Λιμπερτινιστης Κυριαρχος. Γινεται?

Απάντηση: Λιμπερτινιστης Κυριαρχος. Γινεται?

Χωρίς πολλά λόγια, η άποψή μου είναι η εξής: Τον όρο που έχω στο nick, τον έχω δανειστεί από τον θείο Μαρκήσιο. Ο Ελευθέριος, τουλάχιστον όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι στα γραπτά του, δεν έχει ταμπέλες. Λειτουργεί κατά την κάβλα του. Ως Κ, ως υ, ως ό,τι θέλει και τον καβλώνει. Ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής. Ακριβώς κι επειδή εγώ λειτουργώ έτσι, υιοθέτησα το nick αυτό!  

 

Άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον νήμα. Όταν τελικά λέμε ότι όλοι/ες είμαστε σύμπαντα από μόνοι/μας.

Λιμπερτίνος λοιπόν, κάποιος που δεν θα είχε ηθικές αρχές, ούτε θα ελεγχόταν απ' άλλους εξωγενείς σε κείνον παράγοντες ( λέγε με κοινωνικά "προστάγματα", θρησκεία, καθωσπρεπισμός ).
Ένας φιλήδονος αχόρταγος κυνηγός συγκινήσεων? Ένα κυνικό τομάρι δίχως τον παραμικρό κανόνα?
Ο Κ δεν θα είχε σαν πρωταρχικό του κίνητρο την ικανοποίηση των όποιων αναγκών του? Παραβλέπω την συναίνεση γιατί την θεωρώ αυτονόητη.
Γίνεται η όποια Κυριαρχία να μην έχει καθήκοντα, αλλά να είναι απλά η έκφραση ενός κομματιού μιας ψυχοσύνθεσης?
Αν θα γινόταν κάποιος να είναι ταυτόχρονα λιμπερτίνος και Κ? Ίσως αν αλληλεπιδρούσε με κάποια βαθιά ταγμένη σε κείνον υ.
Θα μπορούσαν να εδραιώσουν ένα πλαίσιο ή θα ήταν έναςξεχαρβαλωμένο κακέκτυπο?
Λιμπερτίνος θα σήμαινε ασύδοτος και παντελώς άναρχος? Ή κάποιος που θ' ακολουθούσε τους δικούς του κώδικες? Για μένα μάλλον θα ίσχυε το δεύτερο.
Ελευθεριακός δεν σημαίνει ότι θα ήταν και με την όποια υ του, πιθανότατα σε κείνη να έβαζε απλά τα ολόδικα του "χαλινάρια".
Αλλά μάλλον η όποια υ θα ζούσε σε μια αρκετά δύσκολη ως προς την αντιμετώπιση της "ανθρώπινη τρικυμία".

Anyway, καλή ανάγνωση κι εύχομαι ν' αφήσει και κάποιος/α κάποια νέα σκέψη της προκοπής. Που να κάνει παρέα στις παλιές παρεμβάσεις.
Εγώ άφησα ένα μίζερο ίχνος, για να μην επαναφέρω αυτό το νήμα. Δεν ήθελα να το κάνω "ξερά"...Μου φαινόταν άκομψο... 

 

Που το ξετρυπωσες τωρα αυτο βρε @Tenebra_Silente !
Ακομα κι εγω το ειχα ξεχασει.

 

@_Ivory_ αλήθεια διαβάζω σχεδόν τα πάντα εδώ μέσα. Αν σου πω ότι το είχα στην "άκρη", απ' τον περασμένο Αύγουστο? Μόνο που κόλλαγα να τ' "ακουμπήσω".
Ότι θεωρώ ενδιαφέρον, το βάζω στα θέματα που παρακολουθώ. Κι όταν έχω λίγη έμπνευση, τ' ανασύρω. Κατ΄εμέ, δεν είχε την προσοχή, που του έπρεπε.
Μια προσπάθεια να το ξαναφέρω στον αφρό την έκανα. Από δω και πέρα, θα δείξει. Τώρα το ξαναδιαβάζω προσεκτικά, είχε πολλές ωραίες τοποθετήσεις.  

 

Ο όρος λιμπερτίνος ορίζει γενικά ένα άτομο που οδηγεί μια ζωή αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην ευχαρίστηση, ιδιαίτερα σεξουαλική, υπό την ηγεσία μιας ηδονιστικής άποψης της ζωής, συχνά ελευθεριακής, και που φιλοσοφικά ακολουθεί τις ιδέες του λιμπερτινισμού (αν υπάρχει τέτοια λέξη στα ελληνικά, στα αγγλικά ένας ορισμός είναι εδώ) ακολουθώντας μόνο τα δικά του θέλω, χωρίς καμία διάθεση να υποβληθεί στην επικρατούσα ηθική δύναμη.
Ο De Sade, σε ένα γράμμα του 1791, αναφέρει:
"Ναι, είμαι ένας λιμπερτίνος, το παραδέχομαι: έχω σκεφτεί ότι μπορείτε να φανταστείτε σε αυτόν τον τομέα, αλλά σίγουρα δεν έκανα πράξη όλα όσα έχω συλλάβει, και ούτε θα το κάνω ποτέ. Είμαι ένας λιμπερτίνος, αλλά δεν είμαι εγκληματίας ούτε δολοφόνος."

Με βάση τα προηγούμενα, δεν βλέπω γιατί δεν μπορεί ένα Κ να είναι και λιμπερτίνος.

ΒTW, ένας από τους αγαπημένους μου ήρωές είναι ο Valmont στο Επικίνδυνες σχέσεις του de Laclos (το βιβλίο, όχι η ταινία)...

 

Θα μπορούσε να είναι υπάλληλος; αφεντικό; ποδοσφαιριστής; προπονητής; μέλος ορχήστρας; μαέστρος;

 

 

Και μονο που υποδυεται τον συγκεκριμενο ρολο ο Τζον Μαλκοβιτς, πιστευω αξιζει η ταινια.
Και για μενα αποτελει αγαπημενο ηρωα.
 

 

Πολύ καλός ο Mάλκοβιτς, και καλή η ταινία. Το βιβλίο όμως για μένα πολύ περισσότερες διαστάσεις, που αναπόφευκτα δεν μπορούν να μεταφερθούν στην οθόνη.

Επίσης ο Valmont που έχει πλάσει η φαντασία μου είναι άπειρα πιο δαιμονικός από την δαιμονική φάτσα του Μ.
Και πιο νέος, ώστε να ξελογιάζει (που είσαι @Soraya με το νήμα σου!) ακόμα πιο εύκολα.  

 

χαχα

 

Δηλωνω ενοχη που δεν εχω διαβασει το βιβλιο...
Οταν πεσει στα χερια μου θα το κανω, αφου λετε οτι ειναι απειρως πιο δαιμονικος.
Με ιντριγκαρατε τωρα.
 

 

"Λέτε"; "Ιντριγκάρατε";
Χαίρομαι που κάποιος επιτέλους απευθύνεται σε όλες τις πολλαπλές μου προσωπικότητες! Yay!