Daddy/Mοmmy Issues

Δράττομαι της ευκαιρίας που μου δώθηκε από τον αγαπητό @Tenebra_Silente να ανοίξω το συγκεκριμένο θέμα.
Προσωπικά έχω εντοπίσει χρόνια πως έχω daddy issues και πως ο σύντροφός μου θα ήθελα να μπορεί να μου τα καλύπτει σε ένα λογικό βαθμό. Προσοχή! Δεν αναφέρομαι σε Daddy/Daughter ή Mommy/Son role play.

Προς τα υ:
Τι είναι για εσάς τα daddy/mοmmy issues ?
Πόσοι τα έχετε εντοπίσει?
Είναι για εσάς προϋπόθεση το να καλύπτεται αυτή σας η ανάγκη μέσα σε μία σχέση D/s ή M/s?
Ήταν αυτό η αφορμή να ξεκινήσετε το ταξίδι σας μέσα στο bdsm lifestyle?

Προς τα Κ:
Τι είναι για εσάς τα daddy/mοmmy issues των υ?
Πόσοι έχετε την τάση να αναζητείτε υ που να έχει τετοιες ανάγκες?
Είναι για εσάς προϋπόθεση το να έχει και να καλύπτετε αυτή την ανάγκη στο υ σας μέσα σε μία σχέση D/s ή M/s?
Ήταν αυτό η αφορμή να ξεκινήσετε το ταξίδι σας μέσα στο bdsm lifestyle?

 

Μια γυναίκα για μένα αν έχει daddy issues ψάχνει άτομα τα οποία ταιριάζουν σε χαρακτηριστικά με τον μπαμπά
που πάντα θα ήθελε να έχει. Ψάχνει την εμπειρία, την αίσθηση ασφάλειας, ένα ευγενικό ( ή και μη ) father figure.
Έναν άνθρωπο που εκτός από εραστής ( διότι υπάρχει η σεξουαλική έλξη φυσικά.) θα είναι και παιδαγωγός. Οδηγός.
Φίλος. Και κριτής. Σε κάποιο βαθμό πιστεύω πως όλες οι ανθρώπινες ειλικρινείς σχέσεις όπου ο ένας νοιάζεται για τον άλλον
έχουν μια δόση των παραπάνω αναγκών και συναισθημάτων. Έχω δει ζευγάρι που η κοπέλα ήταν ηλικιακά αρκετά μεγαλύτερη
από τον σύντροφο της κι όμως, εκείνος της έβγαζε αυτή την πατρική φιγούρα. Με ότι αυτό και αν συγκαταλέγεται.
Είναι όμορφο συναίσθημα. Το έχω νιώσει και εγώ με μια vanilla σχέση μου η οποία ηλικιακά ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη.
Ήταν μέντορας μου, φίλος μου, εραστής μου και δάσκαλος. Με έμαθε πολλά. Και φυσικά την ευχαριστώ, όπου και να
είναι αυτή την στιγμή.

 

Είναι μια απ' τις ελάχιστες φορές που δεν θα σεντονιάσω.
Δεν θα ξεδιπλώσω την σκέψη μου.
Και αν δεν με ανέφερε η νηματοθέτρια στο εισαγωγικό post, πιθανότατα να μην ακουμπούσα καν το νήμα.

Λοιπόν κάποια λόγια/σκέψεις....

Οι ερωτικές σχέσεις είναι οι πλέον εγωιστικές, ο γονικός ρόλος είναι υποθετικά ο πλέον ανιδιοτελής...

Δυο - σε μένα - ο πατρικός ρόλος σκοτώνει την έλξη, την σεξουαλική επιθυμία...

Τρία, issues δηλαδή θέματα άρα κάτι που δεν θα του έφτανε η "απλή" συντροφικότητα και τα επιμέρους στοιχεία της.
Πάντα issues, δηλαδή πιθανή στρέβλωση κατόπιν έλλειψης ή "ακατάλληλης"/μη ικανοποιητικής παρουσίας...

Τέσσερα, περισσότερο ή λιγότερο συνειδητή αναζήτηση υποκατάστατου μιας φιγούρας...
Της οποίας ο χρόνος σε κάποιους τομείς ίσως και να έπρεπε, να είχε λήξει...

