Στερεότυπα στην Ελλάδα

@Eleni
Ο βασικός περιορισμός δεν ειναι οι άλλοι αλλα ο εαυτός μας. Κατα ποςο δηλαδη επιθυμούμε να δημοσιοποιούμε τις ερωτικες επιθυμίες μας σε τρίτους. Προσωπικά δεν το επιθυμώ. Η ιδιωτικότητα της ερωτικης μου ζωής μου ειναι σημαντική, δεν αφορά ουτε τη μαμα μου, ουτε τους φίλους μου. Αφορά εμενα και τον ερωτικο παρτενέρ μου. Αυτο με οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα, οτι δεν κρίνονται οι φιλίες μου απο το αν οι φίλοι θα αποδεχθούν η δεν θα αποδεχθούν τις ερωτικες προτιμήσεις μου, αν κι όποτε τυχον λάβουν γνώση γι αυτες.

 

Θα συμφωνήσω και στα των περιορισμών και στα περί φιλίας  

 

«Δεν έχω άλλη υπομονή»

«Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζονική, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης.

Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν μπορώ να χαλαλίσω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν.

Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προσποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό.

Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτούς που δεν αγαπάνε τα ζώα.

Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».

José Micard Teixeira

 

Γιασάν και μπράβο της Δήμητρας...
_______________________________
Τα υπόλοιπα είναι ατυχώς μαλακίες...
Εντελώς όμως...
Στη βάση πως 3 πορτοκάλια συν 2 αχλάδια μας κάνουν 5 ή 8 ή 22 μήλα δεν έχουμε πρόσθεση, πρόθεση να βάλουμε κάποια πράματα μαζί είναι...
Σαν τι να εκληφθεί μια τέτοια πρόθεση..?
Ως μαλακία, ως μπανιστήρι, ως μπέρδεμα, ως απωθημένο, ως άκαρπη αναζήτηση, ως τι..?
Ως ενδόμυχη επιθυμία να ...μαρτυρήσουμε σαν τον Άι Σεβαστιανό και και και...
Να αναζητηθεί η κάθαρση από τις παπαριές που κουβαλάμε στη γκλάβα μας μέσω των άλλων...?
Μάλλον αυτό, λέω νάναι...
Πα να πεί, γεννήθηκα άνθρωπος, κατάληξα σαπρόφυτο και επειδή διατηρώ τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, περικαλώ ξανακάντε με άνθρωπο...
Λύση μία: Ξαναγίνε άνθρωπος, υπάρχουν κάμποσοι άνθρωποι που και θα σου σταθούν και θα σε καλωσορίσουν...
Αν το θες, το δηλώσεις και το υποστηρίξεις, μπορεί να το σώσεις..!

 

σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Ειναι μια διαφορετική άποψη και σίγουρα χρειάζεται.

 

Πολύ πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση/προσέγγιση!!

 

Με αφορμή αυτά που έγραψε η @Eleni ...

H έννοια "ανοιχτά μυαλά" είναι κάτι που για να υφίσταται χρειάζεται να ισχύει σε όλα τα πεδία αντίληψης.
Βλέπω πάρα μα πάρα πολλά άτομα που πνέουν τα μένεα εναντίον αυτού που λέγεται αλά Γκρεκ, δηλαδή όλα αυτά που σούρνουνται για την ελληνική κοινωνία και την πολιτεία της, δηλαδή για όλους εμάς ανεξαιρέτως...
Η λέξη - κλειδί για μια τέτοια θεώρηση είναι πως ΕΜΕΙΣ είμαστε αυτοί οι ίδιοι που κακολογούμε...
Δεν θέλω, δεν εντέλλομαι άλλωστε εν προκειμένω, να μπω στα τι, πως και γιατί αυτής της θεώρησης, ως κριτής ντυ κώλ.
Εντοπίζω όμως εύκολα την λεκτική/ρητορική που διέπει και λειτουργεί ως φορέας της συγκεκριμένης αντίληψης (για να το θέσω στρογγυλεμένα): οι άλλοι, στο εξωτερικό, δεν είμαστε ανθρωποι εμείς, είσαστε κωλοέλληνες -σε κάθε απόχρωση και ύφος-, τι κάνετε (όχι εγώ, εσείς, εγώ είμαι ωραίος τύπος, όχι σαν κι εσάς), με έχετε γαμήσει (συνήθως κι εμένα και το σόι μου), ο κυρ-Τάκης (εμένα με λέμε Ιωάννη, όχι Γιάννη), τα λαμόγια (η χαρά της υποκρισίας στην πιο ανταγωνιστική κοινωνία του πλανήτη, που όλοι ανεξαίρετα έχουν βάλει το δάχτυλο στο μέλι -ενίοτε πράττοντες και καλώς το έβαλαν ως φυσιολογική άμυνα σε αυτούς που το άπλωσαν πρώτοι) κλπ κλπ...
Παρόλα αυτά, είναι στα παραπάνω, μα και σε κάποια άλλα (όλοι τα ξέρουμε -ανεκτικότητα, στροφάρισμα, ρεφλέξ, κιμπαροσύνη, έξω καρδιά κλπ) που βρίσκεται το "κόλπο" να επιβιώνουμε ως κοινωνία...
Και το κουμπί της Αλέξαινας που μας παίρνει από κάτω είναι που δεν αναγνωρίζονται οι καλές μας προθέσεις και το γυρνάμε στην απογοήτευση με το παραμικρό και φυσικά γι'αυτό φταίνε πάντα οι άλλοι και εμείς ομφαλοσκοπούμε μετά περισσής μαλακίας...
Οι "άλλοι" μπορεί να είναι από το περιβάλλον μας ως τα ξένα κέντρα αποφάσεων, διαλιέχτε, και για τους ...γενναίους Λιακοπουλιστές είναι οι Νεφελίμ και οι σκοταδόψυχοι εξωγήινοι.

