τιμωρώ ή διορθώνω;

Καπου στην διαδρομη εχει μπερδευτει η εννοια της τιμωριας με αυτη της πειθαρχιας.

 

Τιμωρώ για την καύλα της τιμωρίας. Για όλα τα υπόλοιπα, νουθετώ ή/και απελευθερώνω.

 

Η τιμωρια ειναι ενας τροπος που "ποναει" και τους δυο. Δυστυχως μπερδευεται η τιμωρια με τον πονο. Δεν ειναι ολες οι τιμωριες σωματικες. Ουτε οι τιμωριες εχουν σχεση με την καυλα. Ειναι εντελως διαφορετικο το σε μαστιγωνω γιατι το γουσταρουμε κι ετσι θα ευχαριστηθουμε και διαφορετικο το σε μαστιγωνω για να σε τιμωρησω. Προσωπικα, τοσο σε μενα οσο και στις Κ που με εχουν τιμωρησει με σωματικο πονο δεν υπηρχε καμια απολαυση εκατερωθεν, ισα ισα με συζητηση μετα υπηρχε η αμοιβαια παραδοχη οτι ηταν απο τις χειροτερες καταστασεις και αυτο ειναι που τελικα σε "ποναει" περισσοτερο. Φυσικα οι λογοι τιμωριας δεν ηταν ποτε γιατι πηρε λαθος το σωμα μου, ειτε γιατι ημουν κουρασμενος και δεν μπορουσα να κανω κατι, αυτα με συγχωρειτε αλλα αν νομιζετε
Οτι σε μια d/s σχεση αποτελουν πραγματικους λογους για τιμωρια τοτε το λιγοτερο που μπορω να πω ειναι οτι αντιλαμβανομαστε την σχεση διαφορετικα.
Επισης η πειθαρχια ειναι ενα αλλο πραγμα.

Ομως θα ηθελα να ρωτησω εσας που θεωρειτε καυλα την τιμωρια, πως αντιλαμβανεστε την τιμωρια αν οχι ως μεσο διορθωσης; Δλδ αντλειτε ευχαριστηση απο την αποτυχια σας ως κ ή ως υ και ως αιτιο την αποτυχια σας καυλωνετε με το επακολουθο, την τιμωρια;

 

Δε συσχετίζω την τιμωρία με την αποτυχία. Εξ ου και η καύλα.

 

Διαφωνώ.
Καμία καυλα στην τιμωρία.
Τις συνέπειες της , τις υφίστανται και οι δύο.
Απλώς όταν τελειώσει η τιμωρία και επέλθει η κουβέντα, μένει εκεί.
Συνεχίζουν κανονικά τα πράγματα.

 

Θα μπορούσα να έχω ένα παράδειγμα λάθους ή αποτυχίας που επιφέρει την τιμωρία;
Για να μου γίνει κατανοητό σε τι αναφέρεσαι...

 

Εχω τιμωρηθει για αφαιρεση διπλωματος γιατι στην κληση εγραφε 180χ.α.ω. Καταλαβαινεις οτι εβαζα την ζωη μου σε κινδυνο, εγω οχι απλα δεν καταλαβαινα αυτο αλλα σιχτιριζα και την τροχαια. Σου δινω ενα απλο παραδειγμα αποτυχιας σε μενα και σε Εκεινη ωστε να προσεχω το κτημα της, τον εαυτο μου.

Για την ιστορια το διπλωμα το πηρα δυο μηνες μετα, οδηγησα πεντε μηνες μετα (τιμωρια) εκεινη δεν οδηγουσε, δεν μπορουσα ουτε εκεινη να εξυπηρετω.

 

Καταρχήν ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις με το παράδειγμα σου.
Αλλά η σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό... Δεν θα μπορούσε να το συζητήσει μαζί σου, σαν δύο ενήλικα άτομα και μέσα από την κουβέντα να σου δώσει να καταλάβεις;
Γιατί να προτιμήσει την τιμωρία; Μήπως γιατί ενέχει την καύλα που είναι προτιμότερη;

 

Τέτοιου είδους τιμωρίες δεν απορρέουν, δε σχετίζονται, ούτε καν προϋποθέτουν την ύπαρξη ασύμμετρης σχέσης. Είναι πράξεις συνέπειας ενός ενήλικα που προστατεύει την ακεραιότητά του, σωματική και υλική.

Για μένα, η τιμωρία στη d/s σχέση σχετίζεται με την "ηθελημένη" αμφισβήτηση της εξουσίας μου από την υ με σκοπό να υποστεί την τιμωρία. Αν η αμφισβήτηση είναι πραγματική, συζητώ μαζί της το πλαίσιο και είτε συμμορφώνεται (με ή χωρίς διαφοροποίηση του πλαισίου κατά την κρίση μου), είτε την αποδεσμεύω.
Απλά πράγματα...

 

Δεν ειναι παιχνιδι για μενα το d/s. Δινομαι κι εκτος του πλαισιου που περιγραφεις.

 

Επιμενεις στην καυλα που περιεχεται στην δικη σου σκεψη περι τιμωριας.
Στην συγκεκριμενη περιπτωση δεν υπηρχε και καμια καυλα μπορω να σου πω που επρεπε να ξεκιναει μια ωρα νωριτερα απο το σπιτι για να φθασει στον προορισμο της.

 

Η ζωή ολόκληρη είναι ένα παιχνίδι. Λυπάμαι όσους την παίρνουν σοβαρά, αλλά είναι πρόβλημά τους.