Στερεότυπα στην Ελλάδα

Κάτι έχω καταλάβει λάθος μάλλον.
Στερεότυπο δεν είναι η ταμπέλα. Αλλά η γενίκευση. Γενίκευση προερχόμενη από ένα ή περισσότερα χαρακτηριστικά που όμως είναι ελλιπή για να βγει ένα γενικότερο συμπέρασμα. Με το να πεις "Είμαι ο Γιώργος, 40 ετών, στρέιτ, έγγαμος με 1 παιδί, δικηγόρος, χριστιανός ορθόδοξος, με ελληνική ιθαγένεια. Η σχέση με τη σύντροφό μου είναι d/s, είμαι κυρίαρχος με σαδιστικές τάσεις." δεν αναφέρεσαι σε κανένα στερεότυπο, παρά μόνο σε αντικειμενικά στοιχεία. Το στερεότυπο θα μπει όταν αρχίζω να επεξεργάζομαι τα στοιχεία σου και με βάση αυτά βγάλω περαιτέρω αβάσιμα ή έστω στατιστικά βάσιμα, συμπεράσματα για το άτομό σου. Τί είναι? Δικηγόρος? Άρα είναι, λέω στην τύχη τώρα   , πονηρός, με μεγάλη μύτη και τρίχες στα αυτιά.
Τα στερεότυπα και οι γενικεύσεις είναι χρήσιμες ως ένα βαθμό μιας και χάρη σε αυτές δεν χρειάζεται να επεξεργαζόμαστε από την αρχή τα όποια στοιχεία και να επανεφευρίσκουμε κάθε φορά τον τροχό. Έτσι, αναπόφευκτα μια ομαδοποίηση και ταξινόμηση υπάρχει προκειμένου να γλυτώσουμε χρόνο και να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιβίωσής μας. Όπως όλα τα εργαλεία, έτσι και αυτό της ομαδοποίησης, σε απαίδευτα μυαλά, θα οδηγήσει σε υπερβολές και σε κοινωνικές μεροληψίες π.χ. ρατσισμός.

 

Υπάρχουν τα στερεότυπα και υπάρχουν οι ετικέτες ( που μπορεί να είναι μέρη ταυτότητας κατόπιν αυτοπροσδιορισμού εκείνου/ης που της φέρει ).
Δεν χρησιμοποιούν όλοι/ες ούτε τα ίδια, ούτε τις ίδιες και πάνω απ' όλα δεν το κάνουν στην ίδια ποσότητα, ούτε σε όλα τα context.
Εκτός του εργασιακού του/της χώρου κάποιος/α ή για την όποια κουβεντούλα, δεν θα είχε λόγο να παρουσιάσει την εργασιακή του/της ταμπέλα.
Αν δεν θα ήταν μεταξύ ατόμων που θα είχαν διαφορετική καταγωγή, δεν θα είχε τον παραμικρό λόγο να δηλώσει την δική του/της πάντα πέραν της όποιας κουβέντας.
Τα περί σεξουαλικού προσανατολισμού αν με κάποιον/α δεν θέλει να τον/την πηδήξει ή μαζί του/της να πηδηχτεί, πάλι δεν καταλαβαίνω τι νόημα θα είχε να τα πει πάντα πέρα της όποιας κουβέντας.
Κάποιοι/ες τις όποιες "ετικέτες" τις χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν με τους άλλους, όχι για να είναι από κείνους "αναγνωρίσιμοι/ες".
Το φύλο δεν είναι στερεότυπο, άλλο αν είναι συνδεδεμένο με στερεοτυπικές αποχρώσεις, μην ξεχνάμε ότι υπάρχει τόσο το βιολογικό, όσο και το κοινωνικό φύλο.
Τ' ότι το άτομο της συνέντευξης θα ήταν βιολογικά άντρας, αλλά θα ήθελε να παρουσιάζεται σαν γυναίκα, αφού μάλλον γυναίκα θα ένιωθε ( δεν την γνωρίζω για να το ξέρω πέρα απ' τα λόγια της συνέντευξης της. Ούτε στο κεφάλι της μπορώ να μπω ).
Δεν βλέπω γιατί να δηλώνει άφυλο, μόνο και μόνο για να μην πέσει στη λούμπα του αντιστερεότυπου. Μην ξεχνάμε ότι Αντί δεν σημαίνει πάντα ενάντιο/αντίθετο αλλά και "στη θέση του".
Τεσπα, αν δεν μ' απατά η μνήμη μου η συνέντευξη που είχε βάλει εδώ η νηματοθέτρια, ήταν ένα παράδειγμα για το πως αντιμετωπίζονται απ' την πλειονότητα κάποιες διαφορετικότητες.
Για να συζητήσουμε αναλογικά και για τις bdsmικές ή τις φετιχιστικές εκφάνσεις μας. Και όχι για να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο αν η Δήμητρα και η κάθε Δήμητρα αναπαράγει μια κακή απομίμηση γυναίκας, αν έχει δικαίωμα γυναίκα να νοιώθει.
Ή αν πρέπει να πάρει την άδεια του/της οποιουδήποτε/οποιασδήποτε για να ντύνεται όπως θα γούσταρε.
Πιστεύω ότι έχουμε όλοι/ες κάθε δικαίωμα να πιστεύουμε ότι γουστάρουμε, ν' αντιλαμβανόμαστε τους πάντες και τα πάντα όπως θα θέλαμε, για την πάρτη μας. Μέχρι εκεί ούτε εμπαθείς είμαστε, ούτε τίποτ' άλλο.
Όταν όμως προσπαθούμε να περάσουμε την άποψη μας στον οποιονδήποτε άλλο με το στανιό. Ή όταν ζοριζόμαστε, γιατί εκείνος ο άλλος με την σειρά του μας έκρινε, εκεί γινόμαστε πολλά "αντιπαθητικά".

