Υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια: Υπέρ;... κατά;...

Κάτσε να δεις τώρα που θα στο παίζουν εμπειρία οι άλλοι επειδή είναι μεγαλύτεροι.      

 

Έχω την τύχη και την τιμή να αποκαλώ φίλους μου αγαπημένους μερικούς πολύ ξεχωριστούς και ιδιαίτερους ανθρώπους.

Μία από αυτούς είναι μία συμφοιτήτριά μου η οποία αργότερα αποφάσισε να στραφεί προς τις πραγματικά ανθρωπιστικές επιστήμες και σήμερα συγκαταλέγεται στους σύγχρονους ήρωες, καθώς εργάζεται κάπου στην ακριτική Ελλάδα με αυτά τα παιδιά, τα οποία όλοι θέλουμε να σώσουμε (και ξέρουμε πώς φυσικά).

Στον ορυμαγδό των ημερών, με αφορμή μία βλακωδώς γενικεύουσα τοποθέτησή μου σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, παρενέβη με τον πάντοτε ευγενικό και διακριτικό τρόπο της, για να μου θυμίσει ότι υπάρχουν και άνθρωποι που επιλέγουν να βουτάνε ολόκληροι στο πρόβλημα, αντί να επιχειρηματολογούν αφ' υψηλού.

Είναι καραβανίλλα, αλλά, αφού έχω την άδειά της, θα μοιραστώ μαζί σας κάποια από αυτά που μου έγραψε, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουμε εμείς, οι μύστες της υπέρτατης αλήθειας, τη βάση του ζητήματος προς το ορθότερον:

"Γενικα να ξερεις πως ορφανα παιδια στην Ελλαδα δεν υπαρχουν. Συνηθως υπαρχει ενας γονιος που δεν μπορει να επωμιστεί ή δεν αντιλαμβανεται τον γονεϊκό του ρολο.
Ενα τυπικο κολλημα ειναι αυτος ο γονιος να μην δινει συγκαταθεση για υιοθεσια.

Παντως η συγχρονη ταση, και στην Ελλαδα, ειναι να ενισχυθει η φυσικη οικογενεια και το παιδι να επιστρεφει εκει.
Και απο τη δικη μου εμπειρια, το τραυμα του αποχωρισμου του φυσικου γονιου ειναι μαλλον το πιο σημαντικο στη ζωη του παιδιου και το γεγονος το εισπραττει ενοχικα. Τα ιδια τα παιδια σε συντριπτικό ποσοστο προτιμουν να ειναι με τους φυσικους γονεις τους ο,τι κι αν ειναι αυτοι.

Μια διεξοδος περαν των ιδρυματων ειναι οι αναδοχες οικογενειες. Εκει πανε και τα "αζητητα" παιδια (αυτα με αναπηριες και προβληματα υγειας, να προσθεσω και το βαρυ ιστορικο γονεων) οι οποιες και στηριζονται οικονομικα. Ο φυσικος γονιος επισης δινει πιο ευκολα συγκαταθεση για αναδοχη απο οτι για υιοθεσια. Εκει δεν ξερω τι προϋποθέσεις ισχυουν. Απο οσο ξερω ομως υπαρχει ελλειψη απο αναδοχες οικογενειες. Και τυπικα δεν παιρνουν μωρα αλλα μεγαλυτερα παιδια.
Ο θεσμος της αναδοχης αφηνει παραθυρο, αλλα δεν εγγυαται, την οριστικη υιοθεσια.


Επισης αν κατι θα επρεπε να γινει ειναι στηριξη των υπηρεσιων που ασχολουνται με τις υιοθεσιες
Η ελλειψη προσωπικου εκει, απο οσο ξερω, ειναι τραγικη".

Ας κάνει ο καθένας την προσωπική του αξιολόγηση των παραπάνω πληροφοριών.

