Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια: Υπέρ;... κατά;...

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σεξ και Σχέσεις' που ξεκίνησε από το μέλος D. Alessandro, στις 19 Δεκεμβρίου 2015.

  1. Με τόσα γεννητούρια, για χαρμόσυνες τις κόβω  
     
  2. íɑʍ_Monkeץ

    íɑʍ_Monkeץ Contributor

    Ο Αμβρόσιος κήρυξε διήμερο πένθους για το σύμφωνο συμβίωσης.Καταπληκτικό.Η εκκλησία είναι σαν το Τζουράσικ Πάρκ, όσα χρόνια και να περάσουν,καταφέρνουν και επιβιώνουν.
    Η λογική έχει πέσει στα τέσσερα.~   
     
  3. Ευτυχώς που υπάρχουν αρτηριοσκληρωτικοί μηχανισμοί όπως η εκκλησία, για να μας υπενθυμίζουν πόσο καλά κάναμε και αφήσαμε κάποιες απόψεις πίσω μας...
     
  4. gaby

    gaby Guest

    Politics...
     
  5. Ana Steel

    Ana Steel 7.585,145,542...

    Δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους της @Estelwen ,αλλά θα σου πω γιατί είμαι εγώ κατά. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει συναίνεση! Το ζωάκι δεν ερωτήθηκε.
    Άρα παύει να υπάρχει νομιμότητα για μένα. Τόσο απλά...

    Αν όμως ο καθένας από εμάς, ζώντας μέσα σε μια σχέση d/s επιθυμούσε την υιοθεσία θα ήσουν αρνητικός;
    Σημειώνω ότι εδώ υπάρχει συναίνεση και μάλιστα μεταξύ ενηλίκων.

    Η γνώμη μου είναι ότι προφανώς και υπάρχουν ακατάλληλοι ομοφυλόφιλα ζευγάρια για υιοθεσία. Αλλά δεν είναι η σεξουαλικη επιλογή τους που ευθύνεται για αυτό.
    Για αυτό άλλωστε, και η διαδικασία υιοθεσίας περιλαμβάνει κάποια ψυχολογικά τεστ τα οποία αν δείξουν ότι το ζευγάρι ή το ένα μέλος δεν πληρεί τις προϋποθέσεις απορρίπτεται η αίτηση υιοθεσίας. Και καλώς υπάρχουν. Θα μπορούσε να ακολουθήθει μια αντίστοιχη διαδικασία και για τα ομόφυλα με διαφορετικές παραμέτρους ίσως. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα οριστεί από ειδικούς, όπως είναι λογικό.

    Αν είναι έτοιμη η κοινωνία μας για αυτό; Όχι δεν είναι απόλυτα. Απόδειξη η φαγωμάρα στο παρόν νήμα. Αλλά αυτό δεν θα αλλάξει δια μαγείας. Αν δεν γίνουν κινήσεις ουσίας δεν θα γίνει αποδεκτό. Άλλωστε και πριν μερικά χρόνια ούτε οι ομοφυλόφιλοι ήταν αποδεκτοί στο βαθμό που είναι σήμερα.
     
  6. no_Taboo

    no_Taboo Αείκαυλος

    Το πιάσαμε τώρα το θεματάκι και το ξετινάξαμε.
    Έβγαλε ο καθένας το σπαθάκι του και επιτίθεται στα εχθρευόμενα στρατά.
    Επειδή φυσικά εμείς που 'μαστε ενήλικιες και κατέουμε, μπορούμε να κρίνουμε τι διάολο είναι καλύτερο για τη ζωή ενός παιδιού.
    Καθείς εφ' ω ετάχθη κι η κοπριά στα λάχανα.