Στο κάτω κάτω της γραφής, ότι ζούμε για τους εαυτούς μας, στερεότυπο είναι κι εκείνο. Αντιστερεότυπο του ζούμε μέσα σ' ένα κοινωνικό ιστό κι επηρεαζόμαστε απ' τα κελεύσματα του.
Κι αν θέλουμε να το τραβήξουμε ακόμη περισσότερο απ' τα μαλλιά. Τ' ότι ο ήλιος ανατέλλει στην Ανατολή και ότι δύει στη δύση στερεότυπο είναι κι εκείνο.
Αν θέλουμε να βάλουμε τα πάντα σ' αντιτιθέμενα "ζεύγη", μπορούμε να το κάνουμε άνετα.  

Υ.Γ.

Ακόμη κι ότι σ' αυτό το νήμα "συζητάμε" κι αυτό "κλασικό" είναι. Αφού όλοι/ες μας εκφέρουμε τις για τους εαυτούς μας στερεοτυπικές απόψεις.
Γνωρίζοντας ήδη, ότι ούτε θ' αλλάξουμε γνώμη σε κανέναν/καμία, ούτε κείνος/η θα την αλλάξει σε μας.  

 

δεν θα συμφωνήσω. άλλο το να προσδιορίσω ποιος είμαι και άλλο να βαδίζω βάση στερεότυπων.
στερεότυπο για εμένα είναι το "πιστεύω πολλών" πως πχ. μια γυναίκα πρέπει να είναι αδύνατη με ωραία μεγάλα βυζγια και τσουποτό κώλο... (κι εγώ σου λέω να κόψουμε όλες τα βυζγιά μας... σκεφτείτε το πόσοι θα τρομοκρατηθούν...)
στερεότυπο για εμένα είναι το να κάνουμε παιδιά μόνο μέσα σε έγγαμο βίο και να απορρίπτουμε το δικαίωμα της μονογονεϊκής οικογένειας.. το συγκεκριμένο στερεότυπο έχει πολλά παρακλάδια.. ένα ακόμα μεγάλο άλυτο παρακλάδι του είναι το ότι κάποιοι πιστεύουν πως οι ομοφυλοφιλικές οικογένειες απαγορεύεται να έχουν παιδιά...
πολλά στερεότυπα θα βρείτε και μέσα στο bdsm. μια σκλάβα δεν έχει δικαίωμα γνώμης.
μια σκλάβα πρέπει να είναι πειθήνια.
ένας μαστερ δεν μπορεί να είναι cross
ένας κυρίαρχος δεν μπορεί να δέχεται δαχτυλάκι
ένας μάστερ δεν κάνει συμφωνίες....