 

Κατανοητή η θεςη σας. Αλλα Αν αυτη ειναι η θεςη σας, τοτε πως συνδέετε την συμπεριφορά που πρέπει να εχουν οι βδςμ γονείς, οι οποίοι μαλιςτα πρεπει, να ειναι πιο προσεκτικοί, κατα την αποψη σας, με το θεμα υιοθεσίας παιδιων απο ομοφυλα ζευγάρια; Τα ομοφυλα ζευγάρια πώς δεν θα κάνουν κοινωνούς τα παιδια στον σεξουαλικο προσανατολισμο τους; Τι θα τους λένε δηλαδη;

Η ηλικία σας ουτε προσθέτει ουτε αφαιρεί κατι απο την αποψη σας. Αλίμονο.

 

δε νομίζω πως θα μπορούσε να κρύψει μια οικογένεια ομόφυλων γονέων απο τα παιδιά της,το γεγονός πως είναι ζευγάρι κι όχι δυο φίλοι/ες που συγκατοικούν..
ωστόσο μια διακριτικότητα στην έκφραση της αγάπης μεταξύ του ζευγαριού,θα διευκόλυνε πιστεύω..

 

έχω μια ερώτηση. αδιάφορο ποιος θα απαντήσει. απλός θέλω να δω τις απαντήσεις σας.
έχετε ένα παιδί 13 χρονών.
έρχεται και σας ρωτά.
Τι είναι ο σαδομαζοχισμός;
Τι είναι το BDSM;
Τι είναι κυρίαρχος και τι υποτακτικός.
 
Θα ήθελα πολύ να μοιραστούμε τις σκέψεις μας

 

Όταν το παιδί ρωτά ο γονιός είναι σε καλό δρόμο και το θέμα, αν μπορεί ο γονιός να το χειριστεί, είναι σχεδόν λυμένο. Μπορεί ο γονιός να απαντήσει κατά τρόπο που να μην χαντακώνει την πραγματικότητα [του γονιού] ούτε να κάνει κακό στο παιδί και στη σχέση του με του γονείς. Το πρόβλημα είναι όταν το παιδί συμπεραίνει του κεφαλιού του και δεν ρωτά ή δεν ρωτά τον γονιό αλλά τρέχα γύρευε ποιον. Στην προκειμένη αν ήμουν εγώ θα ρωτούσα το παιδί να καταλάβω πώς του ήρθε η ερώτηση και τι είναι αυτό που ρωτάει στην πραγματικότητα, τι θέλει να μάθει και τι θέλει να καταλάβει, και ανάλογα θα έπραττα - όχι ότι είναι εύκολο. Αλλά δεν θα μιλούσα προσχηματικά. Για να μη βγάλει άλλ' αντ' άλλων συμπεράσματα το παιδί. Ούτε και θα το απέκλεια από αυτό που πραγματικά θέλει να μάθει και να καταλάβει.

Μοιάζει να είναι ένα θέμα ότι στην περίπτωση των ομοφύλων ζευγαριών τα παιδιά τους θα εκτίθενται από την αρχή σε ένα κοινωνικό φαινόμενο που ακόμα είναι αμφιλεγόμενο ή και επίμαχο αλλά δεν ξέρω αν είναι τόσο. Τα παιδιά έχω την εντύπωση ότι είναι ικανά να εκτίθενται σε πραγματικότητες πολύ σκληρότερες από ένα ομόφυλο ζευγάρι και να τα βγάζουν πέρα κάνοντας σκουπίδι κάθε είδους υποκρισία που πάει να τα αγγίξει.

 

γιατι εχει ΤΟΣΗ σημασια η ΥΙΟΘΕΣΙΑ στα ομοφυλα ζευγαρια ?

αν ηθελε καποιος καποια παιδι, δεν εχει απο το να παει να κανει ενα.

Μηπως φοβαται το ομοφυλο σκελος, οτι θα το ΚΡΑΤΗΣΕΙ η μανα του ?

αχ κακουργα μανα, καλα που σε προλαβε η κενωνια...

 

Πρώτα απ' όλα, καλά Χριστούγεννα  

Το θέμα της @Soraya, όπως και η όμορφη απάντηση της @gaby, έχουν πολύ ενδιαφέρον, πολύ ζουμί, και σίγουρα άπειρη δυνατότητα για flame, δυστυχώς.
Θα ήθελα να απαντήσω με την προσωπική μου εμπειρία ως μητέρα, αλλά έχω την εντύπωση ότι ξεπερνάει το θέμα του νήματος. Ίσως χρειάζεται άλλο νήμα. @Soraya; @gaby;

 

Καλά Χριστούγεννα Estelwen

 

Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω τη θέση του ΚΚΕ για το Σύμφωνο Συμβίωσης...



