Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

RE: Humiliation

To forced feminization den einai mono humil einai ke play alla ke gia kapoies Mistresses lifestyle training (px. sissy maids klp).

To endiaferon me to humil einai oti oi antidraseis se afto diaferoune kata poli se aftous pou to fantasionontai os play otan to zoune pragmatika ke se shesi me themata pou pragmatika einai humiliating ke ohi apla paihnidi. To forced feminization pou anefere o Konstantinos einai kalo paradeigma aftou: polloi antres pou theloune na peiramatistoune me cross dressing psahnoune Afentres pou tha tous "ipohreosoune" na to kanoune oste ke na mporesoun na to psaksoune alla ke na min kouvalane (esoterika)tin efthini aftis tis apofasis (ena allo paremferes play einai to strapon play alla afto einai mia alli megali ipothesi). To pragmatiko humil einai kati pou den epithimeitai, toso sineidita oso ke asineidita.

 

Ενδεχομένως η ταπείνωση της υποτακτικής / ου να είναι η ραχοκοκκαλιά μιάς σταθερής D/s σχέσης.

Το πρόβλημα με τον προσδιορισμό του τι είναι ταπείνωση είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα είναι το πιό υποκειμενικό στοιχείο σε μία σχέση D/s, γιατί κάτι που μία υποτακτική θεωρεί ταπείνωση π.χ. να έχει πάντα χαμηλωμένα τα μάτια μπροστά στον Κυρίαρχο, κάποια άλλη υποτακτική το αποδέχεται με άνεση.

Επίσης υπάρχει και το στοιχείο της αυτοταπείνωσης. Μπορεί μία υποτακτική να είναι διατεθειμένη να ταπεινωθεί στα μάτια του Κυρίαρχου χωρίς αυτό να της το έχει επιβάλει ο ίδιος, για να του περάσει ένα μήνυμα για το πού είναι διατεθειμένη να φτάσει.

Αν υποθέσω ότι η ταπείνωση είναι η συστηματική υποβάθμιση του εγωισμού - αλλά όχι και της προσωπικότητας - της υποτακτικής τότε αυτή ξεκινάει από την υποχρέωση της υποτακτικής να μιλάει στον Αφέντη της στον πληθυντικό ή να δέχεται π.χ. ότι στο εστιατόριο θα παραγγέλνει Εκείνος για λογαριασμό της χωρίς να την έχει ρωτήσει για τις επιθυμίες της, θα περιλαμβάνει το να ντύνεται ανάλογα με τα γούστα του Κυρίαρχου να κοιμάται στην ώρα που της επιβάλλεται και υποθέτω θα καταλήγει στο να μην έχει προσωπικό χώρο, να πρέπει να παίρνει συγκεκριμένες στάσεις, π.χ. γονατιστή όταν δεν το θέλει η ίδια και άλλα αυτής της διαβάθμισης.

Η άποψή μου είναι ότι τα διάφορα fetishes τύπου dog / bitch training, pony play κλπ, περιέχουν μεν την ταπείνωση αλλά δεν είναι μόνο ταπείνωση είναι πολύ ευρύτερα. Εν πάσει περιπτώσει, προσωπικά δε με βρίσκει σύμφωνη κάποιος να προσπαθήσει να με παραλληλήσει με ζώο, μάλλον θα το έβαζα και εκτός των σκληρών μου ορίων. Πρώτα είμαι γυναίκα και μετά υποτακτική και ώς γυναίκα θέλω να βιώνω την υποταγή μου. όχι μασκαρεμένη σε οτιδήποτε άλλο.

Επίσης δε θα μου άρεσε η μορφή της ταπείνωσης που έχει και ένα, έστω σικέ, στοιχείο απόρριψης δηλαδή,που έχει να κάνει με βρίσιμο, φτύσιμο κ.λ.π.

Η αποδεκτή ταπείνωση προκαλεί μάλλον ευχάριστο συναίσθημα στην υποτακτική, είναι σαν ένας προσωπικός κώδικας που την συνδέει με τον κυρίαρχο. Μπορεί να μην τη βιώνει καν ως ταπείνωση αν είναι χαμηλής έντασης.

 

Συμφωνώ,είναι "θολή" και δύσκολα προσδιοριζόμενη η ταπείνωση.Έχει,κατά τη γνώμη μου,άμεση σχέση με την εκάστοτε υποτακτικό και την δυνατότητα του Κυρίαρχου να κυριαρχήσει στο μυαλό της-άλλωστε από εκεί ξεκινούν όλα.Το πόσο καλά γνωρίζει ο Κυρίαρχος την υποτακτικό του θα τον βοηθήσει να την ταπεινώσει έτσι ώστε και η υποτακτικός να την βιώσει ουσιαστικά,πράγμα που είναι και το ζητούμενο.

