Εσύ τι είδος Κ είσαι/έχεις συναντήσει;

Δίκαιος. Έμπιστος. Ειλικρινής. Έχω απαιτήσεις για συνέπεια σε υποχρεώσεις. Παιχνιδιάρης, αρκετά καυλιάγκουρας, σεξομανής         Παίρνω λογικά ρίσκα συχνά έτσι για να μην βαριόμαστε. Δεν εκθέτω, δεν προσβάλλω κανέναν  

Δεν έχω συναντήσει απο κοντά κανέναν Κ.  

 

Προσωπικά ένα Master έχω συναντήσει στην Ελλάδα ο οποίος δεν απαιτεί σεβασμό και δεν απαιτεί τίποτα βασικά, με τη συζήτηση που ξετυλίγεται συνειδητοποιείς πως έχει κερδίσει τον σεβασμό σου στο πρόσωπο του. Δεν νομίζω να υπάρχουν πάρα πολλοί σαν αυτόν. Θα έλεγα χωρίς να θέλω να θίξω τους υπόλοιπους αλλά πιστεύω πως το επίπεδο του δεν πρέπει να το φτάνουν πάνω από 10 άτομα στην Ελλάδα. Βέβαια αυτό ισχύει για τη λογική τη δική μου η οποία δεν παραλληλίζει το BDSM με leather, latex and whips....

 

*Γκουχ*

 

Ερωτηση > Εσύ τι είδος Κ είσαι/έχεις συναντήσει;

Απαντηση > Εξαρταται που τους εχεις συναντησει

και τι εχεις καπνισει...​

Αλλο το "πισω απ την οθονη" και αλλο το "φεϊς του φεϊς"

Τεραστια η διαφορα, δεν χρειαζεται να την αναλυσω.

το ιδιο ισχυει γι αυτους που νομιζουν οτι ειναι

Δεν εισαι τιποτα περισσοτερο,
απο αυτο που σε κανει να δειχνεις η σουμπ

Μια αντανακλαση της....

 

7/10 υπό/slave που έχω συνομιλήσει διαδυκτιακά είναι φαντασιόπληκτοι αυνανιστές του πληκτρολογίου, αλλά και συνειδητοί ψεύτες ως προς τις συνθήκες της ζωής τους και ως προς τις εμπειρίες τους... Ως προς δε το υπό ή/και slave κομμάτι τους η τρικυμμία εν κρανίω από τις τσόντες είναι ένα νήμα που δεν λύνεται μόνο κόβεται... Θα αφήσω απ' έξω τα λοιπά στάτους που σπανίως είναι συνειδητές επιλογές που αντικατοπτρίζουν βιώματα, επιλογές και γνώση για να μπει κάποιο φρένο και στη σχιζοφρένεια... Είχα την εντύπωση κάποτε ότι αυτό ήταν κυρίως ελληνικό φαινόμενο ανακάλυψα όμως ότι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, εδώ απλά παραλαμβάνει και τα ιδιαίτερα μικροαστικά ελληνο-χριστιανο-χωριάτικα χαρακτηριστικά... Οι 3 στους 10 είναι τουλάχιστον ειλικρινείς εξ αρχής και ευγενείς ως προς τη ζωή τις γνώσεις και τα ζητούμενα τους...

