Ζόρια

Καλημέρα σε όλους  

Άνοιξα αυτό το θρέντ γιατί διαβάζοντας διάφορα και σκεπτόμενη διάφορα αναρωτήθηκα ποια μπορεί να ήταν αυτά τα πράγματα που μας έχουν προκαλέσει τη μεγαλύτερη δυσκολία στο BDSM.
Υπήρξαν πράγματα που ανακαλύψατε για εσάς και σας τρόμαξαν? Πχ μου αρέσει να δέρνω, τι σόι τέρας είμαι?
Πράγματα που αργήσατε πολύ να αποδεχτείτε γιατί απλά δεν ξέρατε από που να το πιάσετε?
Πως τα αντιμετωπίσατε αυτά και τι θα συμβουλεύατε μέσα από τις εμπειρίες σας?


Προς υ και σ: Αντιμετωπίσατε προβλήματα να αποδεχτείτε την υποτακτική σας τάση/φύση? [και όλες οι συνδεόμενες με αυτό σκέψεις με ενδιαφέρουν] Ποιο θα λέγατε ότι ήταν το κομμάτι εκείνο που σας δυσκόλεψε/δυσκολεύει περισσότερο?

Προς Κ: Πως βιώσατε το γεγονός ότι σας αρέσει/ θέλετε να κυριαρχείτε πάνω σε έναν άλλο άνθρωπο? Είχατε δυσκολίες να το επεξεργαστείτε?

Προς σαδομαζοχιστές, switch και πέρβς κάθε είδους, οι ίδιες ερωτήσεις!

Edit - Μπορεί να είναι οτιδήποτε (ακόμα και τεχνική ή κάποιο αντικρουόμενο συναίσθημα που νιώσατε πχ σε σχέση με το πόσο θρήσκοι μπορει να είστε) απλά με ενδιαφέρει να δω πως επεξεργάζονται άλλοι αυτά  

 

Υπέροχο το νήμα σου!!

Εμ υπήρξαν στιγμές που αναρωτήθηκα σοβαρά. "Μήπως δεν πάω καλά?! Γιατί μου αρέσει να με δένουν ,δέρνουν, κακομεταχειρίζονται στην ερωτική μου ζωή ενώ στην καθημερινότητα μου είμαι δυναμική και δεν ανεχομαι να μου επιβάλλονται σε γενικες γραμμές? "
Επίσης υπήρξαν καταστάσεις που αμφισβητησα την αποψη του συντρόφου μου μη μπορώντας να καταλάβω πως του αρέσει κάτι. (Στενομυαλιές που τις παλευω ακομα..)

 

Θυμάμαι μια εποχή που ήμουν πονόψυχος. Την πρώτη φορά που είδα την "Ο" σκεφτόμουν "κρίμα, πώς αντέχουν να τα κάνουν αυτά σε αυτή την κοπέλα". Αυτό παρ' ότι ήμουν σαδιστής από μικρός και δε με πείραζε καθόλου να χορταίνω το σαδισμό μου με διάφορους τρόπους.

Κοντολογίς, θυμάμαι μια εποχή που ήμουν αφελής.

Η κυριαρχική μου τάση δε με προβλημάτισε ποτέ. Ήταν ούτως ή άλλως για το καλό τους  

 

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές παραξενεύτηκα, στην αρχή τουλάχιστον, πως στο καλό βρέθηκα και κυρίως πως έμεινα στο "χώρο" και τα πάσης φύσεως bdsmικά και φετιχιστικά παιχνίδια.

Δεν απόρησα όμως τόσο, καθώς μέρα με τη μέρα συνειδητοποιούσα και συνειδητοποιώ πόσο μου αρέσουν και πόσο καλύτερο με κάνουν σε ορισμένους τομείς και κυρίως σε θέματα ψυχολογίας και διάθεσης. Το αμιγώς προσωπικό κομμάτι λοιπόν το ξεπέρασα αρκετά γρήγορα και εύκολα θα έλεγα.

Αντίθετα το ζόρι μου ήταν και είναι τι θα πουν κάποιοι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι, αν μάθουν πόσο "ανώμαλο" είναι και πόσο πρόστυχα σκέφτεται ώρες ώρες αυτό το ήσυχο παιδάκι...

