Moναξιά ή ελευθερία;

ΚΑΙ αυτό... 

 

ΟΛΑ αφιερωμένα από εμένα προσωπικά προς την αξιαγάπητη @Desert Flower



για να παίρνει θάρρος και να νοιώθει δυνατή και χαρούμενη.  

 

αυτοι που δεν υπεφεραν ποτε.. δεν ξέρουν τίποτα... δεν ξερουν ουτε τα καλα ουτε τα κακα... δεν ξερουν τους ανθρωπους. δεν ξερουν ουτε καν τον εαυτο τους.

 

Συνεπώς εκείνοι που υπέφεραν και βγήκαν από το τέλμα είναι πλούσιοι και λαμπεροί μέσα τους...  

 

υποφερει κανεις μονο απο το κακο που του κανουν αυτοι που αγαπαει....το κακο που προερχεται απο εναν εχθρο δεν μετραει

 

Πιο καλή η ελευθερία από την μοναξιά

 

Η έννοια της ελευθερίας -πέρα από ετυμολογική- έχει προσωπική και κοινωνική διάσταση. Δηλαδή, νοηματοδοτείται διαφορετικά, ανάλογα με τις ιστορικές και κοινωνικές συγκυρίες.

Κατά την άποψή μου, η ελευθερία δεν ανήκει στις καταστάσεις της ύπαρξης που αποτελούν αυτοσκοπό. Δηλαδή, δε θέλω να είμαι ελεύθερος για να είμαι ελεύθερος, αλλά για να κάνω κάτι με την ελευθερία μου. Να τη "χρησιμοποιήσω" ως μέσο επίτευξης των στόχων μου. Από αυτή την άποψη, η ελευθερία δε στέκεται αφ' εαυτής, αλλά συνοδεύεται από το στόχο προς επίτευξη: Είμαι ελεύθερος να εργαστώ, να εκφράσω την άποψή μου, να ζήσω όπως επιθυμώ, να επιλέξω. Το "είμαι ελεύθερος" από μόνο του δε σημαίνει κάτι.

Προχωρώντας τη σκέψη μου, είμαι ελεύθερος σημαίνει "έχω τη δυνατότητα να πραγματοποιήσω τις επιλογές μου, για τις οποίες είμαι υπεύθυνος". Αυτό είναι που ώθησε κάποιους να ισχυριστούν ότι "ελευθερία είναι να επιλέγω τα δεσμά μου", εννοώντας να υπηρετώ το σκοπό τον οποίο έχω τοποθετήσει ως νόημα της ζωής μου. Υπό την έννοια αυτή, απόλυτα ελεύθερος είναι όποιος δεν έχει στόχους και όνειρα, άρα όποιος δεν έχει ανάγκες και επιθυμίες. Γνωρίζετε πολλούς που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία?

 

Και αυτο που συχνα συνανταμε ειναι η μοναξια η η ελευθερια;ειναι οντως οπως οι όψεις ενος νομίσματος;
Επιλέγουμε τη μοναξια γιατι δε μας εκατσε η ελευθερια του εαυτου μας η του αλλου,ουσιαστικα ομως δεν υπηρχε η τελεια επικοινωνια
Εκει ερχετε το απολυτα φυσικο "τα θελω μας και οι αναγκες μας"

 

Ο φοβος της μοναξιας ειναι οντως ενα απο τα πιο παθογονα συναισθηματα...

Παει καιρος απο την τελευταια φορα που κρατησα κατι απλα και μονο επειδη ηταν "το δικο μου κατι", το "κεκτημενο" μου.

Μεσα απο την ροη των ετων διαπιστωσα πως δεν υπαρχει μεγαλυτερος παροπλισμος απο το να ζεις απλα με το "κατι" που εχεις, μονο και μονο επειδη το "κατι" ειναι καλυτερο απο το τιποτα.

"Ο φοβος φυλαει τα ερμα". Ετσι οι ανθρωποι μενουν μαζι, συμπασχουν ζωντας μεσα σε εναν βαλτο αδιαφοριας, βαρεμαρας, τετριμμενων. Τι τους παρακινει; Αυτη η ανασφαλεια. Μονος; Καλυτερα νεκρος.

Βλεπω την οπτικη σου μα δεν την ασπαζομαι - και κατι τετοιο δεν θα ειχε καμια σημασια ετσι κι αλλιως. Πολυ καλο post για αλλη μια φορα.

 

ολα τα σπουδαια και πολυτιμα πραγματα ειναι μοναχικα.

 

Υπαρχουν καποιες ανατολιτικες φιλοσοφιες που υποστηριζουν ακριβως αυτο. Νομιζω δεν ειναι εφικτο για τον δυτικο ανθρωπο. Δεν ξερω και αν ειναι καν επιθυμητο. Μην ξεχναμε και οτι αυτες οι θεωριες και τροπος ζωης εχει χαρακτηριστει ως 'παραιτηση' απ τους δικους μας αντιστοιχους γκουρουδες.

Μαλλον το καλλιτερο path ειναι καπου στη μεση. Να εχεις δηλαδη ονειρα, στοχους κλπ, αρκει να μην σε φανε. Να μην σε βαζουν δηλαδη σε κατασταση αυτοκαταπιεσης και να μην σε βαζουν στο τρυπακι να τρεχεις πισω απ τον επομενο στοχο για να βρεις τελικα οτι αυτο που θες δεν ειναι εκει, γενικα να μην κρεμας την ευτυχια σου απο την εκβαση εξωτερικων καταστασων κατα το δυνατον.

 

μονάχος μου απο επιλογή και μονο ( οχι απο ανάγκη ή φοβο ή πόνο ) και με αυτες τις σκέψεις ελεύθερος . μαζι και τα δύο δινουν τον απόλυτο έλεγχο μέσα στο μυαλό μου και μεσα στην ζωη μου .