Η θέση του ΚΚΕ για το Σύμφωνο Συμβίωσης
Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ, Γιάννη Γκιόκα, στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής

Στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής (Διαρκής Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης) βρίσκεται το νομοσχέδιο με τίτλο «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις». Την περασμένη Τετάρτη ψηφίστηκε στην Επιτροπή και η συζήτηση αναμένεται να συνεχιστεί με τη δεύτερη ανάγνωση τη Δευτέρα στην Επιτροπή και στη συνέχεια στην Ολομέλεια της Βουλής την Τετάρτη 23 Δεκέμβρη. Με βάση τις διατάξεις που περιλαμβάνονται στα πρώτα 14 άρθρα του νομοσχεδίου, δίνεται η δυνατότητα και στα ομόφυλα ζευγάρια να συνάψουν Σύμφωνο Συμβίωσης.
Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας, ανέπτυξε τη θέση του ΚΚΕ στη συζήτηση στην Επιτροπή της Βουλής, με κριτήριο την αντίληψη του ΚΚΕ για την οικογένεια, ως ιστορικό - κοινωνικό φαινόμενο:

«Η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση, είναι θεσμός προστασίας των παιδιών, όπως διαμορφώθηκε στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας, του καπιταλισμού. Επίσης, θεωρούμε ότι ο πολιτικός γάμος πρέπει να είναι η μοναδική, υποχρεωτική μορφή γάμου. Και όποιος θέλει, ας έχει δικαίωμα και της αντίστοιχης θρησκευτικής τελετής.

Αλλά αυτό τον αστικό εκσυγχρονισμό που σε άλλες χώρες έχει γίνει εδώ και χρόνια, δεν τον ακουμπάτε. Εάν η κυβέρνηση ήθελε να θεσπίσει έναν πολιτικό γάμο λιγότερο "γραφειοκρατικό", θα μπορούσε να προτείνει τις απαραίτητες, τις αναγκαίες τροποποιήσεις στο πλαίσιο του Αστικού Κώδικα.

Δε χρειάζονται δύο νομοθετικές ρυθμίσεις (πολιτικός γάμος και Σύμφωνο Συμβίωσης) για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μεταξύ των συζύγων, που ο πυρήνας τους είναι εν δυνάμει η αναπαραγωγή, η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Οταν το 2008 θεσπίστηκε το Σύμφωνο Συμβίωσης μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια, το ΚΚΕ είχε αναδείξει ότι ο πραγματικός στόχος δεν είναι η σύναψη μιας πιο χαλαρής μορφής γάμου, αλλά σταδιακά να προχωρήσει νομοθετικά η θεσμοθέτηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και της υιοθεσίας παιδιών.

Σήμερα, αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το Σύμφωνο Συμβίωσης διευρύνεται ως προς τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των δύο συμβαλλόμενων, που ουσιαστικά προσομοιάζει με το γάμο και κυρίως από το γεγονός ότι επεκτείνεται και στα ομόφυλα ζευγάρια.

Η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, την οποία επικαλείται η κυβέρνηση και η Εισηγητική Εκθεση, δεν αφορούσε παραβίαση κάποιας θετικής υποχρέωσης, επιβαλλόμενης από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αλλά αφορούσε αρνητική διάκριση σε βάρος των ομοφύλων ζυγαριών, στο πλαίσιο όμως της θεσμοθέτησης του Συμφώνου Συμβίωσης. Εάν δεν υπήρχε το Σύμφωνο Συμβίωσης για τα ετερόφυλα ζευγάρια, δε θα έμπαινε ζήτημα καταδίκης της Ελλάδας.

