mind fuck....πως ομως;

παιζει μεγαλο ρολο και ο δεκτης. ο καθενας εχει τα κουμπια του.

 

Φυσικά, αυτό είναι το challenge, να βρεις τα κουμπιά του άλλου, αλλά γι αυτό ακριβώς χρειάζεται μία οξύνοια, λέω εγώ...

 

Βλέπω γενικά τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τις σχέσεις μου σαν κοινωνικό πείραμα.
Δεν το κάνω επίτηδες και μου βγαίνει απλά προσπαθώντας να πάρω αυτό που θέλω
με κάθε τρόπο.Μου βγήκε αυθόρμητα μετά από θυμό σε μια σχέση που ήμουν και το
κεφάλι μου άρχισε να σκεφτέται εντελώς διαφορετικά από πριν.Από δοτικός άρχισα
να επιζητώ την ταπείνωση και τον εξευτελισμό του συγκεκριμένου ατόμου,αποδεικνύοντας
μέσα στην ίδια τη σχέση πόσο λίγο ήταν μπροστά μου,μέχρι να ισοπεδωθεί ο χαρακτήρας
του και να κάνω αυτό που θέλω.Όταν λίγησε οριστικά τελείωσα τη σχέση

 

Ισως το "Ημερολογιο ενός διαφθορέα" του Δανου φιλοσοφου Soren Kierkegaard έχει να σου πει πολλά..

 

εχεις ενα δικιο, λαβε ομως υπ' οψη σου οτι καποιος ο οποιος ειναι fucked up ο ιδιος, και αλλα σκεφτεται, αλλα λεει και αλλα κανει, μπορει να φαινεται, η μαλλον να ειναι, πολυ αινιγματικος. Να σε βαλει δηλαδη σε τριπακι να προσπαθεις να βγαλεις ακρη. συνηθως τετοια ατομα δεν καταλαβαινουν καν οτι το κανουν.

 

Αυτό δεν είναι mindfuck όμως, τρικυμία εν κρανίω είναι, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, μην μπερδευόμαστε...
Οι καλχικές μας ιδιότητες δεν βοηθούν πάντα, επίσης πολύ με κουράζουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά αυτό είναι προσωπική απαρέσκεια (ή ένστικτο αυτοσυντήρησης, δεν τους παλεύω καθόλου).

 

Διάβασα μια περίληψη του βιβλίου και φαίνεται πολύ ενδιαφέρον

 

Ναι μεν αλλά....
Εδώ έχουμε και τη διαφορά του ανήθικα μεν αλλά αν αυτός που το κάνει είναι ανήθικος μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά.
Είναι αυτό που είπε η sokolata πιο πάνω.
Οκ παίξε "ανήθικα" τύπου: "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" άλλωστε το κάνουν οι περισσότεροι ασυνείδητα και στην καθημερινότητα, αλλά μην αφήνεις πίσω σου καμμένη γη κατά την αποχώρηση!!!

 

Αυτό δεν είναι mindfuck. Είναι παιχνιδάκια μυαλού με σημαδεμένη τράπουλα. Παίζουμε εκ του ασφαλούς. Διπλά μηνύματα που δεν είναι και τόσο διπλά, γιατί γνωρίζει ο ένας τα χαρτιά του άλλου και παριστάνει ότι δεν τα γνωρίζει: Ξέρω ότι με παίζεις, ξέρεις ότι ξέρω ότι με παίζεις και ξέρω ότι ξέρεις οτι σε παίζω. Περισσότερο ενδιαφέρον βρίσκω στην παιδική χαρά, εκεί τουλάχιστον δεν παριστάνουν ότι παίζουν. Παίζουν πραγματικά...

Έστω λοιπόν οτι "πειράζουμε" τα χαρτιά. Ότι στο τέλος αυτής της βραδιάς τα ρούχα της δεν θα είναι πεταμένα στο ίδιο πάτωμα με τα δικά σου, αλλά σε ένα άλλο πάτωμα. Τι θα κάνεις τότε, Αλέξη μου?

 

Ξέρεις κάποιον κατακτητή που ενδιαφέρθηκε για το τι θα αφήσει πίσω του?

 

[ υποβλητική μουσική υπόκρουση ]

....( Ο αφηγητής σηκώνει αργά το βλέμμα του. Η φωνή του ακούγεται σταθερή και βαριά )...

Ο κόσμος συχνά πυκνά είναι ένα περίεργο κι αφιλόξενο μέρος

[ η υποβλητική μουσική ηχεί στο παρασκήνιο ]

Κάποιοι/ες από εμάς έχουν στο μυαλό τους έν' ακαθόριστο νούμερο από δωμάτια, ποιος περισσότερα, ποιος λιγότερα

...( ο αφηγητής παίζει με το ηχόχρωμα της φωνής του και τακτοποιεί με αργές κινήσεις το δεξί του μανικετόκουμπο )...

Η πλειονότητα εκείνων των εγκεφαλικών δωματίων έχει την αποκλειστική λειτουργία να στεγάζει τις σκέψεις/αντιλήψεις του για τ' οτιδήποτε. Εκείνα τα δωμάτια είναι σφραγισμένα ερμητικά σαν μπουκαπόρτες υποβρυχίου σε κατάδυση

[ η υποβλητική μουσική αλλάζει ρυθμό και αυξάνεται η ένταση της ]

Τα υπόλοιπα εγκεφαλικά δωμάτια έχουν την λειτουργία, να στεγάζουν και να επεξεργάζονται τις σκέψεις/αντιλήψεις των άλλων για παρόμοια θέματα. Γιατί η γνώση κάποιων πραγμάτων όσο και να μην την ενστερνιζόμαστε, είναι πολεμοφόδιο

...( Ο αφηγητής τώρα μιλάει με παύσεις ανάμεσα στις λέξεις και υψώνει όλο και περισσότερο την φωνή του. Το αριστερό του χέρι έχει μείνει πάνω στο πουκάμισο λίγα χιλιοστά κάτω απ' το κουμπωμένο δεξί μανικετόκουμπο )...

Γιατί ο κόσμος συχνά πυκνά είναι ένα περίεργο κι αφιλόξενο μέρος όπου διασταυρώνονται τσακάλια με διαφορετικά πρόσωπα και δεξιότητες, που όλα πεινούν για κάτι.
Η άγνοια ή η άρνηση να προσεγγίσουμε τον τρόπο σκέψης/λειτουργίας τους. Είναι ο πιο σύντομος δρόμος, για να βρεθούμε κάποτε στον οισοφάγο τους. Όπως και να υποτιμήσουμε την δύναμη των δοντιών/νυχιών τους

[ η υποβλητική μουσική έχει πια σιγήσει. Το δεξί μανικετόκουμπο εγκατέλειψε ξανά την τρύπα του πουκαμίσου. ]

( Τέλος της αφήγησης )

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ίσως και κάποια σχέση με το νήμα να είχε η παραπάνω μπούρδα. Πάντα γνώμη, όταν κάποιος/α πέφτει "θύμα" mindfuck δεν το παίρνει καν χαμπάρι ή όταν το παίρνει, είναι πλέον αργά.
Και μια "παιδική" ή μάλλον 1α και 1β.

1α) Αν βρεθείς με ανοιχτή πληγή απ' την οποία να στάζει αίμα, σε νερά που θα σύχναζαν καρχαρίες. Το πιο πιθανό είναι να προσπαθήσουν, να σε κατασπαράξουν δίχως ενδοιασμούς/φραγμούς κανενός είδους.
1β) Αν θέλεις να πιάσεις καρχαρία, μάλλον το παραγάδι δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο.

Αυτά...