβάλλονται και οι τίτλοι έχουν ανάγκη κυρίως από παράδειγμα, συμπεριφορές και πράξεις,
όχι μόνο από λόγια και απαιτήσεις.
Εμένα υ που δεν θα είχε κάτι να μου μάθει, τ' οτιδήποτε, ειλικρινά δεν θα ήξερα τι να την κάνω.
Π.χ. την αγάπη για την ζωγραφική κάποια πάρα πολύ σημαντική υ του παρελθόντος μου την εμφύσησε.
Μέχρι να γνωρίσω εκείνη, η ζωγραφική σαν μορφή τέχνης δεν μου ήταν τελείως αδιάφορη, αλλά δεν με ξετρέλαινε κιόλας.
Μέσα όμως απ' τα μάτια της, μέσα απ' το πάθος της για κείνη, μου είχε γεννηθεί τόσο η περιέργεια όσο και η διάθεση να εμβαθύνω κι αναπάντεχα την αγάπησα κι εγώ.
Και αυτό ήταν ένα απ' τα πολύ όμορφα πράγματα που μου άφησε και για τ' οποίο την ευχαριστώ.

Τώρα αν αυτό που έγραψα σας κάνει βανιλλιάρικο, so be it.  

 

Ευχαριστώ για την απάντηση καταρχήν.
Για μένα το "ζουμί" βρίσκεται στην τελευταία σου φράση. «αν είναι στη φάση που ρουφάει από παντού».
Αυτό είναι το σημείο που διαφοροποιεί τα δεδομένα. Όχι η δοτικότητα του κυρίαρχου αλλά οι ανοιχτές κεραίες της υποτακτικής.
Αν έχει διάθεση εκπαίδευσης ή αν απλά έχει βρει μια ερωτική σχέση που ικανοποιεί τα θέλω της. Γιατί αν στο πρόσωπο του κυρίαρχου βλέπει μόνο την αρεστή μορφή σεξουαλικής επαφής θα είναι "τραβάτε με κι ας κλαίω" εκπαίδευση.

 

Καλημέρα σας. Κάποια πράγματα, όπως και να το κάνουμε, δεν γίνονται με το ζόρι. Επειδή το συγκεκριμενοποιήσαμε λίγο ως προς τη μουσική, ας πάρω πάλι αυτήν ως παράδειγμα. Σε όσες metal συναυλίες κι αν την πάρω μαζί μου, όσες φορές κι αν της δώσω εντολή να ακούσει το Battle Hymns απανωτά, ακόμα και τους στίχους να μάθει απ'έξω, πάλι δεν θα της αρέσει. Πάλι θα το βαριέται. Κι αυτό είναι το ίδιο για κάθε δραστηριότητα. Από μουσική και θέατρο, μέχρι σεξ και σουτζουκάκια. Αν δεν της αρέσει, θα το κάνει πάντα "αναγκαστικά". Για να ευχαριστήσει εμένα. Προσωπικά, κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελα.

 

Δεν είναι πάντα έτσι...
Για παράδειγμα,χθες το βράδυ η διαταγή Του ήταν να ακούσω ένα συγκεκριμένο κομμάτι από όπερα (να σημειώσω πως μέχρι χθες δεν το συζητούσα καν να ακούσω όπερα,το απέκλεια εντελώς). Όταν,λοιπόν,άκουσα στο YouTube το συγκεκριμένο κομμάτι,το λάτρεψα,το άκουσα απανωτές φορές,έχοντας κολλήσει το βλέμμα μου στην οθόνη του laptop... Δεν το έκανα αναγκαστικά σε καμιά περίπτωση... Μου άρεσε επειδή Αρέσει σε Εκείνον... Έτσι νιώθω και όλο αυτό πηγάζει από μέσα μου...

 

Υπαρχει μια ομορφη λεξουλα... αρμονια... οταν ενα ζευγαρι και να βρασω το στατους ειναι αρμονικο χωριζουν και ενωνουν οτι αρεσει ο ενας στον αλλο... δεν θα αγαπησω το ποδοσφαιρο δεν το χω... αλλα οταν εχει διαθεση πεθαινω οταν μου μαθαινει κινησεις τζουντο και βλεπουμε βιντεο με παλιους δασκαλους και την ιστορια του... δεν καταλαβαινει λεξη οταν μιλαω γαλλικα σερι (ξεχνιεμαι) ομως εψαξε και θαυμασε οταν του εξιστορησα την ιστορια της οικογενειας μου..
Και ειναι ο συντροφος μου ο ανθρωπος μου και ο Αφεντης μου....

 

Αυτό ισχύει γενικά η μόνο για την όπερα που σου πρότεινε;