Αν έχω συναντήσει και ζήσει με γυναίκες vanilla, υ ή οποιουδήποτε άλλου status που να είχαν το "θέμα"?
Ναι, ακόμη και κατά πολύ μεγαλύτερες μου...
Η κατάληξη? Σβήσιμο της ερωτικής επιθυμίας από μέρους μου και μια αίσθηση κούρασης...
Τις έβλεπα μετά από ένα σημείο σαν σχεδόν παιδιά μου, όχι σαν ερωτικές παρτενέρ...

Κλείνοντας, πάντα κατ' εμέ, να εισχωρούσε κάποια στον χώρο του bdsm...
Πιστεύοντας ότι θα έβρισκε την όποια λύση της στο "θέμα", θα ήταν σφάλμα...

Τελικά έγραψα πολύ περισσότερο από κείνο που αλήθεια σκόπευα....
Εύχομαι ν' αρκέσει, γιατί με κάθε σεβασμό και συμπάθειο σε όλους...
Δεν θα επανέλθω...
Ήδη να γράψω με το "γάντι", δίχως ν' αλλοιώσω την ουσία της σκέψεως μου...
Και προσπαθώντας να μην ακουμπήσω πιθανές ευαίσθητες χορδές του/της οποιουδήποτε/οποιασδήποτε...
Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο...

Καλή σας νύχτα εδώ και καλή συνέχεια στο νήμα...
Θα συνεχίσω να διαβάζω τις πιθανές σας παρεμβάσεις σας μ' ενδιαφέρον... 

 

Στοργή, τρυφερότητα, τιμωρία, αίσθηση "αυθεντίας" και -ίσως το κυριότερο- σύνδρομο του σωτήρα. Αυτά είναι τα "plus" που χαρακτηρίζουν έναν κυρίαρχο ως daddy-dom, κατ' εμέ τουλάχιστον. Εννοείται πως όταν αναζητώ υποτακτική, ψάχνω σε αυτήν τις συγκεκριμένες ανάγκες της.

Δεν θεωρώ ότι ανήκω στο bdsm lifestyle.

 

Έχω την εντύπωση ότι το κορίτσι που έχει daddy issues: Πρόκειται για κοπέλα ηλικίας 16 έως 22 – 24 ετών, όχι;

 

Οχι  

 

a) Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη
b) «πληγές» στον εσωτερικό του κόσμο
c) όχι
d) όχι

 

Το "ναρκισσιστική" με το "πληγες" ακούγονται λίγο αντικρουόμενα σε εμένα.
Θα θελες να τα αναπτύξεις λίγο σαν σκεπτικό?

 

Το έλκος δωδεκαδάκτυλου πιάνεται για πληγή?

 

Π.χ: Aν ένα παιδί έχει τρομάξει, από τον γονιό του αφήνοντας του ''κενά'', δεν επαναλαμβάνει το πρόβλημα επιλέγοντας έναν σύντροφο που ''μοιάζει'' με τον γονιό του;
Nαι, είναι ναρκισσιστική, διότι περιμένει τον ''επιθυμητό'' Πατέρα.

 

Μα όλοι τον επιθυμητό σύντροφο περιμένουμε...ποια η διαφορά?
Μπορεί να ψάχνει το άκρως αντιθετο από τον γονιό του...

πχ. Έχω μία φίλη που ως παιδί οι γονείς της δεν έδιναν σημασία όταν τους έλεγε ότι για παράδειγμα δεν βλέπει καλά. Η απάντησή τους ήταν "Αστα αυτά ζήλεψες τα γυαλιά της Αννούλας και θες κι εσύ" Πέρασαν 2 χρόνια μέχρι να το πει δάσκαλος στους γονείς οτι το παιδι χρειάζεται γυαλιά και το ίδιο είχε γίνει με με άλλα συμτώματα που είχε κατά καιρούς η συγκεκριμένη κοπέλα.
Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει αρρωστοφοβική και όποτε άκουγε για κάποια πάθηση, υποσυνείδητα ο οργανισμός της γεννούσε τα συμπτόματα που είχε ακούσει.
Ναι αυτή η κοπέλα έχει ανάγκη από daddy που να αφουγγράζεται τα θέματά της και να είναι και όσο προνοητικός γίνεται με ότι την αφορά για να χαλαρώσει λίγο λιγο και να νιώσει "ασφαλής" και δεν ηταν καθόλου ναρκισσιστικό...αντιθέτως πιστευω ήταν απόλυτα λογικό, επόμενο και θεμιττο αν θες.