Ο στόχος μέσα από το νομοσχέδιο είναι ουσιαστικά η θεσμική αναγνώριση της οικογένειας ομόφυλων ζευγαριών, συμπεριλαμβανομένων - σε μια πορεία - και της απόκτησης παιδιών από αυτά. Και εκεί είναι η δική μας η διαφωνία.

Βέβαια, η κυβέρνηση, με το συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου, δεν εισάγει την υιοθεσία παιδιών ή την απόκτηση παιδιών με άλλο τρόπο από ομόφυλα ζευγάρια. Ομως, ανοίγει ο δρόμος, όχι μόνο πολιτικά αλλά και νομικά. Η λογική, ο τρόπος νομοθέτησης και οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ - που δεν τις έχει κρύψει, τις ομολογεί ανοικτά με κάθε ευκαιρία - επιβεβαιώνει την εκτίμησή μας. Επιπλέον, σε όποια χώρα του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει θεσπιστεί το Σύμφωνο Συμβίωσης, σχεδόν παντού το επόμενο βήμα ήταν ο πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών και η υιοθεσία παιδιών.

Υποκριτικό το ενδιαφέρον της κυβέρνησης
Κατά τη γνώμη μας, ο στόχος του νομοσχεδίου που φέρνει η κυβέρνηση, δεν είναι ούτε η προστασία βασικών δικαιωμάτων όσων έχουν ομόφυλο σεξουαλικό προσανατολισμό, που είναι σεβαστό. Ως ΚΚΕ, μάλιστα, στεκόμαστε απέναντι σε όσους και όσες προβαίνουν σε πρακτικές στιγματισμού, διακρίσεων σε βάρος τους. Εχουμε ψηφίσει, όλα αυτά τα χρόνια, διατάξεις που έχουν έρθει στη Βουλή για να τιμωρούνται αυστηρότερα τέτοιου είδους συμπεριφορές και φυσικά δεν αδιαφορούμε για μια σειρά ζητήματα που τέθηκαν και αφορούν τη διαβίωση, Υγεία, Ασφάλιση που τίθενται.

Θέτουμε το εξής απλό ερώτημα: Οσοι άνθρωποι έχουν επιλέξει ένα συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό ή έχουν επιλέξει μια μορφή συμβίωσης - που λέτε ότι τους υπερασπίζεστε μέσα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο - εξαιρούνται της επίθεσης την οποίαν έχετε εξαπολύσει συνολικά στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα; Οχι. Η μεγάλη πλειοψηφία και αυτών των ανθρώπων υφίστανται και θα υποστούν τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, όπως και οι υπόλοιποι.

Από τη μια μεριά, λοιπόν, η κυβέρνηση στην κυριολεξία τσακίζει κοινωνικά, ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα και από την άλλη μεριά θέλει να εμφανίζεται, υποκριτικά, υπερασπιστής δικαιωμάτων.

Μιλήσατε για το δικαίωμα της συνταξιοδότησης, τη στιγμή που μετατρέπεται σε επίδομα πτωχοκομείου των 300 ευρώ, για τη σύνταξη, που μπαίνουν όρια και προϋποθέσεις, οι οποίες ουσιαστικά κάνουν την αξιοπρεπή σύνταξη άπιαστο όνειρο για τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων.

Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, η κυρία Κατριβάνου, στην τοποθέτησή της αναρωτήθηκε για ποιο λόγο να μην μπορεί κάποιος, που συμβιώνει με κάποιον άλλον, να τον ασφαλίσει, για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτή η λογικοφανής και δήθεν προοδευτική άποψη κρύβει μια βαθιά αντιδραστική αντίληψη. Οτι κάποιος, για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πρέπει να είναι ασφαλισμένος, ενώ ο ανασφάλιστος και η ανασφάλιστη πρέπει να περιορίζονται στο ελάχιστο επίπεδο παροχών.

Υπάρχει, λοιπόν, υποκρισία από την κυβέρνηση. Για παράδειγμα, έγινε ολόκληρο θέμα και δικαίως με τα φάρμακα των οροθετικών και τις ελλείψεις που υπάρχουν στα νοσοκομεία. Μάλιστα, είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος των φορέων είναι ομοφυλόφιλοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει ευαισθησία να εξασφαλίζεται απρόσκοπτα η φαρμακευτική τους αγωγή; Ιδιαίτερα όταν η καθυστέρηση στη χορήγηση της συγκεκριμένης θεραπείας, ακόμα και μια μέρα, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην κατάσταση της υγείας τους.