 

Η ταπείνωση δεν έχει να κάνει τόσο με συγκεκριμένα plays όπως το pony-play η το dog-training, αλλά με τον εξαναγκασμό του υποτακτικού/ης να κάνει πράγματα που πραγματικά τον ταπεινώνουν και τον κάνουν να μαθαίνει την θέση του. Αυτά, όπως πολυ σωστά ειπώθηκε παραπάνω, μπορεί να είναι απ' το να μιλά συνέχεια στον πληθυντικό, να δέχεται δημόσια εντολές, μέχρι και το να γίνεται σκύλος ή άλογο για τον αφέντη/ρα του. Κυρίως όμως για μένα είναι ψυχολογικό και εξαρτάται από τον καθένα ξεχωριστά. Για άλλον υποτακτικό μπορεί να είναι ευχαρίστηση να τρώει απ' το πάτωμα, για άλλον όμως είναι κάτι που δεν θέλει να το κάνει αλλά αναγκάζεται. Αυτός ταπεινώνεται, ο πρώτος όχι...
Εγώ παραδέχομαι για παράδειγμα ότι δεν θεωρούσα ιδιαίτερα ταπεινωτικό να με βρίζει η αφέντρα μου (μάλλον με έφτιαχνε αυτό), αλλά όταν με ανάγκασε να κάνω δουλειές του σπιτιού, που δεν είχα κάνει ποτέ, αυτό το ένοιωσα σαν ταπείνωση και με έκανε έτσι περισσότερο κτήμα της...

 

Είναι ένα θέμα για το οποίο δυσκολεύτηκα πολύ να γράψω και μου πήρε μέρες, το ψάξιμο και η ανάλυση των πιο κάτω.

Το θέμα της ταπείνωσης και του εξευτελισμού με απασχολούσε από παλιά ιδιαίτερα, μια και μου ήταν απίστευτα δύσκολο να κατανοήσω τον ορισμό του. Όντως πολύ «θολή» κατηγορία, όπως Ανέφερε και O MasterJp.

Αναμφισβήτητα η ταπείνωση είναι ένα ιδιαίτερα υποκειμενικό ζήτημα.. Σε κάποιους αρέσει, την εξασκούν, σε κάποιους όχι. Στη δική μας σχέση είναι ένα σημαντικό κομμάτι, αλλά γνωρίζω άλλους στους οποίους δεν αρέσει.

Για πολύ καιρό δεν μπορούσα να κατανοήσω τι είναι εξευτελιστικό και τι δεν είναι.

Πιστεύω πως η ταπείνωση στα πλαίσια BDSM δεν έχει την ίδια έννοια και ορισμό σε σχέση με τις συνηθισμένες αντιλήψεις-vanilla για το ίδιο θέμα. Είναι μια ξεχωριστή παράγραφος σε μια σχέση ανταλλαγής εξουσίας.

Μπορεί να γίνει ένα μέσο αποβολής του «Εγώ»- απαραίτητο στις Ms σχέσεις, των διαφόρων «Πρέπει» και να αφήσει την υποτακτική ελεύθερη απ΄ αυτά να πάρει την ηδονή και την λύτρωση, αν κατορθώσει να ξεπεράσει την πεποίθηση πως κάτι δεν πάει καλά μαζί της (επειδή απολαμβάνει να την αποκαλούν, παλιοθήλυκο, πουτάνα, σκύλα, άχρηστο κ.ο.κ), μια και από πολύ νωρίς στη ζωή μας διδασκόμαστε πως είναι «κακό» όχι μόνο να ταπεινώνεις άλλους αλλά και να επιτρέπεις σε άλλους να σε ταπεινώνουν.
Και στο Bdsm είναι «κακό», με την διαφορά πως μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ελέγχου της σκλάβας, όπως και να είναι απίστευτα ερωτικό και ευχάριστο.

Μπορεί επίσης να γίνει ένα πολύ καλό εργαλείο εκπαίδευσης, ιδιαίτερα για σκλάβες με πολύ δυνατό εγώ (π.χ. εμένα :shy ), κι αν η σκλάβα, αποφασίσει να αγνοήσει την εξουσία του Κυριαρχικού ή να γίνει αυθάδης, τότε ο εξευτελισμός θα μπορούσε να είναι ένα καλό εργαλείο τιμωρίας, για να επανέλθει στην θέση της.

Οι παραλλαγές στην ταπείνωση είναι ατελείωτες, και υπάρχουν τόσοι τρόποι ταπείνωσης όσοι είναι οι άνθρωποι που την εξασκούν.
Αυτό που για κάποιο είναι σκληρό όριο, για κάποιο άλλο μπορεί να είναι ποθητό ακόμη κι αν είναι δύσκολο.