μπορώ να συνεχίσω μέχρι αύριο με τα στερεότυπα μα νομίζω πως έκανα σαφή την διαφορά με "τις ταμπέλες", "τους προσδιορισμούς" και "τα στερεότυπα"

οπότε στην φράση "Είμαι ο Γιώργος, 40 ετών, στρέιτ, έγγαμος με 1 παιδί, δικηγόρος, χριστιανός ορθόδοξος, με ελληνική ιθαγένεια. Η σχέση με τη σύντροφό μου είναι d/s, είμαι κυρίαρχος με σαδιστικές τάσεις." εγώ δεν βρίσκω κανένα στερεότυπο. διαβάζω έναν άνθρωπο που απλά συστήνεται. αν συνέχιζε την πρότασή του και έλεγε πως: πχ η σύντροφός του είναι μια "σωστή σκλάβα" που δεν αντιμιλά και δεν έχει λόγο τότε ναι θα έλεγα πως αναφέρεται σε ένα λαθεμένο κατ εμέ στερεότυπο...

 

Οι λέξεις είναι εννοιολογικά φορτισμένες, μπορεί διαφορετικά για τον καθένα, αλλά έχουν ένα φορτίο.
Οι λέξεις χαρακτηρίζουν, οριοθετούν.
Οι λέξεις ορίζουν και χωρίζουν.
Είμαι κάτι, άρα αυτόματα δεν είμαι τα υπόλοιπα.
Πιστεύω σε κάτι, άρα δεν πιστεύω στα υπόλοιπα.

Χρησιμοποιώντας μια λέξη με θετικό (ή αρνητικό) πρόσημο, αποδέχομαι (ή απορρίπτω) τη στερεοτυπική της διάσταση στο δεδομένο κοινωνικό σύνολο στο οποίο απευθύνεσαι. Θα μου πεις, αν κάθε φορά που χρησιμοποιώ μια λέξη αναφέρω το τι σημαίνει η λέξη για μένα (την προσωπική της σημειολογία), δύσκολα θα παρακολουθήσουν οι άλλοι (κι εγώ ο ίδιος ακόμα) τον ειρμό του λόγου μου. Αν όμως δεν το κάνω, δημιουργούνται παρανοήσεις και παρεξηγήσεις.

Τέσπα, ψιλά γράμματα. Μου αρέσει να βάζω και μιά φιλοσοφική διάσταση στο νήμα. Βίτσιο μου. Ή μάλλον, στερεότυπο  

 

Το φύλο έχει και μια στερεοτυπική διάσταση. Τα πάντα έχουν. Το να πεις "είμαι άθεος", μπορεί να σε κάνει αποδιοπομπαίο τράγο σε μιά παρέα ευλαβών θρησκόληπτων, άσχετα αν με τη δήλωσή σου αυτή εννοείς τελικά ότι δεν πιστεύεις στο θεό όπως τον αντιλαμβάνονται οι θρησκόληπτοι (γέρο με λευκά γενειάδα), αλλά πιστεύεις σε μια Δύναμη που δημιούργησε τον κόσμο. Γιατί αυτό σε κάποιους κύκλους σε κάνει ένθεο.

