Εσώρουχα. Με ή χωρίς ;

Κλάμα.

 

Αρσενικό και παλιά δαντέλα;

 

σιχαίνομαι τα εσώρουχα, αλλά...

 
 
 

 

Νεγκλιζέ και Pantyhose. Όμορφα πράγματα.

 

Γιατί μου κάνεις τέτοια όμορφα μεσημεριάτικα;

 

απο τις πιο δυνατές στιγμές...

 

γυμνια

 

Αν δεν είναι τελείως "σκηνοθετημένη" και η παρτενέρ σου δεν είναι ιδιαιτέρως ντροπαλή ( μην πω αν υπάρχει και αληθινά δυνατό συναίσθημα καθώς και συνενοχή ).
Πίστεψε με, είναι μια από κείνες τις στιγμές που σου μένει ανεξίτηλη.

Εσύ, μαύρο κουστούμι με λιτή γραμμή, λευκό πουκάμισο, μαύρη γραβάτα, ελαφρώς αξύριστος, ασημένια μανικετόκουμπα, όχι ρολόι...
Εκείνη, μαύρο μακρύ απέριττο φόρεμα, μια ελαφριά εσάρπα, το μαλλί "μαζεμένο", ο κατάλευκος λαιμός γυμνός απ' τ' οποιοδήποτε κόσμημα...
Από κάτω οι μαύρες λεπτές κάλτσες με την δαντέλα ( τις είχες αφήσει στο ψυγείο ), το μαύρο δαντελωτό σουτιέν ( το είχες αφήσει στο γκαράζ στο κουτί με τα κατσαβίδια ),
το μαύρο δαντελωτό πάντα στρίνγκ ( το είχες αφήσει στο δωμάτιο που χρησιμοποιούσες σαν χώρο περισυλλογής, στο γραφείο σου δίπλα στο τασάκι με τ' αποτσίγαρα και την κούπα με τον καφέ στη μέση )...
Δυο εισιτήρια για το Jordan, έναν "βαρύ" μονόλογο της Άννα Ρέινολντς σ' ένα φάκελο μαζί μ' ένα μπιλιετάκι με τ' ωράριο...
Θα την συναντούσες εκεί μετά την δουλειά σου...
Οι θέσεις ήταν για ένα απ' τα "κουβούκλια", ψηλά, πάνω απ' την πλατεία...
Σχεδόν σκοτάδι...οι παλμοί σου ανεβαίνουν...το χέρι σου γλιστρά πάνω στο φόρεμα της...απαλά μα σταθερά...για να σταματήσει στο ύψος του εφηβαίου...
Η ανάσα στο σβέρκο της...η ηθοποιός στη σκηνή να "παραμιλά"...Την πιάνεις απ' το χέρι, το σφίγγεις...
Εγκαταλείπετε την σάλα...Κατεβαίνετε με αργό βηματισμό τις σκάλες έως τις τουαλέτες...εκείνη πίσω σου...Λευκό μάρμαρο...παντού...
Το πορτάκι κλείνει στις πλάτες σας...Δόντια, χέρια, οι κάλτσες και το στριγκάκι της κουρέλια...Το σουτιέν στο πάτωμα...
Τα υπόλοιπα...Ιστορία μιας χειμερινής βόρειας νύχτας... 

Υ.Γ.

Καλός ο "κόπος", καλά τα εσώρουχα, αλλά κάποιες φορές ο "τρόπος" είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας...

 

Συμφωνώ. Έχει την γλύκα του. Αν και δεν χρειάζονται πάντα κουστούμια, πουκάμισα, εισητήρια για θέατρο και τα λοιπά για να ζήσεις αντίστοιχα συναισθήματα. 'Ετσι δεν είναι;