Γιατί τα κοινωνικά δικαιώματα καθενός να εξαρτώνται από κάποιον άλλο;
Και σε τελική ανάλυση, γιατί να εξαρτάται κάποιος από κάποιον άλλον; Σήμερα, υπάρχουν παντρεμένες γυναίκες οι οποίες παραμένουν σε μια σχέση που δεν τους καλύπτει (σωματικά, πνευματικά, ψυχικά) ή γυναίκες που μπορεί να υφίστανται ενδοοικογενειακή βία, επειδή δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα μέσα για να ζήσουν οι ίδιες και τα παιδιά τους. Υπάρχει οικονομική εξάρτηση από το σύζυγό τους. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν ζευγάρια που βγάζουν εικονικό διαζύγιο για να μπορούν να υπαχθούν σε κάποια διάταξη του νόμου σε σχέση με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Αρα, λοιπόν, τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι ο γάμος, η οικογένεια, από μόνα τους, δεν είναι μέσο ικανοποίησης μιας σειράς κοινωνικών δικαιωμάτων που πρέπει να ικανοποιούνται καθολικά, για όλους.

Δεύτερο ζήτημα. Υπάρχουν μια σειρά ζητήματα τα οποία ακούστηκαν και στην Επιτροπή, για τη διευθέτηση των κληρονομικών θεμάτων ή για να λαμβάνει γνώση κάποιος για θέματα που αφορούν την υγεία κάποιου άλλου. Για ποιο λόγο να είναι θέμα που αφορά μόνο τους συγγενείς; Να εξασφαλίζεται το δικαίωμα σε όποιον ή όποια δεν επιθυμεί να έχουν οι συγγενείς την ευθύνη για τέτοια ζητήματα (κληρονομικά, υγείας, τρόπου τέλεσης κηδείας) να ορίζει με ιδιωτικό πληρεξούσιο κάποιον οικείο του, φίλο του, οποιαδήποτε και οποιονδήποτε αυτός εκτιμά, που να έχει τον πρώτο λόγο για να λαμβάνει γνώση, να ρυθμίζει τις υποθέσεις του.

Κατά τη γνώμη μας, ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των ζητημάτων μπορούν να αντιμετωπιστούν με ιδιωτικό τρόπο, στο πλαίσιο ιδιωτικών συμφωνητικών ή στο πλαίσιο διαθήκης. Εάν χρειάζεται, πρέπει να γίνουν και αναγκαίες τροποποιήσεις στον Αστικό Κώδικα, στο πλαίσιο και μιας αναμόρφωσής του. Η ρύθμισή τους αποτελεί, όμως, ατομική ιδιωτική υπόθεση.

Να, λοιπόν, πώς μια σειρά διεκδικήσεων και αιτημάτων μπορούν να ικανοποιηθούν διαφορετικά. Εμείς θεωρούμε ότι ο αγώνας που πρέπει να γίνει σήμερα για τα ζητήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, που περιλαμβάνει την Υγεία, Πρόνοια, τη συνταξιοδότηση, χωρίς διάκριση φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκείας, καλύπτουν τα αιτήματα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι.

Ανάγετε μια ιδιωτική υπόθεση σε οικογένεια
Η εξέλιξη της οικογένειας είναι σύμφυτη με την εξέλιξη των κοινωνικών σχέσεων.

Δε θεωρούμε ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η ικανοποίηση της σεξουαλικότητας ή η συμβίωση από μόνη της, ακόμα και στο πλαίσιο μιας φοιτητικής συγκατοίκησης, παράγουν κοινωνικά δικαιώματα.

Δικαιώματα και υποχρεώσεις γεννιούνται στο πλαίσιο του γάμου, που αποτελεί τη νομική έκφραση της κοινωνικής σχέσης της οικογένειας. Περιλαμβάνει την κοινωνική προστασία των παιδιών, τα οποία βιολογικά είναι αποτέλεσμα της σεξουαλικής σχέσης άντρα και γυναίκα.

