Χωράει το χυδαίο στο BDSM;

Αλήθεια, μπορεί να χωριστεί το χυδαίο από το αντιαισθητικό;
Χυδαία δε χαρακτηρίζεται κάθε συμπεριφορά που προσβάλει την αισθητική του δέκτη της και τούμπαλιν;

Το αφήνουμε στην άκρη αυτό και πάμε ένα βήμα παρακάτω.
Υφίσταται και ένα θέμα ορθού συντονισμού. Υπάρχουν πράξεις / λέξεις που, όταν γίνονται / λέγονται παράωρα αφήνουν την πικράδα του χυδαίου, αλλά, όταν γίνονται/λέγονται τη σωστή στιγμή, μας γεμίζουν με τη γλύκα του θελκτικού.

Κατά τ' άλλα με πρόλαβε ο @cadpmpc , ο οποίος, ως συνήθως, εκφράζει αυτό που σκέφτομαι ευστοχότερα από 'μενα.
Ναι, το πήδημα (δικαιούται να) είναι χυδαίο. Αυτός είναι ο σκοπός του εξάλλου.
Όχι, δεν υπάρχει αντικειμενικά χυδαίο, οπότε οι κοινωνοί μίας σχέσης είναι αυτοί που θέτουν τα όριά του.
Ναι, μία χυδαία συμπεριφορά μπορεί καλυφθεί υπό το μανδύα της κυριαρχίας.
Όχι, η δεύτερη θα τον ξεσκίσει.
Με τον ίδιο τρόπο, ναι, μία χυδαία συμπεριφορά θα μπορούσε να γίνει κατανοητή από το υποτακτικό μέλος ως συγγνωστή παρεκτροπή.
Όχι, στη δεύτερη μιλάμε μάλλον για συστηματοποίηση.

ΥΓ Δεν αποδέχομαι ως χυδαίες τις πράξεις που περιγράφει η νηματοθέτιδα στη δημοσίευση #7, εφόσον γίνονται στην ώρα τους, οπότε εξαιρώ τις ίδιες και αντίστοιχες από όσα έγραψα παραπάνω.

 

1. Το χυδαίο στην Αισθητική μπήκε (μάλλον) από την πίσω πόρτα ως αντανακλαστική σημειολογικά διαφοροποίηση, από τα ξενόγλωσσα (vulgarity, vulgarite), αλλά άλλο αισθητική και άλλο Αισθητική... Τεσπά...
2. Δεν δικαιούται... Είναι εξ ορισμού για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλυθούν εδώ...
3. Το αντικειμενικά δεν υπάρχει πουθενά. Εξαιρούνται ορισμένα πεδία μαθηματικών... Στην πραγματικότητα το αντικειμενικά χρησιμοποιείται ως έκφραση όταν "θέμε" να καπελώσουμε βούδια που θέλουμε να μας αντιληφθούν ως παίδαρους. (Σημειολογικά μιλώντας... Ποιανού κόμματος στη Βουλή τα μέλη του γαμούν και δέρνουν το αντικειμενικα όταν αγορεύουν? Χα!)...
4. Οτιδήποτε καλύπτεται, αποκαλύπτεται. (Ο γενναίος ναυαρχος Γιαμαμότο το είχε πει ως: οτιδήποτε πλέει, βουλιάζει)...
5. Η χαρά της εταιρείας "Βουδουσουμιάρηδες Λίμιτεδ" είναι το σύστημα, γιατί οι εταίροι της βαυκαλίζονται τους συστημικούς ένα πράμα... Αλί στους πελάτες...!
Αυτά...

 

Χυδαίο είναι το κοινό! Επειδή αν αποκαλέσω κάποιον αβέλτερο ίσως να με ρωτήσει τι εννοώ, προτιμώ να τον αποκαλέσω μαλάκα για να το καταλάβει και να μην μπει στο κόπο να με ρωτήσει τι εννοώ...Μερικές φορές το να χρησιμοποιούμε κοινές λεξούλες δεν κάνει κακό, κακό κάνει να τις χρησιμοποιήσουμε σε λάθος χρόνο, τόπο, κόσμο

 

@cadpmpc , μετά τη 1.30 το βράδυ δε διαφωνώ μαζί σου.

Ιδιαίτερα, όταν συμφωνούμε έτσι κι αλλιώς.

Θύμισέ μου μόνο, ποιος είχε πει πως το αντίθετο του αριστοκρατικός δεν είναι ο πένητας, αλλά ο χυδαίος.