Δεν ισχυρίζομαι πως μπορούμε να επικοινωνούμε χωρίς τις λέξεις. Απλά να είμαστε υποψιασμένοι και συνειδητοί όταν τις χρησιμοποιούμε και να ξεκαθαρίζουμε το νόημα που τους προσδίδουμε, όπως είπε ο Βιτγκενστάιν. (Από το «Λεξικό της Φιλοσοφίας» του Θεοδόση Πελεγρίνη):

«Η έκφραση "γλωσσικό παιχνίδι" είναι συνυφασμένη με τη θεωρία του
νοήματος της γλώσσας κατά τη χρήση της, την οποία ο Βιντγκενστάιν
εισηγήθηκε κατά την όψιμη φάση της φιλοσοφικής δραστηριότητάς του. Με
τον όρο "γλωσσικά παιχνίδια" δηλώνονται τα διάφορα πεδία, στα οποία,
χωρίζεται η γλώσσα. Τέτοια γλωσσικά πεδία είναι, π.χ., η γλώσσα που
μεταχειρίζονται οι Χριστιανοί, η γλώσσα των επιστημόνων, η γλώσσα που
χρησιμοποιούμε στην καθημερινή επικοινωνίας μας ή η φιλοσοφική
γλώσσα.

Ο παραλληλισμός των γλωσσικών πεδίων προς τα γλωσσικά παιχνίδια
οφείλεται στο γεγονός ότι, όπως σε κάθε παιχνίδι υπάρχουν κανόνες στους
οποίους οφείλουν να υπακούουν οι παίκτες - δεν μπορεί, π.χ., να παίζει
κανείς ποδόσφαιρο χρησιμοποιώντας τους κανόνες του μπάσκετ, ή να
παίζει σκάκι επικαλούμενος τους κανόνες που ισχύουν στο τάβλι -, κατά
τρόπο ανάλογο σε κάθε γλωσσικό πεδίο υπάρχουν κανόνες που καθορίζουν
το νόημα των χρησιμοποιούμενων λέξεων, τους οποίους οφείλουν να
σέβονται οι χειριστές των, αν δεν θέλουν να είναι ασυνάρτητοι.
Οι λέξεις μοιάζουν με τα πιόνια στο σκάκι ή, κατά την έκφραση του ίδιου
του Βιντεγκνστάιν, "το νόημα ενός πιονιού είναι ο ρόλος του στο παιχνίδι".
Όπως το κάθε πιόνι, έτσι και η κάθε λέξη υπόκειται σε ορισμένους κανόνες
λειτουργίας.

Γι' αυτό συμβαίνει η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται σε δύο διαφορετικά
γλωσσικά πεδία, σε δύο γλωσσικά παιχνίδια όπου ισχύουν διαφορετικοί
κανόνες, να έχει διαφορετικό νόημα - όπως, π.χ., στην περίπτωση της
λέξης "πατέρας", που χρησιμοποιείται στη καθημερινή επικοινωνία μας
μεν για να δηλωθεί ο άρρην γεννήτωρ, στην Αγία Γραφή δε για να δηλωθεί
ο Θεός. Στην πρώτη περίπτωση η λέξη "πατέρας" σημαίνει ένα
συγκεκριμένο ον με ορισμένα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το σώμα
του και τα μέρη του, ενώ στη δεύτερη περίπτωση ένα άυλο ον, το οποίο ως
τέτοιο στερείται οιωνδήποτε χαρακτηριστικών που αναφέρονται στο σώμα.
Η σύγχυση των γλωσσικών παιχνιδιών - για την ακρίβεια, η σύγχυση των
κανόνων που ισχύουν σε διαφορετικά παιχνίδια - είναι, κατά τον
Βίντγκενστάιν, η αιτία για τη δημιουργία σοβαρών φιλοσοφικών λαθών και
αδιεξόδων.»

 