Οταν, λοιπόν, ως κυβέρνηση, μια ιδιωτική υπόθεση επιδιώκετε στο πλαίσιο αυτού του νομοθετικού πλαισίου να την ανάγετε, την αναγορεύετε σε οικογένεια, κατά τη γνώμη μας, ανοίγετε το δρόμο και για την υιοθεσία παιδιών ή την απόκτηση παιδιών με άλλο τρόπο.

Και στη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών, αντικειμενικά το παιδί έχει παραποιημένη αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης, αλλοιώνεται από τα βιώματά του. Το ανδρικό - πατρικό και το γυναικείο - μητρικό πρότυπο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, που πηγάζουν από τη φυσιολογία του ανθρώπινου είδους και είναι απαραίτητα για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Και αυτή η αντικειμενική πραγματικότητα δεν ανατρέπεται ούτε στην περίπτωση του ομόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού, ούτε από το γεγονός ότι στον ετερόφυλο γάμο υπάρχουν προβλήματα βίας κι άλλα υποπροϊόντα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Σε αυτή τη βάση, παρήχθησαν κι οι ανισοτιμίες των δύο φύλων και οι καταπιεστικές συμπεριφορές του άντρα προς τη γυναίκα και πολλά άλλα.

Ούτε προκύπτει από επιστημονικά τεκμηριωμένες σύγχρονες έρευνες πώς προκύπτει ο σεξουαλικός προσανατολισμός προς το ίδιο φύλο. Σε μεγάλο βαθμό, έχει τις ρίζες του σε χρόνια κοινωνικά προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, στα βιώματα των παιδιών μέσα στην οικογένεια, στο ευρύτερο οικογενειακό, φιλικό, σχολικό περιβάλλον, στην ενδοοικογενειακή βία. Συνεπώς, δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως αποκλειστικά ατομική απόφαση, ανεξάρτητα από τον κοινωνικό περίγυρο.

Επίσης, με αυτή τη λογική, γιατί αύριο να μην τεθεί θέμα και για πολυγαμικά, πολυμερή σύμφωνα συμβίωσης, εφόσον κριτήριο είναι η ατομική επιλογή, για τη νομική έκφραση σεξουαλικών, συναισθηματικών δεσμών; Αυτή η συζήτηση έχει ανοίξει ήδη και υπάρχει και η πολιτική πρακτική σε κάποιες χώρες, όπως στη Βραζιλία.

Οι αστικοί εκσυγχρονισμοί δεν αναίρεσαν την ταξική ανισότητα και την ανισοτιμία της γυναίκας
Στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, αναφέρεται ότι η οικογένεια εξελίσσεται. Προφανώς κι εξελίσσεται. Αλλη ήταν η οικογένεια στη δουλοκτησία κι άλλη σήμερα στον καπιταλισμό.

Και μέσα στον καπιταλισμό εξελίσσεται η οικογένεια. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια υπήρχε η προίκα, υπήρχε το επώνυμο, η μη αναγνώριση παιδιών εκτός γάμου. Και το ΚΚΕ είχε πρωτοστατήσει στους αγώνες για να υπάρξουν τροποποιήσεις στο Οικογενειακό Δίκαιο. Βέβαια, ακόμη και οι αστικοί εκσυγχρονισμοί που έγιναν, δεν αναίρεσαν το βασικό: την ταξική ανισότητα και την ανισοτιμία της γυναίκας που υπάρχει σήμερα, στο πλαίσιο της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.

Αρα, λοιπόν, η εξέλιξη της οικογένειας είναι σύμφυτη με την εξέλιξη των κοινωνικών σχέσεων, που βασίζονται στην κυριαρχία συγκεκριμένων οικονομικών σχέσεων.

Με την κατάργηση των ξεπερασμένων, εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων και την αντικατάστασή τους από σχέσεις που θα αντιστοιχούν σε μια ανώτερου τύπου οργάνωση της κοινωνίας, θα φανεί και στην έκφραση της κοινωνικής σχέσης της οικογένειας.

