Σκλάβα

Πολλές φορές έχω έρθει αντιμέτωπη με βανίλα κόσμο που με ρωτά για τον τρόπο που έχω επιλέξει να ζω τις σχέσεις μου, προσπαθώντας, άλλοι να κατανοήσουν, άλλοι να μάθουν, γιατί τους φαίνεται ενδιαφέρον, και κάποιοι για να κρίνουν:
Η πιο συχνή ερώτηση που ακούω είναι η εξής:
- Σε πολλές εθνικότητες-θρησκείες της γης οι γυναίκες παλεύουν για την ανεξαρτησία τους και την ελευθερία τους κι εσύ την χαρίζεις σε κάποιον έτσι απλά; Γιατί;;;;;

Η απάντησή μου:

Το να δηλώνω σκλάβα,

Είναι μια ευκαιρία να εκφράσω την πληρέστερη, την πιο βαθιά αφοσίωση μου και την αγάπη μου για Τον Ένα και Μοναδικό.

Είναι μια σχέση που είναι έντονα συνδεδεμένη και έντονα οικεία (ακόμη και για τους σκλάβους για τους οποίους η σχέση είναι μη-σεξουαλική, ο συναισθηματικός δεσμός είναι εξαιρετικά οικείος).

Είναι το ότι παίρνω κάτι, ακόμα και όταν "κάνω" οτιδήποτε για Τον Αφέντη που ανήκω, χωρίς να έχει νόημα για εμένα γιατί πολύ απλά ευχαριστήσει Τον Αφέντη πολύ και αυτό έχει σημασία για εμένα.

Είναι το να πάρω θέση σε μια ιεραρχία, που ενώνει έναν στρατό από δύο άτομα, κι εγώ να έχω την θέση που γίνεται απαραίτητη όσο το δεξί χέρι κάποιου.

Είναι η αποδοχή στις τελικές αποφάσεις, ακόμα και αν δεν συμφωνώ μαζί τους, επειδή η πίστη μου είναι να μεγαλύτερη από την άποψή μου.

Είναι επειδή φτάνω στο βαθύτερο νόημα της εμπιστοσύνης και οικειότητας.

Είναι για την υπέρβαση του εγώ μου.

Είναι για την εξεύρεση της ελευθερίας μέσω της σκλαβιάς, για μια πληρέστερη έκφραση του εαυτού μου.

Είναι γιατί εκεί επιτέλους βρίσκω τη θέση μου, έχω την προστασία που ψάχνω και την καθοδήγηση που χρειάζομαι για να αισθάνομαι ασφάλεια, αγάπη και φροντίδα σε ένα ακράδαντα διαρκή τρόπο.

Αυτό είναι μια αρχή, αλλά είναι επίσης, ίσως, η ουσία, και το τέλος.

Η ερώτησή μου προς υποτακτικούς-ες:
Εσείς πως αντιλαμβάνεστε και πως δείχνετε-προσφέρετε την υποταγή σας;
Η ερώτησή μου προς τους Κυρίαρχους-ες:
Εσείς πως βλέπετε-αντιλαμβάνεστε-αισθάνεστε με την υποταγή κάποιου προς το άτομό σας;

Wolf's girl

 

