Που σταματάει η δίψα.... ή αλλιώς Εκφυλισμός

Από προσωπική εμπειρία και ατελείωτες συζητήσεις έχω διαπιστώσει ότι όσο πιο πολλά ζούμε και βλέπουμε για τόσα παραπάνω διψάμε.

Σας έχει συμβεί να αισθανθείτε ότι εκφυλίζεστε? Το απολαμβάνετε? Σας προβλημάτισε ποτέ αν έχει πάτο αυτό το βαρέλι και ναι που?

Αγαπητοί Κ, είναι μέσα στα θέλω σας ο εκφυλισμός των υ σας? Κι αν ναι, επιθυμείτε μέτρο σε αυτό?
Αγαπητά υ, είναι μέσα στα θέλω σας ο εκφυλισμός από τα Κ σας? Κι αν ναι, επιθυμείτε μέτρο σε αυτό?

 

Το βαρέλι έχει τον πάτο που θέτει ο καθένας για τον εαυτό του.

Όσο κάποιος δεν θέτει όρια και πάτους και επιλέγει να εκφυλίζεται όλο και περισσότερο, θα φτάσει αναπόφευκτα η στιγμή που δεν θα μπορεί να ικανοποιηθεί και να αρκεστεί σε τίποτα, τίποτα δεν θα του φτάνει.

Τα πάντα έχουν να κάνουν με το τι παρασύρει τον κάθε άνθρωπο. Άλλους τους παρασύρει η καύλα και μόνο, και συνεπώς φτάνουν στην παραπάνω κατάσταση, άλλους τους παρασύρει το μυαλό τους, και συνεπώς απολαμβάνουν λιγότερα αλλά περισσότερο. Υπάρχει και η ενδιάμεση κατάσταση, που για μένα είναι το ιδανικό και προσπαθώ να λειτουργώ εκεί, όπου μετριάζω και φέρνω σε κατάσταση "value for money" την ποσότητα με την ποιότητα, αν και νομίζω ότι τείνω λίγο περισσότερο στην ποιότητα.

Ως Κ, μου αρέσει ο εκφυλισμός, αλλά στο όριο που μπορούμε να συνυπάρξουμε.

 

Ευχαριστω για την απάντηση.
Εκφυλισμός πχ μπορεί να είναι και ο εθισμός σε όλο και πιο έξυπνα μυαλά αλλά σε βαθμό που να επηρεάζει και να περιορίζει τις επιλογές μας... Δεν ήθελα να το περιορίσω για να αφήσω ανοιχτά τα ενδεχόμενα να μας μιλήσει όποιος θέλει και για προσωπικές εμπειρίες.

 

Οι δικές μου προσωπικές εμπειρίες δεν αξίζουν αναφοράς, γι'αυτό και δεν αναφέρθηκα.

Όσον αφορά τα όλο και πιό έξυπνα μυαλά, υπάρχουν τομείς ευφυΐας. Δεν είναι όλοι σε όλα το ίδιο εύστροφοι. Ο κάθε άνθρωπος έχει κλίση σε διαφορετικούς τομείς, άλλος στις πατέντες και τις επισκευές, άλλος στη φυσική, άλλος στη λογοτεχνία, άλλος στα μαθηματικά, άλλος στην πληροφορική, άλλος στη λαμογιά (χωρίς πλάκα), άλλος στην οργάνωση κ.ο.κ. Είναι εξαιρετικά σπάνιο κάποιος να είναι σε όλα τέλειος, να έχει κλίση στα πάντα. Και θεωρώ ουτοπικό να το αναζητούμε κιόλας, κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

