Domination

Η απαντηση μου ειναι: η αληθεια κρυβεται στα νουμερα.
Αν διατηρω μια επιχειρηση και 8 στους 10 υπαλληλους μου, παραιτουνται και μαλιστα φευγουν τρεχοντας μακρια απο την επιχειρηση μου, κατι λεει αυτο για την διοικηση.
Αντε πες ο ενας υπαλληλος μας βγηκε τεμπελης, αντε ο αλλος πριγκηποαναθρεμμενος, οταν ομως η πλειοψηφια των υφισταμενων σου λεει τα χειροτερα για την επιχειρηση σου, ε τοτε κατι δεν παει καλα με αυτην και οχι με αυτους.

Αλλωστε και τετοια ισχυρισμοι να υπαρχουν, αν δεν υπαρχουν εμπρακτες αποδειξεις, ειναι λογια του αερα.

 

@brenda
Επισης το μαγειρεμα των νουμερων δεν καλυπτεται οτι παγαποντια και να κανεις, οσο καλη και να ειναι.

 

Το νήμα έχει θέμα την Κυριαρχία.

Η συζητήση όμως στράφηκε ευθύς αμέσως στο τι εστί Κυρίαρχος. Κυρίαρχο λοιπόν είναι ένα άτομο που εξασκεί την Κυριαρχία.
Πριν τους τσακωμούς για το τι κάνει και δεν κάνει, τι χαρακτηριστικά έχει και δεν έχει, δεν χρειάζεται μια συμφωνία περί της γενικής σημασίας της έννοιας Κυριαρχίας;

Στη συνέχεια, μια μεγάλη κουβέντα περί ορισμών, όπου η άποψή μου ταυτίζεται πλήρως με την υπέροχα δοσμένη παρέμβαση της @elfcat.

Προφανώς οι ορισμοί δεν αρκούν να στηθεί μια σχέση Κ/υ, προφανέστατα κάθε σχέση θα είναι διαφορετική από Κ σε Κ και από το ίδιο Κ με διαφορετικό υ και τούμπαλιν. Προσαρμοστικότητα, όπως αναφέρουν σωστά πολλοί μες στο νήμα. Αλλά για να μιλάμε για κάποια έννοια χρειαζόμαστε κάποιον ορισμό, κάποια γενική συμφωνία.
Πάντα η πραγματοποίηση μιας ιδέας, μιας έννοιας, θα έχει απόκλιση από τη θεωρία. Δεν την ανατρέπει όμως, αλλιώς βγαίνει κάτι άλλο, διαφορετικό, καινούριο, μπορεί και καλύτερο, που θα έχει όμως άλλο σημασιολογικό πεδίο.

Όσο η @elfcat παρέθετε το κομψό της παράδειγμα με το παραγάδι και το καλάρισμα, εγώ έγραφα μια χαζομάρα στην καλύτερη γαστρονομική παράδοση του φόρουμ.
Αν θέλω να φτιάξω κοτόπουλο με μπάμιες, θα χρειαστώ ένα κοτόπουλο. Αν βάλω πατάτες γιατί δεν έχω κοτόπουλο, θα βγεί κάτι τελείως άλλο. Νόστιμο, αλλά άλλο. Προφανώς επίσης υπάρχουν πολλές συνταγές με κοτόπουλο. Βραστό, πολλοί το σιχαίνονται, άλλοι το τρώνε μόνο έτσι. Στο φούρνο με πατάτες, γιουμ για τους περισσότερους. Τηγανητό, πολλοί το θεωρούν βαρύ, άλλοι πεθαίνουν γι' αυτό. Αλλά όλες αυτές οι συνταγές έχουν κοτόπουλο, και όλοι συμφωνούμε στο το είναι κοτόπουλο. Και με τις παραλλάγες του, μικρό, αλανιάρικο, εργοστασίου. Αλλά πάντα με δυο μπούτια, φτερά, ράμφος.

Για μένα η ουσία του D/s στην σελίδα που ανέφερε ο @AndreDelastrange είναι αυτό:
"D/s, or Dominance and Submission, is a set of behaviors, customs, and rituals involving the giving by one individual to another individual of control over them in a BDSM erotic episode or lifestyle relationship".