Αι κενωνίαι του εξωτερικού, αι δυτικαί ,ενα πράμα, αι ανοιχτόμυαλαι, δεν είναι και τόσο ανοιχτόμυαλαι όσο νομίζεται ή θρυλλεἰται...
Ελαφρά και διαγώνια ανάγνωση μία ολίγης από Ογρωπαϊκή ιστορία αρκεί να το δει οποιοδήποτε άτομο με στοιχειώδη ικανότητα κρίσης.
Η φοβοφοβία τους γέννησε το πολιτικά ορθόν, η απάνθρωπη καταπίεση από τους δικούς τους ανθρώπους είναι που τους έκανε να νομοθετήσουν τα προσχήματα...
Κορυφές του παγόβουνου είναι τα κρεματόρια κι οι φούρνοι κι η Ιερή Εξέταση...
Τα ανεξάρτητα αντανακλαστικά από τις σφαλιάρες του Καθολικισμού είναι που τους οδήγησαν στην συντεταγμένη ατομικότητα με συλλογικό γλάσο, δεν είχαν γράδα να δούν, μόνο ν' αντιδράσουν αταβιστικά...
Έκαμαν κι επανάσταση μεγάλη και τρανή, Ισότητα, Απελευθέρωση (οι συγκεκριμένοι για την ελευθερία και την απελευθέρωση έχουν την ίδια λέξη), Αδελφότητα, αλλά για Δικαιοσύνη που κάνει να είναι ο θεματοφύλακας των εννοιών αυτών καμμιά κουβέντα... Χειρότεροι κι από μας, που ανά πάσα στιγμή μπορούμε να κάνουμε θαύματα χωρίς ποτέ να σκεφτούμε πώς θα μείνουν όρθια καναδυο χρόνια μετά...
Αντιγραφείς του χειρίστου είδους των κλασικών της Ελληνικής αρχαιότητας, τα κάνανε σούπα, τα γύρισαν καταπώς τους βόλευε και από δω πάν' άλλοι, τον κώλο μας να γλυτώσουμε και βλέπουμε...
Μα είναι και παιδιά επίμονα και συστηματικά και κρυφοαγαπησιάρικα...

Πα να πει δεν υπάρχει αντιπαράθεση επί της ουσίας...
Η κοινή μαλακία μας είναι το θέμα...
Όσο ταμπουρωνόμαστε και αυτοί κι εμείς και οι άλλοι (λέγε με ανατολή έτσι για να μας βρίσκεται) πίσω από άγνοια, στερεότυπα, τύφλα και βόλεμα, στην ίδια μας την πάρτη με λίγα λόγια, αυτά θα λέμε σε διάφορες παραλλαγές...

Αφιερωμένο, σε όσους έχουν ζήσει, δράσει, δημιουργήσει, σπουδάσει, ακόμα και λίγο στα εξωτερικά, απολαμβάνοντας τη φλούδα ως ευκαιριακοί τουρίστες, και τιμούν την γραφικότητά τους με κάθε ευκαιρία...

Ουφ! Πολιτικολόγησα και σήμερα...
Τόχα μιαν ανάγκη, φαίνεται...

 

Αποτελεί και το colpo grosso του topping from the bottom...
Όχι βέβαια της οποιασδήποτε ανθυπομπρατίτσας, χαμηλοβλεποσουμπίτσας, μελαγχολοφευγοκαιρισμένης βετερανομανίτσας ή του οποιουδήποτε μαμαδογαμημένου, ερζάτς μουλωχτοντροπαλοσουμποσέρνικου, αυτά είναι δεδομένα...
Αλλά των άλλωνε των πανωχερούδικων, που λειτουργούν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, δι' αντιστροφής ρόλων και φαίνεσθαι.... Τα παγκοσμίως σε όλους άγνωστα πανωβαμπίρ, άρχοντες της φαντασίας, της απραξίας και του δοκησισοφισμού που τόσο έλκουν και ελκύουν ευήκοα αυτοπαραμυθιασμένα ματαιόδοξα, περήφανα και τρυφερα ευάλωτα ώτα, που οι κάτοχοί τους ρουφιούνται ενεργειακώς ολοσχερώς μέχρις εξαντλήσεως κλπ κλπ...
Η συνέχεια είναι πάντα δίπλα μας... Πώς λέμε in a theater near you ή soon with another cartoon...?
Έτσά ακριβώς..!

 

@cadpmpc

Μπορείς να το ξανά γράψεις από την αρχή, δεν καταλαβαίνω.

 

Τι να ξαναπώ...? Εκεί είναι ... Δεν έχει ημερομηνία λήξης...

 

... να γκουγκλάρω καλύτερα; : - )

 

Δεν θα βρεις κάτι, άλλωστε είναι όλα τόσο απλά και σαφή...
΄Ισως ελαφρώς εκτός δεδομένου πλαισίου και κατά συνέπεια κάπως δυσδιάκριτα...