Ας μιλήσουμε για τον πόνο...

Θεωρώ πως είναι τεράστιο κεφάλαιο, αν θέλετε ας το αναλύσουμε όσο μπορούμε.
Πως αντιλαμβάνεστε τον πόνο στο BDSM, τι σημαίνει για εσάς?
Είναι το SM ή όχι απαραίτητο στοιχείο στο D/s και γιατί?

 

Ο πόνος σε συνδυασμό με την ερωτική διέγερση είναι μοναδική αίσθηση

 

Εγω παλι θετω το ερωτημα:

Η ΗΔΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ Ή Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΟΝΗ ;

Για να δουμε ποιος θα δωσει τεκμηριωμενη απαντηση ..

 

Πόνος από πόνο διαφέρει φυσικά, πχ πόνος για απώλεια, πόνος από ασθένεια κλπ, πόνος σε τέτοιες σχέσεις υποταγής-εξουσίας.
Στην ζωή βέβαια ο πόνος πάντα είναι σοφία, εμπειρία, γνώση. Και είναι οδυνηρό αλλά αναπόφευκτο, εφόσον όλη η ζωή νομίζω οικοδομείται πάνω στον πόνο. Στις σχέσεις υποταγής-εξουσίας όμως νομίζω ότι ο πόνος πρέπει να είναι μόνο ένα μέσον και ποτέ αυτοσκοπός. 'Εχω την ταπεινή άποψη ότι ο πόνος πρέπει να είναι μόνο μέσο τιμωρίας ή παραδειγματισμού και ότι ο σκλάβος/α δεν πρέπει ποτέ να τον επιζητά αλλά να ζει κάθε στιγμή προσπαθώντας να τον αποφύγει τηρώντας την ''συμφωνία'' με τον/την αφέντη/τρα του. Ο σκλάβος πρέπει να κοπιάζει, όχι να πονά (αν και ο κόπος πολλές φορές έχει και πόνο αναγκαστικά). Μου αρέσει και με ερεθίζει περισσότερο να βλέπω τον πόνο ως μέσο απειλής, που πολύ συχνά φυσικά θα πραγματοποιείται για να κρατιέμαι στα όριά μου και στα καθήκοντά μου κι όχι ως παιχνίδι. Ο κύριος ή η κυρία του ανάλογα δεν είναι ''εργάτες'' ή ''διασκεδαστές'' του σκλάβου να τον μαστιγώνουν όποτε το τραβάει η όρεξή του. Επιπλέον νομίζω ότι διαδικασίες που προκαλούν πόνο έχουν μεγάλο κίνδυνο να γίνονται μηχανικά και μετά από κάποιο διάστημα να καταντάει ρουτίνα του τύπου ''έλα, πήγε 10.00, ώρα να φας το ξύλο σου''  Ο πόνος πρέπει να δίνεται με μέτρο ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ δίνεται και από την φύση στην ζωή. 'Οπως η φύση έχει ένα σοφό κριτήριο και ξέρει πόσο πόνο θα μας δώσει να αντέξουμε ώστε να μάθουμε κάτι, έτσι και σε μια σχέση υποτακτικού/σκλάβου - αφεντρας/η, ο πόνος θα πρέπει να είναι μέσο γνώσης και τρόπος εκπαίδευσης και όχι πηγή ηδονής του σκλάβου/ας ή της αφέντρας/η. Είναι η άποψή μου αν και ξέρω ότι πολλοί βρίσκουν ηδονή να προκαλούν σωματικό πόνο χωρίς συγκεκριμένο λόγο πάντα.

 

proudslave κατανόω τη λογική σου και συμφωνώ ως ένα σημείο, αλλά όντας μαζοχίστρια αντιμετωπίζω τελείως διαφορετικά το όλο θέμα. Θεωρώ τον πόνο ευπρόσδεκτο σαν επιβράβευση. Όταν κάτι το απολαμβάνεις και ειδικότερα όταν το απολαμβάνει ο Αφέντης σου δεν καταντάει ούτε ρουτίνα ούτε με μηχανικές κινήσεις, ακόμα και αν γίνεται καθημερινά.

Θεωρώ αν όχι απαραίτητο, ένα μεγάλο κεφάλαιο το s/m μέσα στις D/s σχέσεις. Είτε ως τιμωρία, είτε ως επιβράβευση, είτε απλά στα πλαίσια του παιχνιδιού. Σίγουρα μπορούν να υπάρξουν και σχέσεις χωρίς υπέρμετρο πόνο, εξαρτάται καθαρά από τους συμετέχοντες σε αυτήν.

 

RE: RE: Ας μιλήσουμε για τον πόνο...

Μέχρι εδώ θα συμφωνήσω σχεδόν εξ’ ολοκλήρου…και λέω σχεδόν γιατί αυτό το «πρέπει μόνο» με ξενίζει…Για μένα δεν υπάρχουν «πρέπει μόνο».

Συμφωνη με βρίσκουν επίσης τα πιο κάτω:

Θα πρόσθετα «έτσι και Ο Αφέντης/ρα με σοφία και μέτρο θα μας δώσουν όσο πόνο Γνωρίζει πως μπορούμε να αντέξουμε.»

Σε όλα τα υπόλοιπα οι απόψεις μου είναι αλλιώτικες.

Σίγουρα ο πόνος είναι ΚΑΙ μέσο τιμωρίας ή παραδειγματισμού, αλλά για πολλούς είναι και ηδονή και τρόπος λύτρωσης και κάθαρσης. Και αυτό μπορούμε να το δούμε και εκτός bdsm, π.χ. στους μοναχούς που μέσα από το σωματικό πόνο επιζητούν την πνευματικότητα και πολλά άλλα παραδείγματα που είναι εκτός θέματος εδώ.