 

Το ...γκούντα μετά τη 1.30 το βράδυ, άστα να πάνε...  

 

Πρώτον, το τι είναι χυδαίο για μένα, το ορίζω εγώ.
Δεύτερον, το τι είναι χυδαίο για σένα, το ορίζεις εσύ.
Τρίτον, το τι είναι χυδαίο για το ζευγάρι, το ορίζουμε από κοινού τα μέλη του.

Χωράει το χυδαίο στο βδσμ?
Πέρα από (ή μαζί με) τον ορισμό του χυδαίου, ορίζω και το πώς τοποθετούμαι απέναντι σε αυτό. Μπορεί να αποφασίσω ότι το χυδαίο μου είναι παντελώς αποκρουστικό ή επιλεκτικά αποκρουστικό (σ.σ. αν ορίζω κάτι ως χυδαίο αλλά το θεωρώ μόνο επιθυμητό, μάλλον πρέπει να επανα-ορίσω το χυδαίο). Στην πρώτη περίπτωση δεν το θέλω σε καμιά εκδήλωση της ζωής μου. Στη δεύτερη περίπτωση το ανέχομαι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ή ακόμα το χρησιμοποιώ, π.χ. στο χιούμορ μου ή στην ερωτική μου ζωή. Υπό αυτή την έννοια, μπορεί το χυδαίο να χωρέσει στο βδσμ.

Έχει επικρατήσει, ειδικά ανάμεσα στους πιο "ψαγμένους", να θεωρούν το σεξ χυδαίο, επειδή εκπηγάζει από το ζωώδες κομμάτι μας. Κατ' αρχάς, γιατί πρέπει το ζωώδες να έχει αρνητικό πρόσημο. Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος να θεωρούμε το ζωώδες "ταπεινό", "χαμηλό" και άλλα ηχηρά παρόμοια. Όπως είναι λάθος (πάντα κατά τη γνώμη μου) να θεωρούμε το πνεύμα και την ψυχή ανώτερα από το σώμα. Υπό αυτή την έννοια, δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, ούτε χυδαίες συμπεριφορές. Υπάρχουν χυδαίες προθέσεις.

 

Το ζωώδες δεν είναι χυδαίο, το χύμα δεν είναι χυδαίο, τίποτα για μένα δεν είναι χυδαίο, παρά μόνο αυτό που σου αρέσει να χρησιμοποιείς για να θίξεις, να μειώσεις ή να βλάψεις τον άλλον συνειδητά.
Σκέφτομαι ότι χυδαίο είναι να χρησιμοποιήσω κάποια συμπεριφορά ή πρακτική, μόνο και μόνο γιατί την θεωρεί ο άλλος χυδαία, μόνο και μόνο για να εκδηλώσω τις προθέσεις μου απέναντί του.
Επίσης, δεν είμαι εντελώς βέβαιη, αν η χυδαιότητα είναι ακούσια και εστιάζεται σε συμπεριφορές ή διάχυτη σε κάθε έκφραση συγκεκριμένων ανθρώπων.
Θα μπερδευτούμε αν αποπειραθούμε να απομονώσουμε τον ορισμό, πάντως, σηκώνει κι αυτός μπόλικη ανάλυση.

Είμαι πεπεισμένη ότι δεν υπάρχουν χυδαίες πράξεις, παρά μόνο χυδαίοι άνθρωποι.
Γιατί τώρα η ελευθεριότητα, η έλλειψη καθωπρεπισμού, η ωμότητα, η ευθύτητα, η πρωτόγονη ορμή, η απροσχημάτιστη έκφραση των επιθυμιών μας, θεωρούνται χυδαίες πράξεις από κάποιους, δεν δύναμαι να το εξηγήσω. Ότι κινείται όμως στα προσυμφωνημένα ή διεγνωσμένα όρια -και λίγο πέρα από αυτά ενδεχομένως- δεν πρέπει να κατατάσσεται στην κατηγορία του χυδαίου.