Μερικά παραδείγματα εξευτελισμού μπορεί να είναι φραστικά, π.χ. Ο Κυρίαρχος να αποκαλεί την υποτακτική σκύλα, πουτάνα, άχρηστη, σκουλήκι, κ.ο.κ.
Εξευτελισμός είναι και το να είναι π.χ η υποτακτική δεμένη γυμνή με ανοιχτά πόδια, εκτεθειμένη για επιθεώρηση ή/και χρήση, ή να αυνανίζεται μπροστά από Τον Κύριο της ή/ και άλλους, η άρνηση του οργασμού, ή η καθυστέρηση του μέχρι λήψης διαταγής. Θα μπορούσε επίσης να είναι μια διαταγή προς τη σκλάβα να φάει από ένα μπολ στο πάτωμα, να συμπεριφέρεται σαν σκυλί, να δεχτεί τα ούρα Του Κυρίου της, να καθαρίσει με τη γλώσσα της τα παπούτσια του, να γλύψει το πάτωμα, να γίνει υποπόδιο ή τραπεζάκι, μπορεί να είναι μια δημόσια τιμωρία, ή η επιβολή πραγματοποίησης δημοσία μια πράξης που θα μπορούσε να θεωρηθεί εξευτελιστική, όπως p.x. public nudity κ.ο.κ. Ακόμη και το να χύσει Ο Κυρίαρχος στο πρόσωπο της σκλάβας εμπεριέχει στοιχεία εξευτελισμού.

Το θέμα είναι πόσο αντιλαμβανόμαστε τα πιο πάνω ή μέρος τους σαν humiliation?

Δεν θα κρύψω πως μου ήταν απίστευτα δύσκολο στην αρχή της σχέσης, να αποδεχτώ οποιουσδήποτε χαρακτηρισμούς. Ακόμη και ο χαρακτηρισμός «μπούφος» και «ηλίθιο» που τώρα παίρνω με χαρά σαν χαϊδευτικό, παλιά μου γεννούσαν απίστευτες αντιδράσεις, μια και θεωρούσα πως τέτοιο χαρακτηρισμοί είναι υποτιμητικοί για μένα.

Μου Ζητούσε Ο Κύριος μου να κάνω ή να πω πράγματα τα οποία θεωρούσα όχι απλά προσβλητικά, αλλά απίστευτα ταπεινωτικά. Εκεί χρειάστηκα ένα «άλμα» πίστης γιατί δεν υπήρχε ακόμη η απαραίτητη εμπιστοσύνη, πως τίποτα απ΄ ότι Κάνει δεν πρόκειται να με βλάψουν και πως Νοιάζεται για το καλό μου και την ανάπτυξη μου κι όχι όπως φοβόμουν μια προσπάθεια να με μετατρέψει σε άβουλο, χωρίς προσωπικότητα άτομο.

Μετά άρχισα να αφήνομαι και να εμπιστεύομαι Τον Κύριο μου όλο και περισσότερο και άρχισα να αντιδρώ λιγότερο, άρχισα να το απολαμβάνω όταν συνέβαινε, με πολλά ενοχικά συναισθήματα αρχικά. Μετά όσο δυσκόλευαν για μένα αυτά που Ζητούσε Ο Κύριος μου, τόσο μεγάλωνε και η πεποίθηση πως αφού Πιστεύει πως πρέπει, μπορώ να το κάνω και η χαρά που ένιωθα βλέποντας την περηφάνια Του για μένα για ότι κατόρθωνα να ξεπεράσω, μου έδινε φτερά.

Για να φτάσει μετά αυτό που αρχικά μου έμοιαζε σαν επιθυμία να με «λιώσει», να με «μειώσει», να γίνει κάτι που με απελευθέρωνε!

Σιγά σιγά άρχισα να νιώθω πως όταν με εξευτελίζει, κάτι «φεύγει» από πάνω μου, κι ένα αίσθημα ευφορίας με κατακλύζει..
Ήταν λες και «ξεφορτωνόμουν» την υποχρέωση να επιβεβαιώνω και να αποδεικνύω τι είμαι, ποια είμαι, να έχω μυαλό, να έχω οτιδήποτε, να είμαι οτιδήποτε…
Όταν μου Συμπεριφέρεται σαν τίποτα, με Απελευθερώνει από κάθε συμβατική και μη ανάγκη να προστατεύω το εγώ μου, ή ακόμη και ίδια την ταυτότητα μου. Παύω να είμαι αναγκασμένη να υπάρχω για λίγο.

Τώρα λατρεύω να είμαι η σκυλίτσα Του, να γαβγίζω και να γλύφω το χέρι Του, να Του κάνω χαρούλες…
Λατρεύω να είμαι η ξεφτιλισμένη πουτάνα Του, το βλαμμένο Του, το άχρηστό Του.