Οι διασκεδαστικές αφηγήσεις θα μπορούσαν να είναι ατελείωτες... Μόλις προχτεσινό: "είμαι slave, ζητώ την πλήρη υποδούλωση και έλεγχο μου, κλπ, κλπ, 24/7 καθεστώς ιδιοκτησίας κλπ" και χτεσινές διευκρινίσεις: "συγκατοικώ όμως με μία φίλη μου που είναι απλή φίλη, της πληρώνω ενοίκιο και δεν μου επιτρέπει επισκέψεις στο σπίτι, ούτε να κάνω σεξ στο σπίτι, γιατί είναι δικό της σπίτι αλλά εγώ είμαι ενοικιαστής απλός, που απλώς πληρώνω ενοίκιο κι εκείνη είναι απλά φίλη μου"... Όχι από το εδώ φόρουμ για να μη ψάχνεστε κουτσομπολίστικα... Δε θα ξεχάσω ποτέ δε την κορυφαία σκηνή πριν κάτι χρονάκια, στη μέση σέσσιον γνωριμίας με άλλον έναν "ελεύθερο" σχέσεων και υποχρεώσεων προς πλήρη υποδούλωση slave, να χτυπάει το κινητό του, να αλλάζει 45 χρώμματα από τον πανικό και να παρακαλάει να βάλουμενα να παίζει το βίντεο δυνατά μονταρισμένες φωνές των "αγανακτισμένων" καθώς είχε πει στη μέχρι εκείνη τη στιγμή ανύπαρκτη γυναικούλα του ότι πάει Σύνταγμα να διαμαρτυρηθεί... Να μπορεί ο χριστιανός να της τηλεφωνήσει με το κατάλληλο ηχητικό background!!! Ναί, προ αιώνων, στα πρώτα μεγάλα κινήματα των αγανακτισμένων... Ακόμα γελάω...

Φιλτράρω λοιπόν όσο πιο προσεχτικά μπορώ και με το πέρασμα των χρόνων γίνομαι καλύτερη στο φιλτράρισμα... Ενίοτε την ξαναπατάω, ευτυχώς όχι με σκηνικά αγανακτισμένων συντάγματος, αλλά από πλευράς χασίματος χρόνου σε μακρές επικοινωνίες που δεν οδηγούν πουθενά, δοκιμάζοντας διαφορετικές συνταγές και μεθόδους από εκείνες που έχουν αποδειχτεί πιο πρόσφορες για χάσιμο χρόνου και αφήνοντας και το ένστικτό να οδηγήσει... Η προβληματική με το ένστικτό είναι όταν μπορεί να μπερδευτεί με άλλα δυσλειτουργικά πραγματάκια όπως οι προβολές, οι επιθυμίες και η συνθήκη "σκλάβο θέλω, τώρα τονε θέλω"... Αμ δε... Φυσικά άνθρωποι είμαστε, καύλες έχουμε, κάποια στιγμή μπορεί και να παλινδρομούμε και να προβάλλουμε... Η παλινδρόμιση ως γνωστόν όπως και η προβολή έχει πάντα το τίμημά της... Αυτό τουλάχιστον είναι κάτι για το οποίο όταν Μου συμβαίνει την ευθύνη την παίρνω μόνο Εγώ και είμαι πλέον περήφανη που δεν πατάω πιά τις μπανανόφλουδες που μπορεί να Μου πετάει ο ίδιος Μου ο εαυτός στο δρόμο Μου...

Με τα παραπάνω δεδομένα, τείνω πλέον να σπέρνω αναλόγως το υποκείμενο τρελά ζόρια εξ' αρχής ώστε ο αληθινός χαρακτήρας και η ταύτιση λόγων και έργων να αναδυθεί το συντομότερο δυνατό όταν Με ενδιαφέρει η προοπτική σύναψης σχέσης D/s... Όσοι επιβιώσουν, έχουν και την τιμή να ασχοληθώ μαζί τους σοβαρά... 'Οταν κρίνω ότι δεν υπάρχει τέτοια προοπτική, τοποθετώ τον καθένα στη θέση χρησιμότητας που μπορεί να λάβει για τη δική Μου εμπειρική εξέλιξη, προσωπική ικανοποίηση, διευκόλυνση, εξυπηρέτηση και ξεκαύλωμα : κάποιος αντέχει το πολύ ξύλο, άλλος τα ξεφτιλίκια, άλλος για καθάρισμα, άλλος ξέρει καμμιά τεχνική που Με ενδιαφέρει, άλλος για μασάζ, άλλος για τρίο καταστάσεις και πάει λέγοντας... Συνήθως έτσι κανείς δεν πάει κλαίγοντας σπίτι του εκτός και αν αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού... Και μέσα από αυτό μπορεί να οικοδομηθούν και κάποιες φιλίες... Και σαφώς αυτό δεν λέγεται D/s... Λέγεται καβάτζες για play και εξάσκηση για σόλο και για σύνολα...