Φυσικά τα όρια του καθένα είναι διαφορετικά.
Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί, αν δεν τα έχεις διαλευκάνει, δεν πας στα ενδότερα.
Και άμα δεν υπάρχει συμβατότητα, μάλλον δεν φτάνεις καν εκεί.
Όπως και να χει το πράγμα, το απόλυτο ζητούμενο μεταξύ δύο ανθρώπων είναι να μπορούν να εκφράσουν πρωτίστως τις επιθυμίες τους, ακόμη και τις πιο μύχιες, τις πιο ακραίες και προκλητικές, ζωώδεις ή μη, δεν έχει σημασία και στην συνέχεια να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν όσο πιο πολλές μπορούν στις σχέσεις με τους εκάστοτε συντρόφους τους.
Αν συμφωνούμε στον διαχωρισμό μεταξύ χυδαίου και πρωτόγονης ή ακραίας ορμής, τότε νομίζω καταλαβαινόμαστε.
Μέσα στις ασύμμετρες σχέσεις, προαναφέρθηκε η έκφραση των επιθυμιών ως θεμιτή και για τις δύο πλευρές, ενώ η δυνατότητα και ο βαθμός ικανοποίησής τους λογικά επαφίενται στον έχοντα τον έλεγχο της σχέσης.

Ακόμη και σ΄αυτήν την περίπτωση, θεωρώ ότι αν το κυρίαρχο μέλος συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν οποιουδήποτε είδους εκπεφρασμένες ανάγκες του έτερου μέλους που δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί για δικούς του λόγους να καλύψει, πρέπει να βρει έναν εναλλακτικό τρόπο να αφήσει το υποτακτικό μέλος να τις βιώσει, με ή χωρίς την δική του συμμετοχή.

Τον τρόπο, μπορεί σαφέστατα να τον επιλέξει το κυριαρχικό μέλος ανάλογα με τις συνθήκες. Ωστόσο, οι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι άνθρωποι, χωρίς απωθημένα, μάλλον είναι πιο λειτουργικοί στις σχέσεις τους. Εκτός κι αν είναι άλλο το ζητούμενο.

Το ίδιο φυσικά εξυπακούεται ότι ισχύει και για την άλλη πλευρά, ανεξαρτήτως ασυμμετρίας. Το θέμα δεν είναι να το δέχεσαι γιατί στο επιβάλλει ο άλλος, αλλά γιατί αναγνωρίζεις και σέβεσαι την ανάγκη του αυτή, ιδανικά πρέπει να σου δίνει χαρά η δυνατότητα να του καλύψεις μία τέτοια ανάγκη, ή έστω, να μην αποτελείς εμπόδιο για την κάλυψή της. Για να συμβεί ομως αυτό, δεν πρέπει να υπάρχει ουσιώδης διαφορά στην ποιότητα τόσο της αισθητικής, που δεν προσβάλλει τον άλλον (παρά μόνο στα πλαίσια της αμοιβαίας απόλαυσης), όσο και του τι συνιστά τελικά το (εντελώς εντός εισαγωγικών) ''χυδαίο'' και για τους δύο από κοινού και ξεχωριστά για τον καθένα.

Πρέπει να προϋπάρχει, ή να διαμορφωθεί μία συναντίληψη επ΄αυτού, αλλιώς οι άνθρωποι καταλήγουν άθελά τους να προσβάλλουν και να πληγώνουν τους συντρόφους τους. Ωστόσο, ακόμη κι η συναντίληψη αυτή, θαρρώ ότι περιλαμβάνεται στο πλαίσιο της ερωτικής και ανθρώπινής τους συμβατότητας.

 

για μένα η χυδαιότητα δεν έχει να κάνει με τον τρόπο έκφρασης κάποιου, μα με τον τρόπο σκέψης.
σιχαίνομαι τον καθωσπρεπισμό μα η ευγένεια ανέκαθεν με γοήτευε, και την ευγένεια δεν την περιορίζω μοναχά στους
τρόπους και τις λέξεις που επιλέγει κάποιος, είναι ο τρόπος που αισθάνεται και σκέφτεται, ακόμη και μόνος του, χωρίς ν αλληλεπιδρά.

 

Εγώ κλίνω προς το δεύτερο, και ειδικά όταν φέρνω στο νου μου τύπους σαν τον Ντόναλντ Τράμπ βεβαιώνομαι πως δεν υπάρχουν χυδαίες πράξεις, παρά μόνο χυδαίοι άνθρωποι που λες και σύ .

 

Όσο σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι αυτός ο επόμενος πλανητάρχης, αρχίζω να πιστεύω πως ζούμε την εποχή της χυδαιότητας...

 

Όλα χωράνε. Αυτή είναι η έννοια του βουδουσουμου. Η φαντασία (ή φαντασίωση) γίνεται τρου.

 

Είναι;