Μπορεί όλα αυτά να είναι εξευτελιστικά για κάποιο άλλο, για μένα είναι επιθυμητά, ερωτικά, και ευχάριστα.

Γενικά όλα αυτά είναι θέμα επιλογών που θα έπρεπε να συζητηθούν όπως Ανέφερε Ο MasterJp σε κάποιο άλλο ποστ, στην αρχή της κάθε σχέσης.

Η τέχνη δεν είναι να βρεις Top/bottom, Dom/sub, Master/slave αλλά να βρεις εκείνο το άτομο που να έχει παρόμοιες ανάγκες και προσδοκίες με τις δικές σου.

Τότε όλα βρίσκουν το δρόμο τους σιγά σιγά.

η λάρα Του.


Υ.Γ. Μετά από συζήτηση με Τον Κύριο μου, όπου Του είπα πως ακόμη και αναλύοντας αυτό το θέμα, νιώθω πως δεν έχω κατανοήσει πλήρως το θέμα του humiliation, μου Είπε πως θα με Βοηθήσει να το κατανοήσω καλύτερα και μου Έδωσε τη διαταγή, όσο κάνω cp και στέλνω αυτό το ποστ να είμαι γυμνή, με δεμένα τα πόδια μου ορθάνοιχτα με δονητές μέσα μου, πίνοντας από ποτήρι ούρα και να το πω σε Ό/ολους... Και ακριβώς αυτό έκανα….
Σας ευχαριστώ Αφέντη μου….

 

Οντως η πιό ¨θολή" κατηγορία γιατί ο όρος του εξευτελισμού είναι καθαρά υποκειμενικός. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος κανόνας η κάποια συγκεκριμένη πρακτική αλλά η πράξη/εις εξευτελισμού εναπόκειται/νται καθαρά στη φαντασία του/της "D" και στο πως θα εκμαιεύσει από τον/τη "s" τα όρια του αποδεκτού. Ενα κλίκ πάνω από τα όρια αρχίζει το "humiliation".
Αυτό φαίνεται καθαρά από τα posts που έχουν δημοσιευθει πόσο διαφέρουν τα όρια του καθενός.
Η πράξη αποσκοπεί στη ταπείνωση της προσωπικότητας του/της "s" με σκοπό να εδραιώσει τη Κυριαρχία Του/Της πάνω του/της και αυξάνει το αίσθημα της υποτακτικότητας.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω μία προσωπική μου εμπειρία ταπείνωσης.
Μία Κυρία μου συνήθιζε να με απασχολεί κατα καιρούς γιά "house cleaning"
με την ιδιαιτερότητα να μην φοράω τίποτα παρά μόνο ένα κόκκινο( το αγα-
πημένο της χρώμα) γυναικείο κυλοτάκι. Το είχα αποδεχτεί και δεν μου προ-
ξενούσε καμμία δυσφορία.Μία μέρα όμως πάγωσα όταν κτύπησε το κουδούνι
και μου είπε ότι περίμενε μία φίλη Της (Αφέντρα και Εκείνη) και να μην ανη-
συχώ.Εκείνη τη στιγμή συγκρούστηκαν μέσα μου πολλά συναισθήματα αλλά
υπερίσχυσε η υποτακτικότητά μου. Στην αρχή ένοιωσα ταπεινωμένος και ι-
διαίτερα όσο ένοιωθα το βλέμμα της φίλης Της να με επεξεργάζεται αλλά
το συναίσθημα αυτό έδωσε τη θέση του στην ευχαρίστηση που άκουγα τη
Κυρία μου να εκθειάζει την αφοσίωσή & την υποτακτικότητά μου προς Εκείνη.
Τώρα αν στη θέση της φίλης Της ήταν κάποιο άλλο άτομο(εκτός του χώρου)
και στη θέα μου ξεκαρδιζόταν στα γέλια θα ένοιωθα άσχημα και πιστεύω ότι η
εικόνα της Κυρίας μου θα καταρρακώνονταν.
Με αυτό θέλω να πώ ότι έχει πολύ μεγάλη διαφορά (αν και βρίσκονται πολύ κοντά τα όριά τους) η ταπείνωση με τη γελοιοποίηση και ο/η σωστός/ή "D"
με κανένα τρόπο δεν πρέπει να γελοιοποιήσει τον/τη "s" Του/ης αλλά η τα-
πείνωση που θα προσφέρει να ισχυροποιήσει την υποτακτικότητά του/της.

 

Κι αν επιθυμία Της Κυρίας ΕΙΝΑΙ να σε γελιοποιήσει, τότε?

 

Συγνώμη, αλλά εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει για ποιό λόγο ρίχνουμε την ταπείνωση και τον εξευτελισμό στο ίδιο καζάνι. Μήπως είμαι υπερβολικά ακριβολόγος? Προσωπικά τα αντιλαμβάνομαι ως διαφορετικά