Μου πήρε κάμποσο χρόνο και απείρου κάλλους περιστατικά ώστε να διαχωρίζω έτσι τα πράγματα και αυτό το σύστημα της ταξινόμισης του καθένα στην πραγματική θέση που του αντιστοιχεί Με βολεύει καλύτερα... Δεν ταλαιπωρούμαι... Ανάβω τσιγάρο, κάνω χάζι και στο μεταξύ τυχαίνουν και τα τυχερά... 'Ανθρωποι αξιόλογοι, ταλαντούχοι και ειλικρινείς με τον εαυτό τους πάνω από όλα ώστε να μπορούν να είναι και με τους άλλους...

Σε καμμία περίπτωση δε θα μπορούσα να Είμαι αντανάκλαση του οποιουδήποτε υπό Μου... Αντιθέτως απαιτώ από τα προς χρήση υπό και από τα ακόμα ελαχιστότερα υποψήφια προς ιδιοκτησία slave να αποτελούν τη δική Μου αντανάκλαση σε χίλια μύρια όσα... Με βασικότερο την αλήθεια...

Ως Κ δεν αλλάζουν οι απαιτήσεις ως προς το βαθμό του Ελέγχου που γνωρίζω ότι Με ικανοποιεί... Είναι άσχετο αυτό από το βαθμό της παράδοσης του Ελέγχου που υπάρχει εκεί έξω ως διαθέσιμη ποσότητα και για τους όποιους δικούς Μου λόγους αποφασίζω να διαχειριστώ... Αυτό που αλλάζει είναι αυτό που θα δημιουργήσω βάση του έμψυχου υλικού με το οποίο τελικά θα συναναστραφώ... Αυτή είναι και η ομορφιά... Κάθε δημιουργία είναι διαφορετική... Και ως γνωστόν για να φτάσεις στη δημιουργία, υπάρχουν στιγμές που κοιλοπονείς... Α.

 

"Άσε με να σου εξηγήσω γιατί το 24/7 Μ/s απλά δεν μπορεί να υπάρξει και δεν μπορεί να λειτουργήσει".

Έτσι γνώρισα τον πρώτο μου Κυρίαρχο. Πως αλλιώς θα τον γνώριζα βέβαια... Αυτή ήταν η πρώτη μας συζήτηση όπου εγώ είχα ένα σωρό επιχειρήματα που αποδείκνυαν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι μετά από εντατικούς μαθηματικούς υπολογισμούς το 24/7 M/s ήταν απλά αδύνατο.

Ίσως το πρώτο πράγμα στο οποίο κυριάρχησε πάνω μου ήταν ότι δεν έπαιξε το παιχνίδι μου στις συζητήσεις μας. Δεν μπορούσα ούτε να τον παρασύρω, ούτε να τον μπερδέψω, ούτε και να πάρω τις απαντήσεις που ήθελα ή ακόμα και να τον μανιπιουλάρω. (αυτό βέβαια ήταν φοβερά ύπουλο, υποχθόνιο και δόλιο το παραδέχομαι)
Νομίζω με σοκαρε λίγο αυτό. Πρέπει να δοκίμασα όλους τους τρόπους που ήξερα και δεν λειτουργούσε κανείς. Εκεί πλέον είχε την προσοχή μου.

Ή μάλλον... εκεί, άρχισα να αναζητάω εγώ την δική του προσοχή. Από εκεί ξεκινήσαμε.

Μερικούς μήνες μετά, βρέθηκα δεμένη στο αυτοκίνητό του, κρατώντας το λουρί μου (?!) και εκείνος οδηγούσε γελώντας δυνατά. Και καλά έκανε βέβαια, και εγώ θα γελούσα με τον άνθρωπο που προσπάθησε να με πείσει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να Κυριαρχήσω πάνω του και τώρα να τον έχω δίπλα μου να κρατάει το ίδιο του το λουρί.

