Απογοήτευση και αμφιβολίες...

...εμ...έλεγα μωρέ να καθόσουν μαζί τους τους έδειχνες τίποτα τους καημένους να ξεστραβώνονταν!  

Μη γίνεσαι ακατάδεκτη  

 

Σιγά μην δεν έγραφα και την κορυφαία μαλακία μου. Ελεύθεροι/ες να μου κρεμάστε κώδωνες.
Ισχυριζόμαστε ότι μας "τραβούν" οι σκέψεις, που κάποιοι/ες αφήνουν εδώ μέσα. Ότι θα ήταν ο κύριος λόγος που θα μας ωθούσε, να τους/τις πλησιάσουμε.
Ισχυριζόμαστε επίσης, ότι τα γραπτά όλων μας εδώ, θα έδιναν ένα ελάχιστο στίγμα του ποιοι/ες θα ήμασταν στην πραγματικότητα.
Σίγουρα είμαι ψωνάρα ( και το σίγουρα το γράφω, για ν' αφαιρέσω την ατάκα, απ' τα δάχτυλα όποιου/ας θα ήθελε να μου το προσάψει ), γιατί απ' τις χίλιες παρεμβάσεις που διάβασα/διαβάζω εδώ τους τελευταίους μήνες, να ήταν/είναι άξιες προσοχής οι βία 10. Άρα, αν εμείς είμαστε επιφανειακοί/ες ( γούστο και καπέλο μας ), γιατί δεν ψάχνουμε όμοιους/ες μας, που και θα τα βρίσκαμε μαζί τους και δεν θα μας απογοήτευαν? Μήπως γιατί η επιφάνεια θα είχε για συνοδευτικά και κάποια "έμορφα" που θα γνωρίζαμε καλά ( αφού θα τα είχαμε κι εμείς σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ), αλλά στον/στην άλλο/η δεν θα τα θέλαμε? In a few words, εγώ να την έχω την "πετριά" μου, όχι όμως και ο/η άλλος/η, τζιζ κακά. Άλλη μια φορά μονά ζυγά δικά μας και στο cappuccino πάπρικα ( είπα ν' αλλάξω μπαχαρικό    ).
Τώρα, για πιο λόγο η νύχτα πιστεύει, ότι θα μπορούσε να ελκύσει ( πόσο μάλλον να κρατήσει δίπλα της ) την ημέρα ή τούμπαλιν.
Αυτό είναι ένα θέμα, που καταλήγει συχνά πυκνά σ' απογοήτευση ή "απογοήτευση".

Υ.Γ.

Ψώνιο δεν είμαι, αλλά είμαι σίγουρα ηλίθιος, που συνεχίζω να γράφω και να διαβάζω. Είπαμε, οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα.
Ως προς το τσουβάλι, είναι πολύ στενό και θα σας πρότεινα, να μην το πλησιάστε, εκτός κι αν νιώθετε πατάτες.
Αυτό το ξέρετε μονάχα εσείς, πολλά ξέρετε μονάχα εσείς κι εγώ με κάθε ειλικρίνεια δεν ενδιαφέρομαι, να μάθω το παραμικρό.
Τι σχέση θα είχαν αυτές οι μπούρδες με το θέμα? Κάποια σχέση ίσως και να την είχαν.
Αυτά... 

 

Όλα τα de profundis καλά είναι...

 