Και στην πράξη, και νομίζω ότι κανείς δεν το αρνείται,
"Specifics of D/s relationship styles and protocols, and even linguistic conventions will vary widely between practitioners; there is no precise one true way to perform D/s".

Αλλά τι είναι D/s έχει οριστεί στον προηγούμενο ορισμό.

 

  Καταλαβαίνω τη δυσφορία σου.

Θα άλλαζα το ζαρζαβατικό, αλλά φευ, με κουόταρες και μπάμιες θα μείνουν εσαεί.  

 

τωρα που απαντησες δεν μπορω και να το σβησω  

 

Όλα γίνονται. Κάνουμε ένα μπαμια-ception προς τα πίσω, συντονισμένη προσπάθεια, αλλάζουμε το παρελθόν!  

Just say the word  

 

(Όσοι και όσες βαριέστε, διαβάστε τις τελευταίες έξι αράδες, το ίδιο κάνει)...

Η προσαρμοστικότητα είναι πολύ κακός μπελάς φαίνεται για τα έλλογα όντα (ό,τι κι αν σημαίνει το έλλογα και το όντα, για όποιους κι αν είναι αυτοί)...
Για ευκολία ας ξεχωρίσουμε προσωρινά την προσαρμοστικότητα στα δυο: την προσαρμοστικότητα ως εκ των ων ουκ άνευ συστατικό για την βιολογική επιβίωση ενός είδους (μπιζέλια, καρχαρίες, γελάδια κλπ) και την προσαρμοστικότητα ενός έλλογου όντος στο πλαίσιο που το ίδιο το έλλογο ον κατασκεύασε και διαμόρφωσε για την πάρτη του.
(Να σημειώσω πως το ξεχώρισμα γίνεται για διευκόλυνση της προσέγγισης και μόνον, ο γράφων βδελύσσεται οτιδήποτε φιλοσοφικοδυαδικό του κώλου από ... έως... τα πάντα όλα).

Μιας λοιπόν και αναφερόμαστε στις δίποδες έλλογες αφεντομουτσουνάρες μας, το πρώτο το έχουμε, ως είδος ζούμε, τάχουμε κάνει κομμάτι τριμπούρδελο βέβαια, αλλά τι να περιμένεις από το πιο φρεσκαδούρι είδος (βιολογικώς) στον πλανήτη παρά να μάθει στου κασίδη το κεφάλι, πα να πεί το δικό του και του πλανήτη πακέτο!
Για διάφορους και πολλούς λόγους το εν λόγω έλλογο είδος διαμόρφωσε και συνεχώς διαμορφώνει το δικό του πλαίσιο λειτουργίας που το λέμε κοινωνία.

Η κενωνία ολάκερη δαύτη έχει τρία βασικά εξωτερικά χαρακτηριστικά:
1. Είναι τα ζώα μου αργά, κινείται πιο αργά και από super replay ένα πράμα, σε κάθε της εκδήλωση: κινείται αργά προς τα μπρος -γρήγορα προς τα πίσω, καταπίνει εύκολα (σαν λύκος), αφομοιώνει δύσκολα (στομαχικό θάναι το θέμα), υιοθετεί αργά και με πισινή (το πίσω που λέγαμε)
2. Όσο αβγατίζει, τόσο πιο μεγάλη ροπή αδρανείας παρουσιάζει (φυσικός νόμος, ευκολάκι). Και το γλεντάει λαμποκοπώντας σαν αλπική λίμνη με τα νερό καθρέφτη, σαν θάλασσα αρυτίδωτη που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της από το παραμικρό αεράκι, έχομεν και μιαν εικόνα, ένα image διάολε...
3. Αντιπαλεύει με θανατηφόρα αποτελεσματικότητα οτιδήποτε την ξεκουνάει από το άραγμά της , τη λάμψη της, το ρυτίδιασμα του καθρέφτη της, με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Το κουκουλώνει, όπως το στρείδι το μαργαριτάρι. Μόνο από τραγικό λάθος εξαλείφει, εξαφανίζει, διαγράφει, κάνει delete...

