Bdsm και τρίτη ηλικία

Εγώ πάντως θα σου έλεγα να ψάξεις να την βρεις, να θυμηθείτε τα παλιά και που ξέρεις?
Μπορεί μετά να έχεις και μία ιστορία to the point να μας αφηγηθείς, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.
Σίγουρα η CK θα ήταν σήμερα ένα ζωντανό παράδειγμα του αν και κατά πόσο συνεχίζουμε να σχετιζόμαστε με τον ίδιο τρόπο (προσαρμοσμένο στα υφιστάμενα δεδομένα) και στην τρίτη ηλικία...
Φυσικά έχω άπειρες ερωτήσεις, αλλά επιφυλάσσομαι... 

 

Ξέρεις ότι από τη γέννηση μας μέχρι το θάνατο τα κύτταρα του σώματός μας ανανεώνονται? Καθημερινά κάποια κύτταρα πεθαίνουν και αναπληρώνονται από νέα. Απλά ο ρυθμός ανανέωσης επιβραδύνεται με το χρόνο και στα βαθιά γεράματα σταματά. Τα μόνα κύτταρα που δεν ανανεώνονται είναι τα εγκεφαλικά. Παρ' όλα αυτά, νέες συνάψεις εξακολουθούν να δημιουργούνται -άρα, μαθαίνουμε- μέχρι το τέλος.

Ο θάνατος σχετίζεται με τα πάντα. Όλη μας η ζωή διέπεται από τη γνώση θανάτου. Η φθορά συνδέεται με το θάνατο. Τα γηρατειά με τη φθορά. Αλλά η ουσία του σχολίου μου δεν είναι ο θάνατος, ούτε τα κύτταρα. Είναι το συνεχώς ανανεούμενο ενδιαφέρον για τη ζωή. ΚΑΙ για το βδσμ, αν θέλεις. Να ανακαλύπτουμε νέους δρόμους, νέες διαστάσεις, νέα νοήματα. Να μην πέσουμε στη λούμπα π.χ. των γονιών μου, που στα 80 τους το μόνο που περιμένουν είναι να τους χτυπήσει ο χαρούλης (όχι ο τραγουδιστής) την πόρτα. Γιατί κλαίγονται για όσα δε μπορούν να απολαύσουν και δεν προσπαθούν να βρουν καινούργιες απολαύσεις, νέες δραστηριότητες. Δεν τους φταίνε τα γηρατειά αν αποφάσισαν να παραιτηθούν από τη ζωή...

 

❤❤❤

 

...

Ο ορισμός του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας την ορίζει ως εξής:
Υγεία δεν είναι απλά η απουσία μιας ασθένειας, αλλά θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας.
Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι αυτός ο ορισμός, από μόνος του, μπορεί να θεωρεί απαραίτητο το bdsm, ως αναγκαίο για όλα ή κάποια από τα παραπάνω, για τους bdsmers.
Φυσικά, για να επιτευχθεί η μακρόχρονη εξάσκησή του, πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη ικανοποίηση που να απορρέει από αυτό, η τόσο αναγκαία για την διατήρηση, αν μη τι άλλο, της ψυχικής ευεξίας.
Πάντοτε υποθέτοντας ότι είμαστε υγιείς, σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό και σε νεαρότερες της τρίτης ηλικίας.
Σπάνια οι άνθρωποι που δεν το έχουν πετύχει αυτό στα νιάτα τους, το καταφέρνουν στα γεράματα.
Συνήθως, όσοι το έχουν, ψάχνουν τον τρόπο να το διατηρήσουν.
Την ζωή την απολαμβάνει ο καθένας με τον τρόπο που έχει επιλέξει, με τον τρόπο που του ταιριάζει.
To αν θα παραιτηθούν οι άνθρωποι από τις απολαύσεις και τον τρόπο ζωής τους ή όχι (και κατ΄επέκταση από το bdsm) σχετίζεται με το αν υπάρχει το προστατευμένο ψυχικό κεφάλαιο που απαιτείται για την διαρκή ανατροφοδότηση της αγάπης για την ζωή, τις απολαύσεις και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Αυτό που λέω εγώ είναι ότι η παραίτηση είναι το αποτέλεσμα της προηγηθείσας εξίσωσης.

 

Ερώτηση:

Tι αγχώνει περισσότερο τους/τις άντρες/γυναίκες όταν βρίσκονται μετά +Τα πρώτα ...ήντα;

 

Το ίδιο λέμε. Αυτός που έζησε μίζερα, συνήθως γερνάει μίζερα. Όποιος ζει τη ζωή του πλήρης, γερνάει όμορφα.
Η διαφορά είναι πως η ανατροφοδότηση της αγάπης για τη ζωή και τις απολαύσεις δε γίνεται (κατά τη γνώμη μου) από το υφιστάμενο ψυχικό απόθεμα. Ο άνθρωπος μπορεί να έχει ψυχικό σθένος σε κάθε ηλικία  

 

H στυτική δυσλειτουργία, η εμμηνόπαυση, η ύπαρξη ορμών ή όχι, η μοναξιά, η υγεία, η εικόνα τους, η συντροφικότητα, ενίοτε ο θάνατος και χιλιάδες άλλα, δεν βλέπω να διαφέρουν δραματικά από τις άλλες ηλικιακές κατηγορίες, απλά γίνεται μία μετατόπιση του focus στα πλαίσια της (όποιας) ωριμότητας.

 

Τα δεύτερα

 

Εγώ λέω πως O,τι είναι ζωντανό, σπαρταράει. Με παύσεις κ σ άλλη κλίμακα ενδεχομένως, αλλά σπαρταράει! Γιατί- Υπάρχει μέσα του Tο- Nα -Θέλει! Κ αυτό είναι έντονο. Αυτά.~

 

Για μένα το μόνο πρόβλημα με τα γηρατειά είναι ότι δεν θα προλάβω να τα ζήσω..

 

M' αρέσει όταν εξηγείς  

 

Ευτυχώς. Δε θα ανέχομαι τη γκρίνια σου