Secret SEX

Η μοιρασμένη χαρά είναι διπλή χαρά.
Η μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη.
Θρασύβουλας.

 

Θίγεις ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Θεωρώ ποταπή την επίδειξη τροπαίου (αν και έχω πέσει στην παγίδα, το ομολογώ).
Είναι σύνηθες να πιάνουμε τα άκρα όταν θέλουμε να δώσουμε περισσότερη έμφαση και να δυναμώσουμε την επιχειρηματολογία μας. Ας το τοποθετήσουμε λοιπόν σε πιο πραγματικές βάσεις:

Όταν μου συμβαίνει κάτι σημαντικό, η παρόρμησή μου είναι να το φωνάξω προς όλες τις κατευθύνσεις. Στην πράξη όμως επικρατεί η δεύτερη σκέψη, που λέει "για ποιους λόγους να μην το πω", ή "με ποιόν/ποιους να το μοιραστώ". Η εμπειρία δείχνει ότι το κοινοποιούμε επιλεκτικά. Αυτό συμβαίνει με όλα τα γεγονότα στη ζωή μας. Δεν τα λέμε όλα σε όλους. Δεν υπάρχει λόγος, άλλωστε...

 

Μετά τις κλασσικές ηλίθιες ερωτήσεις μου και μια ηλίθια ρητορική...

Το λοιπόν, πως γίνεται κάποιος/α με το καλημέρα να δηλώνει υποταγές ή να θέλει να εγκαθιδρύσει Κυριαρχίες σε κάποιον/α.
Να μην ζορίζεται να του/της δώσει το κορμί του/της, το μυαλό του/της κουτουλού κουτουλού "έμορφα" ( και θεωρητικά όχι γι' απλή καύλα ).
Αλλά να ζορίζεται να τον/την "αποκαλύψει" στον/στην οποιονδήποτε άλλο/η?
Και δεν μιλάω να τον/την συστήσει σαν Κ, υ, σ, Α κουλουπού κουλουπού του/της σε άτομα που θα φρίκαραν.
Ούτε μιλάω για καταστάσεις όπου υπάρχουν παράλληλες σχέσεις/γάμοι και ξανά κουλουπού κουλουπού.
Να κάνω ηχώ και σε δικά μου λόγια και σε λόγια άλλων συμφορουμιτών:

α) Στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι ( και για άντρες και για γυναίκες ).
β) Δεν τον/την θεωρώ του "ύψους" μου και ντρέπομαι να τον/την παρουσιάσω - συνδεδεμένο με το α) και προσοχή μην σκοντάψουμε απ' την κορφή του Everest χαχα -
γ) Τους/τις αλλάζω σαν τα πουκάμισα και δεν θέλω, αν είμαι γυναίκα να μου βγάλουν τ' όνομα της "πουτάνας", αν είμαι άντρας να μου βγάλουν τ' όνομα του "καθικιού".

Δεν ρωτάω αν ζούμε για τους άλλους και όχι για την πάρτη μας.
Μάλλον αρκετοί/ες δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην κάθε παπαριά που θα πούνε οι άλλοι ( όσο σημαντικοί/ες κι αν είναι ), παρά στο να ζήσουν.
Και πάνω απ' όλα δεν έχουν τα κότσια, τις επιλογές τους να τις υπερασπιστούν.
Ούτε τα καρύδια να πούνε στον "πασατέμπο" τους την αλήθεια ( γιατί ίσως και να τους/τις έστελνε για βρούβες ).
Κολοκυθόπιτα τους, μόνο να μην την μουλιάζουν στα "δάκρυα", γιατί αν την γουστάρουν ξερή, δεν θα την μαλακώσουν "κλαίγοντας" πάνω στο φύλλο της.

Anyway, κουβέντα να γίνεται και για κάποιους/ες το ξελευτερία ας το πάρει το ποτάμι δίχως φτου.
Υπάρχουν εκείνοι/ες που αποφασίζουν, επιλέγουν, ριψοκινδυνεύουν, μ' "ακάλυπτο" το πρόσωπο.
Κι εκείνοι/ες που περιμένουν να τους/τις επιλέξουν, που δεν παίρνουν το παραμικρό ρίσκο και στο τέλος αποφασίζουν οι άλλοι/ες για κείνους/ες.
Απ' τα μικρά πράγματα φαίνονται και τα μεγάλα.
Τώρα, πόσο "κατακλυσμιαία" επίδραση θα είχε στην ζωή κάποιου/ας, να γνωρίσει κάποιον/α σ' ένα/μια φίλο του/της.
Είπαμε, για να "πέσουμε στα πόδια", να μαστιγώσουμε, να μπινελικώσουμε, κουλουπού κουλουπού ( κι εννοείται όχι μόνο για καύλα - και καλά - ).
Πολλές φορές είμαστε σίγουροι/ες με το που θα συναντήσουμε κάποιον/α...Εκεί δεν ζοριζόμαστε.
Για να τον/την βγάλουμε απ' το "ντουλαπάκι" του/της, να το χτυπήσει και λίγος ήλιος τ' ανθρωπάκι. Εκεί πρέπει πρώτα να σιγουρευτούμε πάρα μα πάρα πολύ καλά.
Ξέχναγα, δεν θα έπαιζαν παράλληλες σχέσεις/γάμοι κουλουπού κουλουπού, θα ταιριάζαμε και σ' άλλα πραγματάκια εκτός απ' το σεχ.
Αθάνατη υποκρισία...

