Εσώρουχα. Με ή χωρίς ;

ωχ... τι έπαθα μεσημεριάτικα...  

 

τα μανικετοκουμπα τα πουλανε στα ζαρα?

 

Εννοείται πως δεν χρειάζονται πάντα, αλίμονο...
Απλά...Λόγω εργασίας το κουστούμι το είχα και το έχω σαν στολή...
Μετά είχαμε καιρό να κάνουμε κάτι το ξεχωριστό εγώ κι εκείνη...
Και το θέατρο το λατρεύαμε και οι δυο μας...
Πόσα εσώρουχα της είχα διαλύσει στα χρόνια που ήμασταν μαζί, στο σπιτάκι μας...
Και πόσες άλλες φορές ξεσκίζαμε τα σωθικά μας για μέρες ατελείωτες παντελώς γυμνοί...
Αν υπάρχει καύλα, αν υπάρχει και συναίσθημα...καλά-χρυσά τα εσώρουχα, τα "σκηνικά", οι "τρέλες"...
Αλλά σαν το κορμί και το μυαλό που σπαρταρούν στα "χέρια" σου...για μένα τουλάχιστον δεν υπάρχει κάτι το πιο "δυνατό"...
Να τα "μαδάς", να τα πονάς, να μπαίνεις μέσα τους με βια και με ηρεμία, να τ' ανυψώνεις και να τα πετάς στα τάρταρα...
Κάτι - πάντα για μένα - σπάνιο, γι' αυτό και πολύτιμο...

 

Σωστό και αυτό. Εγώ πάλι, προτιμώ να την βγάζω έξω , φιλοπάππου, με το λουρί , χωρίς εσώρουχα, με την σφήνα μέσα της και να την κάνω να κάθεται στο παγκάκι και να δείχνεται σε περαστικούς. Βράδυ. Ότι μπορούν να δουν, θα δουν.

 

Και φυσικά στην συνέχεια, να την παίρνω και να γεμίζω τις τρύπες της μια μια πίσω από τα δέντρα. Το έχω κάνει και μέρα μεσημέρι. Αλλά είδα κάποιον με τηλ να τραβάει φώτος και σταματήσαμε. Δεν θέλω να με δω φάτσα κάρτα στο ίντερνετ. Μαλακία είναι. Η άλλη φορά που θυμάμαι με μια προηγούμενη που είχα, ήταν πριν 2 χρόνια περίπου. Όταν το W club ήταν ανοιχτό δίπλα από την θάλασσα καλοκαίρι. Τύφλα εμείς, βγήκαμε 6 το πρωί και πηδιόμασταν στην άμμο. Και σε μια στιγμή, γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω έναν τυπά που έπαιρνε βίντεο . Του λέω, σου αρέσει αυτό που βλέπεις ; Μου λέει ναι. Του λέω φύγε γιατί είσαι ο επόμενος.

Τα θυμάμαι και γελάω ακόμα και τώρα.

 

Τα είπες όλα...

 

Σοβαρά όμως. Θα τον κυνηγούσα με την πούτσα όξω.

 

Ο οπίσθιος άξονας θα 'χε πιο ενδιαφέρον θαρρώ  

 

Το σώβρακο του Dragonborn.