Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

δλδ?

 

"Μια φορά και έναν καιρό υπήρξε ένας βασιλιάς που τον έλεγαν Οιδίποδα. Ο Βασιλιάς αυτός λοιπόν σκότωσε τον πατέρα του και παντρεύτηκε τη μάνα του. Κάπου εκεί κοντά σε ένα άλλο βασίλειο ζούσε μια βασιλοπούλα που την έλεγαν Ηλέκτρα. Αυτή η βασιλοπούλα μισούσε τη μητέρα της και ήταν ερωτευμένη με τον πατέρα της. Ήταν τόσο παράφορα ερωτευμένη που έβαλε τον αδερφό της να σκοτώσει τη μητέρα της για να την εκδικηθεί που είχε σκοτώσει τον πατέρα της"

Σύμβολα αγαπητή....

Αρχέγονα και αρχαιτυπικά...

 

Εγώ υπήρξα "ερωτευμένη" και με τους δύο γονείς μου, πώς να με εξηγήσω;

Ίσως αυτό εξηγεί το ότι είμαι μονογαμική μα πολυερωτική.

 

Δε μου αρέσει η μονογαμικότητα και πολύ γιατί πιστεύω ότι θα υπέκυπτα εάν μου
δινόταν η ευκαιρία και δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια

 

Το πράμα είναι απλό, δεν υπάρχει πια κάτι να αποδειχτεί ή να διερευνηθεί στον πυρήνα του....
Άπαντες και άπασαι είναι πολυγαμικοί βιολογικά, θέμε δεν θέμε...
Η κοινωνική σύμβαση / μοντέλο προκρίνει και προωθεί την μονογαμικότητα...
Ο καθένας ό,τι γουστάρει ψωνίζει, θα έλεγα με την όποια δόση συνειδητότητας στην όποια επιλογή του.
Με γειά του με χαρά του..!
Το να προσπαθείται από δω κι από κει, να αρθρωθεί κανάς λογος δεκάρικος για το ένα ή το άλλο, είναι εις μάτην, τσάμπα κόπος.
Κατανοητή η δεκαρολογία κι από τους μεν και από τους δε.
Οι λόγοι, αν και εύκολα εξηγήσιμοι, για το ένα ή το άλλο, αφήνουν παλαβά αδιάφορη όσους και όσες νογάνε.
Τα επιχειρήματα των "φονταμενταλιστών" τήδε - κακείσε, μόνον ως προσηλυτισμός "ντυ κωλ" μπορούν να εκληφθούν.
Βέβαια δεν παύουν να είναι διασκεδαστικά, κι επειδή είμαστε καλοί άρθρωπες τους απολαμβάνουμε στη παραμύθα τους, νάναι καλά τα παιδιά...

 

Το polyamorous συμφέρει. Ικανοποιεί την ανάγκη ομαδικότητας του ατόμου, και δίνει την ευκαιρία να πηδήξει και κανένας πικραμένος κατόπιν παραδοχής του. Ξεχωριστές και μεμονωμένες αναζητήσεις στοιχείων ανάμεσα σε πολλούς συντρόφους την ίδια στιγμή, συμβάλουν στην εκπλήρωση προσδοκιών και εξυπηρέτηση αναγκών που απορρέουν από ελλείψεις συμμετοχής στοιχείων, πέρα απ τις δυναμικές και ιδιότητες μιας ύπαρξης. Κυνικό παράδειγμα, και οι μελαχρινές και οι ξανθές, και οι κοκκινομάλλες είναι ωραίες, όμως και τα τρία εκείνα στοιχεία δεν μπορούν να συμπεριληφθούν σε ένα πακέτο η άτομο η ύπαρξη ταυτοχρόνως την ίδια στιγμή, πλην μιας ομαδικής συνεύρεσης η παρουσίασης. Η μονογαμία αφορά την ανάγκη κάποιου για το "ωραίο", και η πολυγαμία την συμμετοχή στοιχείων στο "ωραίο" η για το "ωραίο". Το "ωραίο" όμως έχει υποκειμενικά κριτήρια. Η ανάγκη κάποιου για ωραία λόγια, η λόγια που τον "ηρεμούν" μπορεί να προέλθουν από πολλές πηγές, χωρίς εκείνο να σημαίνει ότι εκείνος ο κάποιος είναι πολυγαμικός κατά φύση του. Άλλο η ανάγκη του για την προσωπική του εκπλήρωση, και άλλο η ανάγκη του για ανεύρεση και συμμετοχή κατάλληλων συστατικών στοιχείων προς εκείνην.