Όσο δύσκολη και αν ήταν λοιπόν η αρχή, ήταν και εύκολη σε σχέση με τον τρόπο που εξελίχθηκε η σχέση μετά από αυτό. Αφού βγήκα από το αμάξι.
Να με τοπάρει ήταν εύκολο, άλλωστε μου άρεσε. Το να κυριαρχήσει πάνω μου στο κρεββάτι και στα άλλα σεξοπορνοδιαστροφικά επίσης γιατί και αυτό μου άρεσε αλλά αυτά ήταν μονο μια πολύ πολύ λεπτή φέτα από αυτά που θα ακολουθούσαν.

"Δεν έχεις το δικαίωμα να κάνεις κριτική για την περιουσία μου" είπε κάποια στιγμή και νομίζω τα μάτια μου γούρλωσαν 3 φορές το μέγεθός τους. Δεν μπορούσε να το χωρέσει το κεφάλι μου. Καλά ήταν μέχρι τότε τα παιχνιδάκια και το σπάνκινγκ. Εκεί όμως η κατάσταση άρχισε να σοβαρεύει.
"Τι εννοείς?" ρώτησα και ευχήθηκα να μην είχα ρωτήσει γιατί μετά από κάποια σύντομα γέλια και χάχανα από τη μεριά μου, βρέθηκα με το δερμάτινο κολάρο μου με τον μεγάλο κρίκο και δερμάτινα δεσμά σε χέρια και πόδια σε πολύ μεγάλο πολύ γνωστό σούπερμάρκετ της περιοχής. Είχα κουμπώσει το παλτό μέχρι πάνω και ίδρωνα στην ιδεα ότι μπορεί να μου ζητούσε να το βγάλω...

"Ποιανού η γνώμη σε νοιάζει για το τι κάνεις και τι φοράς?" ρώτησε. Την ήξερα την "σωστη" απάντηση. Αλλά δεν έβγαινε από το στόμα μου ούτε καν για να με σώσω από τον εξευτελισμό του να βρεθώ δημόσια με ένα αρκετά πλήρες σετ bdsm.
"Μα Κύριε..."
"Βγάλε το παλτό"

Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ούτε που θυμάμαι ποιες και πόσες δικαιολογίες προέβαλα, χαρακτηριστικά θυμάμαι να λέω το ασυνάρτητο "Μα είναι άνθρωποι και έχουν μάτια!!"
Νομίζω έλεγα 50 λέξεις το δευτερόλεπτο. Εκεί όμως, αμίλητος απλά με κοιτούσε. "Είσαι ιδιοκτησία μου" είπε "το καταλαβαίνεις?"

Το καταλάβαινα... δεν είναι ότι δεν το καταλάβαινα απλά έσπρωχνε εκείνο το σημείο που από το ιδιωτικά και απο την κρεβατοκάμαρα θα πηγαίναμε στο επόμενο επίπεδο. Εκεί που θα ήμουν ιδιοκτησία του και έξω από την κρεβατοκάμαρα, και έξω από το σπίτι...
Και κυρίως μέσα, βαθιά στο κεφάλι μου.
Ήξερα ότι δεν είχε να κάνει με το παλτό. Ήξερα ότι ήταν πολύ κρίσιμη στιγμή και ότι αυτή η απλή κίνηση θα σήμαινε ότι όντως είμαι ιδιοκτησία του...[Πανικός]. Ότι όντως μπορεί να με κάνει ό,τι θέλει...[Ιδρώτας]

Το έβγαλα και του το έδωσα. Λιγότερο θα ντρεπομουν αν στεκόμουν εκεί γυμνή. Πήρε το παλτό με κοίταξε και ξεφύσηξε. Μου ζήτησε να κάνω μία στροφή και μου φόρεσε το παλτό σχεδόν αμέσως.
Παρατήσαμε τα πράγματα, γυρίσαμε σπίτι και δεν είμασταν πια οι ίδιοι.