Καιρό είχα να το γράψω...
Γνώμη...ειλικρινά... 

 

Η πραγματικότητα είναι ο κριτής κάθε άποψης.
Όταν βιώνουμε μια κατάσταση με έντονη συγκινησιακή φόρτιση, είτε θετική είτε αρνητική, κάποιοι από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν δεν θα το προσέξουν καν. Συνήθως δε μας ενδιαφέρουν τόσο ώστε να θεωρούμε πως τους αφορά αυτό που μας συμβαίνει, άρα δεν τους λέμε τίποτα.

Κάποιοι άλλοι θα πιάσουν τις δονήσεις και θα ενδιαφερθούν, θα μας ρωτήσουν. Εκεί είναι που κάνουμε το διαχωρισμό σε αυτούς που θεωρούμε ότι ενδιαφέρονται πραγματικά και σε αυτούς που θεωρούμε κουτσομπόληδες. Στους δεύτερους απαντάμε "δεν τρέχει τίποτα", "όλα καλά" κ.λ.π. για να τους ξεφορτωθούμε. Στους πρώτους αποκαλύπτουμε "τόσο όσο" πιστεύουμε ότι χρειάζεται. Ένας ή δύο κολλητοί μας θα θελήσουμε ίσως να έχουν τη συνολική εικόνα. Πιστεύω όμως ότι πάντα κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας το μεδούλι των πραγμάτων...

Γενικά, όσο περισσότερη αξία δίνουμε στη γνώμη των άλλων για μας, τόσο τους βάζουμε στη ζωή μας από το παράθυρο. Σε ιδανική περίπτωση θα έπρεπε να μας είναι αδιάφορο αν και τι ξέρουν οι άλλοι για μας...

 

ένα βασικό στοιχείο-κριτήριο-προϋπόθεση για να εδραιωθεί μια σχέση μου, είναι η ικανότητα της συντρόφου μου να ανταποκριθεί στον κύκλο μου, να μπορεί να ενσωματωθεί σε αυτόν και να επιδρά ισορροπημένα με αυτόν. άρα δεν θέλω να την κρύβω.

από πολύ νωρίς την φέρνω σε επαφή με τους φίλους μου. αυτό και αν είναι δοκιμασία!!! δεν εννοώ ότι η κρίση των φίλων μου με επηρεάζει (αν και κάποιοι έχουν γράψει χιλιόμετρα ουσιαστικής φιλίας μέσα από τρομερές δυσκολίες, οπότε θα μπορούσα να με αφήσω να επηρεαστώ). η συμπεριφορά της μέσα σε αυτό το περιβάλλον αποκαλύπτει συνήθως πολλά!

φυσικά το τι κάνω στο κρεβάτι μου παραμένει πάντα επτασφράγιστο μυστικό. οι άλλοι απλά διαπιστώνουν αν περνάω καλά ή όχι!

μου έχει ζητηθεί να παραμείνω κρυφός....και σαν νέος το αποδέχτηκα. αλλά πολύ γρήγορα ξενέρωσα.από τότε επιμένω να με διαθέτω ως σύνολο και όχι ως μόρια...ίσως γιατί δεν μου αρκεί η οχεία.

 

Αν έχω καταλάβει καλά το πνεύμα της @daniela100 ,ψάχνει να βρεί γιατί κάποιος όντας σε σχέση, ο έτερος τον αποκλείει απο την υπόλοιπη κοινωνική του ζωή ή/και δεν κοινοποιεί καν την ύπαρξή του. Επειδή δε το έχει σηκώσει εδώ και όχι στο βδσμ τμήμα, εκτιμώ πως αποσυνδέει την όποια ασυμμετρία της σχέσης και το θέτει γενικότερα.
(Αν δεν έχω καταλάβει καλά, μη διαβάσετε παρακάτω)

Εμένα λοιπόν μου φαίνεται πως για να επιδιώκει κάποιος τέτοια μυστικοπάθεια ή προεξοφλεί την αρνητική κρίση του περιβάλλοντος του για το άτομο που σχετίζεται και προσπαθεί να αποφύγει δυσάρεστες καταστάσεις με τους φίλους του , πιέσεις απο την οικογένειά του και εν τέλει δημιουργία προβλήματος στη σχέση του , ή αμφιβάλλει και ο ίδιος για την επιλογή του και ντρέπεται να την εντάξει στο περιβάλλον του ή ,last but not least ,είναι ζουλιάρης και ανασφαλής και φοβάται μη του τον/την φάει κάνας άλλος...

Αν τώρα, παράλληλα με τον αποκλεισμό που επιβάλλει στον άλλον στο περιβάλλον του, δεν θέλει να ενταχθεί ούτε αυτός στο περιβάλλον του άλλου, και το παίζει "ο μ' αγαπάς και σ 'αγαπώ μακριά απ ΄τον κόσμο τον κακό" έχει θεματάκια το άτομο, καλύτερα να τον αφήσετε να ψάξει κάπου αλλού ταίρι για να απομονωθεί απο τα εγκόσμια ...

 

@underherfeet Mια χαρά το έχεις καταλάβει  

 

Συμφωνούμε.

Αντίθετα, νομίζω πως αυτό που οι υπόλοιποι και κυρίως η νηματοθέτιδα, λένε είναι αυτό:

Τι θα γινόταν, αν αυτός ο κάποιος εκδήλωνε τη δυσαρέσκειά του γι' αυτό;
Αν σου έλεγε ότι, ρε παιδί μου, θέλει να βγείτε με τους φίλους σου/του σήμερα.