Επίσης δεν συμφωνώ πως είτε το δόσιμο είτε η λήψη σωματικού πόνου μπορεί να γίνει ρουτίνα ή πως αν δεν είναι τιμωρία το δόσιμο του, τότε αυτόματα το καθιστά «χωρίς συγκεκριμένο λόγο».όπως πιστεύει ο proudslave.

Η προσωπική μου άποψη, είναι πως μάλλον το Ds μπορεί να λειτουργήσει χωρίς βαρύ Sm.
Δεν θα ήταν ένα είδος σχέσης που θα κάλυπτε εμένα όμως.

Φοβάμαι τον πόνο….
Χρειάζομαι τον πόνο…
Όλη μου τη ζωή ο ψυχικός πόνος ήταν έντονα και αναπόσπαστα κομμάτι της ύπαρξής μου. Πονούσα και πονάω και υποφέρω με πολλά που οι περισσότεροι μπορούν εύκολα να προσπεράσουν.
Όταν Ο Κύριος μου, μου Χαρίζει σωματικό πόνο, είναι οι μοναδικές στιγμές που η ψυχή μου αποβάλλει έστω και για λίγο τον δικό της πόνο.
Λυτρώνεται, καθαρίζει…ξεκουράζεται κι ανασαίνει.
Συμβαίνει κάτι ανάλογο με τον εξευτελισμό, απλά σε άλλο επίπεδο και με άλλες εσωτερικές διαδικασίες.

Γι΄ αυτό τον αγαπάω τον πόνο, γι΄ αυτό προσπαθώ να τον γνωρίσω καλύτερα, να τον κάνω φίλο μου…

Γι΄ αυτό και η δική μου αντίληψη για το πώς θέλω να είναι η Ds σχέση είναι αναπόσπαστα δεμένη με το Sm, αλλά η χρήση του «πρέπει» που τόσο αγαπά ο φίλος proudslave για μένα δεν υπάρχει.

Απλά είναι η δική μου και μόνο αντίληψη για το πώς λειτουργώ εγώ και Ο Κύριος μου μέσα στη δική μας σχέση…Για κάποιος άλλους μπορεί να ισχύει κάτι διαφορετικό και περιμένω με ενδιαφέρον να ακούσω άλλες απόψεις…  

 

Αλλη άποψη (η δική μου) είναι η εξής: όταν νιώσω ερωτική διέγερση, νιώθω την επιθυμία της παράδοσης, και πριν από την τελική φάση θέλω να βιώσω σαδομαζοχιστικές διαδικασίες. με άλλα λόγια θέλω να έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού αυτή, και τα προκαταρκτικά θέλω να είναι παιχνίδια πόνου. Μ αρέσει δηλαδή το λεγόμενο ΄΄άγριο σεξ΄΄. Κι ενώ είμαι άνθρωπος πολύ του χαδιού, όταν έρθει η ερωτική διέγερση εκεί τα πράγματα αλλάζουν, κι αρχίζω να θέλω βία.

 

Το να αρέσει σε κάποιον να του προκαλούν πόνο δεν λέγεται μαζοχισμός και το να προκαλεί πόνο σαδισμός; Εμένα μ αρέσει αυτό ως ερωτικό παιχνίδι, αυτό κάποιοι το λένε και άγριο σεξ και το βρίσκω λογικό, έχω υιοθετήσει τον όρο κι από και πέρα όταν χρειαστεί εξηγώ τι εννοώ με τον όρο ΄΄άγριο σεξ΄΄ (γιατί είναι πολύ γενικός όρος)

 

ας πουμε για vanilla πράγματα.
Ας υποθέσουμε οτι μια γυναικα που δεν βρίσκεται σε ερωτικη διεγερση χρηριμοποιήσει ενα δονητή. Σιγουρα αυτό θα πονέσει. και δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο. όταν όμως αυτό γίνει σε ερωτική διεγερση, θα είναι καθ' όλα ευχάριστο.
Ας πουμε και κάτι για έναν ανδρα. Έστω οτι μια γυναικα σου μπηγει στη σαρκα τα νύχια της. Θα πονέσει, ετσι δεν είναι; Όταν εισαι όμως υπο ερωτική διέγερση, αυτό προσδίδει στη διεγερση. με άλλα λόγια είναι ηδονικό.

Και ας περάσουμε και στο s&m κομμάτι. Στην ουσία η ηδονή δεν είναι τιποτε αλλο από ένα συνδυασμό νευρικής υπερδιέγερσης σε καποιο σημείο του σώματος που μεταφράζεται απο το μυαλό (που εκεινη τη στιγμή βρίσκεται σε σεξουαλικη διεγερση) σε ενα κομμάτι εξαιρετικής ερωτικής διέγερσης. Επίσης το μυαλό ενός μαζοχιστή διεγείρει ερωτικά το σώμα του στη σκέψη s/m δραστηριοτήτων. πόσο μαλλον όταν βρίσκεται κατα τη διάρκεια αυτών των δραστηριοτητων.

 

RE: RE: Ας μιλήσουμε για τον πόνο...

Σ εμένα συμβαίνει αυτό. Επίσης και να μην είμαι σε ερωτική διέγερση, μου προκαλεί ερωτική διέγερση ο πόνος αν προκληθεί με τρόπο που μ αρέσει.

Αααχχχ επιτέλους κατάφερα να βάλω σε πλαίσιο μόνο το κομμάτι που ήθελα. Καημό το είχα να το πετύχω