Θα σε παρακαλούσα, να μην διπλοπαρκάρεις τους ταράνδους.

@Tenebra_Silente,
Να ήσουν από μια μεριά να με έβλεπες όσο έγραφα και χαζό γελούσα....

Αυτό το "άλλου" μας ενώνει....
Η φωτογραφία έπεσε μπροστά μου κατά τύχη και μόλις την είδα ήξερα ότι θα έκλεινε το κείμενο μου!

 

@Ana Steel να δεις πόσο χαζογελάω εγώ τώρα με το πιτόγυρο μπροστά μου....Μόλις γύρισα απ' την δουλειά ( απ' τις 7 το πρωί ) και δεν βλέπω την ώρα να το εξουσιάσω και να το σαδίσω...χαχαχα...
Κάποιοι δεσμοί είναι σπάνιοι, δεν λύνονται, αν δεν θέλεις να τους κόψεις...
Και κείνοι ζουν μονάχα "αλλού"...
Τρελαίνομαι να ξέρω ότι γελάς...Και δεν είναι κάτι, που νιώθω για πολλούς ανθρώπους...τουναντίον... 

 

Γελάω ακόμη και σκέφτομαι την συνέχεια!!
Έχω μερικές ιδέες... Καμιά φυσιολογική, έχω να σου πω.   

 

Tελικά όταν βγήκα ο αστυνόμος είχε ήδη φύγει, αφήνοντας την κλήση σφηνωμένη στο αυτί του δεύτερου ταράνδου.
Σιγά, τι με νοιάζει εμένα, έχουμε καβάντζα για τέτοια περιστατικά. Μια φορά στη Νορβηγία.. αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία.
Την συνέχεια σκεφτόμουν. Το κώλο μου που έτσουζε σκεφτόμουν, λαχταρούσα περισσότερα...
Mε συνοπτικές διαδικασίες πήρα ξανά τον έλεγχο της κατάστασης. Αφαιρώντας βίαια το μαστίγιο από τις οπλές του Ρούντολφ, μουρμούρισα ανάμεσα στα δόντια "Αυτό θα μου το πληρώσεις. Είδες τον κώλο μου, δεν θα σου επιτρέψω να με ξεφτιλίσεις μπροστά στους καλικατζάρους. Μόλις έγινες κρέας για στιφάδο, ήλίθιο τετράποδο, κάτσε τώρα εκεί!" και έστριψα για να γυρίσω εκεί που με περίμενε η Αφέντρα μου, επιτέλους, εκεί που με περίμενε το πιο ακράιο ξεφτίλισμα.

Από μέσα ακούγονταν πιο κοντά οι φωνές. Κοιτάζοντας κλεφτά, είδα μες στο σαλόνι να κάθονται σκόρπια εδώ κι εκεί οι φίλοι της. Μια δεκαριά άτομα, σίγουρα όλοι άγριοι και έτοιμοι να με κατασπαράξουν. Φαίνοταν όλοι υπερήλικες, αλλά μπορεί να με ξεγελούσε το χαμηλό φως. Ή ο επίμονος βήχας γεμάτος φλέμματα που ακουγόταν από διάφορους. Λεπτομέρειες.
Μπήκα στο σαλόνι με χαμηλωμένο το βλέμμα και έπεσα στα γόνατα, προτείνοντας το μαστίγιο προς το μέρος Της. "Ξεσκίστε τη σάρκα μου, σας ικετεύω... Το μαστίγιό Σας".
'Όχι τόσο γρήγορα αγόρι μου. Ξεφτίλισμα δεν ήθελες; Μείνε εκεί που είσαι. Θα δεις... Μα που έβαλα τα γυαλιά μου;" Τα γυαλιά της; Σίγουρα θα ήθελε να τα βάλει στον κώλο μου, αρχή της διαδικασίας προς το έσχατο ξεχείλωμα. Πως θα μου τα 'χωνε; Κλειστά; Από τον ένα βραχίωνα; Πλάγια; Αχχχχ...
"Α, νατα... Εδώ έχω και τη λίστα... Λοιπόν, έχουμε και λέμε: είσαι ένα ατακτούλικο!"
Τα 'χασα... πως με είπε; Ατακτούλικο ή μούλικο; Αποφάσισα για το δεύτερο. "Και άλλα Κυρία μου... και άλλα, αγριέψτε!"
"Καλά παιδί μου ("ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;;;"), ορίστε, μην θυμώνεις ("ΤΙ;;;"), να... παλιοκαραβάνα!"
Αχ επιτέλους - τι με είπε; Με είπε... παλιοπουτάνα! Kαλύτερα... Αλλά ήθελα και άλλα.
"Είσαι γούτσου-γούτσου!"
Ω ναι- Ε; Α, αυτό είναι... Μου ΄πε "Είσαι για τον πούτσο!". Λαχάνιαζα πια.
"Ναι, ναι, το παραδέχομαι, είμαι! Πείτε μου, τι θέλετε να μου κάνετε;"
"Θέλω να σε φιλήσω!"
Δεν μπορεί δεν μπορεί, είπε "ξεσκίσω". Έτσι είναι. "Ναι Κυρια, ναι, αυτό ακριβώς θέλω!"
"Παιδάκι μου! Και δεν το έλεγες τόσην ώρα, να!" και την βλέπω να έρχεται καταπάνω μου, επιτέλους, της προτείνω το μαστίγιο, το παίρνει, το πετάει στην άκρη... μα τι κάνει; Μου σηκώνει το πρόσωπο από το πηγούνι, ούτε καν μου αρπάζει τα προγούλια, με βασανίζει επίτηδες, θα με φτύσει στη μάπα τώρα, αχ ναι, ναι...
Και που σταμπάρει ένα ατελείωτο γλωσσόφιλο γεμάτο σάλια, με κρατάει εκεί, το στόμα μου γεμίζει φλέμματα βλέννες σάλιο, αναγουλιάζω, τα χνώτα της μυρίζουν απαίσια, μου θυμίζει τότε που έπεσα στο βόθρο στο Βόρειο Πόλο, αλλά εκεί τουλάχιστον έκανε κρύο και οι μυρωδιές ήταν λιγότερο έντονες.
Ξαφνικά ξεκολλάει, ορθώνεται και φωνάζει "Παιδιά λίγη προσοχή! Έχουμε εδώ ένα πρόθυμο forced kiss receiving slave! Όποιος από σας θέλει μπορεί να έρθει να του δείξει την αγάπη του!"
Και με φρίκη βλέπω γριές και γέρους να φτιάχνουν τη μασέλα τους και να κατευθύνονται προς τα μένα.
Ζαλίζομαι, δεν με κρατάνε τα γόνατα, ένα σκοτάδι με τυλίγει...