Φίλε μου καλέ, ξέρεις τι κόλλημα έχω με τις λέξεις. Πόσο βάρος τους δίνω, αφού με τις λέξεις δουλεύω.
Να σου δώσω άδικο σ' όσα γράφεις, δεν σου το δίνω, πάντα για κείνο που έχει να κάνει με τους όποιους ορισμούς κι έννοιες.
Επικοινωνούμε με τις λέξεις, οι λέξεις δίνουν σάρκα στις ιδέες, δεν σκεφτόμαστε αόριστα αλλά συγκεκριμένα.
Κι αν μια λέξη δεν την γνωρίζουμε, κάποιες φορές δεν θα γνωρίζαμε ούτε το "αντικείμενο" που θα σκιαγραφούσε.
Αλλά όπως συμβαίνει πολύ συχνά τόσο εδώ όσο και στον έξω κόσμο. Κάποιος/α λες και χρειάζεται ν' αποδείξει, ότι δεν είναι ελέφαντας.
Απ' τη μια οι μεν, απ' την άλλη οι δε, σε οποιοδήποτε θέμα ή ζήτημα. ΟΚ, αφού το να είσαι κάτι, ισοδυναμεί να μην είσαι κάτι άλλο.
Ή καλύτερα, το να δηλώνεις κάτι, αποκλείει οτιδήποτε άλλο, εγώ σαν ετικέτα κρατώ το άνθρωπας. Και πετάω τις υπόλοιπες στα σκουπίδια.
Τώρα, αν κάποιος/α μ' αντιλαμβάνεται σαν μανιτάρι/άντρα/κακέκτυπο γυναίκας/παγωτατζή/αριστερό/δεξιό/σενεγαλέζο/γέρο κλπ κλπ.
Ειλικρινά, είναι δικό του/της πρόβλημα κι όχι δικό μου.
Στερεοτυπικό ή όχι, δεν μ' ενδιαφέρει η αναγνώριση κανενός/καμίας για να ζω, όπως θα γούσταρα.
Πόσο μάλλον απ' την στιγμή που δεν βλάπτω κανέναν/καμία.
Η όποια ηθική/αισθητική/κοσμοθεωρία του/της οποιουδήποτε/οποιασδήποτε, αν εξαιρέσεις κάποια πραγματάκια που καλώς ή κακώς, διαλέξαμε όλοι/ες να "φυλάσσονται" ή ανεχόμαστε να "περιφρουρούνται". Για να λειτουργεί αυτό το συνονθύλευμα αντικρουόμενων επιθυμιών και συμφερόντων που λέγεται κενωνία.
Δεν είναι για μένα κάτι, που να του αξίζει η παραμικρή σημασία. Ο κόσμος μου είναι η σύντροφος μου, δυο/τρία φιλαράκια και κάποιοι συγγενείς.
Από κει και πέρα, βρίσκονται οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις ( τις κοινωνικές τις έχω γραμμένες ) και τα φυσικά πρόσωπα, που τους δίνουν πνοή.

Εγώ κάνω πάντα κουβέντα, γιατί μου αρέσει να επικοινωνώ με τους άλλοι, να μαθαίνω καινούρια πράγματα, γιατί είμαι περίεργος.
Αλλά το δικό μου το κλουβί, μου το ράβω εγώ. Και δεν επέτρεψα, ούτε θα επιτρέψω ποτέ σε κανέναν/καμία, να μου φορέσει το δικό του/της.
Δεν μ' ενδιαφέρει ποσώς, τι θα ήταν, σαν τι θα παρουσιαζόταν, τι θα έκανε στο κρεβάτι του/της, τι θα έκανε γενικότερα στην ζωή του/της.
Για μένα όσο η όποια συμπεριφορά δεν είναι παραβατική, κάποιος/α είναι ελεύθερος/η να κάνει ότι στον πέοντα γουστάρει.
Τώρα αν κάποιος/α άλλος/η έχει ανάγκη "αναγνώρισης"/επικύρωσης για να υπάρχει, γούστο και καπέλο του/της.
Αλλά το καπέλο να το βάλει στο δικό του/της κεφάλι, όχι στο δικό μου.
Γιατί αν τολμήσει καν να τεντώσει το χεράκι του/της προς την κασίδα μου, θα του/της το κόψω απ' την ρίζα.

Το μέσο δεν είναι πάντα το μήνυμα.  

 

@Tenebra_Silente , φίλε μου... Ευτυχώς, πέρα από τις λέξεις έχουμε τα βλέμματα, τα αγγίγματα, τις μυρωδιές... Διαφορετικά θα ήμασταν διαρκώς χαμένοι στη μετάφραση...