Εγώ αυτό το ερώτημα τείνω να το θεωρητικοποιώ λιγάκι. Το βδσμ ενέχει σχέσεις εξουσίας και συχνά μπορεί να ταυτίζεται στο βανιλα μυαλό με την πατριαρχία. Συχνά προσομοιάζω μια d/s σχέση με ένα μοντέλο δυαδικής εξουσίας όπου την "Εξουσία" έχει ο/η Κ (με την συναίνεση του/της Υ κτλ) αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει απο αυτό που επιθυμεί ο/η Υ. Πολύ περισσότερο το μοντέλο λειτουργίας το φτιάχνουν μαζί και μάλιστα τροποποιείται και στη διάρκεια μιας σχέσης βάση των αναγκών και της συμφωνίας μεταξύ των δύο. Στις βανίλα σχέσεις το ίδιο ζήτημα, το ζήτημα της εξουσίας, υπάρχει κατά την άποψη μου (που προφανώς τη συζητάω και δύναται να αλλάξει) με έναν άλλο τρόπο. Απο τις απαγορεύσεις, τον συναισθηματικό εκβιασμό, τις λογικές της προσποιητής αδιαφορίας -μέχρι τα πιο απτά- δλδ τους περιορισμούς ή τους καυγάδες για "παρεκλήνουσες" συμπεριφορές. Θεωρώ οτι σε μια D/S σχέση αυτά τα ζητήματα είναι πολύ πιο ειλικρινή και ξεκάθαρα και ο καθορισμός των ρόλων και οι συμπεριφορές που απολήγουν απο αυτόν δύνανται να εκφράζουν με πολύ πιο ξεκάθαρο τρόπο και τον συναισθηματισμό και την καύλα και την εμπιστοσύνη. Με έναν τέτοιο τρόπο μπορώ και δείχνω την υποταγή μου. Ειλικρινή και σεβάσμιο. Θα ευχαριστήσω τον Κύριο μου που ψάχνει, καταλαβαίνει και ικανοποιεί τις ανάγκες μου, θα προσπαθήσω να κάνω το ίδιο και περισσότερο για τις δικές του και για τον χρόνο που αφιερώνει γι αυτό, ακριβώς επειδή όλο αυτό προϋποθέτει εμπιστοσύνη θα μπορώ και στην πορεία να εκφράσω όσο πιο δυνατά, ειλικρινά και χωρίς φόβο τα συναισθήματα μου με τον τρόπο μου βάση του ρόλου μου. Αυτή η κατάσταση -δεν ξέρω- με κάνει να νιώθω πολύ πιο ελεύθερη απο την μην-δείξω-οτι-νοιάζομαι-γιατί-θα-με-χει-δεδομένη-και-θα-αδιαφορεί βανίλα σχέση ( δεν λέω οτι είναι νόμος έτσι; Απλά οτι μπορεί να συμβαίνει συχνά). Όσο για το έμφυλο ζήτημα που μπορεί να θίγεται έχω απαντήσει κατά κάποιον τρόπο ήδη με το ο/η Κ -ο/η υ. Ενδιαφέρουσα συζήτηση θα ήθελα πολύ να ακούσω κι άλλους.

 

Apparently this is a selfish submissive, not a slave.

 

Εγώ = Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων Εαυτού, ο οποίος εαυτός ενδέχεται και να μην υπάρχει κατά την εξελικτική ψυχολογία.

 

Διαφωνω λιγο με την υπαρξη, παντως ορισμος της υπαρξης του εαυτου της σκλαβας/σκλαβου δεν οριζεται απο τον ιδιο.

 

Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα να αντιληφθεί δυτικός νους. Και όταν τα αντιληφθεί καταλαβαίνει πόαο χριστιανικό χαρακτήρα πήρε εν τέλει η ιεράρχηση του Φρόϋντ σε Υπερεγώ - Εγώ - Αυτό. Μεταξύ άλλων. Ασφαλώς συμφωνώ μαζί σου στα περί σκλάβας ότι αν είναι σκλάβα δεν ορίζεται από την ίδια. Αλλά το γιατί θέλησε να γίνει σκλάβα το γνωρίζει μόνον η ίδια, όχι;

 

Ο Φρουντ εκανε λαθος κ το ηξερε.
Θελησε ή εκπαιδευτηκε να γινει; Ιστορικα ηταν εξαναγκαστικη η σκλαβια, στο bdsm ομως, δεν εξελισσεσαι σε σκλαβι;

 

Αν είναι τυχερή και αν το θέλει πολύ, ναι. Αλλά η επιλογή να πάρει αυτόν τον δρόμο έχω την γνώμη πως είναι δική της. Μπορεί να μην επιλέγει καν σε ποιον θα ανήκει ούτε πώς θα του ανήκει ούτε για πόσο, αλλά την διαδρομή την επέλεξε.

 

Εχω την εντυπωση οτι για να οδηγηθεις στην σκλαβια χρειαζονται πολλα πραγματα και το βασικο ειναι να σε εμπνεει/δενεις/εχεις χημεια με τον την Κ σου. Σε διαφορετικες περιπτωσεις, ειναι λιγο πιο κοντα στο dsm-v τα πραγματα, αλλα αυτο αποτελει προσωπικη κ μονο αποψη.

 

@Soraya οταν σε ελευθερωνει ο ενας και μοναδικος παυεις να εισαι σκλαβα;

Επισης ο επομενος ειναι και αυτος ο ενας και μοναδικος;

 

την ιδιότητα της σκλάβας όπως και την κάθε ιδιότητα.. μας την προσφέρουν με την αναγνώριση   όταν βρω τον ένα και μοναδικό... θα σου απαντήσω  

 

@Soraya

Mε την αναγνώριση;