Τέτοια μουλάρα είναι..! Χάλασέ της την μόστρα και φάε μια πλημμύρα σάλιο να σε κουκουλώσει καταπώς έκανε το Άλιεν, μπες ζ'κατάψυξ' και άμα λάχει βλέπουμε...
Οι κατά καιρούς σοβαροί παίκτες που πήγαν να επαναδιαμορφώσουν το πλαίσιο επιταχύνοντας κάποιες διαδικασίες, είχαν άπαντες μοίρα κοινή. Σάλιωμα, καβάντζωμα και χρήση τους αργότερα με "ξεπάγωμα", που σνήθως συνοδεύεται με κροκοδείλια δάκρυα ετεροχρονισμένης συγγνώμης και άγαλμα.

Καλείται λοιπόν ο παίκτης να παίξει μπάλα σε εντελώς στημένο παιχνίδι, ακόμα και οι θεατές στημένοι είναι και το γήπεδο προκάτ...
Επειδή με το καιρό κατάλαβε πως παίζεται το παίγνιον, όλο και κάτι μαθαίνουν τέτοια ζούδια πούμαστε κουτσά-στραβά, παίζει το εξής κόλπο:
Προσαρμόζεται στο της κοινωνίας παίγνιον μαθαίνοντας το manual απόξω κι ανακατωτά και γίνεται διαχειριστής. Ως διαχειριστής πολλά πράματα δεν μπορείς να κάνεις, άντε το πολύ - πολύ να μη ξεμείνει η ...πολυκατοικία από πετρέλαιο και νάναι το κλμακοστάσιο καθαρό, χεστήκαμε... Ο ορίζοντάς σου είναι το τετράγωνο, το πολύ η γειτονιά, ώπα και μακριά τράβηξε το μάτι, μεγάλε, καλά περνάς και με το παραπάνω, άραξε και ξεκουράσου κλπ κλπ!

Ο παίκτης ο ζόρικος τι κάνει..? Εκτός από διαχειριστής των άλλων γίνεται και διαχειριστής του εαυτού του. Τότε ξαφνικά βλέπει πως μπορεί να πάει το πράμα παρακάτω, διότι πια έχει τα χαρακτηριστικά του ηγέτη. Αλλά είπαμε, άλλο τα χαρακτηριστικά, άλλο το ζουμί. Όταν συνειδητοποιεί το ζουμί πάει πίσω, φοράει το άθλιο "κουστουμάκι" του και ξαναγίνεται απλό μέλος.
(Ναι βρε όπως ο άνθρωπος που έγινε αυτό που έγινε τρομάρα του, γυρνώντας πίσω, δηλαδή μεγαλώνοντας δεν έβγαζε μαλλιά, η εικόνα του ομοίαζε εις μεγάλον βρέφος -αυτό λέγεται νεοτενία, google it)...
Αλλά μέλος με κάτι αρχίδια νααα, με το συμπάθειο, πα να πει πως δεν του έδιναν και πολλή σημασία κι αυτός δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να μιλάει και να δείχνει αραιά και πού και μετά να ξανασιωπά και πάλι από την αρχή...
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί και να τη γλιτώσει από το "σαλιάρισμα" αν και δεν τον πολυνοιάζει πια. Οι κουβέντες κάτι κάνουν στα σάλια που κουκουλώνουν και τα κάνουν γάργαρα νερά...
Αυτή είναι η δυναμική του ηγέτη του ζόρικου του ηγέτη του σωστού του "πρόστυχου του άτομου τουμούτρου του 'μοβόρου" ...
(Και η διαφορά του φυσικού ηγέτη από τον Ηγέτη μιας που τόφερε η κουβέντα. Τι να το κάνεις μάνα μου το κληρονομικό χάρισμα αν δεν την σακουλεύεσαι τη φτιάξη... Ηγέτης από τη μια ο Αττίλας, ηγέτης απ' την άλλη ο Ιουστινιανός, ηγέτης από τη μια ο Κρόμγουελ (να πω ο Ναπολέων?), ηγέτης απ' την άλλη ο Μεγαλέξανδρος, τι στα διάλα να συγκρίνουμε)?
Η διαρκής πρσαρμογή είναι αυτή που τσουλάει το πράμα... Η ολίγη δεν παίζει μάνα μου, δεν παίζει, δεν βγάζει ζουμί..!