ΝΕΕΕΕΕΧΤ!

 

Πια είμαι περικυκλωμένος απ' ένα κοπάδι με μπαρμπάδια που με φιλούν και με αγκαλιάζουν από παντού.
Μια απ' τις φίλες της έχει βάλει τα πλοκάμια της κάτω απ' το φόρεμα μου και ψάχνει λυσσασμένα τον πούτσο μου, που πλέον έχει μαραθεί σαν το μαρούλι στον χιονιά.
Η Αφέντρα Μου σε μια γωνία να με Κοιτάζει και να Της έχει Πέσει το σαγόνι στο πάτωμα.
Δεν μπορεί, Ετοιμάζεται για να με Δει να με παρτουζώνουν. Δίπλα Της ένα μαχαίρι με μπόλικο βούτυρο επάνω, τρελαίνομαι για knife play.
Με καρφώνει και κραυγάζει...Με το καναρινί κορμάκι είσαι μούναρος αγόρι μου.
Με είπε αγόρι? Δεν το πιστεύω, τι άλλο θα μου πει, ξενέρωσα τελείως ο έρμος.

Η Κυρία Κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά, η φάτσα του Άι Βασίλη είχε γίνει μια γκριμάτσα.
Κάτσε να το παίξω λίγο κακιά, σκέφτηκε.
Παλιοκουνάβι, έλα εδώ, ΤΩΡΑ, μην επαναληφθώ βρωμοσαρανταποδαρούσα.
Γυρίζει και βγάζει ξανά απ' την Τσέπη Της την λίστα, εκείνη που είχε σημειώσει όλα τα μπινελίκια που θα του πέταγε, είχε και αλτσχάιμερ εκτός από γκαβωμάρα βλέπετε.

Που είναι τα βυζιά σου μωρή τσόχα? Λέει στη δουλάρα Της με βροντερή φωνή.
Μετά απ' ένα χρόνο που σου Είχα Ζητήσει ρητώς να τρως πίτσα με οιστρογόνα, φτάνουν μόνο μέχρι τον ομφαλό σου?
Τσάμπα σε Διέταξα να φέρεις τον κορσέ. Τι θα βάλουμε μέσα? Δυο μπαλάκια του τέννις?
Εκεί που η Αφέντρα ταπείνωνε τον Άγιο, ένας απ' τους φίλους της, ο μοναδικός που δεν είχε ακόμη σηκωθεί απ' την καρέκλα του, πετάγεται απ' την καρέκλα του σαν ελατήριο.
Και πάει τρέχοντας στον μπάνιο. Βγάζει μετά δυσκολίας την μαλαπέρδα έξω, μοιάζει ότι είναι έτοιμος να κατουρήσει το νοικοκυριό του ολάκερο.
Δεν γίνεται να χάσω αυτή την ευκαιρία, η Κυρία μου δεν Ήπιε ούτε μια μπυρίτσα, σκέφτηκε Ο Άι Billις.
Σπάει με γονατιές τον κλοιό απ' τα παππούδια και τα γριέτζουλα που του τραβούσαν τα μάγουλα και του τραγουδούσαν "κου πε πε, κου πε πε".
Σαν βάρκα σε τρικυμία ή σαν αρουραίος που τον τάισαν νέφτι κατευθύνεται προς την τουαλέτα.
Και πριν προλάβει ο μπάρμπας να ουρήσει, πέφτει στα γόνατα κάτω απ' τον πέοντα του και τρώει όλα τα κάτουρα κατακέφαλα.

