Ποίηση της παρακμής. Η μοντερνιστική τομή.

Υπάρχουν κι άλλοι ορίζοντες

Το νιώθω,
υπάρχουν κι άλλοι ορίζοντες,
κι άλλες προοπτικές,
κι άλλοι φοβισμένοι άνθρωποι,
που σε κάθε γνωριμία
βάζουν όλο και βαθύτερα τα χέρια στις τσέπες.

Υπάρχουν κι άλλες γωνιές,
κι άλλες απάτητες κορυφές,
κι άλλες όψεις ανείδωτες.

Λίγο δεξιά, λίγο αριστερά,
και δε σημαίνει πως βλέπω πάντα από το κέντρο.

Λίγο θα γονατίσουμε,
λίγο θ’ ανασηκωθούμε στις μύτες,
θα συντονίσουμε κάπως το βήμα μας στο ρυθμό.

Υπάρχουν κι άλλοι ορίζοντες,
κι άλλες προοπτικές,
κι άλλοι φοβισμένοι άνθρωποι.

Φαινόμενο της εποχής ο λήθαργος,
σημείο των καιρών η νάρκη,
βουτιά σε παγωμένα νερά.

( Έλλη Φρεγγίδου )

 

θα πρότεινα να στραφείς προς την ξυλογλυπτική, γιατί όχι.

 

Κορίτσι μωβ λουλούδι από φως
ξεκινημένο από τις βραδινές παρυφές λόφου
τι ήρθες τι ήρθες στη μικρή ταβέρνα
και χαμογέλασες στον πόθο και στο λόγο
τα δυο παράξενα παιδιά που είχαν νυστάξει;
Κορίτσι μωβ λουλούδι από φως
ξεκινημένο από τις βραδινές παρυφές του έρωτα τι ήρθες
τι ήρθες χωρίς προοπτικήν αγάπης;
Θλίψη αόριστη συγκεκριμένη χαρά
αν ήθελες να στάξεις λίγο από το λάδι σου στην πληγή μας...
Κορίτσι μωβ χαμογελαστό φως
μικρή μωβ κάρτα που καρφώθηκε ξαφνικά στην καρδιά μας
με τρεις κόκκινες λέξεις: Είμαι το βράδι.

Να φύγεις μωβ φως που ματώνεις τα μάτια μας
να φύγεις μωβ φως που μας κερδίζεις.
Αφού δεν ήρθες για μας αφού δεν ήρθες για κανέναν από μας
τι μας χαμογελάς τι μας χαμογελάς
κλείνοντας τα παράθυρα και την πόρτα της ταβέρνας;
Να φύγεις μεγάλη πυρκαγιά σ' ελάχιστο χώρο
σταματημένε θάνατε μακρύ ρίγος χωρίς αμοιβή
μωβ φως αποθέωση βραδινή κακέ έρωτα που εκδικείσαι.
Να φύγεις αφού μας ρήμαξες να φύγεις...

Τώρα λέμε το χαμένο τραγούδι.
Εσύ δεν ξέρεις. Ξέρεις πως μας ρήμαξες χωρίς προσπάθεια.
Εσύ δεν ξέρεις. Ξέρεις
πως είσαι άρωμα σπάνιο στην αγορά
πως είσαι φως σπάνιο στο βράδι
πως είσαι έρωτας σπάνιος στην καρδιά.

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ
Θ. Γκόρπας

 

και γιατι ναι???

 

Το σχόλιό σου @Desert Flower είναι ωραίο. και έχεις δίκιο.  

Αν πάντως ακούσεις την λιγάκι ακαταλαβίστικη ομολογώ προτροπή της @nýchta για την...ξυλογλυπτική (!!), και θες παρέα εκεί, εγώ έρχομαι.  

 

ναι αμε γιατι οχι!!!!!!!!!!!!!!!

 

Η πλήξη χασμουριέται και αφυπνίζεται

Βουίζει γύρω η πλήξη,
βουίζω κι εγώ ο ίσκιος της.
Βουίζει γιατί νηστεύουνε τα πάθη,
προφήτες ευμετάβλητης νομοθεσίας
απλώνοντας ευδαιμονία στις νέες αφίξεις.
Θα παρελάσουν, δεν μπορεί, οι αναστημένοι
ευγνώμονες για τόση διαύγεια
μετά από φοβερή τρομάρα.
Θα παρελάσουνε χορευτικοί με πατερίτσες
υπνωτισμένοι ακόμη απ’ τους βυθούς των ναυαγίων,
όλοι τους τραυματίες των πράξεών τους,
επουλωμένοι, γελαστοί μέσα στις γάζες
με μπρίο ζωής αιώνιας.
Υποδοχή. Εν’ άσυλο με σάπια περιβόλια,
φιλήδονες ακτές με διψασμένες γραίες,
βραχάκια με λεπρούς της Βίβλου,
χρήματα, ακίνητα
κι ακίνητα με χρήματα γεμάτα
και με κλειστά δια βίου
τα καταστήματα.
Βουίζει γύρω η πλήξη
και γλεντά,
γλεντάω κι εγώ, ο ίσκιος της.

( Γιάννης βαρβέρης )

 

Σαν εραστές παράνομοι

Θα φύγουμε μια μέρα από τη γη,
έχοντας ζήσει μια ζωή με την ψυχή στο στόμα.
Σαν εραστές παράνομοι
που συναντιούνται σύντομα
κι όλο χρωστάει ο ένας του άλλου.

Σαν εραστές παράνομοι
πάντα με τό ‘να χέρι αγκαλιασμένοι,
όρθιοι σε δωμάτιο σκοτεινό.
Πάντα με τό ‘να χέρι αγκαλιασμένοι.

Τ’ άλλο να σπρώχνει μια ζωή αντίθετα,
μια πόρτα μην ανοίξει.

( Γιώργος Χ. Θεοχάρης )

 

γιατί εκεί δεν θα χρειάζεται να λες πως γράφεις Ποίηση.
δεν θα 'χει κανείς, καμιά προσδοκία.
γιατί τόσοι και τόσοι Ποιητές, με χιλιάδες Ποιήματα, εκατοντάδες εκδόσεις, δεν τόλμησαν να ξεστομίσουν πως κατάφεραν ν' αγγίξουν την Ποίηση.
αυτά.

 

οι ποιηση ειναι συναισθημα..........δεν ειναι απλα τεχνικη.αν δεν το ξερεις κοιτα να το μαθεις.κρατα την γνωμη σου για εσενα καλυτερα   

 

όπως νομίζεις χρυσό μου : )
γαμώτο
παραδίνομαι

κοίταξε και το πλέξιμο, πάντως