Πολύ ενδιαφέρον νήμα...
H απογοήτευση κατά τη γνώμη μου βρίσκεται σε ανάλογη σχέση με την ''επένδυση'' που κάνει ο καθένας μας όταν γνωρίζει κάποιον/κάποια. Θέλω να πω, ότι όταν γνωρίζουμε κάποιον και επιλέγουμε να του αφιερώσουμε τον εαυτό μας και το χρόνο μας ασυναίσθητα ή και συνειδητά περιμένουμε να δούμε κάποια πραγματάκια από τη μεριά του. Αν δε τα δούμε, τότε έρχεται η απογοήτευση. Όσο περισσότερο ''επενδύουμε'' στον άλλο, τόσο μεγαλύτερη είναι και η απογοήτευσή μας στο τέλος όταν δε πάει καλά όλο αυτό. 'Όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερη ''επένδυση'' από τη μεριά μας απέναντι στον άλλον, ακόμα και όταν τα πράγματα πάνε στραβά, θεωρώ ότι δεν απογοητευόμαστε και πολύ, για να μη πω καθόλου...
Η αμφιβολία....πρόκειται για ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα ικανό να τα τινάξει όλα στον αέρα!Η αμφιβολία μπορεί να προέρχεται από την καχυποψία του ίδιου του ατόμου (επειδή μπορεί να έχει γίνει καχύποπτο από τυχόν προηγούμενα στραπάτσα ή να είναι γενικά ένα ανασφαλές άτομο)...Μπορεί όμως να του τη δημιουργεί και ο άλλος...Περίεργες πράξεις και συμπεριφορές πάντα θα δημιουργούν αμφιβολίες. Οπότε, αν θέλουμε πραγματικά να λειτουργήσει κάτι, καλό θα ήταν να πάψουμε να συμπεριφερόμαστε αλλόκοτα στον άλλο. Τα πράγματα είναι πολύ απλά...Εμείς τα κάνουμε περίπλοκα...

 

ενα απο τα ποιο ωραια που διαβασα...ευγε...καλυτερο και απο οτι εγραψα εγω....πολλα laik λοιπον

 

@Ermioni

Eίθισται τα απλά να είναι και απελπιστικά παλούκια, τα περίπλοκα έχουν πλοκή που ο καθείς ερμηνεύει κατά το δοκούν, επικαλούμενος την μαλακία που τον βαράει, για να μείνει μακριά από τη λύση του θέματος έχοντας ως άλλοθι την "δυσκολία"...
Απλά πράματα...

 

Από την στιγμή που εξαρτιομαστε τόσο πολύ από τους άλλους και ψάχνουμε την ευτυχία έξω από εμάς γεννιέται η απογοήτευση. Και όταν γίνεται αυτό έχουμε και υψηλές προσδοκίες... Και βέβαια όταν βάζουμε στην λίστα μας πρώτα την καυλα και ύστερα τον άνθρωπο τι περιμένουμε; Αλλά ας μην απογοητευομαστε μικρά μου διεστραμμένα ζουζούνακια. Η ζωή είναι μικρή.

 

Όποιος έχει την ανάγκη να γοητευτεί από τους άλλους, ας προετοιμαστεί για απογοητεύσεις. Ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Νόμος της φύσης.

 

Φυσικά και θα Ψαξουμε την ευτυχία έξω από μας σε ένα άλλο άτομο το οποίο συμπληρώνει το παζλ και προσφέρει το αλατοπιπερο στο αγευστο πιάτο της μοναξιάς μας.. μόνος δεν ευτύχησε κανείς..

 

Με τον "κίνδυνο" να περάσω για τον μαλάκα - που είμαι -.
Στο εισαγωγικό post του ο νηματοθέτης όταν μιλούσε για αμφιβολίες, δεν αναφερόταν σε κείνες που θα είχαμε για το άλλο μέρος.
Αλλά για τις πιθανές αμφιβολίες που θα είχαμε σχετικά με το υγιές ή όχι κάποιων θέλω μας.
Και που θα ήταν σημαντικός παράγοντας κάποιων αναζητήσεων μας. Καθώς και των "χαστουκιών" που ίσως και να τρώγαμε, στην προσπάθεια μας ( λέγε με ακατάλληλοι για μας άθρωπες ) να τ "αγγίξουμε".
Τα οποία τελευταία μπορεί και να μας έκαναν να τρίξουμε στα "θεμέλια" μας.  

 

Το νήμα είναι σαν το αδέσποτο σκυλί. Πάει σε όποιον το ταΐζει
Κινέζικη παροιμία