Άντε και στα καθ΄ ημάς, γιατι πολύ το κούρασα, μού φαίνεται...

Με λίγα λόγια..:
Άλλο το βδσμ του κυρίαρχου είδους που την παλεύει κι άλλο το βδσμ "μου βρίσκεται λίγο πάνω μου, ωραία με γαργαλάει", να το κόψω ή να το αφήσω..?
Το βδσμ του κυρίαρχου είδους δεν είναι το βδσμ των κυρίαρχων, να ξηγιόμαστε, απ΄ όλα παίζουν και όλα εκφράζονται και λειτουργούν...
Το βδσμ ...το άλλο, δεν έχει επ' ουδενί αρνητικό πρόσημο, ως φυτώριο μια χαρά είναι, αλλά "ου παντός πλείν ες Κόρινθον"...
Και να μη νομιστεί πως η ...Κόρινθος έχει πιο πολυτελή κτίρια και μνημεία και τούτα και τ' άλλα.
Χωριουδάκι είναι, αλλά δεν έχει σάλια..!

ΥΓ: Αυτό με τα νικ ισχύει εισέτι...

 

....
Να κάνει η μάνα
....

 

Με έσωσε το πεσμένο ίντερνετ, μισή ώρα έγραφα στον αέρα!!!
Ευτυχώς χάθηκαν όλες οι αιρετικές μου σκέψεις.
Ας μην φλυαρήσω για την Κόρινθο λοιπόν και τις φτηνές πόρνες με την λέξη ΥΟΠΕ χαραγμένη στα σανδάλια τους...(γιατί κι αυτές όταν γυρνούσαν στα χωριά τους νομιμοποιούνταν να πουλμουρίσουν αφού όντως έζησαν στην Κόρινθο).
Θα πω μόνο τις απορίες μου, βασικές επί της ''κυριαρχίας'', γιατί θαρρώ πως μάθανε ότι γαμιόμαστε και πλάκωσαν κι οι γύφτοι (συγχωρέστε μου την ρατσιστική εσάνς της παροιμίας, η λαϊκή σοφία ενίοτε είναι αφοριστική).
Ποιο είναι το ''Κυρίαρχο είδος'' λοιπόν?
Είναι οι καγκουρονεάτερνταλ (που έχουν κι ισχυρό γονίδιο, πλακώνουν και τον ανταγωνισμό) με την απάλευτη βλακεία και ασχετοσύνη τους, ανεξαρτήτως στάτους, ηλικίας και φύλου?
Είναι οι έλλογοι, με iq τουλάχιστον στον μέσο όρο?
Είναι ελιτίστικη η άποψη ότι για να κουμαντάρεις ένα βαρκάκι, ένα κρις-κραφτ ή ένα κρουαζιερόπλοιο πρέπει υποχρεωτικά να ξέρεις κολύμπι?
Έχει η ''Κυριαρχία'' minimum iq requirements?

 

Πλιζ ριστόρ γιορ θοουτς...
Κατά τα άλλα:
1. Όχι
2. Το Ιq δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Υπάρχουν άλλωστε και ...άλλα Q..! Το ευήκοον έχει...
3. Τα ελιτίστικα έχουν να κάνουν με φράγκα. Η μεταφορά της έννοιας υποδηλώνουσα σνομπαρία κλπ κατινιές είναι εφευρήματα της μεντιόκρας, ζωή νάχει, να μας σπάει τα ούμπαλα...
4. Τα πάντα έχουν... Όσοι λένε πως απλοποιούνται τα πράματα είναι για ποταπούς λόγους ( εκμετάλλευση ηλιθίων σε τιμή πάτωνα).
Πχ: Με 3 μέρες κομμένο ρεύμα, τα ελαχίστου IQ ή θα μπούν σε υστερία ή θα τα φάνε λάχανο...
Το κακό είναι πως -γαμώ τα προγραμματισμένα γονίδιά μας- εμείς θα τρέχουμε να τα κάνουμε να ζήσουν...
Για να μας ξανασπάνε τα αρχίδια κατά τα γνωστά...
Σταδιάλα...
Ουφ! Συγχίστηκα και σήμερις...

 

εχεις μαζοχιστικες τασεις φαινεται...