 

Φίλε μου @peleas ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι - σαν και του λόγου σου καλή ώρα -, που δεν νιώθουν υπό καθεστώς πολιορκίας για το παραμικρό.
Αν δεν είχαμε τα βλέμματα, τα αγγίγματα και τις μυρωδιές ( όπως πολύ όμορφα έγραψες ). Αν δεν είχαμε και την συναισθηματική νοημοσύνη.
Και πάνω απ' όλα αν δεν καταλαβαίναμε ποτέ, ότι ο δρόμος του καθενός μας είναι ξεχωριστός και γιατί όχι, ιερός.
Όχι μόνο θα χανόμασταν στη μετάφραση, αλλά δεν θα γράφαμε, ούτε θα λέγαμε μια γραμμή στο προσωπικό μας βιβλίο.
Τελικά, όσο δύσκολο είναι να χτίσουμε κάτι ( απ' το πιο μικρό στο πιο μεγάλο ), τόσο εύκολο μας είναι να το κατεδαφίσουμε στη στιγμή.
Και ποιανού θα ήταν τα "συντρίμμια" ? Μόνο δικά μας... 

 

Θες να μου πεις ένα παράδειγμα να δω τί εννοείς?
Ας πούμε σε δεδομένα όπως αυτά που ανέφερες, π.χ. όνομα, ηλικία, ποιά είναι η διάσταση στην οποία αναφέρεσαι?

 

ΟΚ, @Apolytos .

Το μυαλό δουλεύει με εικόνες.
- Το όνομα "Γιώργος" σου ανακαλεί στη μνήμη όσους γνωρίζεις με αυτό το όνομα. Μου έχει τύχει να ακούσω "αα, δε μοιάζεις για....(το όνομά μου)". Δηλαδή, πώς θα έπρεπε να μοιάζω...
- Η ηλικία των 40 σου φέρνει στο νου τους 40άρηδες που ξέρεις. Αυτομάτως κάποια πράγματα θεωρείς πως είναι π.χ. ανώριμα για ένα σαραντάρη, κάποια άλλα γεροντίστικα κ.λ.π. Έχω ακούσει σχόλια του τύπου "η γραφή σου/η φωνή σου κ.λ.π. δε φανερώνουν την ηλικία σου"
- Έχοντας δηλώσει άντρας, πώς θα σου φαινόταν αν σου έλεγα ότι ασχολούμαι με το πλέξιμο ή το κοπανέλι? Μπορεί να μη μου έλεγες τίποτα, δεν θα ανθυπομειδιούσες όμως με νόημα?
Και αυτά όταν πρόκειται για απλά περιγραφικούς όρους. Πού να πάμε στα πιο αφηρημένα και δύσκολα.

Τα στερεότυπα μπαίνουν από το παράθυρο, όσο και αν πιστεύουμε πως προσέχουμε να μην πέσουμε στην παγίδα τους...

 