Με τη διαμόρφωση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, οπωσδήποτε θα διαμορφωθεί νέος τύπος συμβίωσης, ως σχετικά σταθερής ετεροφυλικής σχέσης και αναπαραγωγής. Βασικό στοιχείο θα είναι η ισοτιμία της γυναίκας, η απελευθέρωσή της από τη σκλαβιά του ατομικού νοικοκυριού, η απαλλαγή της από την αποκλειστική ευθύνη στην ανατροφή των παιδιών, η εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου για την ισότιμη συμμετοχή της στην οργάνωση και διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής, με μέτρα προστασίας της υγείας της, παίρνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες που προκύπτουν από τη μητρότητα.

Ομως, επειδή εσείς ούτε βλέπετε ούτε αποδέχεστε την επαναστατική αλλαγή, την ανατροπή, βαφτίζετε προοδευτικό ή εξαντλείτε την "προοδευτικότητά" σας σε νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, που δεν ανατρέπουν την ταξική ρίζα των κοινωνικών ανισοτήτων, που εκφράζουν ως πολιτική πρακτική αντιεπιστημονικές θεωρίες για το φύλο.

Καταψηφίζουμε επί της αρχής και τις Ειδικές Διατάξεις το Σύμφωνο Συμβίωσης, το οποίο κατά τη γνώμη μας, όπως εκφράζεται και από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών της κυβέρνησης, σε μια πορεία θα ανοίξει το δρόμο για την υιοθεσία παιδιών ή την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή από ομόφυλα ζευγάρια».


Πηγή: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8714869

 

Η θέση της Ένωσης Κεντρώων για το Σύμφωνο Συμβίωσης

 

Αδήλωτες σχέσεις
Η άποψή μου, όσον υπάρχει ακόμα μόνο ζευγάρι, και δεν έχει γίνει οικογένεια, θα έπρεπε και ο πολιτικός γάμος και τα συμβόλαια να καταργηθούν. Όποιος πιστεύει, ας πάει στον παπά ή στον ιμάμη και ας πάρουν την ευλογία που αισθάνονται ότι χρειάζονται σαν ζευγάρι.
Πολιτειακά όμως, για μένα αντί συμβολαίου συμβίωσης η λύση είναι στην διαθήκη. Αντί λοιπόν να θεσπίζουμε νόμους και θεσμούς που επικροτούν τη δήλωση της σχέσης, ας καθιερώσουμε κι ας διευκολύνουμε τη σύνταξη διαθηκών.

Γέννηση παιδιού
Όταν λοιπόν έρθει ένα παιδάκι στη σχέση (την αδήλωτη) μέχρι τώρα πρέπει ο πατέρας να πάει στο πρωτοδικείο να δηλώσει την πατρότητά του. Εδώ θα πρέπει να διευκολυνθεί η διαδικασία και να μπορεί να γίνει στο μαιευτήριο. Αν μετά τη γέννηση δεν συνταχθεί νέα διαθήκη, θα ισχύει ότι ισχύει και τώρα με τις κληρονομιές δηλ. τα παιδιά εξακολουθούν να είναι κληρονόμοι των γονιών τους. Αν συνταχθεί διαθήκη μετά τη γέννηση, υπερισχύει η διαθήκη.

Υιοθεσία
Έως τώρα στους ανύπανδρους υποψήφιους γονείς, μεταξύ άλλων εξετάζεται αν υπάρχει κάποιο κοντινό πρόσωπο που θα βοηθάει, όπως και αν υπάρχει κοντινό πρόσωπο του άλλου φύλου, ώστε το παιδί να έρχεται σε επαφή και με την ανρική αλλά και με τη γυναικεία φιγούρα.
Στην πρότασή μου - των αδήλωτων σχέσεων - όλες οι υιοθεσίες αντιμετωπίζονται αναγκαστικά ως υιοθεσίες από ανύπαντρα άτομα. Τα αντίστοιχα κριτήρια θα εξετάζονται για αυτούς που υποβάλουν αιτήσεις και οι αρμόδιοι ας αποφασίσουν.