mind fuck....πως ομως;

Μπρέντα ω Μπρέντα
Αν θεωρουμε το mindfuck καθαρά (ή κυρίως) διανοητικό-εγκεφαλικο παιχνίδι, τοτε ισχυουν αβλεπί ολα οσα είπες.

Αν θεωρουμε οτι το mindfuck εμπλεκει δημιουργια ισχυρών συναισθημάτων, τότε η ισότητα ειναι πολυ πιθανόν να μην αφορά το νοητικό επίπεδο αλλά τον έλεγχο των συναισθηματων.
Κι αν το παιχνιδι παιχτει σε τετοια επιπεδα, το πανω χέρι έχει οχι ο διανοητικά ανώτερος αλλα ο πιό ψυχρός συναισθηματικα.
Οποτε μπορει να συμβει (και συμβαινει) το παραδοξο ένας ανώτερος διανοητικά αλλα πιο ευάλωτος συναισθηματικά άνθρωπος να νικηθει κατα κράτος από έναν στυγνο και ασυγκίνητο τύπο με ισχυρά στοιχέια antisocial personality disorder (παλιότερα sociopath), που έχει εξασκηθει στη συναισθηματική χειραγώγηση και στο γοητευτικό προσωπειο απο παιδάκι.

Και στη γυναικία εκδοχή της εν λογω διαταραχής, οι γνωστές - έστω διογκωμενες - ιστορίες των επιτευγμάτων των κλασικών "γυναικών αραχνων" δεν είχαν ως θυματα ανθρώπους κατώτερους διανοητικά.

Το ηθικό και ανήθικο της υπόθεσης είναι άλλη ιστορία...

 

Σηκώθηκε κουρνιαχτός...

@Brigitte , δε μιλώ εξ ονόματος των απανταχού mindfuckers. Υπήρξα ένας από αυτούς κάποτε, όταν ήμουν αρκετά ανασφαλής για να πιστέψω ότι μπορώ να γοητεύσω ένα μυαλό. Επέλεγα λοιπόν να το γαμήσω.
Έχεις δίκιο. Το απόσπασμα που ανέφερες δεν είναι παράδειγμα mind fuck. Ακόμα και ως mind play όμως το βρίσκω αφελές. Διέκρινα ένα παιχνίδι σικέ, όχι ένα πραγματικό παιχνίδι μεταξύ ίσων. Αυτή βέβαια είναι η προσωπική μου εκτίμηση. Just for the record, μυαλό που μου επιτρέπει να το γαμήσω, παύω να το εκτιμώ.

@passionflower , ο mindfucker δεν έχει κώδικες ηθικής. Αν είχε, θα καλούσε το έτερο (μυαλό) σε μονομαχία..

@brenda , από την αρχή εκτίμησα το μυαλό σου. Αυτό δεν θα αλλάξει, ανεξάρτητα από τη γνώμη σου για μένα.  

 

Αμορ, είναι η περίπτωση του κατακτητή που κατακτάται ο ίδιος από το αντικείμενο της κατάκτησης.
Επιθυμεί να το κατακτά (και να κατακτιέται) στο διηνεκές...  

 

Γιατι? Θα ηθελες να το εξηγήσεις λιγάκι αυτό?

 

Για το λόγο που ανέφερες κι εσύ πιο πάνω. Μου αρέσει το παιχνίδι μεταξύ ισοδύναμων μυαλών.

 

Θεωρεις ότι ένα ισοδυναμο μυαλο δε σου επιτρεπει, αν θελει, να το γαμησεις? Το γαμας, εφόσον στο επιτρεπει, και σε γαμαει και αυτό ως απαντηση, εφόσον του το επιτρεψεις. Αν δεν του το επιτρεψεις ή δεν στο επιτρεψει τοτε απλα δεν γινεται mind fuck.