Ρε τι τραβάμε και δεν το μαρτυράμε...
Ρε αγάπες μου, τα στερεότυπα είναι οι επικρατούσες κοινωνικά συντεταγμένες πεποιθήσεις.
Έστω λοιπόν, μια απ' αυτές: Το άσπρο είναι καλό-θετικό-αισιόδοξο-μπράβο-ζήτω, το μαύρο κακό και τα αντίθετα.
Αν αύριο ισχύσει πως και το μαύρο είναι καλό, τότε το άσπρο δεν γίνεται αυτόματα κακό (κλπ).
Μπορεί όμως να είναι το κόκκινο ή το πράσινο, όχι κατ' ανάγκην το άσπρο. Μπορεί ακόμα να μην είναι κακλό ή κακό κανένα χρώμα.
Που σημαίνει πως δεν υπάρχει διακύβευμα-κίνδυνος-ζημία-κέρδος από το χρώμα ως πεδίο ορισμού/αναφοράς.
Πα να πει πως το στερεότυπο έχει ωφελιμιστική βάση κατ' ουσίαν.
Δηλαδής αποτελεί μια "εύκολη" κωδικοποίηση ΝΑΙ-ΟΧΙ στο πεδίο που λειτουργούμε.
Όσο πιο απαίδευτο, ακαλλιέργητο, αμόρφωτο είναι ένα άτομο, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει για στερεότυπα.
Ποιος παρέχει τα στερεότυπα? Μα η ίδια η κοινωνία για να μην της σπάει ο πάσα ένας τα ούμπαλά, στο επιλεγμένο πεδίο που η κοινωνία προκρίνει/επιλέγει.
Τα στερεότυπα αυτοκαταρρίπτονται όσο αυξάνει η κατανόηση.
Λέμε στο μπομπίρι: Μη, τζιζ, φτου κακά και με τις εκατό δεν βάζει χέρι στις πρίζες, μεγαλώνοντας καταλαβαίνει πως οι πρίζες δεν είναι κακό κι επικίνδυνο, και υπάρχουν και ηλεκτρολόγοι.
Τι θέλει να πει ο ποιητής..?
Σε βολεύουν τα στερεότυπα? Καταλάβαμε, καταλάβαμε...
Αδιαφορείς για τα στερεότυπα? Σιγά μη σε καταλάβουν οι ..στερεοτυπικοί! Έτσι κι αλλιώς χέστηκες για το αν θα σε καταλάβουν.
Εξαλείφονται τα στερεότυπα... Τσού..!!!
Σε ενοχλούν? Τσου! Διγιότι ξέρεις και αυτά και τους φορείς τους...
Σου δημιουργούν προβλήματα οι φορείς τους, στα κάνουν τούμπανα? Βεβαίως, αλλά απ΄την στιγμή που τα γνωρίζεις, το διαχειρίζεσαι το πράμα με σύνεση και οικονομία.
Ασχολείσαι με τα στερεότυπα και τους φορείς τους?
Όχι..! Λες αυτά που θες να πεις κι όποιος κατάλαβε, έχει καλώς, όποιος δεν ...another one bites the dust!
Έχουν σχέση οι λέξεις και η χρήση τους και το πρόσημό τους στην λειτουργία των στερεοτύπων?
Απάντηση: Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος?
Πα να πει, πως αφού η επικοινωνία μας είναι κατά βάση λεκτική, πως θα την γλύτωναν οι λέξεις..?
Οι λέξεις και η χρήση τους είναι το σωστό εργαλείο για να ...δούμε τα στερεότυπα?
Οχι! Η κατανόηση του παραγωγού μηχανισμού των στερεοτύπων είναι που μετράει. Οι λεξεις -διάβαζε γλώσσα- απλά είναι το μέσον αποτύπωσης εν προκειμένω.
Μα δεν παίζουν ρόλο οι λέξεις? ***
Βεβαίως, σημαντικότατον ρόλο! Γι ' αυτό η γλωσσα είναι συνεχώς μεταβλητό μέσον και εργαλείο μαζί. ***
Αλλά είναι τα στερεότυπα που τις προσημαίνουν, οι λέξεις από μόνες τους δεν δημιουργούν ούτε αποτελούν στερεότυπα.
Σιχτίρ πια..!
________________________
***
Αν στο παραπάνω κείμενο άλλαζα τη θέση μιας λέξης πχ αν αντί "Αν αύριο ισχύσει πως και το μαύρο είναι καλό" έγραφα "Αν αύριο ισχύσει πως καλό είναι και το μαύρο", θα σήμαινε ενετελώς άλλο πράμα και το κείμενο που ακολουθούσε θα ήταν μούφα...

Αν στο παραπάνω κείμενο έγραφα αντι για "Μα δεν παίζουν ρόλο οι λέξεις?", "Μα δεν διαδραματίζουν ρόλο οι λέξεις?" δεν θα άλλαζε κάτι, ή αν προτιμάτε θα άλλαζε ποιοτικά επί τα βελτίω σε σχέση με το αν έγραφα "Μα δεν βαράνε ρόλο οι λέξεις?"...

ΥΓ: Τέρμα το αχρεωστήτως σεμινάριο για σήμερα...