Πες μου πώς σχετίζεσαι, να σου πω ποιός είσαι

Ναι, έχεις δίκιο. Κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια. Έχω αρκετό δρόμο ακόμα να διανύσω.
Δεν ήξερα ότι έχεις δεχτεί απειλές ενάντια σε εσένα και δικούς σου. Σοβαρεύει το πράγμα...

Το ότι διαφέρουμε οι δυό μας και παρ' όλα αυτά τα βρίσκουμε, μόνο θετικό το θεωρώ  

 

Απειλές όχι φιλαράκι, μόνο τις κλασικές μαλακίες σε μια οθόνη.
Και κάποιες "εξυπνάδες" με τηλεφωνήματα στην γυναίκα μου από "γνωστούς-αγνώστους", για να γίνουμε μπίλιες.
Κάτι που δεν τους έκατσε.
Δεν ήταν "χώσιμο" το δικό μου πριν, στο γράφω με το χέρι στην καρδιά.
Απλά σου μίλησα, όπως θα μιλούσα σ' ένα φίλο, "ξερά".
Τι δρόμο έχεις ή δεν έχεις μπροστά σου, μόνο εσύ το γνωρίζεις.
Και σίγουρα δεν θα σε κρίνω εγώ.
Να σου δώσω κι άλλο ένα προσωπικό παράδειγμα. Πριν κάποιους μήνες, σε κάποιο νήμα, προσπάθησαν μέχρι και να με πείσουν ότι θα ήμουν μαζοχιστής.
Επειδή στα νεύρα μου πάνω και για να μην σαπακιάσω κάποια με την οποία συζούσα.
Πήρα στα μπουνίδια έναν τοίχο, μέχρι να μουδιάσω απ' τον πόνο.
Τουτέστιν, "για μένα είσαι μαζοχιστής" το δέχομαι.
Μπορεί "για σένα" να είμαι και ελικόπτερο, γούστο και καπέλο σου.
Αλλά να "χτυπιέσαι" για να με πείσεις ( σχήμα λόγου ) ότι είμαι μαζοχιστής/ελικόπτερο/οτιδήποτε άλλο.
Επειδή έτσι με αντιλαμβάνεσαι εσύ, δεν είναι ότι εκνευρίζομαι, γιατί με νοιάζει η γνώμη σου.
Αλλά γιατί θέλεις σώνει και καλά, να με βάλεις στο κουτάκι σου.
Και να σου δώσω δίκιο για κάτι που και δεν γνωρίζεις.
Αλλά και που δεν θα σ' αφορούσε στο τέλος. Ίσως και για ν' "απενοχοποιήσεις" στον εαυτό σου κάτι τελείως δικό σου μέσω εμού.

Υ.Γ.

Μόνο θετικό είναι ότι διαφέρουμε, αλλά τα βρίσκουμε.
Συμφωνώ μαζί σου τα μάλα   

 

"Φίλος είναι αυτός που μας αγαπάει όχι γι αυτό που είμαστε, αλλά παρ' όλο που είμαστε αυτό που είμαστε". Δε θυμάμαι ποιος το είπε αυτό. Συμπληρώνω: Αποδέχομαι το φίλο μου και δεν προσπαθώ να τον αλλάξω. Όταν έχω κάτι να πω, το κάνω με αγάπη και ενδιαφέρον, ξέροντας πως είναι στην δική του ευχέρεια να το λάβει υπ' όψη του ή όχι.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους κάποιοι καλοθελητάδες θα μας πουν "είσαι.....", ή "κάνεις λάθος". Δεν είναι πάντα εύκολο να διακρίνουμε τα κίνητρά τους. Ούτε υπάρχει λόγος να το κάνουμε. Με εκείνους που πιστεύουμε πως ενδιαφέρονται πραγματικά θα το συζητήσουμε ήρεμα, αν θέλουμε. Διαφορετικά θα τους πούμε "Άποψή σου, φίλε μου. Την άκουσα με προσοχή, αλλά έχω άλλη γνώμη. Σε ευχαριστώ." Στους υπόλοιπους θα δείξουμε την έξοδο...

