Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

Εσύ και ο μπουκόφσκι έτσι όπως τα γράφεις.

 

@ShaDowKill_GpR @angel42 περαστικά μας!
Και μακριά από μας...

 

Ρε συ νυσταζω.Και δεν καταλαβαίνω τι λέτε.

 

Έτσι όπως οι πόρνες δίνουν δωρεάν σώμα,
υπάρχουν κι αυτοί που δίνουν τζάμπα συναίσθημα:
οι ιερές δούλες του εγωισμού

 

Στα πόδια σου ξαπλώνω και βάζω το κεφάλι μου ανάμεσα, δαγκώνω τα γόνατα σου.
Σα δυο μεγάλα καρούμπαλα έτσι όπως τα κοιτάω, προεξέχουν. Χωράνε κατάλληλα στο στόμα μου.
Και πίσω από αυτά τα βουνά εξαπλώνεται το πιο μαλακό δέρμα του κόσμου. Είναι κάτι δικό σου.
Σαν το πιο όμορφο μετάξι της Ανατολής. Πόσο μ’ αρέσει να ακουμπάω τα αξύριστα μάγουλα μου πάνω σου και να σε ανατριχιάζω.
Με τις παλάμες μου τις πατούσες σου χουφτώνω. Πέφτω πάνω σου με τον πιο ανώμαλο τρόπο.
Το βλέμμα σου παραδομένο στα χάδια μου απαιτώ. Σε βλέπω πως κοιτάς τα δάχτυλα μου.

Τι φαντάζεσαι άραγε; Ίσως θες να αποπλανήσεις τις αισθήσεις της στιγμής. Να τις κάνεις πιο πρόστυχες, πιο υγρές.
Στο δίνω. Σε πειράζω με τα δάχτυλα μου, εισχωρώ. Νιώθω μια καυτή ανάσα, αναστεναγμό να κατακλύζει το αυτί μου.
Μια σπίθα βάζει φωτιά. Μια μανία μου βγαίνει. Τώρα θα σκοτώσω το ρομαντισμό εγώ. Αρπάζω και πιάνω τα δυο σου χέρια μαζί.
Στο κρεβάτι Φαντομάς Το κούτελο μου κολλάω πάνω στο δικό σου. Σαν τρελός τα χείλη σου γλείφω, και τον πούτσο μου με δύναμη μπήγω.
Όλα αυτά για να αρχίσεις να μου τραγουδάς τις πιο ζεστές αισχρές αναπνοές. Αυτή τη μελωδία της καύλας θέλω να συνθέσω.

Και συ θα είσαι το όργανο μου. Το κουρδίζω και το ξεκουρδίζω μπορεί και χίλιες φορές. Με την πιο γρήγορη ταχύτητα σέρνομαι πάνω σου.
Νιώθω αμαρτωλός. Σε φτύνω, σε χτυπάω, θέλω να τελειώσω μέσα σου. Μ’ αφήνεις; Δε σε ρωτάω. Ανάβω τσιγάρο. Σε κερνάω.
Σε φιλάω και σε κρατάω στην αγκαλιά μου. Ίσως γίνουμε τρεις. Ίσως όχι.

Καληνύχτα.

*Στο κρεβάτι
Φαντομάς

 

Είμαι η πετρούλα και μόλις τελείωσα.

 

Εξπρεσιονισμος Φουλ Μουν

 

 

-διαθήκη

Σιγανό της αγάπης μας γλύκισμα,
Τρυφερό ποιητών το απάνθισμα,
Μιας πατρίδας βελούδινης χώρα,
Των θεμάτων των λέξεων κύματα,
Ορεινές κορυφές νοήματος γράφουν
Νέο θάρρος στ' ωραίο κοσμοσύντριμμα,
Οιμωγές πιο σωστές κι από γέννα,
Πιο ορθές κι από δόξα - από πίστη
Στερεότεροι φθόγγοι, του τέλους
Στολισμοί ενός κόσμου απροσμάχητου
Το τραγούδι μιας πάταξης τύραννου
Πονηρού, νοσουργού κι αεικίνητου,
Λαβωμένου εξ αρχής φόβου φύλακα
Του αδύναμου φαύλου απεκρίζωμα
Ως υπόσχεση, όρκο θεάρεστο άδουν.

Κωνσταντίνος Μπογδάνος,
από την ποιητική συλλογή ‘’ΟΝ’’ εκδόσεις Γαβριηλίδης

 

Γαμώ το θεούλη. Σιχάθηκα.