    Ξεκαθαρίζω πως είμαι @underherfeet ικός -ήτοι κάπου στο μεταξύ, καθώς δεν έχω πειστεί ούτε για το ναι, ούτε για το ου- και εξηγώ γιατί:
    Προς το παρόν τα επιχειρήματα που παρατίθενται είναι σε επίπεδο ρητορικών ερωτήσεων.
    "Είναι καλύτερο να μεγαλώνει ένα παιδί σε ένα ίδρυμα, αντί μίας οικογένειας που το θέλει πραγματικά από όποιους κι αν αποτελείται;"
    Φυσικά και όχι.
    "Δε θα υποστεί το παιδί που θα παιδοθετηθεί από ομόφυλη οικογένεια κοινωνικό αποκλεισμό και επιθέσεις;"
    Φυσικά και ναι.
    "Η κοινωνία μας είναι έτοιμη να ξεπεράσει κάτι τέτοιο;"
    Φυσικά και όχι.
    "Η φυσική εξέλιξη δε μας δείχνει εκ του αποτελέσματος ποιος πρέπει να κάνει παιδιά και ποιος όχι;"
    Φυσικά και ναι.

    Πάμε όμως στο προκείμενο:
    1) Το να μπορεί κανείς να τεκνοποιήσει εκ της φύσεως, δηλαδή να 'χει αρχίδια και ωοθήκες, δεν τον καθιστά αυτομάτως γονέα. Για την ακρίβεια, είναι τελείως διαφορετικά ζητήματα το να μπορείς να γονιμοποιήσεις / γονιμοποιηθείς και το να μπορείς / αξίζεις να αναθρέψεις τους καρπούς της ανταλλαγής υγρών σου.
    2) Το να ισχυρίζεται κανείς πως υπάρχει σύστημα παιδοθεσίας στην Ελλάδα είναι πρόταση ισάξια του να αποκαλεί τα μνημόνια λύση στο πρόβλημα που βιώνουμε.
    3) Τσου, δεν είσαι προοδευτικάρας, επειδή υποστηρίζεις ότι πρέπει να παιδοθετούν όλοι. Τσου, δεν είσαι αραχνιασμένη συντηρητούκλα, επειδή ισχυρίζεσαι το αντίθετο.
    Η μόνη διαφοροποίηση που υφίσταται εν προκειμένω, είναι αυτή μεταξύ παρτακηδοκάφρων και μη.
    4) Τσου εις τη δευτέρα, το θέμα της παιδοθεσίας ΔΕΝ πρέπει να ρίχνεται στο πεδίο της μάχης για την απόκτηση κοινωνικών - νομικών δικαιωμάτων των κοινοτήτων μη ετερόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού.

    Η όλη συζήτηση, όπως εξελίσσεται όχι μόνο εδώ μέσα, αλλά σε δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, καφενεία, πλατείες και ιερές μητροπόλεις είναι ένα αποπροσανατολιστικό συμπούρμπουλο.
    Το φαινόμενο βέβαια είναι κλασσικά ελληνικό και δε με εκπλήσσει, αλλά ότι με πλήττει και μου προκαλεί πλήξη τ' ομολογώ.
    Υπάρχει το ζήτημα των ανθρώπων που τεκνοποίησαν σε ετερόφυλο γάμο και αργότερα αποφάσισαν να ζήσουν με βάση τον πραγματικό τους ερωτικό προσανατολισμό έχοντας όμως ήδη παιδί (/-ά).
    Υπάρχει το ζήτημα των ανθρώπων που ξεπέρασαν τις αγκυλώσεις του συστήματος και απέκτησαν ως μέλη ομόφυλων ζευγαριών κατά μόνας (νομικά) παιδί (-/ά). (Γιατί, αγαπητότατη @Janine , μόνο εδώ διαφωνούμε, η πρακτική έχει ξεπεράσει χρόοοονια τώρα τις νομοθετικές αδυναμίες).
    Υπάρχει το ζήτημα των ανθρώπων που μέλη ομόφυλων ζευγαριών όντες, θα ήθελαν να παιδοθετήσουν ως ζευγάρια.
    Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και καμιά δεκαριά ακόμη ζητήματα τα οποία δεν μπορώ να σκεφτώ αυτήν τη στιγμή.