Κατά τα άλλα η λογική του νήματος έχει πολύ καλή βάση και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ζόρια όντως υπάρχουν. Και μένει σ'εμάς να τα διαχειριστούμε έτσι, ώστε με σεβασμό και ευελιξία να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στον εαυτό μας. Χωρίς να προκαλούμε και να υπερβάλλουμε αλλά και με διάθεση να ζήσουμε κάποιες στιγμές όπως ακριβώς τις λαχταράμε και συχνά τις έχουμε ανάγκη.

 

Πάντα into the point ρε φίλε! με απλά λόγια. μπράβο σου! άπειρες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να ταυτίζεται με τα γραπτά σου.

 

  Καμιά φορά κοκκινίζουμε πιο πολύ με τα λόγια παρά με τα χέρια και το μαστίγιο  

 

Πριν μάθω για την ύπαρξη του χώρου πίστευα πως είμαι ένας διεστραμμένος ψυχανώμαλος ανώριμος νάρκισσος.
Με τη είσοδό μου στο φόρουμ και τη συμμετοχή μου σε αυτό...βεβαιώθηκα  

 

Μιλώντας σαν Υ (πάντα φυσικά κατα την γνώμη μου), θεωρώ ότι ένα Υ άτομο έχει ανάγκη να εξαρτάται απο κάτι ή κάποιον. Νομίζω ότι είναι καλύτερο να εξαρτάται απο έναν Κ που καλύπτει και πολλές ανάγκες του ατόμου παρα από ουσίες, αλκοόλ ή κάτι άλλο. Είμαι άτομο που έχω την τάση να εξαρτάμαι το ήξερα ανέκαθεν αυτό αλλά δεν είχα καταλάβει ότι υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορεί κάποιος να είναι εξαρτημένος και όχι απαραίτητα κακά. Σιγά σιγά λοιπόν έψαξα, γοητεύτηκα, έμαθα και κατάλαβα τι χρειάζομαι για να είμαι καλά με τι "είναι" μου.
Η μαζοχιστικη μου πλευρά απο την άλλη με είχε προβληματήσει κάποια στιγμη. Έλεγα, δεν είναι δυνατόν να αφήννω τον εαυτό μου να υποφέρει συναισθηματικά ούτε πρακτικά ( ξύλο, δέσιμο κοκ). Απο την άλλη όμως το επιζητώ και το απολαμβάνω. Μήπως είμαι τρελή; Συζητώντας λοιπόν με τον ψυχολόγο για τις συναισθηματικές μου κυρίως μαζοχιστικές τάσεις κατάλαβα ότι είτε ο πνευματικός είτε ο σωματικός μαζοχισμός για μένα είναι η ΖΩΗ. Από αυτό καταλαβαίνω ότι ζω.

 

Ευχαριστώ για την συμμετοχή και τις απαντήσεις ως τώρα  

Στην δική μου περίπτωση, τα όποια κινκ, φετιχ και γενικότερα σεξοπορνοδιαστροφικοανώμαλα πράγματα μου ήταν πολύ πιο φυσικά από την αρχή και εξηγώ. Πίστευα από πολύ μικρή ότι με τον σύντροφό σου, στο κρεββάτι μπορείτε αν γουστάρετε να ντυθείτε μπαλαρίνες και να κρεμαστείτε και από τα ταβάνια. Δεν θεωρούσα οτι υπάρχουν ντροπές και "α δε βγάζω το σουτιέν μου" ή "που πας να το βάλεις αυτό" ή "τι δουλειά έχει το μεγάλο λιπαντικό στο κομοδίνο". Δεν είχα θέμα.

Όταν όμως αυτά πέρασαν στο πλαίσιο της υποταγής τότε η κατάσταση δυσκόλεψε αρκετά κυρίως διάφορων αντικρουόμενων σκέψεων και συναισθημάτων τα οποία είχαν να κάνουν με τον άνθρωπο που με είχα(ν) πείσει ότι είμαι και τον άνθρωπο που τσίγκλαγε από κάτω να βγει.

Ακόμα και ο μαζοχισμός, μου ήταν πιο εύκολος να τον επεξεργαστώ σαν "κάτι που μου αρέσει" (με τον σαδισμό όμως μετά ζόρισε πάλι λίγο)...

Θα επανέλθω πιο συγκεκριμένα αφού αφήσω λίγο την συζήτηση να εξελιχθεί  

 

Δυο μεγαλα ζορια.

Το ενα να αποβαλλω πολλα απο τα στερεοτυπα σε σχεση με το φυλο μου.

Το αλλο, το σημαντικοτερο για μενα, να μ´αγγιζουν.