Και από αυτόν έμαθα το βασικό χαρακτηριστικό της Κυριαρχίας: τη δυνατότητα της να εξελίσσεται, να βαθαίνει και να υπερβαίνει αυτόν που κυριαρχείται.

 

Εξαιρετικό...

Α.

 

Αγαπητή @MauveDelastrange υποκλίνομαι στο κείμενο σας....

 

Η Στιγμή σας.

Το Κ εγκαθιδρύεται και το υ, επιτέλους, αποδέχεται.

Με ενθουσίασες @MauveDelastrange !

 

Τους Κυρίαρχους που γνώρισα τους ξεχωρίζω από το πόσο πολύ θέλησα και αποζήτησα να δεχτώ τον πόνο τους και αν μου επιβάλλονταν σε τούτο, από το πόσο με άλλαξαν και από το τί κράτησα γι αυτούς στην ψυχή μου.

Μερικούς Κυρίαρχους δεν τους γνώρισα.

Θυμάμαι τον σαδιστή εκείνο μη Κυρίαρχο που μου έλεγε συνέχεια στα μηνύματά μας "ο βιασμός σου" και "ο βιασμός σου" και "όταν θα σε βιάζω" και "όταν θα σε βιάζουμε" και εξηγήσεις δεν έδινε. Έκανα μια συνάντηση γνωριμίας μαζί του, όπου άκουσα να μου εκθέτει με παρρησία τα πρώτα χίλια πράγματα που μισεί στη ζωή του και για ποιον λόγο τα μισεί, πιο πολλά δεν προλάβαινε γιατί έκλεινε η καφετέρια. Φυσικά οι BDSM κοινότητες όλων των τύπων ήταν στο top ten του μίσους, φυσικά το M/s και το D/s ήταν παραμύθα και η μόνη αξία ανεκτίμητη ήταν ο πόνος και φυσικά μόνο σπαράζοντας από αγωνία έπρεπε να τον περιμένει η σκλάβα να την βιάσει, το μόνο D/s που έκανε ήταν να απαγορεύει στις σκλάβες του να γελάνε, όχι ποτέ καμία δεν χρειάστηκε να τιμωρηθεί γι αυτό.

Ήταν και εκείνος ο γλυκύτατος κύριος που έκανε BDSM από τα 20. Το πρωκτικό και εννοείται το fisting ήταν απαράδεκτα και αυτός ήξερε πολύ κόσμο που κυκλοφορεί με πάνες επειδή κατέστρεψε τον σφιγκτήρα του με όλα αυτά που έκανε και εκτός αυτού είναι και τα μικρόβια, τι γίνεται με τα μικρόβια. Πώς, κάθεται υποτακτική να μαστιγωθεί χωρίς να είναι δεμένη; Δεν είναι λογικό αυτό. Μόνο δεμένες μαστιγώνει αυτός, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Με ποια μαστίγια προτιμώ να μαστιγώνομαι; Πόσες αντέχω με το τάδε μαστίγιο και πόσες με το δείνα; Πόσες λυτή και πόσες δεμένη; Όταν άρχισα να κλαίω από το γέλιο, μπροστά του, κάτι κατάλαβε. Μετά έπαψε να ρωτάει στην ίδια πρόταση "πόσες λυτή και πόσες δεμένη" και περίμενε να περάσουν δυό τρεις προτάσεις για να διευκρινίσει "δεμένη ή λυτή τόσες;" Κλαίω και τώρα που γράφω.