Όμως, τα πιό έξυπνα μυαλά, δεν περιορίζονται μόνο στον ερωτικό τομέα. Όπως το θέτεις, μπορώ κι εγώ να θεωρήσω ότι έχω εκφυλιστεί, με την έννοια ότι, μου αρέσει η πρόοδος και συνεπώς δεν μπορώ να συναναστρέφομαι με τους ίδους ανθρώπους που συνανστρεφόμουν 5 χρόνια πριν, για παράδειγμα. Γιατί κάποιοι μένουν στάσιμοι, αλλά εγώ φροντίζω να εξελίσσω την σκέψη και το μυαλό μου. Συνεπώς, πλέον, μπορώ να επικοινωνώ με όλο και λιγότερους. Αυτό σημαίνει ότι εκφυλίζομαι;

 

Εσύ πως το νιώθεις είναι το θέμα...είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Αν αυτό επηρεάζει και περιορίζει όλο και περισσοτερο τις επιλογές συντρόφου λόγω του ότι εγκεφαλικά χρειάζεσαι όλο και περισσοτερο stimulation δεν ειναι μία μορφή εκφυλισμού?

 

Νομίζω ότι η λέξη διαστροφή (εννοούμενη ως διαδικασία και όχι ως χαρακτηριστικό) περιγράφει καλύτερα το φαινόμενο απ' τον εκφυλισμό, ο οποίος, κυριολεκτικά νοούμενος, περιγράφει μια άλλη διαδικασία (η οποία βέβαια μια χαρά μπορεί να περιλαμβάνεται σε αυτό που περιγράφει το αρχικό ποστ).

Ως προς την ουσία, νομίζω ότι μια τέτοια διαδικασία είναι μια διαδικασία απελευθέρωσης και εξερεύνησης, απαραίτητη για κάθε άνθρωπο προκειμένου να ανακαλύψει κατ' αρχήν τον εαυτό του.

 

Η πρόοδος και η εξέλιξη είναι θετικά και κατ' εμέ επιβάλλονται για να προχωράει μια σχέση.

@Lady in Corslet
Μήπως εννοείς κάτι άλλο με τη λέξη εκφυλισμός που χρησιμοποίησες;

 

Μπορεί ο @AndreDelastrange να έχει point έτσι όπως το έθεσε...

Αλλά ας δώσω ένα-δυο παράδειγμα για να γίνω πιο σαφής ως προς τον συλλογισμό μου:

Έστω ότι κάποιος είναι εθισμένος στις τσόντες, το μάτι πάντα θα διψάει να δει κάτι πιο τραβηγμένο πιθανόν για να επέλθει ο απαιτούμενος ερεθισμός και η διέγερση.

Έστω ότι κάποιος αρεσκεται να χωράει μέσα του όλο και μεγαλύτερα αντικείμενα κοκ...

 

Ουε κι αλίμονο, συνεχίζω συμφωνώ με κάποιον άλλο για πολλοστή φορά μέσα σε δυο μέρες, στην προκειμένη με τον @Yparktos_Surrealistis.
Μάλλον πρέπει να πάω στο γιατρό χαχα. Τώρα λίγο σοβαρός και θα προσπαθήσω να μην μείνω μονάχα στο σημείο του "κυνηγιού εγκεφάλων".
Το λοιπόν, αν κατάλαβα καλά, σαν εκφυλισμό στο παρόν νήμα θα παίρναμε την φθίνουσα πορεία της ικανοποίησης,
που θα μας προκαλούσε κάποιο εξωτερικό σ' εμάς ερέθισμα ( ένας άνθρωπος, μια πρακτική, ένα δικό μας ενδιαφέρον ).
Και η προσπάθεια επαναφοράς μας στην πρότερη κατάσταση με την επιδίωξη ( και "χρήση" ) όλο και μεγαλύτερων δόσεων εκείνου του "ερεθίσματος".