Ααααα, επιτέλους λίγη χρυσή βροχή < άλλο ένα ρίγος στη ραχοκοκκαλιά του. Βρε σαν πολλά ρίγη δεν ένιωσα? Μην με πάρουν πρέφα στην επιστροφή μου και μου βάλουν κανά φόρο >.
Πλέον με το κεφάλι στη λεκάνη της χέστρας, το κορμάκι μες τις τρύπες, και τα μαλλιά του κίτρινα ( για να είναι ασορτί με το συνολάκι ) προσπαθεί να πάρει μιαν ανάσα.
Ακούγονται βήματα ασήκωτα σαν ιπποπόταμου που σέρνει ένα καροτσάκι του supermarket.
Θα είναι η Κυρία μου, που Έρχεται να μου Κάνει αδυσώπητο trampling στα παπάρια με τις μυθολογικές Της μπότες.
Μετά θα Με βάλει να τραβήξω μαλακία με τα δόντια μου, αφού θα μ' έχει δέσει με κάβους, γυμνά καλώδια της ΔΕΗ και συρματόπλεγμα.
Και αφού μου Απαγορέψει τον οργασμό για 3 ώρες, 32 λεπτά και 5 δευτερόλεπτα, θα μου Ζητήσει να τελειώσω πάνω στις μπότες της με το υγρό που θα έχω στο αριστερό αρχίδι.
Ενώ κείνο που θα έχω στο δεξί, θα το χρησιμοποιήσω σαν λάδι, για να ψήσω πατάτες με μένα σαν τηγάνι, εννοείται.

Αλλά του κάκου, η Κυρία με όλη Της την μητρική στοργή, τον πιάνει απ' το σβέρκο σαν κουτάβι. Τσακώνει το Σαμπουάν Της και του πλένει τα μαλλιά.
Γιαβρί Μου εσύ, του ψιθυρίζει, τι άτσαλο που είσαι, η μαμάκα θα σε φροντίσει. Μέχρι και τις παντόφλες με τα ζωάκια φόρεσα, για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα σκοντάψω κάπου και σε πατήσω άθελα μου.
Κοίτα πόσο γλυκιά είμαι τώρα μαζί σου, σου μιλάω χωρίς κεφαλαία. Γιατί όταν μιλάω εγώ, ακόμη και οι λέξεις παίρνουν μορφή στον αέρα, για να φαίνονται τα κεφάλαια και τα πεζά.
Και τις ελάχιστες φορές που ο αέρας δεν με υπακούει, τον τιμωρώ δίχως οίκτο.
Ξεκουράσου τζάνε μου, γιατί σε λίγη ώρα θα σε μυήσω στ' αγαπημένα μου φετιχάκια, το testicles combing, το armpit sizing και το peanut slicing.

( Συνεχίζεται...   )

 

@Estelwen ,@Tenebra_Silente
Κλαίω!!!     

 

χαχαχα, ετοιμάσου για την συνέχεια. Δεν γλίτωσες, πλέον γράφουμε και οι τρεις μας. Η Αφέντρα είναι και λίγο σχιζοφρενής χαχαχα.
Εννοείται ότι όποιος/α άλλος/η θα το ήθελε, θα μπορούσε να συνεισφέρει. Αρκεί ν' ακολουθούσε την γραμμή μας χαχαχα...           

 

Την ποια; Υπάρχει γραμμή; Πρώτη φορά το ακούω!!        
Οι καλλιτέχνες, σαν και εμάς, δεν δέχονται γραμμές και υποδείξεις!!    Και μετά ξύπνησα!!!

 

Ακριβώς, δεν υπάρχει καμία γραμμή αλλά εγώ ξεκίνησα το "κείμενο", δικιά μου η ιδέα.
Έχεις την ελευθερία να γράψεις, ακολουθώντας την γραμμή που υποδεικνύω εγώ χαχαχα                 

 

Μάλιστα Κύριε!! Όπως επιθυμείτε...
Θα επανέλθω δριμύτερη...

 

Καλά, δούλευε εσύ. Αφού ξέρεις ότι τα μάλιστα εδώ ή μέσω τηλεφώνου τα θεωρώ τελείως ηλίθια, για μένα πάντα.
Επανήλθε δριμύτερη και όταν έρθει η ώρα η καλή θα δακρύσεις αιματάκι νιεχ νιεχ ( σατανικό γέλιο )