Μετά ήταν εκείνο το ηλεκτρονικό D/s ρομάντζο με την τρομερή χημεία, τριανταέξι χρονών δήλωνε. Κάποια στιγμή, στο τηλέφωνο, τρεις η ώρα τη νύχτα, μετά τον πέμπτο οργασμό ξεκούραση, τον είχα ρωτήσει τι θα έκανε αν δεν υπήρχε κανένα όριο σωματικό ψυχικό πρακτικό, τι θα του άρεσε να κάνει σε μια υποτακτική αν είχε απόλυτη ελευθερία; Σκέφτηκε λίγο "απόλυτη ελευθερία, εννοείς κάτι σα να λείπει η μαμά μου από το σπίτι;" Του δίνω τράτο να συνεχίσει, "ναι, κάτι τέτοιο¨του λέω. "Και όχι να έχει πάει σουπερ μάρκετ, κάτι πολύ περισσότερο, να είναι σίγουρο πως θα λείπει για πολύ, ε;" Συμφωνώ μαζί του πως κάτι τέτοιο είχα στο νου μου. "Ε, τί το ψάχνεις, θα μαλακιζόμουν όλο το πρωί!" φωνάζει κατενθουσιασμένος. "Τι τάξη πας;" του απαντώ - εκεί τελείωσε το απολαυστικό εκείνο ρομάντζο, μέσα σε φωνές και γιούχα, νυχτιάτικα.

Summa summarum, όποια θέλει σε βαθμό που να στάζει, ψάχνει και βρίσκει. Υπάρχουν Κυρίαρχοι, λίγοι αλλά υπάρχουν και δεν σώνονται όσο και αν κάποιοι παλιοί αποτραβιούνται. Ο καλός κύριος από την Παραλία Μυρτιάς, Νότια Καρολίνα, o.k. ευχαριστούμε πολύ για το πόνημα από το '98, να μας πει πηγές των στατιστικών του και θα το έχουμε υπόψη. Ένα υστερόγραφο μόνο για να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα, οι υποτακτικές με το οποιοδήποε χούι από αυτά που περιγράφει, ό,τι κόλλημα και να έχουν, αν είναι σοβαρές, δεν συμβουλεύουν.

 

υπέροχη και διάφανη αποτύπωση συναισθημάτων @MauveDelastrange
Με αφορμή το κείμενο σου, σκέφτομαι οτι τελικά υπάρχει ελπίδα...να καταλάβουμε πια οτι το D/s δεν ειναι παιδική χαρά.
Οσοι τουλάχιστον το ζουν , πραγματικά και οχι θεωρητικά, ξέρουν την δυναμική της.

 

Χμμμμμμ για να σκεφτώ.
Όσον αφορά τον εαυτό μου θεωρώ ότι η οποιαδήποτε παράθεση ίσως θεωρηθεί "διαφήμιση" οπότε ας αρκεστώ στις στατιστικές.
Είμαι αυτός που είμαι και οι στατιστικές έχουν δείξει ότι σε ποσοστό επί τις εκατό το 45% θα με αγαπήσει,το άλλο 45% θα με μισήσει και το υπόλοιπο 10% απλά θα του είμαι αδιάφορος.
Πάμε τώρα σε Κ που έχω συναντήσει.
Προσωπικά είχα την τιμή να συναντήσω δύο Κ που πλέον τους αποκαλώ δασκάλους μου.Με εντυπωσίασαν όχι με τις πρακτικές γνώσεις τους αλλά με την ηθική που είχαν σχετικά με το BDSM.
Έχω προσπαθήσει να συναντηθώ κατ ιδίαν και με έναν ακόμη Κ που θεωρώ "κορυφή" αλλά για πολλούς λόγους μέχρι στιγμής είναι αδύνατη αυτή η συνάντηση.
Πέραν αυτών των τριών ατόμων που τους εκτιμώ απεριόριστα έχω συναντήσει κι άλλους Κ που εκεί είδα το εξής:
Λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά το ζουν το BDSM και οι περισσότεροι είναι Κ "λόγιοι" (δηλαδή αρέσκονται στην θεωρεία και το μπλά-μπλά απλά για να δημιουργούν εντυπώσεις).
Κλείνοντας να τονίσω πως ότι έγραψα είναι προσωπικές απόψεις.