Εγώ τουλάχιστον δεν το βλέπω σαν εκφυλισμό, αλλά σαν συνήθεια ( μπορεί και σε κάποιες περιπτώσεις σαν εθισμό.
Σε κείνες δηλαδή που η "χρήση" θα γινόταν πλέον μηχανικά και θα είχαν σαν αποτέλεσμα πια μονάχα την "ηρεμία" και όχι την απόλαυση ).
Ίσως και να ήταν εξέλιξη, σίγουρα αλλαγή των θέλω και των ιεραρχήσεων,

Ας το πάω στους ανθρώπους και στο ερωτικό πλαίσιο. Στα χρόνια μάλλον το "έκαψα" όσο αφορά τα κορμιά.
Κάποιες εμπειρίες μου είχαν τύχει, άλλες επιδίωξα ακόμη και λυσσασμένα να τις εκπληρώσω.
Τουτέστιν ασυνείδητα και συνειδητά έφτασα σ' ένα σημείο, που αναφορικά με το σεξ και τις διακλαδώσεις του, ότι ήθελα να γευτώ, το γεύτηκα μέχρι "δυσπεψίας".
Δεν άφησα τίποτε ανεκπλήρωτο, καμία φαντασίωση, καμία διαστροφή. Τα έφαγα όλα με τις χούφτες.
Ίσως για κάποιους/ες αυτό να είναι εκφυλισμός, για μένα είναι πια "χόρτασμα".
Κάποια πράγματα δεν μου είναι διόλου αδιάφορα, κάθε άλλο, αλλά δεν θα είχαν επ' ουδενί το "βάρος" που είχαν στο παρελθόν.
Γι' αυτό και πλέον μπορώ να επιλέγω, αν, πότε, τι και πως θα το "φάω". Πλέον είμαι απόλυτος Κύριος εκείνων τουλάχιστον των "ορέξεων" μου.
Δεν τις αφήνω να μ' ελέγξουν και αυτό γίνεται πια χωρίς κανένα ζόρι. Σεξουαλικά/ερωτικά εγώ τουλάχιστον δεν θα είχα κάτι για να το "τερματίσω".
Αφού αν και όταν το (ξανά)ζω, το (ξανά)ζω "τερματισμένο" και που να το προσπαθούσα, πιο πέρα δεν θα μπορούσα να το πάω.
Εκείνο που δεν θέλω, ούτε σκοπεύω ποτέ να κάνω, είναι εκπτώσεις ή υποχωρήσεις σε κείνα τα θέλω μου.

Κι εδώ σταματάω, γιατί ενώ έγραφα η νηματοθέτρια με τα παραδείγματα της - που διάβασα -, έκανε ακόμη πιο ξεκάθαρο τον συλλογισμό της.
Και δεν θα είχε νόημα να βγω ίσως κι ακόμη περισσότερο εκτός θέματος.

 

Το έπιασες ακριβώς!  
Αυτό που λες χόρτασμα ήταν στην ουσία ο πάτος του βαρελιού σου.

 

Σεξουαλικά/ερωτικά ναι, ο πάτος του βαρελιού, το ταβάνι μου, το ίδιο θα ήταν. Το ακούμπησα και από τότε ανοιγοκλείνω σαν την φυσαρμόνικα.
Επιλέγω με ποια, πότε και αν θελήσω να το ξαναπιάσω, ή να μείνω πιο χαμηλά/ψηλά.
Αφού όσο και αν γουστάρω κάποια πράγματα, όσο κι αν είναι για μένα σημαντικά, δεν με διαφεντεύουν.

Τεσπα, πολύ σε μονοπώλησα, εύχομαι να έχει καλή συνέχεια το νήμα σου, κατ' εμέ του αξίζει.  

 

Χωρίς πρόθεση να μειώσω κανέν@, νομίζω ότι όλη η προβληματική περί "χορτάσματος" κλπ δεν είναι παρά μια ενοχική στάση απέναντι στην απόλαυση, είναι ο φόβος μην "φάμε όλο το γλυκό και δεν έχει άλλο". Δε νομιζω ότι ο κίνδυνος αυτός είναι υπαρκτός: για κάθε ακολασία θα υπάρχει πάντα ένα μυαλό και ένα σώμα που θα μας καυλώνει όσο και την πρώτη πρώτη φορά, τότε που μας πρωτοέκαψε κάτι εκεί κάτω και που θα θέλουμε να ξαναπάρουμε τον κατάλογο της ασωτίας από την αρχή μαζί του.