 

Πάντα έχει ενδιαφέρον για μένα όταν παρακολουθώ τέτοια νήματα (είπε τρώγοντας τα πρωινά κορν φλέικς  ) πώς μπλέκονται κουλουβάχατα οι όροι μονογαμία-πολυγαμία- πολυερωτία - συναίσθημα - έρωτας - σεξ - αγάπη...
Πολύ ενδιαφέρον!
Δεν συνδέονται τα παραπάνω;... θα ρωτήσει κανείς. Ναι συνδέονται, είναι η δική μου απάντηση. Όμως εκεί που ξεκινούν τα μεγάλα κουλουβάχατα, από όσο έχω δει στην μέχρι τώρα ζωή μου, είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε το "όχι αναγκαία". Δηλαδή όχι, τα παραπάνω δεν συνδέονται αναγκαία.
Το σεξ μπορεί να υπάρξει χωρίς έρωτα, η αγάπη χωρίς έρωτα ή χωρίς σεξ, η πολυερωτία με αγάπη ή χωρίς, η πολυγαμία με πολυερωτία ή χωρίς και όλοι οι δυνατοί συνδυασμοί, κατά τη γνώμη μου.
Συντάσσομαι με την άποψη του @cadpmpc και άλλων ότι είμαστε φύσει πολυγαμικά όντα. Και είμαστε έτσι γιατί αυτό είτε το θέλουμε είτε όχι, συμβάλλει στη βέβαια και απρόσκοπτη διαιώνιση του είδους μας. Και για αυτό μας δόθηκε αρχικά η σεξουαλική επιθυμία. Όλα τα άλλα έπονται. Και καλά κάνουν και έπονται και πολύ χαιρόμαστε που έπονται γιατί τα απολαμβάνουμε      
Η μονογαμία επιβλήθηκε σιγά σιγά στις ανθρώπινες ομάδας (και βασικά στις γυναίκες), όταν μπήκε στη ζωή των ανθρώπων η έννοια του "έχειν". Είμαστε μονογαμικοί από τη Γεωργική Επανάσταση και μετά.
Είναι κακό που συνδέονται αυτές οι έννοιες; Όχι βέβαια! Απλά να ξέρουμε ότι συνδέονται. Και φυσικά από εκεί κι έπειτα μπορούμε να επιλέγουμε ό,τι θέλουμε και ό,τι μας αρέσει. Και δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο κατ' εμέ σε αυτά. Είναι πραγματικά ό,τι του αρέσει του καθενός και ό,τι απολαμβάνει, δηλαδή ό,τι είναι καλύτερο και χειρότερο για τον ίδιο, δεν υπάρχει αντικειμενικό μέτρο σε αυτά.
Αυτό που θα έχει ενδιαφέρον και ποτέ δεν το έχω δει επί της ουσίας να συζητιέται είναι το γιατί επιλέγουμε (στο μέτρο που μας είναι συνειδητό) το να είμαστε το ένα ή το άλλο.
Το "γιατί έτσι μας αρέσει" (αλά Άμστελ ) είναι μια απάντηση αλλά όχι επαρκής για μένα και σίγουρα όχι η μοναδική. Κρίνοντας από τον εαυτό μου, μου πήρε κάποια χρονάκια, περίπου μια δεκαετία αλλά πλέον έχω καταλάβει πότε επιλέγω τι και κυρίως γιατί και δεν με βασανίζουν πια οι επιλογές μου αυτές, κάτι που συνέβαινε κατά κόρον στο παρελθόν  

 

Γεωργική επανάσταση > συγκρότηση μεγάλων ομάδων > χωριά > ανάγκη κανόνων συμβίωσης > μονογαμία (ένας από αυτούς) κλπ κλπ...

Μην πίνετε Αmstel...

 

Ολα αυτα καλα αλλά.......... η γυναικα του αβαταρ σου ποια ειναι;

 

είσαι είσαι
μονογαμική αρκούδα
σέξυ μα
ετεροκανονική μουσούδα
κατα βάθος δε θα θελα
να σουν αυτό
μα δε φταίω εγώ
που κατέληξες

 

Δεν πίνω Άμστελ! Δεν είμαι της μπύρας γενικώς... Καμιά weiss βέβαια που και που δεν την απορρίπτω (warsteiner κατά προτίμηση)      Βολεύομαι με σοκολατούχο άνετα    
Στην αλληλουχία Γεωργική επανάσταση > συγκρότηση μεγάλων ομάδων > χωριά > ανάγκη κανόνων συμβίωσης > μονογαμία θα έβαζα (μάλλον κάπου ανάμεσα στις ομάδες και τα χωριά ή τα χωριά και τους κανόνες, την απόκτηση μιας κάποιας περιουσίας. Ας πούμε έχω περίσσευμα σοδειάς και δεν τρώω μόνον όποιο ελάφι ή κουνάβι τρακάρω στο διάβα μου, φτιάχνω αποθήκη για να το κρατήσω το περίσσευμα κλπ αποκτώ μια κάποια περιουσία και δεν γίνεται αυτή να την περάσω σε μη πραγματικό (βιολογικό) μου διάδοχο, δεν το σηκώνω ρε παιδί μου   Άρα εσύ που σε βλέπω στις μέρες σου σπίιιιιιιιιιτι γρήγορα!!!  

 

Η Μαργαρίτα Νικολάγιεβνα  
Από την τηλεοπτική μεταφορά του Μαιτρ και Μαργαρίτα