 

Είσαι ένας απ' τους ελάχιστους ανθρώπους που από εδώ μέσα, με είδαν live, έστω και για λίγο.
Είσαι επίσης ένας απ' τους ελάχιστους που τα λόγια τους, για μένα δεν είναι απλά ορνιθοσκαλίσματα σε μια οθόνη. "Έκατσε" που λένε.
Σε πολλά μαζί σου διαφωνώ, σε ακόμη περισσότερα σε νιώθω "κοντά" μου. Που και που σκέφτομαι το γιατί αυτού του τελευταίου.
Ένα δεν άλλαξε όλον αυτό τον καιρό, δεν διέκρινα ποτέ υστεροβουλία στα λόγια σου για μένα. Εύχομαι να μην την διέκρινες ούτε κι εσύ στα δικά μου για σένα.
Τα όποια συναισθήματα δεν έχουν πάντα ανάγκη σάρκας ή βλεμμάτων για να γεννηθούν και να διατηρηθούν, όχι τα φιλικά τουλάχιστον, σίγουρα όχι για μένα.
Να προσπαθήσω να επιστρέψω στο νήμα. Αυτό το "σπιτάκι" έχει απίθανες δυνατότητες καθώς κι εξίσου απίθανες "λούμπες".
Εξαρτάται απ' τον τρόπο που ο καθένας/καθεμία από μας θα το πλησίαζε, που μαζί του θ' αλληλεπιδρούσε.
Ίσως κάποιοι/ες από μας να φαινόμαστε σνομπ, ίσως και να κάνουν λάθος όσοι/ες θα το σκεπτόντουσαν. Έγραψες άλλο ένα σωστό πριν, το Εγώ.
Όλοι/ες έχουμε ένα ( Ανακάλυψα το ζεστό νερό, δεν μπορείς να πεις χαχαχα ) που θ' αποτελούταν ίσως κι από τελείως διαφορετικές ψηφίδες.
Το λοιπόν, τ' ότι εγώ, εσύ και ο/η όποιος/α εγώ ή εσύ, βρισκόμαστε εδώ μέσα γιατί θέλουμε να γαμήσουμε/γαμηθούμε.
Ή γιατί, θέλουμε να διαβάσουμε, να γράψουμε, να κάνουμε το ψώνιο μας, να το παίξουμε μούρες, να παρατηρούμε, οτιδήποτε να.
Δεν σημαίνει ότι όλοι/ες θ' αναζητούσαμε τα ίδια πράγματα. Δεν σημαίνει, ότι θα ήμασταν υποχρεωμένοι/ες να "καταλάβουμε" τον/την οποιονδήποτε άλλο/η.
Ότι θ' αποδεχόμασταν τις σκέψεις του/της, τον τρόπο του/της να υπάρχει.
Δεν σημαίνει σίγουρα, ότι θα ήμασταν υποχρεωμένοι/ες, να ικανοποιήσουμε την όποια του/της ανάγκη ή καύλα.
Και δεν νομίζω ότι γράφω κάτι παράλογο. Ώρες ώρες όμως έχω την εντύπωση, ότι εκείνη που τελειώνει η λογική, ξεκινάει το forum ( σαν τον στρατό ένα πράγμα ).
Να συζητάς εδώ μέσα με κάποιους/ες, ίσως και να ρίχνει και φως στους δικούς μας εαυτούς.
Ίσως και να μας βάζει και σε σκέψεις για τον τρόπο με τον οποίο σχετιζόμαστε με τον κόσμο γύρω μας.
Όπως πιστεύω ότι θα έκανε η όποια αλληλεπίδραση με ανθρώπους ή καταστάσεις και στον πραγματικό κόσμο.
( για μένα σε μεγαλύτερο βαθμό από εδώ, αλλά πάντα περιορισμένο ). Τουτέστιν, ξαναγυρίζω στον πυρήνα του θέματος.
Σύμφωνα με το δικό μου το μυαλό εκείνον που εγώ θεωρώ πυρήνα του θέματος.
Τι στον πέοντα γυρεύουμε εδώ? Θέλουμε να λύσουμε απορίες για τους εαυτούς μας? Να πάρουμε γνώμες που θα μας ξεκαθάριζαν κάποια "ομιχλώδη" σημεία?
Να ενημερωθούμε? Ακόμη και να μάθουμε, γιατί όχι?
Οι απόψεις των άλλων για το ποιόν μας ( πάντα περιφραγμένες σε κάποια συγκεκριμένα "σημεία" μας ) θα είχαν κάποια χρηστικότητα και σίγουρα κάποιο βάρος.
Ψάχνουμε απλά να κάνουμε τα όποια γούστα μας και η αρνητική άποψη του/της όποιου/ας άλλου/ης για μας θα μας "χάλαγε την πιάτσα"?
Αυτό που "προσφέρουμε" δεν έχει ζήτηση? Δεν θα είχε την ζήτηση που θα θέλαμε εμείς? Κολοκυθόπιτα, όπως υπάρχουν γούστα και επιλογές στον έξω κόσμο.
Το ίδιο θα ίσχυε κι εδώ μέσα, δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να είναι διαφορετικά.
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχει εδώ σεβασμός για τον/στην όποιο/α άλλο/η. Όταν πολλές φορές δεν θα υπήρχε ούτε "έξω".
Γιατί πρέπει να υπάρχει κατανόηση εδώ, όταν δεν θα υπήρχε ούτε κι "έξω".
Ο κόσμος μας, ο όποιος κόσμος μας, αποτελείται από λίγους και καλούς, παντού. Γιατί τους δοκιμάσαμε, γιατί τα βρίσκουμε, γιατί έτσι μας κάπνισε βρε αδερφέ.
Το σημαντικό είναι, να ζούμε για την πάρτη μας και για κείνους που στην ζωή μας διαλέξαμε και διάλεξαν να είναι.
Και απλά να μην μπλεκόμαστε στα πόδια των άλλων, μα ούτε και ν' αφήνουμε τους άλλους να μπλέκονται στα δικά μας.
Καλά να είμαστε, κάτω απ' τον ουρανό χωράμε όλοι/ες. Όποιος/α θα ήθελε το "παραπάνω" στ' οτιδήποτε. Ας ίδρωνε, για να το κατακτήσει.
Γιατί το τσάμπα δεν υπάρχει, ούτε μπορούμε να κερδίζουμε πάντα.
Το θέμα είναι, όταν χάνουμε, να μάθουμε να το κάνουμε με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια καθαρά.
Όπως και ότι δεν είναι καμία ήττα καταστροφή.