 

Νομίζω πως αντιλαμβανόμαστε το mind fuck διαφορετικά.
Θεωρώ ότι ένα ισοδύναμο μυαλό θα σου επιτρέψει να το γοητεύσεις, όχι να το γαμήσεις.
Πέρα από αυτό όμως, πιστεύω πως κατάλαβα πώς το τοποθετείς. Δε διαφωνούμε επί της ουσίας.

 

Προφανώς και έχει ηθική - και δεν μιλάω για την κοινή ηθική. Eίναι mind fuck, όχι mind rape.
Παιχνίδι, δυνάμει επικίνδυνο.

Εκτός αν μιλάμε για χαριτωμένα παιχνιδάκια όπως το κείμενο του pillowfights, όπου δεν τίθεται θέμα κανένα.

 

Συμφωνώ κατά βάση, αλλά δεν απομόνωσα την ευφυία από την συναισθηματική συγκρότηση και επάρκεια, τα θεωρώ άρρηκτα συνδεδεμένα, αν μιλάμε για σύνθετες έννοιες όπως το εν λόγω θέμα.
Δεν είναι απλά θέμα νίκης ή ήττας το mind fuck, αν καταφέρω ας πούμε να καυλώσω κάποιον χωρίς καν να τον ακουμπήσω, ή να τον δω, ή να με δει, μόνο γιατί βρήκα τον τρόπο να εισχωρήσω στο μυαλό του, τότε θα ήθελα να καυλώσω κι εγώ, όχι να χρησιμοποιήσω το μυαλό μου σαν πούτσα ή σαν μουνί, σαν εργαλείο καύλας δηλαδή, μιας που υποτίθεται ότι αυτό είναι το ποθούμενο αποτέλεσμα.
Και εν δυνάμει, μπορεί να είναι win-win situation, δεν είναι ανάγκη κάποιος ντε και καλά να σηκώσει το τρόπαιο.
Απλά η εγκεφαλική συμβατότητα και η συναισθηματική συγκρότηση, καθορίζουν εξίσου την αμοιβαιότητα της διαδικασίας.
Αυτό είναι για μένα το πραγματικά απολαυστικό, να μην βάνω και ντισκλέιμερς, είμαι εγώ και η άποψή μου απλά.

 

Κατανοώ την τοποθέτησή σου, αλλά δεν την συμμερίζομαι ούτε στο τόσο. Δεν παύω να εκτιμώ το μυαλό που μου επιτρέπει να το γαμήσω, το κάθε άλλο, το σέβομαι ακόμη περισσότερο, για την τόλμη του να κάτσει να γαμηθεί με το δικό μου. Ένα το κρατούμενο.
Το να μπορεί να με γαμήσει και αυτό, είτε σε ανταπόδοση, είτε πρωτογενώς, είναι το ζητούμενο.
Είναι δίπολο το παιχνίδι για μένα. Όχι ότι δεν μου έχει τύχει και με μία φορά-δηλαδή με μία κατεύθυνση και όχι αμφίδρομα (να μην σας πω με ποια συνήθως, γιατί θα με πάρετε με τις πέτρες), αλλά για μένα το λούνα-πάρκ του mindfuck είναι η αμοιβαιότητα.
Mea culpa...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια κι εγώ εκτιμώ τον τρόπο που εκφράζεσαι, στο μυαλό σου δεν έχω εισχωρήσει επαρκώς για να ξέρω για τα περαιτέρω, αλλά ειλικρινά δεν γουστάρω να ανταλλάσσω κοπλιμέντα δημόσια -εκτός κι αν καυλαντίζω- , άνευ λόγου και αιτίας, μου φαίνεται λιγουλάκι αστείο. Γι΄αυτό έχουμε τα PM άλλωστε, για να μην περιφέρουμε την όποια αμοιβαία ή όχι συμπάθειά μας δεξιά-αριστερά, με κίνδυνο να γίνουμε κουραστικοί και να δώσουμε και την αίσθηση ότι αλληλογλειφόμαστε σε όσους το παρακολουθούν (πράγμα που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα άμα το καλοσκεφτείς).