    Πουρ μουά, συζητώντας το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν πρέπει να αναμειχθούν θέματα περί αμφισβήτησης των έμφυλων αντιλήψεων.
    Η άρνησή μου αυτή δεν έχει να κάνει με το, αν αυτά ορθώς ή εσφαλμένως υφίστανται, αλλά με το ότι οι παιδικές ψυχές δεν μπορούν να γίνονται πεδία κοινωνικών / ψυχολογικών πειραματισμών.
    Όσοι ενδιαφέρεστε να εμπλακείτε σε τέτοιου είδους μάχες, βρείτε άλλο πεδίο και όταν κριθεί η μάχη, ελάτε να μας πείτε ποιος τελικά επικράτησε, να ξέρουμε κι εμείς τι να λέμε.

    Ομοίως, θεωρώ μείζον σφάλμα τον τρόπο με τον οποίο το θέμα της παιδοθεσίας έχει τεθεί στο τραπέζι από τις ίδιες κοινότητες που μάχονται να αναγνωριστεί κοινωνικά και νομικά το δικαίωμά τους στη σεξουαλική διαφορετικότητα.
    Είναι σφάλμα των ίδιων και όχι των απανταχού Αμβρόσιων.
    Τα 'χω ξαναγράψει κι αλλού αναλυτικότερα (για τους λίγους που θα μου καταλογίσουν ότι επαναλαμβάνομαι), αλλά, αυτός που μάχεται επιλέγει τον αντίπαλο / συζητητή του.
    Όταν καταλήξει επιλογή του να είναι ο Αμβρόσιος ή ο Άνθιμος, ο ίδιος καταδεικνύει τη σοβαρότητα του λόγου και του αγώνα του.


    Σ' αυτήν τη γωνιά του πλανήτη έχουμε πολλά κουσούρια, το μεγαλύτερο όμως είναι ότι καυλώνουμε να φανατιζόμαστε.
    Να παιδοθετούν παιδιά τα ομόφυλα ζευγάρια;
    ΝΑΙΙΙΙΙΙ ---------\
    -------------------> ΝΤΟΥΥΥΥ!
    ΟΧΙΙΙΙΙ-----------/
    Μπράβο μας, το λύσαμε.

    Όταν γίνει κατανοητό πως το αντικείμενο της συζήτησης είναι μία ανθρώπινη ψυχή και δη μία παιδική ανθρώπινη ψυχή, τότε αυτή θα έχει μπει στη σωστή της βάση.
    Εσύ που ισχυρίζεσαι ότι οι ομόφυλοι δεν πρέπει να παιδοθετούν, έχεις επισκεφθεί μία φορά στη ζωή σου ένα ίδρυμα φιλοξενίας παιδιών να δεις πώς ζουν εκεί;
    Εσύ που ισχυρίζεσαι ότι πρέπει, έχεις κοιταχτεί σοβαρά στον καθρέφτη, να σου πεις, αν το κάνεις, σκεπτόμενος πρώτα το συμφέρον του παιδιού ή από αντιδραστικότητα / κακώς νοούμενη προοδευτικότητα / επειδή έχεις πολλούς γκέι φίλους και είναι
    πολύ καλά παιδιά και δεν μπορεί, ρε γαμώ το, να μην επιτρέπεται αυτοί να παιδοθετούν, ενώ ο Μήτσουλας έχει κάνει δέκα παιδιά και τα δέρνει;
    Συμπαθάτε με, αγαπητοί συμφορουμίτες, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω διαβάσει παιδοκεντρικά επιχειρήματα.
    Βλέπω τη μάχη το πεδίο της οποίας ήταν το σύμφωνο συμβίωσης να έχει απλώς αλλάξει πεδίο.

    Από πλευράς μου θα έλεγα ότι στο μπουρδέλο που ζούμε, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, έχουμε μόνο δύο λύσεις στο θέμα της παιδοθεσίας από ζευγάρια, γιατί τα άλλα είναι τελείως διαφορετικά:
    Είτε να απαγορευτεί η παιδοθεσία για όλους, είτε να επιτραπεί σε όλους.
    Κοινωνικές υπηρεσίες δεν υπάρχουν.
    Πραγματικός έλεγχος δεν υπάρχει.
    Οι δικαστές διαβάζουν τυποποιημένα δικόγραφα κατεβασμένα από το διαδίκτυο και εκδίδουν αποφάσεις με βάση τα υποδείγματα που έχουν πάρει από τη σχολή.

    Σε μία άλλη πολιτεία, δημοκρατική και λειτουργούσα, η λύση θα μπορούσε να είναι ο πραγματικός, ουσιαστικός, σε βάθος εξατομικευμένος έλεγχος όποιου ήθελε να πάρει ένα παιδί υπό την ευθύνη του. Φυσικά αντικείμενο αυτού του ελέγχου θα ήταν και οι σεξουαλικές του προτιμήσεις, αλλά προφανώς συνεκτιμώμενες με τους υπόλοιπους παράγοντες.


    ΥΓ Το μεγάλωμα ενός ανθρώπου είναι ευθύνη, δεν είναι δικαίωμα.
    ΥΓ1 Έχω την αίσθηση πως κάπου στην αρχή του νήματος γράφτηκε ότι τα ετερόφυλα ζεύγη θα προηγούνταν των ομόφυλων στη σύγκριση, για να αποφασιστεί ποιος θα πάρει τελικά το παιδί. Προφανώς όποιος το έγραψε δεν έχει ιδέα πόσα παιδιά υπάρχουν αυτήν τη στιγμή σε ιδρύματα στη χώρα.
     
  7. gaby

    gaby Guest

    Ποσώς  

    η μονολεκτική παρατήρησή μου παρακαλώ να λαμβάνεται υπόψη όπως την διατύπωσα.
     
  8. Η προσπάθειά μου του "στρίβειν δια του σεξ" έπεσε στο κενό... 
     
  9. estelwen

    estelwen χρήσιμη Contributor

    @Ana Steel, μίλησες και για μένα. Ασπάζομαι πλήρως τις απόψεις σου. Σ' ευχαριστώ,
     
  10. freddoccino

    freddoccino Regular Member

    Last edited: 22 Δεκεμβρίου 2015
  11. AliceInChains08

    AliceInChains08 100yrs of Solitude

    Στο Ελλαδιστάν, οι διαδικασίες υιοθεσίας είναι τόσο τραγικές, που την καθιστούν όνειρο θερινής νυκτός, τόσο για τους άτεκνους ετερόφυλους (πόσο μάλλον ομόφυλους) που λαχταρούν να αποκτήσουν ένα παιδάκι, όσο και για τα παιδάκια που μεγαλώνουν σε ιδρύματα.

    Θυμάμαι μια πλούσια θεία από την Αμερική που ήθελε να υιοθετήσει παιδάκι. Ήταν ανύπαντρη, και θα το πήγαινε στο Λ.Άντζελες, και για αυτό και δεν της το έδωσε ποτέ το ελληνικό κράτος. Κατά τα άλλα πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις. Από κει να καταλάβει κανείς το ενδιαφέρον της πολιτείας μας για τα παιδάκια των ιδρυμάτων που είναι αμέτρητα.
    Υπάρχει όμως αυτή η βιομηχανία από πίσω, της εξωσωματικής, των κονδυλίων για τα ιδρύματα, κτλ κτλ κτλ..... που αν διευκολυνόταν η υιοθεσία κάποιοι θα έχαναν πολλλλλλλά.


    Ένας καλός φίλος ομοφυλόφιλος κάποτε μου είπε... δεν είμαι ανίκανος να κάνω παιδιά, γκέι είμαι. Αν θέλω να κάνω παιδί, μπορώ να το κάνω με την γκέι φιλενάδα μου και να το μεγαλώσουμε τέσσερις άνθρωποι. Και θα είμαστε απόλυτα νόμιμοι, και απέναντι στην κοινωνία και απέναντι στο κράτος. Και απέναντι στην εκκλησία, και απέναντι στους γονείς μας. Αλλά δεν είναι καλύτερα να πάρουμε ένα παιδί από το ίδρυμα;


    Για μένα δεν τίθεται ναι ή όχι. Αν θέλουν μπορούν και πρέπει, εφ' όσον θέλουν, να αποκτήσουν παιδί, είτε υιοθετώντας είτε γεννώντας το. Από κει και πέρα ισχύουν όλα όσα ισχύουν και για τους ετερόφυλους για το "σωστό" μεγάλωμα μιας ψυχής.