Αυτά, στο ξεχαρβάλωσα το νήμα...Ή μήπως όχι?  

 

Ίσως έχουμε (ή θα θέλαμε να είχαμε) περισσότερα κοινά από όσα νομίζουμε, αλλά αυτό είναι άλλου αρχιμανδρίτη ευαγγέλιο.

Φιλαράκι, αν έχω εμμονή με το τυρί, σε όποιο φόρουμ και αν μπω, όσο άσχετο και αν είναι, από το "αμυντικά θέματα" μέχρι το "σαράντα χρόνια φούρναρης" εγώ τυρί θα ψάχνω. Το Εγώ δεν ξεχωρίζει την Ορνέλλα Μπούτι από το μπούτι χοιρινό, το γείτονα με την θεά και την πόρσε από το δράκο του Κομόντο. Θέλει να τους κατακτήσει όλους!

Τέσπα, μη σε απασχολεί το ξεχαρβάλωμα του χάρβαλου  
Tο νήμα το ανέβασα επειδή είχα την ανάγκη να εκφράσω κάποια πράγματα, για μένα πρωτίστως και σαν ελάχιστη ανταπόδοση στο χώρο που με φιλοξενεί. Ένας τρόπος να πω "ευχαριστώ"...

Α, το ευχαριστώ απευθύνεται και σε μια ψυχή που μου έχει θυμώσει, με το δίκιο της. Ξέρω πως δεν θα με πιστέψει. Ελπίζω κάποτε να ξανακερδίσω την εκτίμησή της. Αν όχι, δεν πειράζει.
Σε κάθε περίπτωση, ας είναι καλά...

 

Αν δεν σε πειράζει που χαρβάλωσα το χάρβαλο, είμαστε ΟΚ. Κάτι μου έλεγε ότι το νήμα σου, ήταν κάτι σαν αυτό που μόλις έγραψες.
Γι' αυτό και πήρα το ελεύθερο να συμμετάσχω.
Καταλαβαίνω επίσης, ότι αν κάτι το ποθείς, όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν βρεθείς, εκείνο θ' αναζητείς ( το δεύτερο ενικό είναι figure of speech χαχαχα ).
Σκέψου όμως και τ' άλλο ( που είμαι σίγουρος, ότι το ξέρεις, το γράφω έτσι, για την ηχώ/ξεκάρφωμα ).
Όταν πηγαίνεις και τοποθετείς τα πολλά ή λίγα φράγκα σου στη ρουλέτα, εννοείται ότι ελπίζεις πως θα κερδίσεις.
Κανείς όμως δεν σου εγγυάται, ότι θα γίνει. Αν δεν κάτσει η μπίλια στο νούμερο ή στο χρώμα που διάλεξες, δεν σου φταίει το παιχνίδι.
Είναι κάποια πράγματα που είναι πέρα του όποιου ελέγχου μας.
Είναι ανθρώπινο να νιώθουμε απογοήτευση, ακόμη και να εξοργιζόμαστε, όταν κάποια θέλω μας δεν βρίσκουν ικανοποίηση.
Είναι όμως εξίσου παράλογο να τα "παίρνουμε" με την μοίρα, την τύχη, τους άνθρωπες, τον Τουτάτη ή τον Μανιτού, επειδή δεν έχουμε εκείνα που θα θέλαμε.
Γιατί ίσως και κάπου να κάνουμε κι εμείς κάτι λάθος, ίσως και να ψάχνουμε σε λάθος "μέρη". Σε κάθε περίπτωση, όλοι/ες τα θέλω μας κυνηγάμε να πιάσουμε.
Όσα περισσότερα επενδύουμε, τόσο περισσότερα μπορεί και να μας επιστρέψουν, αλλά εξίσου πολλά μπορεί και να τα χάσουμε.

Τεσπα, σε παρά έπρηξα για σήμερα. Σου εύχομαι από καρδιάς με κείνη την ψυχή να τα βρείτε αργά ή γρήγορα.
Κι αν δεν γίνει, καλά ταξίδια να έχετε κι αέρα στα πανιά και των δυο σας.... 

 

Φίλε μου, δε νιώθω απογοητευμένος από το φόρουμ , ούτε από τους ανθρώπους εδώ. Ότι έδωσα, πήρα. Ίσως πήρα παραπάνω από όσα έδωσα. Προσωπικά δεν έχω παράπονο. Αλλά, ευτυχώς για μένα, η ζωή συμβαίνει εκτός φόρουμ. Οπότε, μεταφέρω σε αυτό κάποιες εντάσεις απ' έξω. Τα πάντα στη ζωή μας είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου.  

 

Όπου κι αν βρίσκεται εκείνη η ψυχή, αν δυο άνθρωποι αξίζουν αληθινά ο ένας για τον άλλον, οποιοδήποτε είδος σχέσεως και να είχαν, κάποτε τα βρίσκουν.
Γιατί είναι πολύτιμοι κάποιοι άνθρωπες, για να τους χάνουμε για εγωισμούς και ψωροπερηφάνιες.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει ανάμεσα μας ούτε ένας/μια που θα ζούσε μόνο εδώ μέσα ( το γράφω, για να μην με παρεξηγήσεις εσύ κυρίως ).
Ως προς τα συγκοινωνούντα δοχεία, άντε να μην σου ξαναδώσω δίκιο.
Πάντως μια "ατάκα" που είχε γράψει ο μάστρο @Jack Wolfskin σ' ένα παλιό νήμα, μου έχει μείνει.
Γι' αυτό και τον taggαρα, για να δώσω στον Καίσαρα, ότι θα του ανήκε.
Που λες, είχε γράψει : Ρίξε στο πάτωμα ένα πιάτο. Έσπασε? Τώρα ζήτα του συγνώμη.
Τουτέστιν, κάποια "σπασίματα" δυστυχώς δεν επισκευάζονται.
Και το "κακό" είναι, ότι κάποιες φορές το τι είχαμε νιώσει για κάποιον/α ( φίλος/η, κάτι άλλο ), το "σπάσιμο" δεν το αμβλύνει.
Αλλά το χειροτερεύει ακόμη περισσότερο.

Τέρμα, σου έκανα το συκώτι αερόστατο, συνεχίζω τις παπαριές μου αλλού χαχαχα...    

 

Όχι, κάτσε μέχρι να φύγεις. Έχω και αερόστατο, πάμε μια βόλτα? ..χαχαχα

Δίκιο έχει ο Τζακ. Μερικές φορές, η μεγαλύτερη τιμωρία μας δεν είναι η δυσκολία της προσπάθειας να κολλήσουμε το πιάτο, αλλά η δυσκολία να δεχτούμε πως το χάσαμε οριστικά...

 

Εδώ πάει γάντι χαχαχα...



Ο μάστορας είχε "γράψει" κι εσύ με λίγα λόγια "ολοκλήρωσες".

Υ.Γ. Αν το αερόστατο έχει και καμιά μπυρίτσα καθώς και μύγδαλα, σου έρχομαι σούμπιτος χαχαχα...    

 

πελυ κοιτα να ικανοποιησεις το nice to have φετιχ και χεσε τα υπολοιπα...  

 

Ουκ επί φετίχ μόνον ζήσεται άνθρωπος, αγαπητέ.
Η μαγκιά είναι να τα θέλεις όλα, αλλά να μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά.